มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3058

“เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา” ราชาเซียนเฉว่โยวพูดพร้อมส่ายศีรษะไปมา

ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่เคยได้ประมือกับหลัวซิวในช่วงเวลาห้าร้อยปีให้หลังมาก่อน แต่จากข้อมูลผลตอบรับที่ได้รับมาจากมกุฎมังกรอิมรวมถึงศิษย์หวูจี๋ก็สามารถอนุมานได้ว่า พลังของหลัวซิวมีการเปลี่ยนแปลงที่สั่นสะเทือนโลกอีกครั้ง

ด้วยแดนกึ่งเซียน ในช่วงระยะเวลาห้าร้อยปีก่อน ถึงแม้ว่าจีชูหยางจะสามารถกำราบหลัวซิวได้ แต่ถ้าหลัวซิวอาศัยเข็มทิศสาสน์เต๋าหนีขึ้นมา เขาก็ไม่สามารถตามไปได้ทัน

เพราะว่าเพื่อควบคุมความเร็วของเข็มทิศสาสน์เต๋า จีชูหยางจึงสร้างภัณฑ์เซียนเหาะเหินขึ้นมาชิ้นหนึ่งโดยเฉพาะ

“ถึงแม้ว่าเจ้าจะมีภัณฑ์เซียนเหาะเหินชิ้นหนึ่ง แต่เจ้าดูถูกเข็มทิศสาสน์เต๋าเกินไป หากว่าข้าไม่ได้มองผิดไป เข็มทิศสาสน์เต๋าชิ้นนั้นก็คือสมบัติพรสวรรค์ ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงภัณฑ์เซียนชั้นล่าง แต่ความเร็วในการเหาะเหิน กลับสามารถเทียบเท่าภัณฑ์เซียนเหาะเหินระดับชั้นสูงได้”

ราชาเซียนเฉว่โยวมองไปทางจีชูหยาง พร้อมเอ่ยพูด “เจ้าก็ไม่ต้องไม่พอใจไป ต่อให้สามารถจัดการเขาในเรื่องของความเร็วได้ แต่ว่าเขาในวันนี้มีพลังระดับมกุฎเต๋าขั้นสุดยอดแล้ว ถ้าหากเขากระตุ้นดาบหักเซียนขึ้นมา เจ้าจะขวางเอาไว้ได้หรือ?”

“มกุฎเต๋าขั้นสุดยอด?”

จีชูหยางเมื่อได้ยินคำนี้ สีหน้าก็พลันเปลี่ยนไป เมื่อห้าร้อยปีก่อนยังมีพลังแค่เพียงมกุฎเต๋าธรรมดาเท่านั้น จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะมีคนฝึกตนได้รวดเร็วถึงเพียงนี้?

“ด้วยพลังของมกุฎเต๋าขั้นสุดยอด อีกทั้งยังครอบครองดาบหักเซียนและเหล็กเซียนชั้นกล้าสองอาวุธเซียนอันไร้เทียมทาน พลังเช่นนี้ มันแทบจะเป็นภัยคุกคามต่อข้าได้”

สีหน้าของราชาเซียนเฉว่โยวเคร่งขรึม “ดังนั้นข้าต้องการพลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่า น่าเสียดายที่การกลืนกินเหล่าประมุขเต๋ามกุฎเต๋าสำหรับการฟื้นฟูพลังของข้ามันก็มีขีดจำกัด มีเพียงระดับกึ่งเซียนเท่านั้นจึงจะได้ประสิทธิภาพที่มากกว่า”

กึ่งเซียน?

จีชูหยางชะงักไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ทั่วทั้งจักรวาลสามโลกาฟผู้ที่ก้าวเข้าสู่แดนกึ่งเซียน นอกเสียจากวัฏสงสารคนนั้นที่ไม่รู้ว่าหายไปอยู่ที่ใดแล้ว ก็เหลือเพียงแค่เขากับหวูจี๋เท่านั้นไม่ใช่หรือ?

ราชาเซียนเฉว่โยวประทับอยู่ในร่างของหวูจี๋ เช่นนั้นหากราชาเซียนเฉว่โยวจะกลืนกิน ……

ทันใดนั้นเอง ร่างของหวูจี๋ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของราชาเซียนเฉว่โยวก็กระโจนเข้ามา ฝ่ามือขนาดใหญ่ก็คว้ามาทางจีชูหยาง

“เจ้าเลิกคิด!”

