มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3071

“โครม!”

มีเสียงดังลั่นที่สะเทือนฟ้าสะเทือนดินดังก้องอยู่ในห้วงดารา ซึ่งเป็นแตรสัญญาณแจ้งเตือนว่าศึกสงครามขั้นเด็ดขาดครั้งสุดท้ายของมหันตภัยในครั้งนี้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

มีจิตสังหารแพร่กระจายออกมาจากดวงตาที่ดูน่ากลัวปานอสรพิษของเฉว่โยวหวูจี๋ที่อยู่ในแดนต้องห้าม กระแสสัมผัสตัวสำนึกที่แข็งแกร่งแผ่ขยายออกไป จากนั้นก็มองเห็นเงาร่างของเหล่าประมุขเต๋ามกุฎเต๋าที่อยู่นอกดาวเคราะห์ตระกูลจี

“หลัวซิว! ให้ตายเถอะ! ใช่มึงจริงด้วย!”

ตัวสำนึกของเฉว่โยวหวูจี๋มองเห็นเงาร่างชุดคลุมยาวดำที่ยืนอยู่หน้าประมุขเต๋ามกุฎเต๋าทั้งหลายอย่างทะนงองอาจอย่างรวดเร็ว

วินาทีนี้เฉว่โยวหวูจี๋จักยังไม่เข้าใจได้อย่างไร ผู้ที่ทลายวิญญาณต้องห้ามภายในเสี้ยววินาทีเดียวก็คือหลัวซิว

จิตสังหารในใจล้นฟ้า แต่เฉว่โยวหวูจี๋กลับไม่โง่ เขาเข้าใจดีมาก ๆ ว่าการที่อยากทลายวิญญาณต้องห้ามเหล่านั้นพร้อมกันในรวดเดียวนั้น ระดับความยากมันสูงเพียงใด

ญาณเทวของหลัวซิวไม่มีทางกลายเซียนโดยสิ้นเชิงอยู่แล้ว ฉะนั้นจึงไม่มีทางผนึกรวมพลังวิญญาณมีรูปออกมาได้ หากไม่มีพลังวิญญาณมีรูปละก็ แค่อาศัยตัวสำนึกระดับกึ่งเซียน หลัวซิวไม่มีทางทำถึงขั้นนี้ได้แน่นอน

ด้วยเหตุนี้จึงแสดงให้เห็นเลยว่าหลัวซิวต้องยึดกุมเคล็ดวิชากลั่นวิญญาณขั้นสุดยอดวิชาหนึ่งแน่นอน นี่จึงทำให้เฉว่โยวหวูจี๋นึกถึงตัวหยั่งรู้ที่ไร้รูปนั่นของเขา

“ตู้มม!”

มีเสียงระเบิดที่ทำให้ห้วงดาราสนั่นหวั่นไหวดังขึ้นมาอีกครั้ง ค่ายใหญ่พิทักษ์ดาราของดาวเคราะห์ตระกูลจีแข็งแกร่งก็จริง ทว่าภายใต้การบัญชาการของหลัวซิว มกุฎเต๋าประมุขเต๋าทั้งหลายจึงใช้ความล้ำลึกของค่ายกลร่วมมือกันโจมตี มาตรแม้นว่าเป็นค่ายกลระดับเซียน เมื่อไม่มีผู้แข็งแกร่งระดับเซียนอำนวยการ ก็ต้านทานพลังโจมตีของเหล่ามกุฎเต๋าประมุขเต๋าไม่ได้แน่นอน

ลายเส้นค่ายกลและอักษรฮู้ที่ถี่ยิบปรากฏ แล้วกลายเป็นเกราะป้องกันที่มีแสงเซียนเป็นประกายระยิบระยับ ทำการปกคลุมทั้งดาวเคราะห์ตระกูลจีเอาไว้

และค่ายใหญ่พิทักษ์ดารานี่ก็คือภูมิฐานของตระกูลจี ถึงแม้จะเป็นค่ายกลระดับเซียนที่ต่ำที่สุด แต่ก็เพียงพอที่จะสามารถทำให้สถานบรรพบุรุษของตระกูลจีกลายเป็นกำแพงเมืองที่แข็งแกร่ง ตลอดกาลเวลาอันยาวนานที่ผ่านพ้นมา ไม่มีผู้ใดสามารถทำให้ค่ายกลดังกล่าวสั่นคลอนได้เลย

“ไร้รูปไร้ลักษณ์ สรรพเข้าล็อกเดิม!”

