มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3035

ภายในม้วนหยกยังกล่าวถึงด้วยว่า มีเพียงย่างกรายขึ้นมาส่วนยอดของเหล็กเซียนชั้นกล้าได้ ถึงจะสามารถกลั่นแปรเหล็กเซียนชั้นกล้าได้

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง”

หลัวซิวหรี่ตาลง การที่เขาสามารถขึ้นมายังส่วนยอดของเหล็กเซียนชั้นกล้าได้นั้น เป็นเพราะเขามีตัวหยั่งรู้ไร้รูป หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่นละก็ คงไม่สามารถต้านทานแรงกดอัดของเหล็กเซียนชั้นกล้าได้ด้วยซ้ำ

แม้นจะไม่ทราบว่าเหล็กเซียนชั้นกล้านี่คือสมบัติระดับใดกันแน่ แต่การที่สามารถทำให้ราชาเซียนสององค์สู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายได้นั้น เหล็กเซียนชั้นกล้าอาจเป็นภัณฑ์เซียนชิ้นหนึ่งที่ไม่ด้อยกว่าดาบโลหิตหักเซียนก็เป็นได้!

ยืนอยู่บนจุดที่สูงที่สุดของเหล็กเซียนชั้นกล้า มีแสงเซียนแย้มบานออกมารอบกายหลัวซิว ภายใต้การโคจรผลการฝึกตนขจ พลังไร้ลักษณ์จึงไหลทะลักออกไปจากเท้าแล้วเข้าไปในเหล็กเซียนชั้นกล้า เขาได้เริ่มกลั่นแปรมันแล้ว

เวลาล่วงเลยไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ไม่ว่าจะเป็นชายชุดคลุมยาวม่วงที่สวมใส่หน้ากากนั่น หรือชายหนุ่มชุดโลหิตที่ลึกลับนั่น พวกเขาคงคิดไม่ถึงแน่นอนว่าจะมีคนสามารถย่างกรายขึ้นไปจุดที่สูงที่สุดของเหล็กเซียนชั้นกล้าได้

การกลั่นแปรเหล็กเซียนชั้นกล้าไม่ได้ง่ายอย่างที่จินตนาการเอาไว้ กระทั่งผลการฝึกตนทั้งหมดแห้งเหือด หลัวซิวก็ยังไม่สามารถกลั่นแปรตัวต้องห้ามขั้นแรกของเหล็กเซียนชั้นกล้า

“ไม่นึกเลยว่าเหล็กเซียนชั้นกล้านี่จะกลั่นแปรยากกว่าดาบโลหิตหักเซียน”

หลัวซิวไม่มีความคิดที่จะยอมแพ้แต่อย่างใด ในขณะที่ผลการฝึกตนใกล้จะแห้งเหือด เขาก็หยิบกรองแก้วเซียนออกมา ดูดซับปราณทิพย์เซียนบริสุทธิ์ที่แฝงซ่อนอยู่ในกรองแก้วเซียน จากนั้นค่อยกลั่นแปรต่อ

การรับมือกับเส้นปราณเซียนมังกรเขียวในก่อนหน้านี้ทำให้เขาได้รับกรองแก้วเซียนมาเกือบสี่พันก้อน หากใช้กรองแก้วเซียนทั้งหมดนี้มาฝึกตนละก็ เพียงพอที่จะสามารถประคองให้เขาฝึกถึงแดนมกุฎเต๋าขั้นสุดยอดได้อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามหลังจากหลัวซิวกลั่นแปรตัวต้องห้ามขั้นแรกของเหล็กเซียนชั้นกล้าได้อย่างยากลำบาก กรองแก้วเซียนที่อยู่ในมือเขาก็เหลือเพียงสิบกว่าก้อนแล้ว

“โครมคราม……”

เหล็กเซียนชั้นกล้าที่เหมือนดั่งเสาเทพค้ำฟ้าดังสะเทือนเลื่อนลั่น เหล็กเซียนที่ใหญ่โตมโหฬารกำลังหดเล็กลงอย่างต่อเนื่องด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยเนื้อตาเปล่า สุดท้ายก็หดเล็กลงจนมีขนาดเท่าเข็มปักลาย แล้วหายเข้าไปกลางหว่างคิ้วหลัวซิว

ในขณะเดียวกัน มีคนกลุ่มหนึ่งที่มีสมาชิกสี่คนเดินทางผ่านละแวกใกล้เคียงพอดี เหล็กเซียนชั้นกล้าที่เหมือนดั่งเสาเทพค้ำฟ้านั่นโดดเด่นอย่างยิ่ง เมื่อพวกเขาเห็นว่าเหล็กเซียนชั้นกล้าหายไปกะทันหัน จึงมีรังสีแห่งความช็อกปรากฏบนใบหน้าของแต่ละคน

“เหล็กเซียนชั้นกล้าหายไปแล้วอย่างนั้นหรือ?”

