มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2987

จากผลการฝึกตนและศักยภาพในปัจจุบันของหลัวซิว ต่อให้เผชิญหน้ากับมกุฎเต๋า เขาก็มีความมั่นใจในการเจรจาต่อรอง

ดังนั้นการย่างกรายมาโลกเสวียนในครั้งนี้ เขาจึงไม่ได้ปิดบังการเคลื่อนไหวของตัวเองด้วยซ้ำ โคจรเข็มทิศสาส์นเต๋าบินไปโดยตรง

ไม่เพียงแค่นี้เท่านั้น ตำแหน่งที่หลัวซิวเลือกลงจอดก็เป็นคูเมืองที่ใหญ่ที่สุดของโลกเสวียนด้วย เมืองเต๋าเสวียน

เมืองเต๋าเสวียนคือแดนศักดิ์สิทธิ์ของโลกเสวียน และเป็นกองกำลังของโลกเสวียนที่คนทั่วไปทราบเช่นกัน ซึ่งเป็นทำนองเดียวกันกับเมืองเทพชิงเทียนของโลกสวรรค์ หรือเมืองต้าฮวงโบราณของโลกร้าง

ในฐานะที่เป็นสถานที่ที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของโลกเสวียน จึงไม่อนุญาตให้จอมยุทธ์ใด ๆ โบยบินอยู่ในเมืองเต๋าเสวียน อีกทั้งทุกตำแหน่งในเมืองเทพล้วนถูกปกคลุมโดยค่ายกลปริภูมิห้าม ต่อให้ผู้แข็งแกร่งระดับมกุฎเต๋ามาถึงที่นี่ ก็ต้องเดินเข้าเมืองเท่านั้น มิฉะนั้นก็จะถูกค่ายกลต้องห้ามโจมตี ถูกมองว่าเป็นผู้บุกรุกของเมืองเต๋าเสวียน

อย่างไรก็ตามค่ายกลต้องห้ามที่อยู่รอบเมืองเต๋าเสวียนก็เป็นค่ายกลระดับผู้สูงส่งเท่านั้น เข็มทิศสาน์สเต๋าบินเข้าเมืองโดยตรง มองข้ามพลังโจมตีจากค่ายกลต้องห้ามเหล่านั้นโดยสิ้นเชิง

“ผู้ใดบังอาจบุกรุกเข้ามาในเมืองเต๋าเสวียนของข้า?”

มีเสียงตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยวของสตรีนางหนึ่งสะท้อนมาจากตำแหน่งของตำหนักหลักเมือง ถัดจากนั้นสตรีวัยกลางคนที่แต่งตัวหรูหรา ดูแพงมากจนไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้ก็ผันร่างเป็นแสงกลดวงหนึ่ง มาถึงหน้าหลัวซิวทั้งสี่คน

มีพลังออร่าที่แข็งแกร่งแพร่กระจายออกมาจากตัวสตรีวัยกำลังคนนั่น แต่ทว่าพลังออร่านั่นยังไม่ทันประชิดตัวหลัวซิว พวกมันก็เริ่มแตกสลายเป็นฝุ่นผง ก่อนจะสลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ดังกล่าว ความรู้สึกโกรธเกรี้ยวบนใบหน้าสตรีวัยกลางคนก็เปลี่ยนเป็นความตะลึงงันทันที นางเป็นเจ้าเมืองที่คอยปกปักรักษาอยู่ในเมืองเต๋าเสวียนเชียวนะ ซึ่งมีผลการฝึกตนอยู่ที่แดนผู้แกร่งเลิศ แต่ฝ่ายตรงข้ามสามารถทลายพลังออร่าของนางได้อย่างง่ายดาย หรือจะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับประมุขเต๋า?

เมื่อคิดเช่นนี้ได้ สตรีวัยกลางคนก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันที แม้นเบื้องหลังนางจะมีกองกำลังที่ยิ่งใหญ่อย่างเผ่าดำ(เสวียน)เป็นที่พึ่งพิง ทว่าในดาราจักรวาลที่กว้างใหญ่ไพศาลนี้ ผู้แข็งแกร่งระดับประมุขเต๋าทุกคนล้วนเป็นการคงอยู่ที่ไม่อาจรุกรานได้ง่าย ๆ

ตี้ขุยก้าวเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ขอแค่หลัวซิวออกคำสั่ง เขาก็จะลงมืออย่างได้ลังเลใจ