หลัวซิวตะคอกเสียงดังลั่น ภายใต้การโคจรของค่ายกล ผลการฝึกตนของมกุฎเต๋าประมุขเต๋าทั้ง 30 กว่าคนล้วนผนึกรวมกัน

เนื่องจากธรรมเวชเกณฑ์ที่ฝึกแตกต่างกัน แรงเต๋าผลการฝึกตนที่มกุฎเต๋าประมุขเต๋าทุกคนผนึกรวมจึงมีธาตุAttrที่แตกต่างกันแฝงซ่อนอยู่

ฉะนั้นหากทุกคนแค่ลงมือโจมตีพร้อมกัน จะไม่สามารถสร้างประสิทธิผลที่ดีเยี่ยมที่สุดออกมาได้ ด้านพลานุภาพของพลังโจมตีก็เพิ่มขึ้นไม่เยอะมากนัก

ทว่าหลัวซิวกลับสามารถใช้วิถีไร้ลักษณ์ นำผลการฝึกตนของมกุฎเต๋าประมุขเต๋าทุกคนหลอมรวมเป็นหนึ่ง ซึ่งเป็นเฉกเช่นเดียวกับตราเข้าล็อกเดิมที่เขาริเริ่ม นำสรรพวิชาหลอมรวมกันเป็นหนึ่ง!

สรรพวิชา เกณฑ์สูงศักดิ์ ธรรมเวชเลิศล้ำ หากสามารถทำให้สรรพวิชารวมกันเป็นหนึ่งได้อย่างแท้จริง มันก็จะกลายเป็นระบบระเบียบ กลายเป็นผู้ชี้ขาดไร้ขอบเขต!

“ทุกคนไม่ต้องออมมือกันแล้ว”

“ถูกต้อง หากยังออมมือในสถานการณ์เช่นนี้ละก็ มันก็เป็นการรนหาที่ตายแล้วล่ะ”

“เราทุกคนยอมมาตายเอาดาบหน้าก็เพื่อศึกในครั้งนี้ หากผู้ตายไม่ใช่เฉว่โยวหวูจี๋ก็คือเรา กูวางแผนที่จะทุ่มสุดชีวิตแล้ว ยังมีอะไรที่ต้องสนใจอีก?”

“พูดถูก! แม้นข้าจักเป็นเพียงประมุขเต๋าช่วงกลาง แต่ถ้าเกิดเผาผลาญแก่นแท้ชีวิต แรงเต๋าของข้าก็สามารถบรรลุถึงระดับประมุขเต๋าช่วงปลายเช่นกัน!”

ในบรรดาทุกคนที่อยู่ที่นี่ มีคนใดที่ไม่ใช่อดีตประมุขเต๋ามกุฎเต๋าผู้สูงส่งบ้าง พวกเขาล้วนมีความหยิ่งผยองและศักดิ์ศรีของผู้แข็งแกร่ง ถูกเฉว่โยวหวูจี๋ใช้งานกดขี่เยี่ยงทาสมาหลายร้อยปี เพื่อเป็นการลบล้างความอัปยศและความเคียดแค้นในใจ คนส่วนมากจึงทุ่มสุดชีวิตแล้วจริง ๆ

ภายในเสี้ยววินาทีเดียว มกุฎเต๋าประมุขเต๋าหลายสิบคนก็ทุ่มสุดกำลังสามารถ พลังแห่งเกณฑ์ที่มากมายมหาศาลต่างพากันผนึกรวมไปทางหลัวซิว

“เข้าล็อกเดิม!”

หลัวซิวตะคอกเสียงดังลั่น มีพลังแห่งเกณฑ์ที่ไร้ขอบเขตผนึกรวมกันอยู่กลางนภาเหลือศีรษะเขา แล้วกลายเป็นพระอาทิตย์ที่ใหญ่โตมโหฬารหนึ่งดวง มีพลังของมกุฎเต๋าประมุขเต๋าหลายสิบคนผนึกรวมอยู่

จากการที่เขาดันมือทั้งสองข้างขึ้นด้านบน พระอาทิตย์ที่ยิ่งใหญ่ดวงนั้นก็ถูกเคลื่อนย้ายจนเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น ก่อนจะพุ่งชนเข้ากับค่ายใหญ่พิทักษ์ดาราที่อยู่ด้านล่างอย่างรุนแรง

“ตู้มม!”

พลังโจมตีสุดทรงพลังที่ไม่เคยมีมาก่อนได้ร่วงลงบนม่านแสงของค่ายใหญ่พิทักษ์ดารา ฟ้าดินอนัตตาสั่นสะเทือน คลื่นอากาศที่สามารถมองเห็นได้ด้วยเนื้อตาเปล่าแผ่ขยายออกไป แทบจะม้วนซัดไปทั้งอาณาจักรดารา!