หนึ่งในผู้อาวุโสเบิกตากว้าง อดไม่ได้ที่จะอุทานอย่างตะลึง ฟังจากคำพูดของเขาสามารถดูออกเลยว่า เขารู้อยู่ว่าเสาเทพค้ำฟ้าที่เต็มไปด้วยขี้สนิมนั่นมีนามว่าเหล็กเซียนชั้นกล้า

“ไป ไปดูกัน”

ผู้อาวุโสสูดหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกาย ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น ก็ได้บินตรงไปยังทิศทางของเหล็กเซียนชั้นกล้าแล้ว

เงาร่างของหลัวซิวค่อย ๆ ร่วงลงมาจากนภาสูง ภายใต้การสัมผัสของตัวสำนึก เหล็กเซียนชั้นกล้ากำลังลอยอยู่ในตัวหยั่งรู้ของเขา

หลังจากกลั่นแปรตัวต้องห้ามขั้นแรกของเหล็กเซียนชั้นกล้าสำเร็จ ภัณฑ์เซียนชิ้นนี้ก็กลับมามีราศีเหมือนเก่า ขี้สนิมในก่อนหน้านี้หลุดหายไปหมดแล้ว มีแสงสีทองที่แวววาวจับตาเป็นประกายอยู่บนเหล็กเซียนชั้นกล้า บนเหล็กเซียนชั้นกล้ายังมีอักษรฮู้ที่มีความล้ำลึกของธรรมเวชที่ไร้ขอบเขตแฝงซ่อนอยู่ด้วย

ทันใดนั้นเอง หลัวซิวก็ขมวดคิ้วลงเล็กน้อย จากนั้นก็มองเห็นแสงกลสี่ดวงบินมา หลัวซิวไม่รู้จักทั้งสี่คนที่ควบคุมแสงกลเดินทางมา แต่กลับสามารถสัมผัสได้อยู่ว่ามีสามในสี่ที่ผลการฝึกตนเป็นประมุขเต๋าช่วงปลาย และผู้อาวุโสที่เป็นหัวหน้ายิ่งอยู่ในแดนมกุฎเต๋า

ในยุคปัจจุบัน มกุฎเต๋าก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นขด หลัวซิวนึกไม่ถึงเลยว่าเมื่อไม่นานมานี้ตัวเองเพิ่งได้พบกับชายชุดคลุมยาวม่วงที่อยู่ในแดนกึ่งเซียนคนหนึ่ง วินาทีนี้ก็ได้พบกับมกุฎเต๋าที่ตนไม่รู้จักอีกคน

ด้วยเหตุนี้จึงแสดงให้เห็นเลยว่า ในดาราจักรวาลที่กว้างใหญ่ไพศาลนี้ มีหลายเรื่องมากที่เขาไม่รู้ และทั้งหมดทั้งมวลก็ไม่ได้ดูธรรมดาเรียบง่ายเหมือนอย่างที่มองเห็นภายนอกเช่นกัน

“เจ้าเองรึ?”

แสงกลทั้งสี่ดวงมาถึงภายในชั่วพริบตาเดียว แล้วปรากฏตรงหน้าหลัวซิว เมื่อผู้อาวุโสที่เป็นผู้นำเห็นหลัวซิว รูม่านตาเขาก็หดลงกะทันหัน

“เจ้ารู้จักข้าหรือ?”หลัวซิวขมวดคิ้วแล้วมองหน้าฝ่ายตรงข้าม เขาไม่รู้จักคนดังกล่าว แต่ดูเหมือนคนดังกล่าวจะรู้จักเขา

“ข้าย่อมทราบชื่อเสียงของนายจ้าวซิวหลัวอยู่แล้ว”ผู้อาวุโสเพ่งมองหลัวซิวแล้วพูด เขาสวมใส่ชุดคลุมยาวสีม่วงอ่อน ประสานมือทำท่าคารวะแล้วพูด: “ข้าชื่อจีไป๋”

“ตระกูลจี?”

“อย่างพวกเจ้าเนี่ยนะ?”

