มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3083

ต่อให้อณาอลหม่านจะกว้างใหญ่มากเพียงใด ก็ใช่ว่าจะไร้ขอบเขตเสมอไป และไม่มีทางกว้างใหญ่เท่าหนึ่งจักรวาลพิภพด้วย

แม้นที่นี่จะเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเกณฑ์ที่บ้าระห่ำ ปริภูมิที่พังทลาย เวลาที่แตกหัก แต่ภยันตรายเหล่านี้ไม่ใช่ปัญหาอะไรต่อหลัวซิวในปัจจุบันเลย ไม่สามารถหยุดยั้งฝีเท้าของเขาได้ด้วยซ้ำ

ด้วยตัวสำนึกไร้รูปไร้ลักษณ์ที่ฝึกมาจากต้องห้ามภูตเซียนไท่ซ่าง สำหรับสถานที่จำนวนมากที่ไม่สามารถใช้ตัวสำนึกตรวจสอบ ก็ไม่เป็นปัญหาอะไรต่อหลัวซิวด้วยซ้ำ

เขาทำการค้นหาอยู่นานมาก แต่กลับไม่พบเบาะแสร่องรอยใด ๆ เลยแม้แต่น้อย

และในเวลานี้เอง ก็มีคนคนหนึ่งปรากฏในวิสัยทัศน์ของหลัวซิว ทั้งยังเป็นสตรีนางหนึ่งด้วย แต่ทว่าสตรีคนดังกล่าวไม่ใช่เหยียนซีโรว่หรือเสิ่นปิงหยูแต่อย่างใด

“เวิ่ง!”

หลัวซิวทำการเทเลพอร์ต แล้วปรากฏตรงหน้าสตรีนางนั้นโดยตรง

คนดังกล่าวถือเป็นสตรีที่ค่อนข้างงดงามเลย เมื่อมีเงาดำร่างหนึ่งปรากฏตรงหน้ากะทันหัน จึงทำให้นางตกใจจนสะดุ้ง

“เทเลพอร์ต?”

สตรีที่อยู่ในชุดกระโปรงยาวสีฟ้าอุทานอย่างตะลึง ไม่ใช่ว่าอุบายอย่างเทเลพอร์ตยอดเยี่ยมมากแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะเมื่ออยู่ในอณาอลหม่าน แม้แต่ประมุขเต๋ายังไม่กล้าเทเลพอร์ตในนี้ เพราะแค่ประมาทเพียงเล็กน้อยก็มีโอกาสถูกปริภูมิที่บ้าระห่ำม้วนพาไปได้เลย

“เจ้าเคยเจอสองคนนี้หรือไม่?”

หลัวซิวไม่สนใจสีหน้าที่ดูตะลึงงันของสตรีนางนี้ เขายกมือโบกครั้งหนึ่ง ก็ใช้พลังไร้ลักษณ์ผนึกรวมรูปร่างลักษณะของเหยียนซีโรว่และเสิ่นปิงหยูออกมาแล้ว

เขาเชื่อว่าบรรพจารย์จักรภพไม่มีทางโกหกเขา หากไม่เจอเหยียนซีโรว่และเสิ่นปิงหยูในอณาอลหม่านละก็ เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้ว่าพวกมกุฎเต๋าจากต่างโลกาโกหกตน ถึงครานั้นเขาจะทำให้คนเหล่านั้นได้ชดใช้กับผลกรรมอย่างแน่นอน

จากพละกำลังของเขาเพียงคนเดียว การที่อยากทำการค้นหาทั่วทุกมุมในอณาอลหม่านนั้น จำเป็นต้องใช้ระยะเวลาที่ยาวนานมาก ดังนั้นเมื่อหลัวซิวเห็นผู้อื่น ย่อมต้องสอบถามฝ่ายตรงข้ามอยู่แล้ว ไม่แน่อาจจะมีคนเคยเจอตัวพวกนางมาก่อนจริง ๆ

“ข้าเคยเจอพวกนางอยู่!”สตรีกระโปรงฟ้าตอบกลับ

“เจ้าเคยเจอจริงหรือ? บัดนี้พวกนางอยู่ที่ใด?”

