มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2890

สงครามครั้งนี้ คือสงครามระหว่างแดนศักดิ์สิทธิ์วิถีปีศาจ ชนเผ่าเฉว่ซ่าและเมืองต้าฮวงโบราณ

แดนศักดิ์สิทธิ์สำนักตระกูลอย่างตระกูลเทียนฮวง สำนักอัมพรเทวศักดิ์สิทธิ์ อาณากระบี่หวูจี๋ที่พากันหลังไหลมายังที่แห่งนี้ นั่นคือการแสดงจุดยืน ว่าจะมาร่วมมือ

พูดให้ชัดคือ สงครามครั้งนี้เป็นของเมืองต้าฮวงโบราณ ดังนั้นชนเผ่าฮวงย่อมจึงจำเป็นต้องจัดเตรียมตัวช่วยเบื้องหลังเอาไว้บ้าง เพื่อให้ผู้ที่สนับสนุนชนเผ่าฮวงรู้สึกสบายใจ

เรือรบอสูรฮวงหนึ่งร้อยลำ เมื่อเปิดใช้งาน มันสามารถเทียบเท่ากับมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรแปดชั้นยอดหนึ่งร้อยคน เมืองต้าฮวงโบราณสามารถนำมันออกมาอย่างง่ายดายเช่นนี้ ก็ทำให้เหล่าผู้แข็งแกร่งโลกยุทธ์จากสำนักตระกูลต่าง ๆยอมรับจากใจจริง

แต่คำถามต่อไปคือ จะจัดสรรเรือรบอสูรฮวงร้อยลำได้อย่างไร?

ท้ายที่สุดแล้ว จำนวนนักยุทธ์ที่จำเป็นในการควบคุมเรือรบอสูรฮวงเป็นจำนวนที่น่าตกใจมาก นักยุทธ์จากฝ่ายต่าง ๆ ไม่ให้ความร่วมมือ ดังนั้นจะรวมการจัดกำหนดการได้อย่างไร?

นอกจากนี้ หากเรือรบอสูรฮวงตกอยู่ในเงื้อมมือของกองกำลังอื่น โครงสร้างของเรือรบและการจัดเรียงรูปแบบจะรั่วไหลหรือไม่?

อาวุธสงครามเช่นนี้ ทุกคนในที่แห่งนี้ต้องยอมรับว่าในใจของตนก็เกิดความโลภขึ้นมา

“สหายหลัว เรือรบอสูรฮวงของพวกเราชนเผ่าฮวงเก่งกาจใช่หรือไม่?” ฮวงหวูจี๋นั่งอยู่ข้าง ๆ หลัวซิว พูดพร้อมกับสีหน้าภาคภูมิใจ

“ไม่เลวเลย” หลัวซิวพูดพร้อมพยักหน้า สำหรับคนทั่วไปแล้วนั้น เรือรบอสูรฮวง เรือรบอสูรฮวงอาจเป็นอาวุธที่ทรงพลังในการกวาดล้างสนามรบ

อย่างไรก็ตามอาวุธสงครามนี้ กลับยังไม่สามารถมีบทบาทชี้ขาดในมหาทัณฑ์ครั้งนี้

เพียงแค่สามารถสำแดงพลังระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรแปดชั้นยอด ก็ทำได้แค่จัดการกับผู้แข็งแกร่งโลกยุทธ์ลำดับล่างเท่านั้น เมื่อเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรเก้า ระดับผู้สูงส่ง รวมถึงระดับประมุขเต๋าเหล่านั้น เรือรบอสูรฮวงขนาดมหึมาก็จะกลายเป็นเป้าที่มีชีวิตเท่านั้น

แต่ถ้าหากต้องการจัดการเพียงแค่แดนศักดิ์สิทธิ์วิถีปีศาจและชนเผ่าเฉว่ซ่า การมีเรือรบอสูรฮวงก็ถือว่าเพียงพอแล้ว สงครามครั้งนี้กวาดล้างโลกร้างส่วนใหญ่ แต่มันยังห่างไกลจากมหาทัณฑ์ที่แท้จริงอยู่อย่างมาก

อภิมหาสงครามมหาทัณฑ์ของสามหาพื้นโลกดารา มันยังห่างไกลจากจุดเริ่มต้นอยู่มาก

“เรือรบอสูรฮวงหนึ่งร้อยลำนี้จะจักสรรอย่างไร ข้าก็ได้วางแผนเอาไว้แล้ว……”