จีชูหยางเลือกที่จะหนีอย่างไม่ลังเล เขามีภัณฑ์เซียนเหาะเหินชิ้นหนึ่ง เพียงแค่สามารถหนีออกไปจากตำหนักหวูจี๋แห่งนี้ เขาก็สามารถอาศัยความเร็วของภัณฑ์เซียนหนีไปได้

แต่ว่าราชาเซียนเฉว่โยวในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะกลืนกินเขา มีหรือที่จะปล่อยให้เขามีโอกาสหนีไป?

“ผุ!”

ทันใดนั้นเอง จีชูหยางก็กระอักเลือดสดออกมาอึกใหญ่ จากนั้นก็เอามือกุมหัวตัวเอง ส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ท่ามกลางวิญญาณดั้งเดิมของเขา มีตัวต้องห้ามที่ราชาเซียนเฉว่โยวเคยฝังเอาไว้ ต่อหน้าของเฉว่โยว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องหนี แม้แต่ความเป็นความตายต่างก็อยู่ในฝ่ามือของราชาเซียนเฉว่โยว

มือใหญ่สีเลือดคว้าจีชูหยางไว้อย่างไร้ปรานี มือใหญ่ออกแรงบีบ ร่างกึ่งเซียนถูกบีบจนระเบิดกลายเป็นละอองเลือด

ราชาเซียนเฉว่โยวอ้าปากสูดเข้ามา พลังและเลือด พลังแก่นแท้ รวมถึงวิญญาณดั้งเดิมที่เป็นของผู้แข็งแกร่งกึ่งเซียน ทั้งหมดพุ่งเข้าไปในปากเขา

และในเวลานี้เอง ดวงตาคู่นั้นที่เต็มไปด้วยสีเลือด สีแดงเลือดในตาซ้ายก็จางหายไปและกลายเป็นสีทองเปล่งประกาย “เฉว่โยว เจ้าคิดจะกอบโกยเพียงผู้เดียวหรือ?” เสียงของหวูจี๋ดังขึ้น “อย่าลืมข้อตกลงระหว่างเราเสียล่ะ!”

“ข้อตกลง? ฮ่า ๆ เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าข้าจะทำตามข้อตกลงไร้สาระกับมดตัวหนึ่งอย่างเจ้า?”

ร่างเดียวกัน แต่กลับมีเสียงสองเสียงที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ท่ามกลางร่างของหวูจี๋ เจตนารมณ์ที่แตกต่างกันของสองวิญญาณกำลังต่อสู้เพื่อควบคุมร่างกายนี้

สำหรับราชาเซียนเฉว่โยวที่จงใจทำลายข้อตกลงในตอนแรก แน่นอนว่าหวูจี๋ไม่มีทางไม่เตรียมอะไรป้องกันไว้ ถึงอย่างไรนี่ก็คือร่างกายของเขาเอง ดังนั้นเขาจึงเริ่มควบคุมก่อนอย่างรวดเร็ว สีเลือดในตาขวาของเขาก็ค่อย ๆ จางลง

“ในตอนแรกเจ้าถูกหลัวซิวทำลายจิตเศษอย่างสาหัส ในเวลานั้นข้าควรจะโจมตีเจ้าเสีย!” เสียงของหวูจี๋เต็มไปด้วยความโกรธที่ถูกหลอกลวง

“ฮ่า ๆ ๆ เจ้ามันก็แค่มดตัวหนึ่งที่ข้าคอยชี้นำเจ้าถึงได้บรรลุแดนกึ่งเซียน เจ้าคิดหรือว่าข้าจะไม่ป้องกันตัวจากเจ้า? บอกเจ้าตามความจริง ถ้าในตอนแรกเจ้าเลือกที่จะลงมือ เจ้าก็จะโดนข้ากลืนกินไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว!”

