มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3099

หอเยียนเซียะ เป็นร้านแห่งหนึ่งในเมืองหยุนม่าน ว่ากันว่าเป็นทรัพย์สินของเทพธิดาหยุนม่าน ซึ่งค่อนข้างมีชื่อเสียงพอสมควร

ในหอเยียนเซียะมีวัตถุดิบที่ใช้หลอมอาวุธสมุนไพรเซียนที่ใช้กลั่นยารวมทั้งภัณฑ์เซียนกับโอสถเซียนสำเร็จรูป ขณะเดียวกันนั้นก็รับซื้อของจากภายนอก ราคาค่อนข้างยุติธรรม

“คุณชายท่านนี้เชิญด้านใน คุณชายต้องการซื้อภัณฑ์เซียนหรือขอรับ?”

หลังจากหลัวซิวได้ก้าวเข้าไปในหอเยียนเซียะ บริกรของร้านก็เดินเข้ามาต้อนรับทันที

หลัวซิวชายตามองบริกรคนนี้ เป็นเพียงบริกรที่คอยทำหน้าที่ต้อนรับในร้านเท่านั้น กลับมีผลการฝึกตนในระดับประมุขเต๋า

เขาได้ใช้เวทย์ศาสตร์ไร้ลักษณ์ปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์กับกลิ่นอาย แต่กลับมิได้เก็บซ่อนรัศมีพลังผลการฝึกตน ดังนั้นบริกรคนนี้จึงมองออกว่าเขามิใช่ชาวเซียน แต่เป็นแดนกึ่งเซียน

“ข้าต้องการขายภัณฑ์เซียน ทางร้านรับซื้อใช่ไหม?” หลัวซิวกล่าว

“คุณชายต้องการขายภัณฑ์เซียนหรือ?” บริกรชะงักเล็กน้อยอย่างเห็นดัด ในสายตาของเขา นักยุทธ์แดนกึ่งเซียนคนหนึ่งมีภัณฑ์เซียนอยู่ในมือก็นับว่าไม่เลวแล้ว คนผู้นี้กลับต้องการขาย?

แต่บริกรก็มิได้คิดมากอะไร บางทีคนผู้นี้อาจได้พบกับความทุกข์ยาก ดังนั้นเลยต้องการขายภัณฑ์เซียนเพื่อแลกกรองแก้วเซียนก็เป็นได้

“เชิญคุณชายตามข้าน้อยมา”

บริกรเห็นหลัวซิวพยักหน้า ก็เอียงร่างเล็กน้อย ทำท่าทางเชื้อเชิญ จากนั้นก็เดินนำทางอยู่ด้านหน้า

ครึ่งก้านธูปต่อมา บริกรได้นำหลัวซิวมาถึงหน้าประตูห้องห้องหนึ่ง แล้วกล่าวอย่างนอบน้อม: “คุณชายนำภัณฑ์เซียนที่ต้องการขายมาวินิจฉัยประเมินราคาที่นี่ จากนั้นนักประเมินราคาจะช่วยท่านประเมินราคา หากคุณชายพอใจกับราคาที่ประเมิน ก็สามารถทำการแลกเปลี่ยนได้เลย”

หลัวซิวผลักเปิดประตูเข้าไป จากนั้นก็พบเห็นห้องที่มีพื้นที่ไม่กว้างขวางนัก ตรงข้ามกับประตู มีโต๊ะใบหนึ่งวางอยู่ ชายชราผมขาวผู้หนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่หลังโต๊ะ กำลังเล่นตราเหล็กขึ้นสนิมชิ้นหนึ่งอยู่ในมือ ปากก็กล่าวพึมพำกับตนเอง

“น่าเสียดายจริง ๆ มันทรุดโทรมเกินไปหน่อย มิอาจมองเห็นความพิเศษของฝีมือในการหลอมอาวุธอย่างละเอียดได้”

ในขณะที่กล่าวกับตนเองนั้น ประตูก็ถูกผลักเปิดออก ชายชราวางตราเหล็กในมือลง มองเห็นชายหนุ่มชุดคลุมดำที่เดินเข้ามา

“มาประเมินค่าหรือ? นำของขลังออกมาสิ”

มองดูเพียงแวบเดียว ชายชราก็ไร้ซึ่งความสนใจ ในสายตาของเขา บุรุษหนุ่มที่มีผลการฝึกตนเพียงในแดนกึ่งเซียนคนหนึ่งก็ไม่สามารถนำอะไรที่ทำให้เขาเกิดความสนใจออกมาได้ เกรงว่าคงเป็นเพียงแหล่งเซียนกับภัณฑ์เซียนระดับล่างเท่านั้น

“ใช่ขอรับ ผู้อาวุโส ไม่ทราบว่าของวิเศษชิ้นนี้ของผู้น้อยมีราคาเท่าไรหรือขอรับ?”

