มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2897

ในเมื่อก่อน หลัวซิวไม่รู้ว่าอสูรฟ้าใหญ่มีการดำรงอยู่เช่นไร จนกระทั่งเขาได้เป็นลูกศิษย์ของมกุฎเต๋าหวูจี๋อย่างเป็นทางการในหลายปีที่ผ่านมา สำหรับความลับบางอย่างของสมัยโบราณกาล เขาถึงได้รับรู้อย่างโดยสังเขป

หลังจากพ่านพ้นมหาทัณฑ์ในสมัยต้าเหยียน บรรพโบราณทั้งแปดได้บุกเบิกฟ้า ดิน ดำ เหลือง จักรวาลหิวโหยโลกาห้วงดาราแปดด้าน โลกมหาศักดิ์แปดด้านในตอนนั้นทรุดโทรมรอการฟื้นฟู

อสูรฟ้าใหญ่ได้ถือกำเนิดขึ้นในยุคนั้น เคยต่อสู้กับชิงเทียนประมุขเต๋าสวรรค์ยุคแรก แม้ว่าจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ สุดท้ายชิงเทียนได้กลายเป็นประมุขเต๋า ทว่าอสูรฟ้าใหญ่ก็มิได้สิ้นชีพ

บุญคุณความแค้นมากมายรวมเข้าด้วยกัน ทำให้ภายในใจของอสูรฟ้าใหญ่เต็มไปด้วยความแค้นที่มีต่อประมุขเต๋าชิงเทียนอย่างไม่เคยจางหายไป ดังนั้นในเวลานี้ โลกาฟ้าดินหลิงหลงได้ยื่นกิ่งไม้แห่งสันติภาพให้กับเขา

และนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ยุคบำเพ็ญปรปักษ์ที่มีอสูรฟ้าใหญ่เป็นผู้นำ จึงได้เริ่มขึ้น

ทว่าท้ายที่สุดแล้วอสูรฟ้าใหญ่ก็ยังไม่อาจกลายเป็นประมุขเต๋าได้ แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นใกล้เคียงกับประมุขเต๋า แข็งแกร่งยิ่งกว่าฮวงจวินที่มีผลการฝึกตนในแดนผู้แกร่งเลิศอีกมากนัก

“ผู้ใดกล้าประมือกับข้า!”

เสียงหนึ่งได้ตะโกนออกมาจากหมอกดำของหุบเขาอสูรฟ้า จากนั้นผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดที่มีปราณปีศาจน่าครั่นคร้ามรายล้อมร่างก็ปรากฏขึ้น ร้องท้าทายมาทางเมืองต้าฮวงโบราณ

ทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากันในอนัตตา ไม่ได้มีการต่อสู้เป็นวงกว้างเกิดขึ้นในทันที ในตอนแรกนั้น ย่อมมีการหยั่งเชิงเป็นหลัก

“ข้าสู้กับเจ้าเอง!”

เงาร่างสายหนึ่งลอยออกไปจากฝ่ายเมืองต้าฮวงโบราณ เป็นผู้แข็งแกร่งของชนเผ่าฮวงผู้หนึ่ง กงล้อเทพสีทองเจ็ดวงลอยอยู่ด้านหลังศีรษะ เป็นจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดคนหนึ่งเช่นเดียวกัน

“ฆ่า!”

ไม่จำเป็นต้องพูดมากใด ๆ จักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดสองคนเริ่มการต่อสู้ขึ้นทันที

เสียงดังสนั่นหวั่นไหวลอยมาจากอนัตตาอย่างไม่ขาดสาย กองทัพทั้งสองฝ่ายที่มีเทพมารระดับเก้าเป็นทหารธรรมดา จักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดถือว่าเป็นพลังการต่อสู้ขั้นสูงแล้ว

แต่หลัวซิวกลับทราบดี การต่อสู้ยกนี้เป็นเพียงอาหารเรียกน้ำย่อย เพราะไม่ว่าจะเป็นทางเมืองโบราณต้าฮวง หรือทางด้านแดนศักดิ์สิทธิ์วิถีปีศาจกับชนเผ่าเฉว่ซ่า แต่ละด้านต่างก็มีจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดนับหมื่นคนเป็นอย่างน้อย

กุญแจสำคัญที่จะสามารถกำหนดผลการต่อสู้ครั้งนี้ ไม่ใช่จักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ด และก็ไม่ใช่มหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรแปดอย่างแน่นอน อย่างน้อยจักต้องเป็นการประจัญบานระหว่างมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรเก้าถึงจะได้ หรือสุดท้ายแล้วอาจวิวัฒนาการกลายเป็นการชิงความเป็นใหญ่ของผู้ส่งเสียด้วยซ้ำ!

