มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3097

“ต้วนหลงถิง เจ้าทำเกินไปแล้วนะ!”

ราชาเซียนฉื้อหมิงตะโกนขึ้นมาด้วยความโมโห ในฐานะผู้แข็งแกร่งที่ควบคุมดูแลประเทศเซียนแห่งหนึ่ง นับว่าเป็นผู้ทรงพลังอำนาจในโลกเซียน ตอนนี้กลับถูกต่อยจนตัวลอยด้วยหนึ่งหมัด จะไม่โมโหได้อย่างไร?

“ไสหัวไป! ไม่งั้นข้าฉีกเจ้าเสีย!”

รอยยิ้มอันดุร้ายปรากฏอยู่บนหน้าของต้วนหลงถิง ร่างสูงร้อยจั้งเป็นเหมือนดั่งภูเขาลูกเล็ก พลังอันชั่วร้าย เฉกเช่นอสูรร้ายในบรรพกาล

“อ้าก!......”

เสียงกรีดร้องอย่างน่าอนาถดังก้องอยู่ในอากาศ ต้วนหลงถิงฮึกเหิมท่วมท้น ฉีกร่างราชาเซียนฉื้อหมิงอยู่กลางอากาศ เลือดสด ๆ เป็นเหมือนดั่งสายฝน

เป็นราชาเซียนเหมือนกัน แต่ต้วนหลงถิงได้ฝึกฝนธรรมลักษณ์ฟ้าดิน ในบรรดาราชาเซียนที่อยู่ตรงนี้ กลับไม่มีผู้ใดเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้เลย

“ครืน! ครืน! ครืน!”

ราชาเซียนหลายคนได้ร่วมมือโจมตีเขา ทว่าภัณฑ์เซียนผู้ชนะอันทรงพลังซัดโจมตีลงบนร่างต้วนหลงถิง กลับไม่อาจทำอันตรายเขาได้เลย ธรรมลักษณ์ฟ้าดินแดนสำเร็จน้อย ร่างยุทธ์ร้อยจั้ง ต้านรับภัณฑ์เซียนผู้ชนะโดยไม่มีความเสียหายใด ๆ ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว

เห็นเพียงต้วนหลงถิงยกมือขึ้น พลังอันแข็งแกร่งซัดสาด ภัณฑ์เซียนผู้ชนะผู้สามชิ้นถูกซัดลอยออกไปด้วยหนึ่งฝ่ามือ รอยร้าวปรากฏขึ้นบนภัณฑ์เซียน เจ้าของภัณฑ์เซียนเองก็ได้รับผลกระทบไปด้วย แล้วกระอักเลือดออกมา ถอยหลังไปด้วยความตกใจกลัว

ก้าวออกไปหนึ่งก้าว ต้วนหลงถิงราวกับได้เดินเข้าสู่สถานที่ไร้ซึ่งผู้คน ยื่นมือใหญ่ข้างหนึ่งออกไป คว้าเข้าไปหาภาชนะติ่งปีศาจมังกร

“ฮ่า ๆ ข้าได้ภาชนะติ่งนี้มาครอบครอง ต่อให้เป็นกษัตริย์เซียนก็มิใช่คู่ต่อสู้ของข้าอีกต่อไป!”

เมื่อเห็นว่าภาชนะติ่งปีศาจมังกรเกือบจะตกอยู่ในมือของต้วนหลงถิงอยู่แล้ว ราชาเซียนมากมายต่างพากันอิจฉาริษยาขึ้นมา ทว่ากลับไม่มีผู้ใดขัดขวางฝีเท้าของเขาได้

“กรร!”

ในตอนนี้เอง เสียงมังกรคำรามได้ดังออกมาจากภาชนะติ่งปีศาจมังกร ภาชนะติ่งปีศาจสีเขียวดำพลันขยับ กลายเป็นรชนีปีศาจสายหนึ่ง

“ผลัวะ!”

มือใหญ่ข้างหนึ่งของต้วนหลงถิงที่ยื่นออกมาถูกรชนีปีศาจแทงทะลุผ่าน อานุภาพของภาชนะติ่งปีศาจมังกรยังคงไม่ลดลง เสียงผลัวะดังขึ้นได้แทงทะลุผ่านศีรษะของต้วนหลงถิงไปอีกครั้ง พุ่งสู่ท้องฟ้า แล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย

“รีบตามไปเร็ว!”

เมื่อราชาเซียนหลายคนได้เห็นเช่นนั้น ต่างพากันดีใจขึ้นมา รีบกลายร่างเป็นแสงกลสายรุ้ง พุ่งเข้าสู่กลีบเมฆเพื่อไล่ตามภาชนะติ่งปีศาจมังกร

ร่างร้อยจั้งของต้วนหลงถิงชะงักอยู่ในท่ายื่นมือออกไปคว้า ตอนที่บรรดาราชาเซียนลอยจากไป ร่างของเขาก็พลันระเบิดกลายเป็นหมอกโลหิต ร่างตายเต๋าสลาย!