“แต่เดิมข้าไม่ได้คิดจะลงมือกับเจ้า แต่การเติบโตของหลัวซิวนั้นรวดเร็วเกินไป ดังนั้นข้าจึงทำได้เพียงใช้ร่างนี้ครองวิญญาณชั่วคราว เพื่อป้องกันไม่ให้ในช่วงเวลาสำคัญเกิดปัญหาใดขึ้น”

ถึงแม้จะเป็นร่างหนึ่งที่จิตเศษราชาเซียนครองวิญญาณ ก็มีราคาที่ต้องจ่ายเช่นกัน ในตอนแรกที่ไม่ได้ครองวิญญาณหวูจี๋แต่กลับเลือกที่จะร่วมมือกัน ไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่สามารถครองวิญญาณได้ แต่เพราะเขาไม่อยากที่จะสิ้นเปลืองพลังวิญญาณของตนเอง

แต่ในตอนที่เขาทิ้งพลังวิญญาณเอาไว้เพื่อไปครองวิญญาณหลัวซิวกลับต้องจบด้วยความพ่ายแพ้ พลังวิญญาณตนยังเสียหายอย่างหนัก ดังนั้นเขาจึงยังไม่มีโอกาสได้ครองวิญญาณในร่างของหวูจี๋เสียที

แต่ในตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ในเมื่อหลัวซิวปากฎตัวขึ้นแล้ว เช่นนั้นการมีอยู่ของหวูจี๋ก็ไม่มีความหมายอย่างใดอีกต่อไป เขาจะครองวิญญาณของร่างนี้ไปก่อน จากนั้นเมื่อจับตัวหลัวซิวได้ ก็จะสามารถฟื้นฟูพลังวิญญาณขึ้นมาได้อย่างช้า ๆ จากนั้นค่อยแย่งชิงร่างที่เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบของหลัวซิว

นี่ไม่ถือเป็นแผนการที่แยบยลแต่อย่างใด แต่หวูจี๋กลับไม่สามารถต่อต้านได้

ปัง!

พลังวิญญาณหนึ่งที่แข็งแกร่งมากปะทุขึ้นภายในร่างของหวูจี๋ เดิมทีเขามีความได้เปรียบในการต่อสู้เพื่อควบคุมร่างกายนี้ แต่ในพริบตากลับถูกควบคุมเอาไว้ได้

แต่ในวินาทีแห่งความเป็นความตายนี้ สีหน้าของหวูจี๋กลับนิ่งสงบขึ้นมา เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “ราชาเซียนเฉว่โยว เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าตนชนะแล้ว?”

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” ราชาเซียนเฉว่โยวคำรามเสียงต่ำ ไม่ได้คิดว่าอีกฝ่ายจะมีไม้ตายใดที่จะสามารถพลิกสถานการณ์ได้ ต่อให้ภายในตัวหยั่งรู้จะมีภัณฑ์วิญญาณอยู่ชิ้นหนึ่ง ตนก็แค่ยอมสูญเสียพลังวิญญาณอีกสักเล็กน้อย ก็จะสามารถทำลายตัวหยั่งรู้ของอีกฝ่ายได้

นายท่านตายแล้ว เช่นนั้นอำนาจของตระกูลจี ก็ย่อมตกไปเป็นของผู้อาวุโสระดับมกุฎเต๋าทั้งสาม

จีไป๋ที่เคยต่อสู้กับหลัวซิวมาก่อน ก็คือหนึ่งในสามมกุฎเต๋า การตายของนายท่านยังไม่มีการเผยแพร่ออกไป ในเวลานี้ผู้อาวุโสมากมายของพวกเขารวมตัวกันอยู่ที่นี่ เพราะว่าต้องหารือเกี่ยวกับมาตรการรับมือ

“หลายปีมานี้ ตระกูลจีของพวกเราต่างตกเป็นทาสของปีศาจเฒ่าเฉว่โยว นายท่านเป็นถึงแดนกึ่งเซียน ในพิภพจักรวาลแห่งนี้ที่ไม่มีชาวเซียนปรากฎตัวขึ้นมันไม่มีทางเลยที่จะมีใครสามารถสังหารเขาได้ ดังนั้นข้ามั่นใจได้ว่า ผู้ที่สังหารนายท่าน ต้องเป็นปีศาจเฒ่าเฉว่โยวแน่!”

ตระกูลจีเป็นกองกำลังที่สืบทอดกันมานับตั้งแต่สมัยประเทศเซียน สำหรับราชาเซียนเฉว่โยวแล้วย่อมมีรู้จักเป็นอย่างดี

“พวกเราตระกูลจีปกป้องสะพานทะยานเซียนมารุ่นแล้วรุ่นเล่า ไม่คาดคิดว่าจะอยู่ในจุดที่ตกต่ำเช่นนี้ จะทำเช่นไรดี?”

