มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 404

“ลู่เจิ้งเซี๋ยงคิดว่าข้าไม่รู้อะไรเลยมาตลอด แต่อันที่จริงตอนที่เขาฆ่าหลู่เหว่ย ข้ากำลังมองจากจุดที่ไกลออกไปพอดี”

“หลายปีมานี้ ข้าเก็บซ่อนความแค้นส่วนนี้ไว้ในส่วนลึกของหัวใจมาโดยตลอด แต่ท้ายที่สุดความแข็งแกร่งของข้าสู้เขาไม่ได้ จึงไม่มีโอกาสล้างแค้น”

“ข้ารู้ดี ถึงข้าไม่ลงมือลอบโจมตีเขาจากด้านหลัง ทันทีที่เขาฆ่าเจ้าและหลัวซิว คนต่อไปจะต้องเป็นข้าแน่นอน”

“เศษสวะเช่นนี้สมควรตายยิ่งนัก!” หลังจากเหยียนเยว่เอ๋อร์ฟังจบ นางรู้สึกรังเกียจพฤติกรรมของลู่เจิ้งเซี๋ยงจนถึงขีดสุด

“ใช่ โชคดีที่สุดท้ายข้าก็สามารถฆ่าเขาได้สำเร็จ ถือว่าได้ล้างแค้นให้หลู่เหว่ยแล้ว ในที่สุดความคับแค้นหลายปีที่ผ่านมาก็ได้รับการปลดปล่อย ทำให้ภายในใจของข้ารู้สึกโล่งขึ้นมา” ในขณะที่กำลังพูดคำพูดเหล่านี้ ในเบ้าตาของไป๋หลิงเซวียนนองไปด้วยน้ำตา

แม้ผ่านไปแล้วสองร้อยปี นางยังคงไม่เคยลืมคนที่นางเคยรักคนนั้น แบกรับความอัปยศอดสูมานานหลายปี ทั้งหมดเพื่อวันหนึ่งจะได้ล้างแค้น

เหมือนกับว่าได้รับผลกระทบจากไป๋หลิงเซวียน เหยียนเยว่เอ๋อร์นึกถึงหลัวซิวอย่างกะทันหัน เพิ่งคิดได้ว่าเขาเข้าไปในหุบเขาจิตนภาสามเดือนกว่าแล้ว เริ่มเกิดความรู้สึกร้อนใจขึ้นมาทันที

“ไม่ได้ ข้าต้องเข้าไปดูสักหน่อย” เหยียนเยว่เอ๋อร์ลุกขึ้นอย่างกะทันหัน

“มีอะไรหรือ?” ไป๋หลิงเซวียนมองนางด้วยความสงสัย เพิ่งสังเกตเห็นเด็กหนุ่มที่มีผลการฝึกตนระดับราชายุทธ์ไม่ได้อยู่ที่นี่

“เขาเข้าไปในหุบเขาจิตนภาสามเดือนกว่าแล้ว ข้ารู้สึกเป็นห่วง ต้องการเข้าไปตามหาเขา” เหยียนเยว่เอ๋อร์พูด

“อะไรนะ? เขาเข้าไปอีกแล้ว?” ไป๋หลิงเซวียนรู้สึกตกใจมาก ก่อนหน้านี้แม้กระทั่งลู่เจิ้งเซี๋ยงที่เป็นจักรพรรดิยุทธ์ขั้นหกบวกกับพวกเขาสองคน ก็ยังไม่สามารถเข้าไปในส่วนลึกของหุบเขาจิตตภา สุดท้ายต้องหนีเอาชีวิตรอดออกมา

ดูเหมือนผลการฝึกตนของเด็กหนุ่มคนนั้นเพิ่งจะบรรลุถึงระดับราชายุทธ์ เขาไปเอาความกล้ามาจากไหน ถึงขั้นกล้าบุกเข้าไปในหุบเขาจิตนภาเพียงคนเดียว?

ถึงปากไม่ได้พูด แต่ปฏิกิริยาของไป๋หลิงเซวียนมันแสดงออก เด็กหนุ่มที่ชื่อหลิวซิวต้องตายอยู่ด้านในแน่นอน

เหยียนเยว่เอ๋อร์ไม่มีเวลาให้คิดมาก นางกลายเป็นเปลวไฟสายหนึ่งบินตรงไปทางเข้าของหุบเขาจิตนภาโดยตรง

“ข้าไปกับเจ้า” ไป๋หลิงเซวียนก็บินขึ้นกลางอากาศ นางเห็นเหยียนเยว่เอ๋อร์เป็นห่วงหลัวซิวเช่นนี้ จึงรู้ได้เลยว่าแม่นางเหยียนคนนี้น่าจะรักเขามาก ก็เหมือนกับตนเองเมื่อสองร้อยปีก่อน จนกระทั่งถึงตอนนี้ยังคงไม่เคยลืมเลือนหลู่เหว่ย

ถ้าหากสามารถเลือกได้ นางยินดีตายไปพร้อมกับหลู่เหว่ยในตอนนั้น นางไม่ต้องการทนทุกข์ทรมานอยู่แบบนี้มาเป็นเวลานานถึงสองร้อยปี

……

เพียงแต่ตอนที่หลู่เหว่ยถูกฆ่า นางมองจากจุดที่ไกลออกไป หากตนเองตายไป ก็จะไม่มีใครล้างแค้นให้เขาอีกแล้ว

หลังจากเวลาสามเดือนผ่านไป ในที่สุดหลัวซิวก็สามารถมาถึงส่วนลึกของหุบเขาจิตนภา

ด้านหน้าเป็นแท่นหินที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณหนึ่งร้อยเมตร ตรงกลางของแท่นหิน มีเสาหินสูงประมาณหนึ่งเมตรตั้งอยู่ตรงนั้น มีแสงสีขาวคอยส่องประกายอยู่บนนั้น

มีการชี้แนะทิศทางของจักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำ ช่วงนี้เขาไม่ได้ถูกวิญญาณเทพจิตในหุบเขาโจมตีแต่อย่างใด

ถึงจะเป็นแบบนี้ การเคลื่อนไหวช้าลงมากแต่ให้ความปลอดภัยมากขึ้น