แม้นจะอยู่ในแดนผู้แกร่งเลิศเหมือนกัน แต่วรยุทธ์ที่เขาฝึกเป็นวรยุทธ์ที่นักเซียนหลอมจิตประทานให้เชียวนะ ศักยภาพของเขาที่อยู่ในหมู่ผู้แข็งแกร่งแดนเดียวกันถือว่ายอดเยี่ยมมาก และแข็งแกร่งกว่าผู้แกร่งเลิศทั่วไปมาก

“เจ้าไม่ต้องประหม่า ที่ข้ามาเมืองเต๋าเสวียน เพราะมีเรื่องราวบางอย่างจะถามเจ้า”หลัวซิวมองเจ้าเมืองเมืองเต๋าเสวียนที่อยู่ตรงหน้าพลางพูด

“ไม่ทราบว่าท่านอาวุโสต้องการสอบถามเรื่องอันใดหรือเจ้าคะ? หากผู้น้อยทราบจักตอบกลับอย่างซื่อสัตย์แน่นอน เมื่อครู่ล่วงเกินไปหน่อย ได้โปรดท่านอาวุโสช่วยให้อภัยด้วยนะเจ้าคะ”เจ้าเมืองเมืองเต๋าเสวียนรีบประสานมือแล้วตอบกลับอย่างเคารพนอบน้อม

หลัวซิวพยักหน้าอย่างเรียบนิ่ง จากนั้นเขาก็ยกมือโบกครั้งหนึ่ง ภาพวาดหลายภาพก็ถูกเขาใช้พลังไร้ลักษณ์เปลี่ยนแปลงออกมา ภาพวาดของทุกคนสมจริงสมจังราวกับตัวจริงยืนอยู่ตรงหน้า ซึ่งพวกเขาก็คือพวกเหยียนซีโรว่ เสิ่นปิงหยูและจี้เสี่ยวจื่อนั่นเอง

เจ้าเมืองเมืองเต๋าเสวียนมองดูภาพวาดเหล่านี้ จู่ ๆ ก็เหมือนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก่อนจะมองหน้าหลัวซิวด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตะลึง “ท่านอาวุโส ข้า……ท่าน……”

การที่สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งอย่างเจ้าเมืองเมืองเต๋าเสวียนพูดติด ๆ ขัด ๆ ได้มากขนาดนี้นั้น จึงแสดงให้เห็นเลยว่าสภาพจิตใจนางรู้สึกช็อกและตะลึงมากเพียงใด

ตอนแรกเริ่มนางยังไม่ได้สังเกตอะไร เป็นเพราะนางคิดไปเองว่าฝ่ายตรงข้ามคือผู้แข็งแกร่งระดับประมุขเต๋า ดังนั้นจึงไม่ได้คิดไปในทิศทางอื่น

แต่ว่าหลังจากนางเห็นภาพวาดของกลุ่มคนที่ฝ่ายตรงข้ามใช้แรงเต๋าเปลี่ยนแปลงออกมา แล้วมองหน้าฝ่ายตรงข้ามอีกครั้ง นางก็นึกขึ้นมาได้ภายในพริบตา อย่างไรเสียหลัวซิวในวินาทีนี้ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงโฉมหน้าและออร่า

ตัวตนของอัจฉริยะวิถีเซียน เมื่อปีนั้นคนดังกล่าวถูกสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนหวงและเผ่ามังกรไท่ชูจัดเป็นเป้าหมายที่จำเป็นต้องสังหาร เช่นนั้นข่าวคราวที่เกี่ยวข้องกับหลัวซิวก็ต้องเป็นหนึ่งในข่าวกรองที่สำคัญที่สุดในเผ่าดำเช่นกัน

ถ้าเกิดเจ้าเมืองเมืองเต๋าเสวียนจำไม่ผิดละก็ นางจำได้ว่าหลัวซิวเมื่อสิบกว่าปีก่อนเพิ่งบรรลุถึงแดนผู้สูงส่งได้ไม่นาน เขาจะมีทางบรรลุถึงแดนประมุขเต๋ารวดเร็วเช่นนี้ได้อย่างไร?

แต่ถ้าเกิดเขาไม่ใช่ประมุขเต๋าละก็ แล้วเขาจะสามารถทลายพลังออร่าของตัวเองทิ้งอย่างง่ายดายได้อย่างไร?

