มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 3197

“พี่ใหญ่ ข้าก็อยากกลายเซียนเหมือนกัน”

ยู่เอ๋อร์กล่าวด้วยความอิจฉาอยู่ด้านข้าง ทว่าดวงตาของนางกลับเหลือบมองเหยียนซีโรว่ที่อยู่ในอ้อมกอดของหลัวซิวเป็นบางครั้งคราว

หางตาของดวงตาคู่งาม มีความอิจฉาฉายแววออกมาอย่างไม่ตั้งใจ นางหวังอย่างยิ่งว่าหากคนที่พี่ใหญ่กอดอยู่ในตอนนี้ เป็นตัวเองจะดีแค่ไหน?

“เด็กโง่ ด้วยพรสวรรค์และสติปัญญาของเจ้า กลายเซียนนั้นง่ายมาก”

หลัวซิวยืนมือออกไปลูบผมยาวสลวยของนาง รอยยิ้มแขวนที่มุมปาก ฝึกตนจนถึงแดนในปัจจุบันของเขา สามารถควบคุมความรู้สึกบนใบหน้าของตนเองได้แล้ว และปล่อยวางปมในใจตอนไล่ตามดวงจิตแท้ในวัฏสงสาร

เพียงแต่ว่า ในเมื่อมีปมในใจเช่นนี้อยู่ แล้วจะบอกว่าปล่อยวางก็ผ่านเลยไปได้อย่างไร?

“ยังมีพวกเจ้าทุกคน ที่ข้ากลับมาครั้งนี้ ก็เพื่อพาพวกเจ้ากลายเซียน”

หลัวซิวกวาดสายตาผ่านทุกคน น้ำเสียงราบเรียบมาก แต่เมื่อได้เข้าหูของทุกคนที่อยู่ตรงนี้ กลับเป็นเหมือนฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ

“กลายเซียน?”

“พวกเราก็กลายเซียนได้เหมือนกัน?”

“......”

ทุกคนต่างมองหน้ากัน บนใบหน้าของทุกคนต่างปรากฏแววความตื่นเต้นดีใจขึ้นมา

“หากต้องการกลายเซียน อันดับแรกคือปัญหาด้านพรสวรรค์สติปัญญา ในหมู่พวกเจ้า ผู้ที่มีพรสวรรค์สติปัญญาสำเร็จกลายเซียนได้ มีเพียงยู่เอ๋อร์คนเดียวเท่านั้น”

หลัวซิวกล่าวต่อ “หากเป็นเมื่อก่อน พรสวรรค์กับสติปัญญาเป็นสิ่งที่มีมาแต่กำเนิด เป็นสิ่งที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง แต่ผลการฝึกตนของพวกเจ้าต่างไม่สูงนัก หากมีโอสถเซียนมาเปลี่ยนสภาพร่างกาย เช่นนั้นก็จะสามารถเพิ่มพรสวรรค์กับสติปัญญาได้ มีความหวังที่จะกลายเซียน”

“ไม่เพียงเท่านี้ ข้ายังจะใช้สายฟ้าช่วยพวกเจ้าขัดเกลาร่างกาย ให้พวกเจ้าเหมือนกลายเป็นคนใหม่ ก่อนที่จะกลายเซียน ต่างสามารถสำเร็จร่างเซียนได้!”

ทันทีทันใด ทุกคนต่างพากันฮือฮาขึ้นมา ไม่มีผู้ใดสงสัยความเป็นจริงของคำพูดนี้เลย เพราะคนที่มีคุณสมบัติยืนอยู่ที่นี่ในเวลานี้ได้ ต่างค่อนข้างใกล้ชิดกับหลัวซิว พวกเขาต่างก็ทราบเป็นอย่างดี หลัวซิวจะไม่ทำเรื่องที่ไม่มีความมั่นใจอย่างแน่นอน

ในเมื่อเขาได้พูดแล้ว ก็หมายความว่าเขาสามารถทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ ฝึกตนจนถึงแดนเซียนได้ทั้งหมด

......

