มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 347

ถึงแม้จะบอกว่าลมปราณของหุ่นเชิดแดงสด แข็งแกร่งกว่าจักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงหนึ่งขั้น แต่ถึงอย่างไรก็ตามหุ่นเชิดนั้นไม่มีปัญญาที่สูง มีเพียงกำลัง ทั้งยังไม่มีแดนโลกยุทธ์ ความสามารถที่แท้จริง จึงไม่แข็งแกร่งเทียบเท่าจักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิง

แต่ว่าเกราะโลหะของหุ่นเชิดแดงสดนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก บนตัวมีสัญลักษณ์ค่ายคุ้มกันสลักเอาไว้ แม้ว่าจักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงจะทำลายหุ่นเชิดไปหนึ่งตัว ก็ต้องเผาผลาญไปไม่น้อย

ทว่าผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ทุกคนในเหตุการณ์กลับไม่รู้เลยว่า ความเป็นจริงแล้วเด็กรุ่นหลังที่ไม่โดดเด่นอย่างหลัวซิว กำลังลอบควบคุมหุ่นเชิดแดงสดทั้งสองตัวอยู่

หุ่นเชิดแดงสดตัวหนึ่งถูกจักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงอาศัยกำลังของตนเพียงคนเดียวในการกำราบ

หุ่นเชิดแดงสดอีกหนึ่งตัวที่เหลือ ภายใต้การจอมตีของผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์สิบกว่าคน ก็ค่อยๆ รับมือไม่ไหวแล้วเช่นกัน

"ตายซะ！”

ฝานไท่เต๋อที่กำลังโมโหได้ผนึกรวมเปลวไฟพลังจิตแท้ พุ่งกระบี่ออกไป เปลวไฟพลังจิตแท้แปลงเป็นมังกร แสดงทักษะยุทธืที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา คว้าโอกาส ฟันศีรษะหุ่นเชิดแดงสดจนพังทลาย

จากนั้น จักรพรรดิยุทธ์คนอื่นๆ ก็เริ่มโจมตีเช่นเดียวกัน แม้ว่าหุ่นเชิดตัวนี้จะมีเกราะคุ้มกันที่แข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็ถูกทำลายจนเต็มไปด้วยบาดแผล

ไม่รู้ว่าหุ่นเชิดแดงสดสองตัวนี้ถูกปลุกตื่นได้อย่างไร กระทั่งสุดท้ายทำลายการโจมตีของหุ่นเชิดแดงสด ศึกในครั้งนี้กินเวลาไปเกือบครึ่งชั่วยาม

ประเด็นสำคัญคือเกราะคุ้มกันของหุ่นเชิดสองตัวนี้แข็งแกร่งอย่างมาก โจมตีรุนแรง นอกเหนือจากจักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงแล้ว ไม่มีใครสามารถประชันกับพวกมันซึ่งหน้าได้

หุ่นเชิดสองตัวเต็มไปด้วยบาดแผล แทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ที่เกิดเหตุวุ่นวายไปหมด

สีหน้าของผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ทุกคนล้วนไม่สู้ดีเท่าไหร่ เพราะยังไม่ได้เข้าไปในตำหนักดำ ก็สูญเสียจักรพรรดิยุทธ์ไปคนหนึ่งแล้ว

อีกทั้งหลังจากผ่านการต่อสู้ในครั้งนี้ จักรพรรดิยุทธ์คนอื่นๆ มีหลายคนที่บาดเจ็บ โดยเฉพาะฝานไท่เต๋อที่ถูกหุ่นเชิดแดงสดไล่โจมตี ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้าบนตัวขาดวิ่น

อีกด้านหนึ่ง เหว้ยห้าวหรานกำลังซ่อมแซมหุ่นเชิดระดับจักรพรรดิยุทธ์ของตนด้วยความปวดใจ พูดเสียงดัง："หุ่นเชิดของฉันบาดเจ็บต้องได้รับการซ่อมแซม วัสดุเหล่านี้บนตัวหุ่นเชิด ฉันขอก็แล้วกัน！"

ขณะพูด เหว้ยห้าวหรานเองก็ไม่ได้เกรงใจ ผายมือเก็บรวบรวมซากวัสดุของหุ่นเชิดที่อยู่บนพื้น

จักรพรรดิยุทธ์คนอื่นๆ อยากจะแบ่งด้วย ทว่าเหว้ยห้าวหรานกระทำการด้วยความรวดเร็ว ทำให้จักรพรรดิยุทธ์คนอื่นๆ อดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปาก

"ไอ้หน้าเงินเหว้ย จัดการหุ่นเชิดแดงสดสองตัวนี้ ทุกคนล้วนลงทุนลงแรง นายจะเอาประโยชน์ไปคนเดียวไม่ได้รึเปล่า? ยิ่งไปกว่านั้นยังสูญเสียจักรพรรดิยุทธ์ที่เป็นพวกเดียวกันอีก" อาจารย์หงหมิงขมวดคิ้วแล้วพูด

วัสดุของหุ่นเชิดเหล่านั้น เขาเองก็อยากได้มากเหมือนกัน เพราะการสร้างหุ่นเชิด ไม่ได้เป็นแค่ผลงานโดดเด่นของนักค่ายกล แต่ว่ายังข้องเกี่ยวกับความพิศวงของวิชากลั่นสมบัติโบราณ

หุ่นเชิดแดงสดสองตัวนี้มีอายุหลายหมื่นปี เป็นวัตถุโบราณที่อยู่มาตั้งแต่สมัยโบราณ ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นวัสดุล้ำค่า ที่ไม่สามารถหาได้อีกบนโลกยุคปัจจุบันก็ได้

"พวกนายเข้าใจวิชาค่ายกลหุ่นเชิด? ของเหล่านี้ฉันเก็บไปเพื่อใช้ประโยชน์ พวกนายเอาไปก็เสียของเปล่าๆ อย่างมากถ้าเจอของล้ำค่าอื่นๆ อีก ฉันเอานิดหน่อยก็พอ"

เหว้ยห้าวหรานเบ้ปาก สำหรับคนหน้าเงินอย่างเขา ของล้ำค่าที่ตกเป็นของตนเองแล้ว ยังคิดอยากจะให้เขาคายออกมาอย่างนั้นเหรอ?

อาจารย์หงหมิงรนหาเรื่อง หลังจากหัวเราะหึในลำคอ ก็ไม่ได้พูดอะไร

"ในเมื่อนายเก็บวัสดุไปหมดแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ขอพูดจาแย่ๆ เอาไว้ล่วงหน้า หลังจากเข้าไปในตำหนักแล้วเจอของล้ำค่าอื่นๆ นายห้ามโลภ" เวลานี้จักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงเองก็พูดขึ้นหนึ่งประโยค

เห็นได้ชัด สำหรับความโลภของเหว้ยห้าวหราน จักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงเองก็ไม่พอใจ