หลัวซิวหัวเราะอย่างเยือกเย็น ตั้งแต่มีเรื่องราวของจีหงนั่นเกิดขึ้น หลัวซิวก็ไม่มีความรู้สึกดีใด ๆ ต่อตระกูลจีเลย เมื่อปีนั้นจีหงมุ่งหน้าไปยังโลกร้างก็เพื่อจะแย่งชิงดาบโลหิตหักเซียนของเขา ปัจจุบันเมื่ออยู่ในวังเซียนบรรพกาลแห่งนี้ คนในตระกูลจีก็จะแย่งเหล็กเซียนชั้นกล้าของตัวเองอีก คิดว่านายจ้าวซิวหลัวของตนได้มาโดยไม่ต้องแลกกับอะไรสินะ?

“ลงมือ!”

จีไป๋ตะคอกอย่างพิโรธ หอคอยเทวหลังหนึ่งบินออกไป เห็นเพียงหอคอยเทวขยายใหญ่ขึ้นตามแรงลม กลายเป็นหอคอยที่สูงหลายพันเมตร ก่อนจะกดอัดลงไปทางหลัวซิวโดยตรง

แม้นหลัวซิวจะไม่ได้ยอมรับว่าตกลงเหล็กเซียนชั้นกล้าถูกเขาเก็บไปหรือไม่ แต่ทว่าสำหรับจีไป๋ ในเมื่อเขาเจอหลัวซิว ก็จะปล่อยฝ่ายตรงข้ามไปง่าย ๆ ไม่ได้ เพราะต่อให้ไม่มีเหล็กเซียนชั้นกล้า บนตัวฝ่ายตรงข้ามยังมีดาบโลหิตหักเซียนอีก ซึ่งเป็นหนึ่งในสมบัติที่ตระกูลจีจำเป็นต้องครอบครองให้ได้เช่นกัน

“ตู้มม!”

หลัวซิวไม่ได้ใช้อาวุธใด ๆ นอกเสียจากเจอคู่ต่อสู้ที่ศักยภาพเกะกะระราน โดยส่วนใหญ่แล้วเขาแค่อาศัยร่างเนื้อที่เทียบทัดภัณฑ์เต๋า ก็สามารถรับมือได้อย่างง่ายดายแล้ว

ปลดปล่อยตราเบญจธาตุสูญพันธุ์ออกไปสองครั้ง หอคอยเทวที่จีไป๋เรียกออกมาจึงดีดขึ้นสูง สั่นเทิ้มจนเสียงดังหึ่ง ๆ อย่างไม่หยุดหย่อน

“ไปตายซะเถอะ!”

ในขณะที่หลัวซิวโจมตีหอคอยเทวอยู่นั้น ประมุขเต๋าช่วงปลายคนหนึ่งของตระกูลจีก็ลงมือเช่นกัน กระบี่ยาวเล่มหนึ่งที่มีปราณเย็นยะเยือกฉีกกระชากอนัตตา ผลึกน้ำแข็งผนึกฟ้า ราวกับห้วงเวลาของสถานที่แห่งหนึ่งถูกแช่แข็งเมื่ออยู่ภายใต้เกณฑ์ของธรรมเวชธาตุน้ำแข็ง

“ไสหัวออกไป!”

สำหรับกระบี่เย็นเยือกที่จู่โจมมาจากด้านหลัง หลัวซิวไม่จำเป็นต้องหันกลับไปด้วยซ้ำ แค่ตะคอกอย่างเยือกเย็น ง้างมือแล้วทิ่มแทงหอกเวิ่นเทียนฟ้าแหลกไปด้านหลังจนเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น

ด้วยผลการฝึกตนประมุขเต๋าช่วงกลาง เดิมทีศักยภาพของหลัวซิวก็สามารถเทียบทัดมกุฎเต๋าแล้ว เมื่อใช้ผลการฝึกตนของมกุฎเต๋ากระตุ้นพลังอมตะระดับเซียนชั้นฟ้าอีก แล้วมันจะเป็นพลังโจมตีที่ประมุขเต๋าช่วงปลายกระจอก ๆ สามารถต้านทานได้หรือ?

ได้ยินเพียงเสียงตู้มดังลั่นขึ้น ห้วงเวลาที่ถูกน้ำแข็งผนึกก็แตกสลายจนหมดสิ้น ประมุขเต๋าตระกูลจีที่จู่โจมมาจากด้านหลังกรีดร้องอย่างน่าเวทนา ถูกแสงหอกดวงหนึ่งทะลวงหน้าอก จุดต่าง ๆ ตามร่างกายระเบิดจนกลายเป็นหมอกเลือด เลือดสีแดงสดท่วมตัว แล้วกระเด็นออกไปด้วยสภาพที่น่าอนาถ