ผู้อาวุโสมกุฎเต๋าสองท่านต่างเผยสีหน้าเคร่งเครียดและโมโหอย่างมาก แต่ไม่ว่าความแค้นจะมากเพียงใด ก็ไม่มีคนกล้าไปเผชิญหน้ากับราชาเซียนเฉว่โยวเพื่อแก้แค้น ถึงจะเหลือแค่เพียงจิตเศษ แต่ถึงอย่างไรราชาเซียนก็ยังคงเป็นราชาเซียน อาศัยแค่เพียงการสัมผัสรู้แดนวิถียุทธ์ของผู้แข็งแกร่งราชาเซียน ในผืนดาราจักรวาลนี้ก็คือการมีอยู่ที่ไร้เทียมทาน

“ข้าคิดว่า หากพวกเราตระกูลจีสืบทอดต่อไป ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องละทิ้งรากฐานนี้” จีไป๋ที่นั่งเงียบมาตลอดเอ่ยปากขึ้น

“ละทิ้งหรือ? หมายความว่าอย่างไร?” ผู้อาวุโสมกุฎเต๋าทั้งสองมองไปยังจีไป๋ด้วยสายตาสงสัย

“ความหมายของข้าไม่ซับซ้อน ใช้สะพานทะยานเซียนไปยังโลกาเซียน!” จีไป๋พูดด้วยสีหน้ากระตือรือร้นเล็กน้อย

“อะไร!?”

“จีไป๋เจ้าบ้าไปแล้วหรือ!”

ผู้อาวุโสมกุฎเต๋าอีกสองคนตกใจจนหน้าถอดสี ด้วยพลังของตระกูลจีในดาราจักรวาลผืนนี้ถูกจัดอยู่ในระดับขั้นสูง แต่หากไปยังโลกาเซียน เช่นนั้นก็เป็นแค่เพียงตระกูลเล็ก ๆ ที่ไม่สลักสำคัญแต่อย่างใด หากไม่ระวังก็ไม่มีทางที่จะฟื้นคืนได้ตลอดไป

ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมาอย่างเนิ่นนาน ไม่มีใครอยากไปโลกาเซียนเพื่อใช้ชีวิตที่ไม่มั่นคง

“ข้าบ้าไปแล้วจริง ๆ แต่พวกเจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ ว่าในจักรวาลนี้ฝึกตนถึงแดนประมุขเต๋านั้นเกือบจะถึงขีดจำกัดแล้ว กาลเวลาผันผ่านไปอย่างเนิ่นนาน ก็มีเพียงนายท่านที่ฝึกตนถึงแดนกึ่งเซียน แต่ก็ไม่สามารถก้าวข้ามครึ่งก้าวสุดท้ายไปได้ไม่ว่าจะอย่างไงก็ตาม?”

“ดังนั้นมีทางเดียวคือต้องเข้าไปโลกาเซียน จะมีโอกาสมากขึ้น โชคลาภแข็งแกร่งขึ้น บางทีเราอาจมีโอกาสเป็นชาวเซียนก็ได้!” จีไป๋พูดด้วยความตื่นเต้น

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ตระกูลจีต่างแปบ่งออกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งคือฝ่ายอนุรักษ์นิยมต่อต้านการเข้าสู่โลกาเซียน ในขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งคือกลุ่มที่ต้องการปฏิวัติสนับสนุนการไปที่โลกาเซียนเพื่อหาโอกาสที่จะทำให้ตระกูลแข็งแกร่งขึ้น

แต่ว่าจีชูหยางถือเป็นฝ่ายอนุรักษ์ ดังนั้นตลอดเวลาที่ผ่านมาตระกูลจีจึงอาศัยอยู่ที่พิภพจักรวาลผืนนี้

ถ้าหากเป็นในตอนแรกเริ่ม ไม่มีผลการฝึกตนของชาวเซียนก็จะไม่สามารถใช้ประโยชน์จากสะพานทะยานเซียนเพื่อเข้าสู่โลกาเซียนได้ แต่นับตั้งแต่หยุนหลงและเฉว่โยวราชาเซียนทั้งสองลงมาเยือนอย่างต่อเนื่อง ทำให้ค่ายวาร์ปที่เชื่อมต่อกับสะพานทะยานเซียนนั้นได้รับความเสียหาย ตามการคาดเดาของตระกูลจี ผู้แข็งแกร่งระดับประมุขเต๋าก็น่าจะสามารถฝืนพลังของปริภูมิที่บิดเบี้ยวในตอนที่วาร์ปไปได้