มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 540

และเมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีอย่างมืดฟ้ามัวดิน หลัวซิวกลับไม่ขยับเขยื้อน แสงสองขั้วดำขาวได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างของเขา การโจมตีจำนวนมากตกลงบนตกลงบนม่านลำแสง อานุภาพได้ถูกบั่นทอนไปเกินกว่าครึ่ง อานุภาพที่เหลืออยู่ ไม่อาจทำร้ายร่างยุทธ์ร่างเนื้อของเขาได้เลยสักนิด

“พี่น้องทุกคน ถอยเร็ว!”

อสูรเสือตนหนึ่งตวาดขึ้นมา และก้าวเท้าทั้งสี่ข้างในทันที และหนีไปไวอย่างกับลม ระยะเวลาครึ่งปี หลัวซิวประมือกับอสูรกายในบริเวณรอบนอกของเขตที่ห้าพวกนี้ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว รู้ถึงความร้ายกาจของมนุษย์ผู้นี้ดี เมื่อเห็นว่ารอบโจมตีไม่สำเร็จ ก็เลือกที่จะถอยหลังหนีไปในทันที และอสูรกายในเขตที่ห้าพวกนี้มีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน น้อยมากที่จะสู้กัน และเมื่อหลายหมื่นปีก่อนนั้นได้ต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งของสำนักไท่เสวียนอยู่บ่อยครั้ง รู้จักที่จะร่วมมือระหว่างกัน มีความคิดตรงกันมากเลยทีเดียว

“เจ้าเสือน้อย เจ้าวิ่งหนีเร็วกว่าผู้ใดทุกครั้งเลย”

รอยยิ้มเล็กน้อยได้ปรากฏขึ้นมาที่มุมปากของหลัวซิว แม้ว่าในระยะเวลาครึ่งปีมานี้ได้ต่อสู้กับอสูรเหล่านี้อยู่บ่อยครั้ง และมีบางครั้งที่ได้รู้สึกว่าอสูรกายของที่นี่นั้นน่าสนใจมากเลยทีเดียว

เสียงพรึบดังขึ้นหนึ่งครั้ง ปีกทิพย์ไร้มลทินได้กางออกมาจากด้านหลัง ใช้ร่วมกับวิชาล่องหนไท่เสวียนมีพลังที่สามารถพุ่งตัวไปในอากาศได้ หลัวซิวใช้ระยะเวลาเพียงหายใจเข้าออกสองสามครั้ง ก็ได้ตามอสูรเสือที่หนีเป็นตัวแรกมาทัน

นี่คืออสูรเสือวาโยเขียวที่มีปีกหนึ่งคู่ มีลายเสือสีเขียวมาโดยกำเนิด เป็นอสูรธาตุลม มีการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

เหมือนอสูรเสือวาโยเขียวตนนี้รู้ว่าตนเองจะถูกตามมาทัน มันขยับปีกทั้งสองข้าง ร่างที่สูงหลายจ้างพลันหยุดลง ดวงตาแดงก่ำคู่หนึ่งมองไปโดยรอบ และได้กวาดปล่อยตัวสำนึกออกไป

“เจ้าเสือน้อย ข้าอยู่ที่ด้านบนของเจ้า!”

เสียงหัวเราะดังลอยมา อสูรเสือวาโยเขียวขนลุกซู่ไปทั้งตัว ยังไม่ทันจะมีการตอบสนองใด ๆ หมัดหมัดหนึ่งก็ได้ต่อยเข้าที่ศีรษะของมัน

“โฮกกก!”

อสูรเสือวาโยเขียวกรีดร้องโหยหวน ร่างร่วงหล่นเหมือนดาวตก เสียงดังกระหึ่ม กระแทกพื้นจนเกิดเป็นหลุมขึ้นมา

ตามหลักแล้ว อาศัยแรงจากร่างเนื้อร่างยุทธ์แดนมกุฎของหลัวซิว สามารถสังหารเสืออสูรระดับจักรพรรดิยุทธ์ขั้นปฐมภูมิได้ในหมัดเดียว