จากดาวเคราะห์ตระกูลจีเป็นจุดศูนย์กลาง ในห้วงดารานับร้อยล้านลี้โดยรอบ ทุกสรรพสิ่งที่มีรูปล้วนถูกทำลายล้างจนกลายเป็นฝุ่นผง ทุกสรรพสิ่งดับสลาย!

มีรอยร้าวหลายจุดปรากฏบนค่ายใหญ่พิทักษ์ดารา แต่กลับไม่ถูกทลายโดยสมบูรณ์ ภายใต้การโคจรของค่ายกล รอยร้าวจึงค่อย ๆ มีแนวโน้มที่จะสมานกัน

และหลัวซิวก็กำลังรอคอยวินาทีนี้นี่แหละ!

สาเหตุที่ไม่ได้ใช้ดาบหักเซียนและเหล็กเซียนชั้นกล้าทันทีนั้น เป็นเพราะการกระตุ้นอาวุธเซียนทั้งสองเช่นนี้ต้องใช้ผลการฝึกตนค่อนข้างมาก หลัวซิวจำเป็นต้องเก็บกำลังศักยภาพที่มากกว่าไปประชันขั้นเด็ดขาดกับเฉว่โยวหวูจี๋ทีหลัง

ดังนั้นเขาจึงผนึกรวมพลังของมกุฎเต๋าประมุขเต๋าทั้งหลายมาโจมตีค่ายใหญ่พิทักษ์ดาราแทน แล้วใช้ท่าไม้ตายสุดท้ายในช่วงเวลาสำคัญ!

“เตี๊ยงง!”

ดาบโลหิตปรากฏ จิตสังหารลอยขึ้นเหนือเมฆ ทุกสรรพสิ่งเงียบสงัด

ภายใต้การฟาดฟันดาบหักเซียน ทุกสรรพสิ่งล้วนต้องดับสลายเป็นเมฆหมอก เมื่อดาบหักเซียนฟันดาบลงบนม่านแสงค่ายใหญ่จนเกิดเป็นรอยร้าว ในที่สุดค่ายใหญ่ระดับเซียนค่ายนี้ก็ถูกฉีกกาชาดจนเกิดเป็นช่องโหว่หนึ่งจุดสักที

“ฆ่าเข้าไป!”

หลัวซิวก้าวเท้าออกไปหนึ่งก้าว แล้วพุ่งเข้าไปในดาวเคราะห์ตระกูลจีภายในพริบตา

“ฆ่า!”

หลัวซิวฟันดาบออกไป ดวงแสงดาบสีโลหิตฉีกกระชากท้องฟ้า จิตสังหารที่ไร้ขอบเขตตลบฟุ้งออกไปทั่วทุกสารทิศ

และในเวลานี้เอง ก็มีกระบี่เซียนสีโลหิตเล่มหนึ่งปรากฏกะทันหัน กลายเป็นงูแก้วขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง แล้วพุ่งชนเข้ากับดวงแสงดาบหักเซียน

เสียงตู้มดังลั่นขึ้น ดวงแสงดาบหักเซียนสลายหายไป ส่วนงูแก้วขนาดใหญ่นั่นก็กลายเป็นกระบี่เซียนสีโลหิตใหม่อีกครั้ง แล้วร่วงลงบนมือเงาร่างสีโลหิตร่างหนึ่ง

“โครมคราม……”

ทันทีที่เฉว่โยวหวูจี๋ปรากฏ ก็มีพลังออร่าที่น่าสยดสยองอย่างไร้ที่สิ้นสุดม้วนซัดออกมา แผ่คลุมทั้งจักรวาลฟ้าดินเอาไว้

เสี้ยววินาทีที่เหล่ามกุฎเต๋าประมุขเต๋าที่ติดตามหลัวซิวบุกฆ่าเข้ามาถึงที่นี่สัมผัสพลังออร่านี้ได้ รูม่านตาของทุกคนก็หดลง จิตใจหวาดหวั่นขึ้นมา

เฉว่โยวหวูจี๋น่าสยดสยองเกินไปแล้ว แค่แรงกดอัดจากพลังออร่า ก็สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับมกุฎเต๋าไม่มีแม้แต่จิตใจที่จะต่อต้าน

ความรู้สึกบนใบหน้าที่เรียวบางของเทพธิดาหยุนเซวียนเปลี่ยนไป นางค้นพบว่าเฉว่โยวหวูจี๋น่าสยดสยองกว่าที่นางจินตนาการเอาไว้มากจริง ๆ แม้นนางจะบรรลุเป็นกึ่งเซียนแล้ว ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับเฉว่โยวหวูจี๋ ปฏิกิริยาแรกของนางก็คืออยากหลบหนี ราวกับหากไม่หลบหนีละก็ นางต้องได้ตายอยู่ในเงื้อมมือคนดังกล่าวแน่นอน

“มันแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิมแล้ว”

สีหน้าอารมณ์ของหลินเทียนก็ดูตึงเครียดอย่างยิ่งเช่นกัน เมื่อสามร้อยกว่าปีก่อนเขาเคยประชันกับเฉว่โยวหวูจี๋ครั้งหนึ่ง แม้นจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนดังกล่าว แต่อย่างน้อยก็หนีรอดมาได้ แต่ทว่าเขาในวินาทีนี้กลับรู้สึกว่าหากเฉว่โยวหวูจี๋ต้องการสังหารตนละก็ เขาคงหนีไม่รอดด้วยซ้ำ

“สมกับเป็นศิษย์ของข้าเสียจริง มาเยี่ยมเยียนอาจารย์ทั้งที ยังนำของขวัญที่มากมายเช่นนี้ติดตัวมาด้วย”

ดวงตาสีเลือดของเฉว่โยวหวูจี๋จ้องมองไปทางหลัวซิว พลางกระตุกยิ้มอย่างน่ากลัว “หากสามารถดูดกลืนพวกเจ้าทุกคนให้หมดสิ้น ราชันย์อย่างข้าก็จะสามารถกลั่นแปรสะพานทะยานเซียนได้อย่างง่ายดายเลย ขอแค่กลั่นแปรสะพานทะยานเซียนสำเร็จ ข้าก็จะสามารถเคลื่อนที่ระหว่างโลกเซียนและพิภพนี้ได้ตามอำเภอใจ จักรวาลแห่งนี้จักกลายเป็นสวนหลังบ้านของราชันย์อย่างข้า ในส่วนของอสูรจิตที่คงอยู่ในจักรวาลพิภพนี้ ก็ล้วนเป็นเพียงสัตว์เลี้ยงที่ข้าเลี้ยงไว้ในคอกเท่านั้นแหละ”

เมื่อพูดคำพูดดังกล่าวออกมา ทุกคนก็รู้สึกหวาดหวั่นมากยิ่งขึ้น กระทั่งบัดนี้พวกเขาก็เพิ่งจะเข้าใจอย่างแท้จริงเช่นกันว่า จุดประสงค์ที่แท้จริงในการกลั่นแปรสะพานทะยานเซียนของเฉว่โยวหวูจี๋คืออะไร

“ในส่วนของเจ้านั้น ข้าจักศึกษาวิจัยความลับของเผ่าไท่ซ่างดี ๆ แน่นอน”เฉว่โยวหวูจี๋เพ่งมองหลัวซิวพลางพูดอย่างชั่วร้าย

“เจ้าน่าจะไม่มีโอกาสนั้นแล้วล่ะ”หลัวซิวง้างดาบหักเซียนที่อยู่ในมือขึ้นมา พลังออร่าที่แข็งแกร่งตลบฟุ้งออกมาจากตัวเขา

ถึงแม้บนตัวเขาจะไม่มีท่วงเซียนของผู้แข็งแกร่งกึ่งเซียน ทว่าพลังออร่าของเขากลับแข็งแกร่งเช่นกัน โดยเฉพาะจิตสังหารที่ตลบฟุ้งออกมาจากดาบหักเซียน ยิ่งแทบจะผนึกรวมกันจนกลายเป็นแก่นแท้แล้ว

ในมือมกุฎเต๋ากำลังกำกระบี่เซียนสี่โลหิตหนึ่งเล่ม กระบี่เซียนเล่มนี้เคยเป็นอัญชาตะที่ราชาเซียนเฉว่โยวฝึกเซ่น ซึ่งถูกเขาหาเจออีกครั้งหลังจากสูญหายไปในสงครามระหว่างราชาเซียนหยุนหลง

มาตรแม้นว่าภัณฑ์เซียนผู้ชนะก็ยังเทียบเคียงกับดาบหักเซียนไม่ได้อยู่ดี ทว่าเมื่อถูกพันธนาการและจำกัดโดยแดนผลการฝึกตน ก็เพียงพอที่จะสามารถทำให้เขานำมาต่อกรกับดาบหักเซียนของหลัวซิวได้แล้ว

“เมื่ออยู่ต่อหน้าข้า พวกเจ้าจะมีเพียงความสิ้นหวัง!”

เฉว่โยวหวูจี๋ก้าวเดินออกไปหนึ่งก้าว แล้วใช้กระบี่ฟาดฟันไปทางหลัวซิว เงาลวงของงูแก้วที่ใหญ่โตมโหฬารตัวหนึ่งปรากฏกลางท้องฟ้า พลังอำนาจที่น่ากลัวและจิตสังหารแผ่คลุมพื้นที่ขนาดใหญ่