มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 449

สีหน้าของหลัวซิวยังคงไม่เปลี่ยนไป กระบี่ยุทธ์ที่อยู่ในมือกวัดแกว่ง พุ่งตรงเข้าทำลายพลังกระบี่ธาตุไฟทั้งสองสาย โดยไม่ได้เคลื่อนไหวร่างกาย

“เจ้าเองก็ลองรับกระบวนท่าของข้าดูบ้าง” กระบี่ยุทธ์ของหลัวซิวฟันออกไป เปลวไฟสีแดงเพลิงบนร่างกายของเขา เปลี่ยนเป็นเปลวไฟสีดำขนาดมหึมาในทันที

ออร่าแห่งความตายอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ขยายไปทั่วห้วงกระบี่สังหารและห้วยยุทธ์มรณะแผ่ซ่านไปทั่วทุกทิศทาง ทำให้ซือถูสงที่ยืนอยู่ตรงข้าม รู้สึกราวกับกับว่าอยู่ในสถานที่แห่งความตาย ไม่ว่าตนเองจะต่อต้านเช่นไร ก็ต้องตายโดยไม่ต้องสงสัย

วิชาภูตผีเซินหลัว !

ควบรวมเพลิงมรณะระดับกระบี่ยุทธ์ขึ้นไป กลายเป็นกระดูกญาณ ทันทีที่อ้าปากกัด จะฉีกอากาศให้ขาดออกจากกันได้

ในช่วงคับขัน ซือถูสงตั้งสติขึ้นมาได้อีกครั้ง เขาพยายามดิ้นรนเพื่อหลุดพ้นจากการครอบงำจิตใจของห้วงยุทธ์ จากนั้นจึงตะโกนเสียงดังออกมา เกิดเปลวไฟขึ้นเต็มท้องฟ้า และพุ่งตรงใส่กระดูกญาณที่กำลังอ้าปากเข้ามากัด

ตูม !

ซือถูสงกระอักเลือดออกมา ตัวของเขากระเด็นลอยออกไป

เขาเพิ่งจะยืนได้อย่างมั่นคง หลัวซิวก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขาเสียแล้ว

“รวดเร็วจริง ๆ !” ซือถูสงตกใจจนหน้าถอดสี เขาฟันกระบี่ลงไปที่หลัวซิวซึ่งยืนอยู่ตรงหน้า

เช้ง !

นิ้วมือทั้งสองคีบกระบี่เอาไว้ ทำให้ซือถูสงตกใจจนอ้าปากค้าง

“ร่างยุทธ์ระดับจักรพรรดิ ?”

ซือถูสงเพิ่งตั้งสติได้ แสงสะท้อนของกระบี่ก็กวาดไปทั่วแล้ว สำนึกของเขาจับได้เพียงแค่ร่องรอยของแสงกระบี่เท่านั้น

“เจ้า......”

เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาจากปากของซือถูสงไม่หยุด ดวงตาของเขาเบิกโพลง เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจและโกรธแค้น

คอของเขาถูกหลัวซิวฟันขาดในกระบี่เดียว อย่างไรก็ตาม ถึงแม้เขาจะเป็นผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 2 แต่ไม่ใช่นักยุทธ์กลั่นร่าง ร่างเนื้อของเขาจึงไม่อาจต้านทานการโจมตีของกระบี่ยุทธ์ขั้นดินกลางได้

สีหน้าของหลัวซิวไร้ความรู้สึก สำหรับตัวเขาในตอนนี้ การสังหารจักรพรรดิยุทธ์ขั้นปฐมภูมิสักคน แม้กระทั่งไพ่ไม้ตายก็ไม่จำเป็นต้องใช้ด้วยซ้ำ แค่อาศัยร่างยุทธ์ระดับจักรพรรดิ ประกอบกับพลังแปรเสวียนเทียนยี่สิบสี่เท่า ไม่ต้องใช้กฎเบญจธาตุและลูกแก้วเสวียนดำ เขาก็มีพลังการต่อสู้ที่ทัดเทียมกับจักรพรรดิยุทธ์แล้ว

ยื่นมือออกไปจับ ลำแสงของพลังจิตแท้ก็พุ่งตรงเข้าทำลายจุดตันเถียนของซือถูสงทันที และหยิบเม็ดยาทองทรงกลมออกมาได้

หัวของซือถูสงห้อยลง และออร่าก็ดับไป

คนของสำนักไป๋ซิงกู่ต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้าง จนแทบจะหยุดหายใจ

หากก่อนหน้านี้ การที่หลัวซิวสังหารราชายุทธ์สองคน ทำให้พวกนางต้องตกใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้แล้ว ถ้าอย่างนั้นการที่เขาสังหารตาเฒ่าประหลาดระดับจักรพรรดิยุทธ์หนึ่งคน ก็คงไม่สามารถหาคำใดมาบรรยายความรู้สึกตกใจนี้ได้อีกแล้ว

เขาเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เองนะ ? จักรพรรดิยุทธ์ที่มีอายุไม่ถึงยี่สิบปีอย่างนั้นหรือ ?

แต่หลัวซิวไม่สนใจที่จะอธิบายให้คนเหล่านี้ฟัง เขาเดินตรงเข้ามา แล้วยื่นกระบี่ยุทธ์ในมือให้กับเหยียนซีโรว่

ใบหน้าของเหยียนซีโรว่แดงก่ำ “กระบี่เล่มนี้ เป็นของเจ้า”

“ข้ามอบให้เจ้าแล้ว เพราะฉะนั้นมันเป็นของเจ้า” หลัวซิวพูดด้วยรอยยิ้ม

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทุกครั้งที่พบหน้ากับเหยียนซีโรว่ มักทำให้เขาเกิดความรู้สึกที่อยากเข้าใกล้นาง

“ขอบคุณท่านชายหลัวซิวที่ช่วยชีวิต”

คนของสำนักไป๋ซิงกู่ นำโดยไป๋หุ้ยเหลียน ต่างก้าวไปข้างหน้าและยกมือขึ้นคารวะหลัวซิว

สำหรับคนเหล่านี้ หลัวซิวทำเพียงแค่ตอบรับเบา ๆ หนึ่งคำ และไม่คิดจะสนใจอีก