ฟ้าดินตรีภพ เต็มไปด้วยความเจริญรุ่งเรือง

ตอนที่ได้บุกเบิกฟ้าดิน มีลิขิตเป็นตัวก่อเกิด วัฏจักรแปรผัน ตรีภพแบ่งแยก

ในฟ้าดินที่เพิ่งก่อเกิด มีอสูรจิตจำนวนหนึ่งที่ได้เกิดขึ้นตามพรหมลิขิตของฟ้าดิน มีตราประทับธรรมเวชตั้งแต่กำเนิด คุณสมบัติไม่ธรรมดา

ตัวอย่างเช่น หลัวซิวได้พบกับงูเล็กสีเขียวดั่งหยกตัวหนึ่ง มันเป็นหนึ่งในอสูรจิตที่ได้ถือกำเนิดมาตั้งแต่ฟ้าดินตรีภพแห่งนี้ถูกบุกเบิกใหม่ ๆ

แม้ว่าตอนนี้งูเขียวตัวนี้จะยังอ่อนแออยู่ แต่หลัวซิวกลับสัมผัสได้ถึงศักยภาพที่แฝงอยู่ในร่างของมัน เมื่อถึงเวลาที่แน่นอน อย่างน้อยก็สามารถกลายเซียน

จักต้องรู้ว่า ตัวหลัวซิวเองก็มีผลการฝึกตนในแดนเซียนชั้นฟ้าเท่านั้น อสูรจิตที่ถือกำเนิดขึ้นมาในฟ้าดินที่บุกเบิกสามารถฝึกตนถึงแดนเซียนได้ นี่เดิมทีก็เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่ออยู่แล้ว

หากหลัวซิวก้าวเข้าสู่แดนเซียนสูงสุดได้ในอนาคต เช่นนั้นในฟ้าดินที่เขาได้บุกเบิกขึ้น ก็จะมีอสูรจิตฝึกฝนถึงแดนมหาเซียนได้ หากในอนาคตเขาได้กลายเป็นเซียนเลิศล้ำ ในฟ้าดินของเขา ก็จะมีอสูรจิตสามารถกลายเป็นมกุฎเซียน

ถ้าหาก......ถ้าหากเขาสามารถเหนือกว่าจักรพรรดิเซียนได้ในอนาคต ไม่แน่ อาจมีจักรพรรดิเซียนปรากฏในฟ้าดินของเขาก็ได้!

พอถึงตอนนั้น ฟ้าดินตรีภพที่เขาบุกเบิกขึ้นมา บางทีอาจเติบโตจนกลายเป็นดาราจักรวาลอันกว้างใหญ่ไพศาลแล้วก็เป็นได้

ทันใดนั้นวินาทีนี้เอง หลัวซิวก็เกิดสงสัยขึ้นมา หากจักรวาลฟ้าดินมีความเป็นมาเช่นนี้ เช่นนั้นในตอนแรกที่จักรวาลฟ้าดินได้วิวัฒนาการ ย่อมจะต้องมีแดนดึกดำบรรพ์ ของจุดบุกเบิกฟ้าดินอย่างแน่นอน!

เช่นนั้นหากการคาดคะเนเช่นนี้มีอยู่จริง เช่นนั้นจักรวาลเก่าแก่ ที่เขาอยู่ทั้งในชาตินี้และชาติที่ผ่านมา เช่นนั้นแดนบุกเบิก ของจุดบุกเบิกฟ้าดินที่ผ่านมา อยู่ตรงไหนกัน?

“ใช่โลกเซียนในปัจจุบันหรือไม่?”

หลัวซิวหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาคิดว่าการคาดคะเนของตนน่าจะไม่ผิด สงครามใหญ่ในยุคโบราณกาลได้ทำให้ธรรมเวชของจักรวาลฟ้าดินแตกสลาย กลับเหลือไว้เพียงแผ่นดินโลกเซียนที่กว้างใหญ่ไพศาล หากบอกว่าโลกเซียนไม่มีความพิเศษอันใด หลัวซิวไม่เชื่ออย่างแน่นอน

เขานึกถึงห้าจักรพรรดิแห่งยุคโบราณกัลปาวสานขึ้นมา และนึกถึงภาพเหตุการณ์ที่ได้เห็นในสายเลือดลึกลับหยดนั้น......

ยิ่งรู้มาก หลัวซิวยิ่งพบว่าสิ่งที่ตัวเองรู้นั้น มันน้อยมาก