เมื่อการต่อสู้ระหว่างจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ใกล้จะตัดสินแพ้ชนะได้อยู่แล้วนั้น ทางหุบเขาอสูรฟ้าก็มีการเคลื่อนไหวขึ้นมาอีกครั้ง

มังกรอสูรสีดำหน้าตาดุร้ายตัวแล้วตัวเล่าได้ลอยออกมา ในสายตาของมังกรแต่ละตัวเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม กรงเล็บอันน่าหวาดกลัว แผ่ซ่านไปด้วยรัศมีพลังอันแข็งแกร่ง

มังกรอสูรพวกนี้มิใช่อสูรจิตที่แท้จริง แต่เป็นเหมือนดั่งหุ่นเชิดที่เกิดขึ้นจากค่ายกล ไม่ว่าจะเป็นกรงเล็บ หัวมังกร ตัวมังกร หางมังกร ปีกมังกร ล้วนสลักไปด้วยลายค่ายของค่ายกลมากมายมหาศาล จำเป็นต้องมีนักยุทธ์จำนวนมากอยู่ด้านใน ร่วมแรงกันขับเคลื่อน

ก็เหมือนกับเรือรบอสูรร้าง ที่จำเป็นต้องระดับกำลังของนักยุทธ์จำนวนมาก ถึงจะแสดงอานุภาพสูงสุดออกมาได้

“ลงมือ!”

เมื่อเสียงบัญชาการดังขึ้น เรือรบอสูรร้างของทางเมืองโบราณต้าฮวงต่างลอยเหาะขึ้นมา เรือรบอสูรร้างร้อยลำ ต่างก็ระเบิดคลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ทัดเทียมได้กับผู้แข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรแปดออกมา

คลื่นพลังเหล่านี้ มีแข็งแกร่งมีอ่อนแอ แข็งแกร่งเทียบเท่ามหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรแปดชั้นยอด ส่วนที่อ่อนแอนั้นเทียบเท่ามหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรแปดขั้นปฐมภูมิหรือไม่ก็ช่วงกลาง

เมื่อเทียบกันแล้ว มังกรอสูรสีดำที่ลอยออกมาจากหุบเขาอสูรฟ้ามีจำนวนน้อยกว่าเล็กน้อย มีแค่หกสิบกว่าตัว แต่รัศมีพลังของมังกรอสูรพวกนี้อย่างน้อยแต่ละตัวกลับอยู่ในระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรแปดช่วงปลายขึ้นไป!

เรือรบอสูรร้างของทางเมืองต้าฮวงโบราณมีจำนวนมากกว่า แต่มังกรอสูรดำของหุบเขาอสูรฟ้ามีความแข็งแกร่งโดยส่วนตัวที่สูงยิ่งกว่า!

เริ่มจากการหยั่งเชิงเล็กน้อยในตอนแรก การต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายก็ได้ปะทุขึ้นอย่างกะทันหัน ระยะห่างระหว่างเมืองต้าฮวงโบราณกับหุบเขาอสูรฟ้าอยู่ในอนัตตาห่างกันนับล้านลี้ ได้กลายเป็นสนามภายในพริบตา

วินาทีที่สงครามได้ปะทุขึ้น จักรพรรดิเทพชนเผ่าฮวงกับจักรพรรดิเทพวิถีมารที่กำลังประมือกันอยู่ต่างถอยหลังอย่างพร้อมเพรียง

นอกจากเรือรบอสูรร้างกับมังกรอสูรดำ บรรดาผู้แข็งแกร่งของทั้งสองฝ่ายต่างกระโจนเข้ารบ ซึ่งมีเรือรบอสูรร้างกับมังกรอสูรดำเป็นกองกำลังหลักในการรบ การต่อสู้กันอย่างดุเดือดได้เกิดขึ้น