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของฝ่ายตรงข้าม หลัวซิวก็รู้แล้วว่าเจ้าเมืองเมืองเต๋าเสวียนคนนี้จำตัวเองได้แล้ว แต่ทว่าเขากลับไม่มีความคิดที่จะพูดมากกับนาง

“พวกนางเคยมาโลกเสวียนหรือไม่?”หลัวซิวเอ่ยปากสอบถามโดยตรง จากศักยภาพของเผ่าดำ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโลกเสวียน แทบจะไม่สามารถหลุดพ้นไปจากสายตาพวกเขาได้เลย

เจ้าเมืองเมืองเต๋าเสวียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ระงับความรู้สึกช็อกและความตะลึงในใจลงไป นางก็รู้เหมือนกันว่าเมื่อครู่ตนยั้งสติไม่ค่อยอยู่ แม้นนางจักอยากสอบถามมากว่าเหตุใดหลัวซิวจึงฝึกตนได้เร็วเช่นนี้ ทว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีทางนำเรื่องราวที่เป็นความลับเช่นนี้บอกเล่าให้นางฟังได้อย่างไร?

แม้นหลัวซิวในอดีตจะเป็นเด็กหนุ่มผู้น้อยคนหนึ่ง แต่ปัจจุบันในเมื่อฝ่ายตรงข้ามเป็นผู้แข็งแกร่งที่อยู่เหนือตัวเองแล้ว เจ้าเมืองเมืองเต๋าเสวียนจึงปรับสภาพจิตใจให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ก่อนจะตอบกลับอย่างเคารพนอบน้อมเหมือนเคย: “พวกนางไม่เคยมาโลกเสวียนเจ้าค่ะ”

เมื่อได้ยินคำตอบดังกล่าว หลัวซิวก็ขมวดคิ้วลง ในใจรู้สึกผิดหวังอยู่เล็กน้อย แต่ถ้าเกิดคิดในอีกมุมหนึ่งละก็ หากพวกต้วนคงและฉื้อหลงจงใจอำพรางเบาะแสร่องรอยละก็ จากศักยภาพของเผ่าดำ ก็ใช่ว่าจะสามารถค้นพบพวกเขาที่ซ่อนอยู่ในโลกเสวียนได้เสมอไป อย่างไรเสียต้วนคงก็อยู่ในแดนประมุขเต๋าเชียวนะ พวกฉื้อหลงและผู้บัญชาการคนอื่น ๆ ก็ต่างอยู่ในแดนผู้แกร่งเลิศ

ผู้แข็งแกร่งระดับประมุขเต๋าของเผ่าดำล้วนปิดขังฝึกตนอยู่ในสถานบรรพบุรุษ ดังนั้นหากพวกต้วนคงตั้งใจจะซ่อนเร้นละก็ ฝ่ายตรงข้ามก็มองทะลุตัวตนและความเป็นมาของพวกเขาได้ยากมาก

ซึ่งนี่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้หลัวซิวรู้สึกปวดหัวมากที่สุดเช่นกัน หากคนที่เขากำลังตามหาอยู่ในโลกเสวียน แล้วถ้าเกิดเขาจากไปโดยตรงหลังจากไม่ได้รับข่าวคราวที่เกี่ยวข้องจากเจ้าเมืองเมืองเต๋าเสวียนละก็ เช่นนั้นก็อาจพลาดโอกาสในการได้เจอตัวพวกนางสูงมาก

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ขออภัยที่รบกวน ลาก่อน”

หลัวซิวประสานมือทำท่าคารวะ ก่อนจะควบคุมเข็มทิศสาส์นเต๋าผันเป็นลำแสงดวงหนึ่ง แล้วหายไปจากขอบฟ้าที่อยู่ห่างไกลออกไปภายในพริบตา

เขาไม่ได้ออกจากโลกเสวียนเพื่อรีบเดินทางไปยังโลกเหลืองที่อยู่ติดกับโลกเสวียน เพราะบางครั้งเขาก็เชื่อเรื่องบุพเพสันนิวาสอยู่ เขาวางแผนที่จะเดินเล่นอยู่ในโลกเสวียนต่อ บางทีบุญคุณวนาบางอย่างอาจทำให้เขาเจอเบาะแสบางอย่างที่นี่ก็เป็นได้

แน่นอนอยู่แล้วว่าตัวหลัวซิวเองก็เข้าใจดีมากว่าความหวังนี้ริบหรี่มาก แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็จะลองดูสักตั้ง