มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3145

“ข้าขอบูชายันต์ด้วยเลือดข้า!”

บนสนามรบล้วนเต็มไปด้วยเงามนุษย์ หลัวซิวแทบจะไม่มีความหวังที่จะฝ่าฟันออกไปจากวงล้อมได้เลย

เขาฟาดฟันดาบหักเซียนที่อยู่ในมือ กรีดข้อมือตัวเอง ก่อนจะมีเลือดสีแดงพุ่งกระฉูดออกมา

“โครม!”

เลือดสีแดงสดของเขาไหลรินออกมา แล้วลุกโชนภายในพริบตา เพียงเสี้ยววินาทีเดียว เพลิงอัคคีที่ลุกโชนก็ได้ปกคลุมทั้งร่างกายเขา

มีแสงสีทองที่แวววาวจับตาแย้มบานออกมาจากเพลิงอัคคี เขาใช้เวทย์ต้องห้าม​​หวูจี๋ไท่ซ่าง แผดเผาดั้งเดิมของร่างศักดิ์สิทธิ์หวูจี๋

พลังออร่าบนตัวเขาจึงเพิ่มขึ้นตามจังหวะอีกครั้ง เหมือนดั่งภาวะแสงสุดท้าย เพียงพริบตาเดียวพลังก็เพิ่มขึ้นไปถึงระดับความสูงที่น่าสยดสยองอย่างยิ่ง

ร่างกายของเขาสูงตระหง่าน ในขณะเดียวกันพลังก็เพิ่มขึ้นด้วย ร่างที่สูงสามเมตรกว่าในตอนแรกของธรรมลักษณ์ฟ้าดินสูงถึงสามสิบกว่าเมตร

ร่างที่สูงสามสิบกว่าเมตรเหมือนดั่งภูเขาเล็ก ๆ ลูกหนึ่ง ความหยิ่งยโสน่าทึ่ง

“ไปลงนรกให้หมด!”

กดอัดฝ่ามือข้างหนึ่งลงไป มือใหญ่ของร่างที่สูงสามสิบกว่าเมตรยื่นออกไป บดบังท้องฟ้าดั่งสันเขา

เสียงตู้มดังลั่นขึ้น หมอกเลือดหลายก้อนระเบิดพร้อมกัน ศิษย์ภูเขาภูตศักดิ์สิทธิ์ทุกคนที่ถูกปกคลุมอยู่ใต้ฝ่ามือแทบจะดับสลายสูญสิ้นไปหมด

“น่ากลัวเกินไปแล้ว มันเป็นเพียงเซียนดินตนหนึ่งจริง ๆ หรือ?”

“เซียนชั้นฟ้านับร้อยรุมสังหารเซียนดินตนหนึ่ง ถึงขั้นได้รับความเสียหายอย่างหนักหน่วง ซากศพนับร้อยเกลื่อนพื้น!”

“มาตรแม้นว่าเป็นราชาเซียน ก็ต้านทานดาบฉกรรจ์สุดหล้าเล่มนั้นที่อยู่ในมือมันไม่ได้เช่นกัน!”

“เล่ากันว่าภาชนะติ่งปีศาจที่อยู่เหนือศีรษะมันคือภัณฑ์จักรพรรดิที่อุบัติขึ้นมาในโบราณสถานปีศาจมังกรแห่งภูมิภาคระดับสี่!”

“......”

แม้นจะเป็นศิษย์แห่งภูเขาภูตศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาที่คิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะบุคคลก็ถูกโจมตีสังหารจนหวาดกลัวไปแล้ว

“สยบ!”

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงตวาดของสตรีนางหนึ่งสะท้อนมา พระราชวังสีทองที่ลอยอยู่ตรงขอบฟ้าร่วงหล่นลงมากะทันหัน ประหนึ่งดาวหางสีทองดวงหนึ่งพุ่งชนแผ่นดินใหญ่

“ไสหัวออกไปซะ!”

หลัวซิวฟาดฟันดาบหักเซียนที่อยู่ในมือออกมา เขารู้อยู่ว่าผู้ที่อยู่ในพระราชวังหลังนั้นก็คือตงฟางหยุนอี เขาจะใช้ดาบฉกรรจ์ที่อยู่ในมือผ่าพระราชวังหลังนี้ให้แหลกสลาย แล้วสับนางสตรีชั้นต่ำที่สมควรตายอย่างตงฟางหยุนอีให้แหลกเป็นชิ้น ๆ

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้เอง ก็มีรุ้งยาวสีขาวเงินหลายดวงบินตรงมา พันธนาการดาบหักเซียนที่อยู่ในมือเขาเอาไว้

เห็นได้ชัดเจนเลยว่ารุ้งยาวสีขาวเงินเหล่านี้เป็นภัณฑ์เซียนที่กลั่นมาจากสมบัติพิเศษ จากพลานุภาพที่ไร้เทียมทานของดาบหักเซียน ถึงขั้นไม่สามารถตัดพวกมันให้ขาดออกจากกันได้ ซึ่งเหนียวทนทานอย่างยิ่ง

“โครม!”