เมื่อหลัวซิวได้ยินคำตอบนี้ ก็จับไหล่ทั้งสองข้างของสตรีกระโปรงฟ้าเอาไว้อย่างควบคุมไม่ได้ ตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของซีโรว่และปิงหยูทั้งสองคนมาก ๆ

เนื่องจากสภาพจิตใจที่ผันแปร ทำให้พลังออร่าบนตัวหลัวซิวแพร่กระจายออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ จากผลการฝึกตนระดับมกุฎเต๋าขั้นสูงของเขา แค่พลังออร่าที่แพร่กระจายออกมาเพียงเสี้ยวเดียว ก็สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับประมุขเต๋ารับรู้ได้ถึงแรงกดดันที่มากล้นอย่างแน่นอน

ผลการฝึกตนของสตรีกระโปรงฟ้าเป็นเพียงผู้สูงส่งช่วงปลาย ภายใต้การปกคลุมของพลังออร่านี้ ทำให้สีหน้านางขาวซีดลงไปภายในพริบตา

“ขอโทษที ข้าลืมตัวเสียกริยาไปหน่อย”

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของสตรีกระโปรงฟ้า หลัวซิวจึงรีบเก็บพลังออร่ากลับเข้าร่าง อีกทั้งคลายมือลงมาจากไหล่ของฝ่ายตรงข้าม

สตรีกระโปรงฟ้าตระหนกตกใจเล็กน้อย ในที่สุดนางก็เข้าใจสักทีว่าเหตุใดคนดังกล่าวจึงกล้าเทเลพอร์ตในนี้ตามอำเภอใจ แค่พลังออร่าเสี้ยวเดียวก็มีอำนาจบารมีที่น่าสยดสยองเช่นนี้แล้ว ฝ่ายตรงข้ามต้องเป็นผู้แข็งแกร่งที่สูงกว่าระดับประมุขเต๋าแน่นอน และยิ่งมีโอกาสเป็นมกุฎเต๋าด้วย

เมื่อเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ แม้นการกระทำในเมื่อครู่นี้ของฝ่ายตรงข้ามจะดูเสียมารยาทไปหน่อย นางก็ไม่กล้าพูดอะไรเช่นกัน ในทางตรงกันข้ามนางกลับโน้มตัวก้มคำนับแล้วพูด: “ผู้อาวุโสพูดเกินไปแล้ว ผู้น้อยมิกล้าน้อมรับหรอกเจ้าค่ะ”

ในโลกแห่งการฝึกยุทธ์ที่มีผู้แข็งแกร่งเป็นจ้าว เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่ง ผู้อ่อนแอไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไรเลย อย่าว่าแต่แค่จับไหล่นางเลย ต่อให้ผู้อาวุโสที่อยู่ตรงหน้านี้กดขี่ดูดกลืนพลังตน นางก็ไม่กล้าพูดอะไรเช่นกัน

ถ้าเกิดหลัวซิวอ่านความคิดของสตรีกระโปรงฟ้าได้ เขาต้องรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแน่นอน ต่อให้มกุฎเต๋าคนหนึ่งจะเก่งกาจมากเพียงใด ก็ไม่ถึงขั้นไปกดขี่ดูดกลืนสตรีที่มีผลการฝึกตนเป็นผู้สูงส่งคนหนึ่งหรอก

“เจ้าบอกว่าเจ้าเคยเห็นพวกนาง แล้วบัดนี้พวกนางอยู่ที่ใดหรือ?”หลัวซิวทำใจให้สงบ น้ำเสียงก็สงบลงเช่นกัน

“ตอบกลับท่านอาวุโส เมื่อสองร้อยกว่าปีก่อน ผู้น้อยเคยเห็นพวกนางถูกผู้อื่นไล่ล่า ซึ่งสาเหตุดูเหมือนจะเป็นเพราะกระดูกเซียนชิ้นหนึ่งเจ้าค่ะ”สตรีกระโปรงฟ้าตอบกลับอย่างเคารพนอบน้อม

“ถูกคนไล่ล่า?”