ในขณะนี้ เจ้าเมืองต้าฮวงเริ่มพูดขึ้นอีกครั้ง โดยกล่าวถึงปัญหาการจัดสรรเรือรบอสูรฮวงพอดี

ทุกคนเงียบลงและฟังอย่างตั้งใจ อาวุธสงครามที่ทรงพลังเช่นนี้ ไม่มีใครไม่ตาร้อน หากสามารถหาเรือสักลำเพื่อทำความเข้าใจความลึกลับของมัน นั่นจะกลายเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน

“ก่อนอื่น นอกจากตระกูลเทียนฮวง สำนักอัมพรเทวศักดิ์สิทธิ์ และอาณากระบี่หวูจี๋ ทั้งสามแดนศักดิ์สิทธิ์ชั้นยอดนี้แล้ว ผู้เพื่อนยุทธ์จากกองกำลังต่าง ๆ ที่มาเพื่อยื่นมือช่วยเหลือนั้น ต่างก็ต้องอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของพวกเราเมืองต้าฮวงโบราณ”

“ดังนั้นแล้วจึงจะมีสี่กองทัพใหญ่ นั่นคือกองทัพต้าฮวง กองทัพเทียนฮวง กองทัพอัมพรเทว และกองทัพหวูจี๋”

“เรือรบอสูรฮวงหนึ่งร้อยลำ พวกเราเมืองต้าฮวงโบราณควบคุมสี่สิบลำ กองทัพใหญ่อีกสามกองทัพแบ่งกันควบคุมกองทัพละยี่สิบลำ เป็นเช่นไร?”

เมื่อสิ้นเสียง สายตาของเจ้าเมืองต้าฮวง ก็เหลืบมองไปยังผู้รับผิดชอบของทั้งสามแดนศักดิ์สิทธิ์ชั้นยอด

ตระกูลเทียนฮวง คือเจ้าศักดิ์สิทธิ์เทียนฮวงเดินทางมาด้วยตนเอง สำนักอัมพรเทวศักดิ์สิทธิ์ผู้ที่มาเข้ารวมประชุมก็คือจั่วชิว ทางอาณากระบี่หวูจี๋ผู้ที่เป็นผู้รับผิดชอบก็คือหลัวซิว

ว่ากันตามหลักแล้ว จั่วชิวและหลัวซิวผู้น้อยวัยเยาว์เช่นนี้ไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะพูดคุยกับเจ้าเมืองต้าฮวงได้ แต่สถานะของทั้งสองนั้นค่อยข้างพิเศษ จั่วชิวคือศิษย์เอกของฮวงจวินในปัจจุบัน หลัวซิวคือเจ้าสำนักน้อยแห่งอาณากระบี่หวูจี๋ มีสถานะเป็นรองเพียงเจ้าแดนเท่านั้น จึงถืออำนาจของเจ้าแดนได้

“เพื่อนยุทธ์น้อยทั้งสอง พวกเจ้าพาคนมาไม่มาก คนที่จะบังคับเรือรบอสูรฮวงเกรงว่าจะมีไม่พอ?”

เจ้าศักดิ์สิทธิ์เทียนฮวง ใบหน้ายิ้มแย้ม สายตาจ้องมองมายังจั่วชิวและหลัวซิว

หลัวซิวได้ยินดังนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าเปลี่ยนไป เหตุใดเขาจึงจะไม่เข้าใจความหมายของเจ้าเมืองต้าฮวงกันเล่า นำเรือรบอสูรฮวงออกมายี่สิบลำ คือต้องการให้สำนักอัมพรเทวศักดิ์สิทธิ์และอาณากระบี่หวูจี๋ส่งยอดฝีมือมาให้มากกว่านี้

การมาเยือนในครั้งนี้ อาณากระบี่หวูจี๋อย่างหลัวซิวไม่ได้พาใครมาด้วยแม้แต่คนเดียว สำนักตระกูลต่าง ๆ ที่ตามติดมากับอาณากระบี่หวูจี๋ ถึงแม้จะมีจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดมาอยู่ไม่น้อย แต่เมื่อรวมกันแล้วก็แค่สองสามร้อยคนเท่านั้น

กำลังคนเพียงเท่านี้ แม้แต่เรือรบอสูรฮวงลำเดียวยังไม่สามารถควบคุมได้ แล้วจะพูดถึงยี่สิบลำได้อย่างไร?