หลัวซิวมองเห็นภาพนี้อยู่ห่างออกไปสามล้านลี้ แววความตกตะลึงเล็ดลอดออกมาจากดวงตา นั่นเป็นราชาเซียนที่แทบจะไร้เทียมทานผู้หนึ่งเชียวนะ ราชาเซียนสิบกว่าคนร่วมมือกันก็ยังมิใช่คู่ต่อสู้ของเขา แต่กลับถูกภาชนะติ่งปีศาจมังกรปลิดชีวิตไปในชั่วพริบตา

ภาชนะติ่งปีศาจไร้ซึ่งเจ้าของ แถมยังมีพลานุภาพอันน่าทึ่งเช่นนี้ หากถูกผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งเคลื่อนใช้ จะไม่น่ากลัวยิ่งกว่านี้อีกหรือ?

ราชาเซียนทุกคนต่างพากันพุ่งเข้าสู่กลีบเมฆเพื่อไล่ตามภาชนะติ่งปีศาจมังกร พวกเซียนชั้นฟ้ากับเซียนดินที่อยู่ห่างออกไปได้เห็นการตายของต้วนหลงถิง ต่างพากันพุ่งเข้าไปในทันที

แหวนเก็บของและสมบัติที่อยู่บนร่างของราชาเซียนไร้เทียมทานผู้หนึ่ง สำหรับเซียนชั้นฟ้าอย่างพวกเขาแล้ว พูดได้ว่าเป็นสิ่งล้ำค่าที่ประเมินค่าไม่ได้อย่างแน่นอน

กลัวซิวไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ หลังจากได้เห็นภาพตรงหน้า เขาไม่มีคุณสมบัติไปแย่งชิงภาชนะติ่งปีศาจมังกร สมบัติของราชาเซียนที่สิ้นชีพไป เขาก็ไม่มีความสามารถที่จะไปแย่งชิง

ตอนที่เขากำลังจะหันหลังจากไปนั่นเอง แสงดำสลัวที่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าสายหนึ่งได้แวบผ่านไปบนท้องฟ้า แล้วหล่นลงบนพื้นตรงจุดที่หลัวซิวยืนอยู่

นี่คือภาชนะติ่งเล็ก ๆ ที่มีขนาดเท่ากำปั้น แม้ว่าจะหดเล็กลงไปหลายเท่า แต่รูปลักษณ์ของมัน เหมือนกับภาชนะติ่งปีศาจมังกรไม่มีผิด

เมื่อเห็นเช่นนั้น หลัวซิวก็ใจเต้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ เขาคิดไม่ถึงว่าตนมิได้ทำอะไรเลยสักนิด กลับมีกลับมีชะตาลิขิตเช่นนี้

มิได้ลังเลใด ๆ หลัวซิวคว้าเอาภาชนะติ่งปีศาจมังกรขึ้นมาด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด แล้วใส่เข้าไปในแหวนเก็บของ เข็มทิศสาสน์เต๋าปรากฏขึ้นมาใต้เท้า แวบกลายเป็นลำแสง แล้วหายลับขอบฟ้าไป

ภาพนี้มิได้ถูกผู้ใดพบเห็นเข้า กำลังพลของกองกำลังต่าง ๆ ต่างพากันแย่งชิงสมบัติของราชาเซียนฉื้อหมิงกับต้วนหลงถิง ราชาเซียนพวกนั้นตามเข้าไปในกลีบเมฆ ยังไม่ทันได้กลับมา

หลัวซิวนึกถึงแผนที่โบราณสถานปีศาจมังกรม้วนนั้นของเขาขึ้นมาทันที สัญลักษณ์สีแดงจุดนั้น ก็คือจุดที่ภาชนะติ่งปีศาจมังกรจะปรากฏขึ้นนั่นเอง ผลลัพธ์เช่นนี้ ไม่มีผู้ใดสามารถเดาได้เลย

ความเร็วของเข็มทิศสาสน์เต๋านั้นเร็วมาก ผ่านไปไม่นานนัก หลัวซิวก็ได้ไปจากโบราณสถานปีศาจมังกร ส่วนผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในโบราณสถานปีศาจมังกร ก็ยังคงสู้กันอย่างพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน

......

ในป่าโบราณแห่งหนึ่ง หลัวซิวได้สลักลายค่ายไว้โดยรอบ สร้างค่ายกล ปกปิดร่องรอย อำพรางกลิ่นอาย