หลัวซิวไม่ได้ไปควบคุมเรือรบอสูรร้าง เพราะเมื่อเทียบกันแล้วสิ่งที่มีรูบร่างใหญ่มักกลายเป็นเป้าหมายอาวุธสงครามได้ง่าย เขาชอบการคลื่นไหวเพียงลำพังมากกว่า ถึงจะไม่เป็นเป้าหมายที่ชัดเจนในสงครามที่มีผู้คนมากมาย

เพราะเขาทราบเป็นอย่างดี ทันทีที่คนของแดนศักดิ์สิทธิ์วิถีปีศาจกับชนเผ่าเฉว่าซ่าพบเห็นร่องรอยของเขา จักต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อเอาชีวิตเขาอย่างแน่นอน

อีกอย่างเขามาที่นี่เพื่อขัดเกลาตนเอง หากต่อสู้โดยการอาศัยอานุภาพของเรือรบอสูรร้าง แล้วจะเป็นการขัดเกลาตนเองได้อย่างไร?

ผู้แข็งแกร่งระดับผู้สูงส่งของทั้งสองฝ่ายต่างไม่ได้ลงมือ วัฏจักรแปดกับวัฏจักรเก้าเองก็ไม่ได้เข้าสู่สนามรบโดยตรง

สามารถพูดได้โดยไม่ต้องลังเล ในสนามเช่นนี้ ยกเว้นหุ่นเชิดมังกรอสูรดำที่ยโสโอหังล้นฟ้าพวกนั้น หลัวซิวแทบจะไร้คู่ต่อสู้ก็ว่าได้!

มือถือกระบี่ร่องฟ้า หลัวซิวไปมาในสนามรบอย่างไร้ร่องรอย เขาสังหารไปนับร้อยคนเพียงในเวลาอันสั้น ในนั้นมีทั้งราชาเทพวัฏจักรห้า มีทั้งมกุฎเทพวัฏจักรหก

เนื่องจากไม่ว่าจะเป็นมังกรอสูรดำหรือว่าเรือรบอสูรร้างต่างไม่จำเป็นต้องใช้จักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดทั้งหมดถึงจะแสดงอานุภาพออกมาได้ ดังนั้นผู้ที่ถืออาวุธต่อสู้ในสนามรบ ก็มีจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ดอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน

คนที่กล้าทำเช่นนี้ ต่างก็เป็นหัวกะทิในบรรดาจักรพรรดิเทพวัฏจักรเจ็ด หรือไม่ก็ได้ฝึกฝนพลังอมตะวิชาอาถรรพณ์ที่ร้ายกาจ บ้างก็มีศัสตราวุธของขลังที่ทรงอานุภาพอยู่ในมือ สำหรับการบดขยี้ที่มีต่อนักยุทธ์ขั้นต่ำ แค่กวาดผ่านก็เป็นวงกว้าง

“ครืนนน!”

ทันใดนั้นเอง เสียงดังสนั่นหวั่นไหวก้องไปทั่วปฐพี หุ่นเชิดมังกรอสูรดำที่แผ่ซ่านไปด้วยกระแสพลังมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรแปดขั้นสูงได้เล็งเป้าหมายไปที่เรือรบอสูรร้างมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรแปดช่วงกลางลำหนึ่ง

กระแสพลังของทั้งสองฝ่ายห่างกันในสองแดนใหญ่ สำหรับในระดับขั้นมหาจักรพรรดิยุทธ์วัฏจักรแปด หากไม่มีวิธีเฉพาะที่ค่อนข้างแข็งแกร่งมาชดเชย สามารถพูดได้ว่ามีความแตกต่างกันมากเลยทีเดียว

ตามหลังเสียงที่ดังก้องกังวาน กรงเล็บเดียวของมังกรอสูรดำที่ได้กระแทกให้เรือรบอสูรร้างลอยออกไป เรือรบลำยักษ์พลิกตลบอยู่ในอนัตตา บดขยี้ปริภูมิเป็นวงกว้าง

ทว่ามังกรอสูรดำที่ดุร้ายตนนี้กลับไม่คิดที่จะปล่อยมันไป พบเพียงว่ามังกรอสูรดำตัวนั้นไล่ตามไปด้วยความเร็วเหมือนดั่งสายฟ้า กรงเล็บอันแหลมคมคู่หนึ่งตะครุบเรือรบอสูรร้างเอาไว้ หัวขนาดใหญ่ได้อ้าปากกว้างที่เต็มไปด้วยเขี้ยวอันแหลมคมของมัน จากนั้นก็งับลง