และถ้าหากต้องการยื้อเรือรบยี่สิบลำนี้ไว้ ก็จำเป็นต้องระดมผู้คนจากทุกฝ่ายมาให้มากขึ้น

ในส่วนของตระกูลเทียนฮวง ถือเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ของเมืองต้าฮวงโบราณ ไม่เห็นหรือว่าแม้แต่เจ้าศักดิ์สิทธิ์เทียนฮวง ผู้แข็งแกร่งระดับผู้สูงส่งเช่นนี้ยังมาที่นี่ด้วยตนเองเลย?

สำนักอัมพรเทวศักดิ์สิทธิ์หากต้องการการสนับสนุนเมืองต้าฮวงโบราณ ถึงแม้ฮวงจวินจะไม่ได้มาด้วยตนเอง อย่างน้อยเจ้าศักดิ์สิทธิ์ระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรเก้าก็ต้องมา เหตุใดจึงให้ผู้น้อยอย่างจั่วชิวมาเป็นผู้แทนเช่นนี้?

“เจ้าศักดิ์สิทธิ์เทียนฮวงล้อข้าเล่นแล้ว เหตุที่ผู้น้อยมาในครั้งนี้ นั่นก็เป็นเพราะว่าเจ้าแดนฝึกตนปิดขังอยู่ พวกเราอาณากระบี่หวูจี๋ย่อมสนับสนุนเมืองต้าฮวงโบราณอย่างเต็มที่ การรวบรวมกองกำลังให้เพียงพอกับเรือรบอสูรฮวงยี่สิบลำ แน่นอนว่าไม่ใช่ปัญหาใหญ่” หลัวซิวพูดพร้อมรอยยิ้ม

“ฮ่า ๆ ดี ผู้เพื่อนยุทธ์หลัวช่างเป็นคนคิดเร็วทำเร็วจริง ๆ!” เจ้าเมืองต้าฮวงหัวเราะเสียงดัง มือลูบเครา แสดงออกถึงความพอใจอย่างมาก

การสนับสนุนและการสนับสนุนอย่างเต็มที่ถือเป็นสองเรื่องที่แตกต่างกันมาก เมื่อมีคำพูดนี้ของหลัวซิว เจ้าเมืองต้าฮวงจะไม่ดีใจได้เช่นไร?

ส่วนคำเรียกว่าผู้เพื่อนยุทธ์นั้น นั่นก็เป็นเพราะเจ้าเมืองต้าฮวงรู้ถึงที่มาในชาติก่อนของหลัวซิว จึงไม่ได้ดูถูกเขาเพียงเพราะว่าในตอนนี้เขามีผลการฝึกตนที่ไม่สูง

แต่เมื่อเจ้าเมืองต้าฮวงมองมายังจั่วชิว ท่าทีก็เปลี่ยนไปเป็นคนละแบบทันที “หลานยุทธ์จั่วชิว เจ้าว่าอย่างไร?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลัวซิวก็เกือบหลุดหัวเราะออกมา ส่วนจั่วชิวนั้นก็อดกลั้นจนสีหน้าแดงเถือก เขาโกรธแต่ไม่กล้าพูดมาก

ในเมื่อตอนแรกเขายังมีความคิดที่จะยั่วยุหลัวซิว ในตอนนี้คำที่ออกจากปากเจ้าเมืองต้าฮวง หลัวซิวคือผู้เพื่อนยุทธ์ ส่วนจั่วชิวกลับกลายไปหลานยุทธ์ไปได้?

แต่เขาก็เก็บความอัดอั้นนี้ไว้ในใจ จั่วชิวไม่กล้าที่จะก่อเรื่องต่อหน้าเจ้าเมืองต้าฮวง ตอบกลับไปด้วยความเคารพ “เรื่องนี้ ข้าน้อยไม่อาจตัดสินได้”

เรือรบอสูรฮวงยี่สิบลำ จำเป็นต้องจัดการผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดนับหมื่นคน จั่วชิวเพียงคนเดียวก็เป็นแค่เพียงผู้น้อยแดนจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดเท่านั้น ต่อให้เป็นศิษย์เอกของฮวงจวิน ก็ไม่ได้มีอำนาจถึงเพียงนี้