มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 346

"ตึ้ง！”

ค่ายคุ้มกันเคลื่อนไหวด้วยตนเองรอบตำหนักดำ ลำแสงสีทองอร่ามปรากฏขึ้น ทางด้านลำแสงที่เหว้ยห้าวหรานใช้นั้น ตกกระทบไปยังตำแหน่งบางตำแหน่งเกราะป้องกันม่านแสงสีทองเข้าพอดี

"อยู่ที่นี่ ทุกคนรีบช่วยกันโจมตีกันเถอะ！”

เหว้ยห้าวหรานร้องตะโกนเสียงดังหนึ่งครั้ง จากนั้นเริ่มด้วยการร้องเรียกหุ่นเชิดระดับจักรพรรดิยุทธ์ให้บุกโจมตี

ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ทุกคนต่างแยกย้ายกันลงมือ ทางด้านหลัวซิวติดตามอยู่ด้านหลังจักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงอย่างใกล้ชิด เขาไม่ลงมือ ทุกคนจึงไม่ได้สนใจแต่อย่างไร ไม่ได้พูดประชดประชัน

ฝานไท่เต๋อตั้งจิตมุ่งมั่นในการโจมตีค่ายคุ้มกันโบราณ อย่าว่าแต่ใช้ตามอง แม้แต่ตัวสำนึกก็ไม่ได้มองมาที่หลัวซิว คล้ายลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่แล้ว ไม่มีท่าทีจะลงมือแม้แต่น้อย

แต่หลัวซิวรู้ดี นี่คือความนิ่งสงบก่อนที่พายุลูกใหญ่จะมา ทันทีที่ฝานไท่เต๋อลงมือ เขาต้องคว้าโอกาสในการฆ่าแน่นอน

โครม！

ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์สิบกว่าคนโจมตีติดต่อกันนานเกือบครึ่งชั่วโมง ในที่เกราะป้องกันม่านแสงสีทองก็ถูกโจมตีจนเป็นรู ทุกคนกระโดดเข้าไป

เข้าไปด้านในค่ายคุ้มกัน ทุกคนเพิ่งเห็นรูปทรงที่แท้จริงของตำหนักดำ แค่ประตูของตำหนัก ก็สูงหลายสิบเมตรแล้ว ทั้งสองด้านของประตู มีรูปปั้นองครักษ์สองตัวตั้งตระหง่าน

จักรพรรดิยุทธ์ทุกคนต่างไม่มีใครกล้าบุ่มบ่ามเข้าไปใกล้ ทุกสายตา ทอดมองไปทางเหว้ยห้าวหราน

"ไม่มีร่องรอยของค่ายกล แต่ว่ารูปปั้นองครักษ์สองตัวตรงหน้าประตู คล้ายจะเป็นหุ่นเชิดที่ผ่านการกลั่น" เหว้ยห้าวหรานพูดเสียงเคร่งขรึม

เมื่อได้ฟัง สีหน้าของจักรพรรดิยุทธ์ทุกคนเคร่งเครียด เพราะคีตโลกาถ้ำเทพสถิตภายในถ้ำแห่งนี้ คือที่ฝึกตนของผู้แข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์โบราณ ด้วยสถานะของผู้แข็งแกร่งมหาจักรพรรดิยุทธ์ ถึงแม้จะเป็นหุ่นเชิดที่ยืนเฝ้าประตู ก็ประมาทไม่ได้เด็ดขาด

"ดูออกไหมว่าเป็นหุ่นเชิดระดับไหน?" จักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงหันไปถามเหว้ยห้าวหราน

"หุ่นเชิดสองตัวนี้อยู่ในสถานะหลับใหล หลังจากตื่นขึ้นมาเท่านั้น ฉันถึงจะดูออกว่าพวกเขาอยู่ในระดับไหน หุ่นเชิดองครักษ์แบบนี้ล้วนมีขอบเขตในการแจ้งเตือน ขอแค่ไม่ต้องขยับเข้าไปใกล้จนเกินไป ก็จะไม่ทำให้มันตื้น" เหว้ยห้าวหรานส่ายหน้า

ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ทุกคนเงียบลงทันที เพราะไม่รู้แน่ชัดว่าพลังยุทธ์ขององครักษ์หุ่นเชิดเป็นอย่างไร จึงไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

ถ้าหากพลังยุทธ์ของหุ่นเชิดทั้งสองตัวอยู่เหนือกว่าระดับจักรพรรดิยุทธ์ เมื่อถูกปลุกให้ตื่น เกรงว่าจักรพรรดิยุทธ์สิบกว่าคน อาจจะต้องตายที่นี่กันหมด

หลัวซิวนั่งด้านหลังจักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิง ลูกแก้วดำที่อยู่แหวนเก็บของมีสัมผัสพิเศษสื่อออกมา อย่างคลุมเครือ คล้ายว่าลูกแก้วสีดำกำลังสร้างความสัมพันธ์บางอย่าง ร่วมกับองครักษ์หุ่นเชิดสองตัวที่อยู่ตรงหน้าประตู

ชั่วขณะหนึ่ง หลัวซิวมีความรู้สึกว่า เขาสามารถสั่งองครักษ์หุ่นเชิดทั้งสองตัวนั้นได้

"ฮ่าๆ......"

หลัวซิวดีใจอย่างมาก เพื่อพิสูจน์สิ่งที่คาดการณ์เอาไว้ เขาใช้ตัวสำนึกพูดผ่านลูกแก้วสีดำ สนทนากับองครักษ์หุ่นเชิดทั้งสองตัว สั่งให้พวกเขาตื่นแล้วทำการโจมตี

จักรพรรดิยุทธ์ทุกคนยังคงลังเล แต่ในเวลานี้ องครักษ์หุ่นเชิดด้านหน้าตำหนักดำสูงตระหง่านทั้งสองตัว จู่ๆ ดวงตาของทั้งสองก็ปล่อยลำแสงสีแดงออกมา！

"ครืด ครืด......"

องรักษ์หุ่นเชิดทั้งสองตัวขยับเขยื้อนคอ ลำแสงสีแดงสด ส่องไปยังตำแหน่งที่ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ยืนอยู่ ส่องสะท้อนไปที่พวกเขา

องครักษ์หุ่นเชิดสูงประมาณหนึ่งฟุต สร้างจากโลหะสีแดงสดไร้นามชนิดหนึ่ง บนตัวมีสัญลักษณ์ค่ายกลมากมายทอประกาย ขณะเคลื่อนไหว ร่างกายที่หนักเหยียบย่ำบนพื้น ส่งเสียงตึ้งตังดังขึ้น

"แย่แล้ว！ หุ่นเชิดถูกปลุกให้ตื่นแล้ว！”

เหว้ยห้าวหรานหน้าเปลี่ยนสี จักรพรรดิยุทธ์คนอื่นๆ ก็มีสีหน้าเคร่งขรึมเช่นเดียวกัน รอบตัวของพวกเขามีพลังจิตแท้แผ่ซ่านออกมา ความน่าเกรงขามพุ่งทะยาน