หลัวซิวเดินเข้าไปอย่างสุขุมเยือกเย็น พลิกมือล้วงเอากระบี่เซียนเล่มหนึ่งออกมา แล้ววางลงไปบนโต๊ะ

กระบี่เล่มนี้ไม่มีผู้ใดเคลื่อนใช้ ดูแล้วยาวเพียงครึ่งฟุตเท่านั้น ส่องแสงกะพริบไปทั่วเล่ม ช่างงดงามยิ่งนัก

“ภัณฑ์เซียนชั้นล่าง วิธีหลอมอาวุธธรรมดา ราคาห้าหมื่นกรองแก้วเซียนชั้นล่าง”

ชายชราผมขาวเหลือบมองแวบหนึ่ง แล้วกล่าวขึ้นมาทันที ราคานี้ต่ำกว่าราคาของภัณฑ์เซียนชั้นล่างชิ้นหนึ่งเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

หลัวซิวพยักหน้า เขาไม่แปลกใจสำหรับราคานี้เลย จากนั้นก็ล้วงเอากระบี่เซียนที่เหมือนกันอีกสามเล่มออกมาวางไว้บนโต๊ะ

เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ ชายชราผมขาวผู้นั้นก็อดที่จะชะงักเล็กน้อยไม่ได้ กึ่งเซียนผู้หนึ่งสามารถนำกระบี่เซียนชั้นล่างออกมาพร้อมกันถึงสี่เล่มได้ มีเพียงผู้ที่มาจากกองกำลังใหญ่เท่านั้นถึงจะทำได้ ส่วนคนประเภทนี้ต่างก็ไม่ขาดกรองแก้วเซียน ไม่ถึงขั้นที่ต้องเอาของออกมาขาย

แน่นอน หอเยียนเซียะเป็นสถานที่แลกเปลี่ยนซื้อขาย เขาก็จะไม่ไปสืบเสาะเรื่องราวส่วนตัวของผู้อื่น ย่อมจะไม่ไปสอบถามที่มาที่ไปของกระบี่เซียนพวกนี้อยู่แล้ว

กระบี่เซียนทั้งสี่เล่มนี้ แน่นอนว่าเป็นอาวุธที่ศิษย์ของสำนักเซียนเก้ากระบี่ซึ่งถูกหลัวซิวกำจัดไปเคยใช้ กระบี่เซียนประเภทนี้โดยพื้นฐานแล้วเป็นอาวุธพื้นฐานที่ศิษย์สำนักเซียนพกติดตัว การประเมินว่าฝีมือการหลอมอาวุธค่อนข้างธรรมดาของชายชราผมขาวนั้นก็ถูกจุดยิ่งนัก

เช่นนี้แล้ว หลัวซิวก็ได้กรองแก้วเซียนชั้นล่างสองแสนก้อนเข้ากระเป๋า กรองแก้วเซียนพวกนี้ดูเหมือนไม่น้อย แต่ความจริงแล้วใช้ได้ไม่นานนักก็หมด

“โอสถเซียนเม็ดนี้ราคาเท่าไรหรือ?” หลัวซิวล้วงเอาโอสถเซียนหยินกลั่นเม็ดหนึ่งออกมา

ชายชราผมขาวหยิบมาที่จมูกแล้วสูดดมดู “โอสถเซียนหยินกลั่นระดับปุถุชนชั้นกลาง เม็ดละสองหมื่นกรองแก้วเซียนชั้นล่าง”

โอสถเซียนหยินกลั่นสามารถให้ผู้แข็งแกร่งมนุษย์อมตะใช้เพื่อผนึกรวมพลังวิญญาณได้ พลังวิญญาณยิ่งแข็งแกร่ง ตัวหยั่งรู้ก็จะแข็งแกร่งตาม ฐานยุทธ์ก็จะยิ่งมั่นคง ดังนั้นมูลค่าของโอสถเซียนหยินกลั่นในตลาด จึงสูงกว่าโอสถเซียนอวิ้นหยาง

และก็เพราะหลัวซิวได้กลั่นโอสถเซียนชนิดนี้ออกมา ญาณเทวของเขาถึงได้บรรลุถึงแดนแปรเซียนเก้าส่วนก่อนกำหนด

“ถ้าหากแลกสมุนไพรเซียนเล่า?” หลัวซิวกล่าวถาม