ค้อนใหญ่อันหนึ่งทุบลงมาจนเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น ซึ่งเป็นภัณฑ์เซียนทรงพลังชิ้นหนึ่งที่ราชาเซียนสามตนร่วมมือกันกระตุ้น ทุบใส่ภาชนะติ่งปีศาจมังกรจนกระเด็นออกไป

เมื่อเป็นเช่นนี้ ภัณฑ์เซียนจักรพรรดิทั้งสองชิ้นของหลัวซิวก็หมดประโยชน์แล้ว ทำได้เพียงมองดูพระราชวังสีทองกดอัดลงมาต่อหน้าต่อตา

เหล็กเซียนชั้นกล้าที่อยู่ในตัวหยั่งรู้เตรียมพร้อมที่จะลงมือบุก แต่หลัวซิวกลับมองเห็นเงาดำร่างหนึ่งที่ยืนอยู่ในพระราชวังสีทอง

ลู่เมิ่งเหยา!

หากเหล็กเซียนชั้นกล้าทุบพระราชวังสีทองหลังนั้นจนแตกสลาย ศักยภาพของตงฟางหยุนอีแข็งแกร่ง ใช่ว่าจะตายเสมอไป แต่ลู่เมิ่งเหยากลับมีโอกาสโดนลูกหลงสูงมาก

ทันใดนั้น เขาก็เห็นว่ามีดาบเล่มหนึ่งปรากฏในมือลู่เมิ่งเหยาที่ยืนอยู่ด้านหลังตงฟางหยุนอี จากนั้น……

“ฉึก!”

ดวงแสงดาบพุ่งทะลวง ศีรษะของตงฟางหยุนอีที่ไม่มีการเตรียมป้องกันเลยแม้แต่น้อยถูกตัดลงมา

“ศิษย์ทรพี! ……”

ศีรษะของตงฟางหยุนอีที่ถูกตัดออกตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยว พลังวิญญาณที่น่ากลัวปรากฏ เสมือนดาบชั้นฟ้าเล่มหนึ่ง เฉือนสังหารไปทางลู่เมิ่งเหยา

“ไม่!”

เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์นี้ หลัวซิวก็โกรธเกรี้ยวมากจนดวงตาแทบจะถลนออกมาจากเบ้า เขาพุ่งเข้าไปด้วยความเร็วที่รวดเร็วที่สุด แต่กลับสายไปแล้ว

“ไม่ต้องสนใจข้า รีบหนีไป……”

เมื่อเผชิญหน้ากับความตายในวินาทีนี้ บนใบหน้าของลู่เมิ่งเหยากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม นางเพ่งมองหลัวซิวพลางพูด “ขอให้มีชีวิตรอดต่อไป ข้าอยากบอกกับเจ้ามานานมาก ๆ แล้วว่าข้าตกหลุมรักเจ้าตั้งแต่แรกพบแล้ว”

“ฉึก!”

เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูด โฉมงามสิ้นชีพ ตงฟางหยุนอีที่กำลังโกรธเกรี้ยวไม่มีการออมมือเลยแม้แต่น้อย

ลู่เมิ่งเหยาต้านทานพลังโจมตีไม่ได้ด้วยซ้ำ ถูกพลังวิญญาณที่น่ากลัวทะลวงตัวหยั่งรู้ ภูตเซียนดั้งเดิมดับสลายสูญสิ้น แม้แต่ดวงจิตแท้ที่สามารถหลบหนีเข้าไปในวัฏสงสารก็มอดไหม้ไปแล้ว

เมื่อหลัวซิวพุ่งมาถึง เขาจับมือของลู่เมิ่งเหยาเอาไว้ แต่ร่างกายของนางกลับเริ่มค่อย ๆ สลายหายไป กลายเป็นจุดแสงที่ลอยอยู่เต็มท้องฟ้า แล้วสลายหายไปกลางสายลม

“ไม่! ไม่! ……เมิ่งเหยา! ……”

หลัวซิวแหงนหน้าขึ้นฟ้าคำรามเสียงดัง เสียงของเขาดังก้องอยู่กลางท้องฟ้า สั่นสะเทือนไปทั่วแผ่นดิน ดวงตาทั้งสองข้างของเขาแดงเถือก จิตสังหารล้นฟ้า แต่กลับทำอะไรไม่ได้แล้ว

จู่ ๆ เขาก็เหมือนคว้าอะไรบางอย่างได้ นั่นคือช่องจิตครึ่งดวงที่มีตำหนิ ซึ่งเคยหลอมรวมเข้ากับลู่เมิ่งเหยา เป็นช่องจิตครึ่งดวงของจี้หวูชวง