มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 694

เพราะสำหรับหวูหยุนแล้ว เส้นทางการฝึกตนของนักยุทธ์นั้นยาวไกล มกุฎยุทธ์ก็ดี มหายุทธ์ก็ดี ล้วนเป็นเพียงการเริ่มต้นของเส้นทางเท่านั้น

ต่อให้เป็นซิงหลิงที่ได้ฉายาอัจฉริยะไร้เทียมทานที่จะหมื่นปีจะมีสักคนแล้วอย่างไร หนทางวันข้างหน้ายังอีกยาวไกล จะแข็งแกร่งหรืออ่อนแอก็ไม่มีผู้ใดรู้แน่ชัด

เพราะผู้ที่ยืนอยู่ในตำแหน่งผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้น ไม่ได้หมายความว่าทุกๆ คนจะมีเป็นผู้มีพรสวรรค์สูงทุกคน

หลังจากซิงหลิงเข้าไปในหอคอยมหาภพ แล้ว จึงเกิดประกายแสงสีม่วงสว่างวาบออกมาจากชั้นที่สาม นั่นหมายความว่าสองชั้นก่อนหน้านั้น ซิงหลิงได้ใช้วิธีการที่สองผ่านด่านไปเรียบร้อยแล้ว

ทุกคนต่างมุ่งสายตาไปยังประกายแสงที่สว่างมาจากชั้นสาม และแอบคะเนเวลาอยู่ในใจ

หลังจากเวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป แสงสีม่วงที่ปรากฏออกมาจากชั้นสามค่อยๆ หายไป จากนั้นก็มีแสงสว่างส่องประกายออกมาจากชั้นที่สี่

“คุณพระ ศิษย์พี่ซิงหลิงผ่านชั้นสามแล้ว”

“แม้ว่าจะผ่านด่านโดยใช้วิธีแรกก็ตาม แต่ก็เป็นสิ่งที่ยืนยันได้ว่าพลังของซิงหลิงนั้นแข็งแกร่งที่สุดในรุ่นพวกเรา”

ในขณะที่ฝูงชนพากันส่งเสียงอื้ออึงอยู่นั้น ซิงหลิงก็ถูกส่งออกมาจากหอคอยมหาภพ เขารู้ดีว่าพลังของตัวเองไม่พอ ดังนั้นจึงไม่ฝืนตัวเองเพื่อให้ผ่านด่านชั้นสี่

เมื่อเขาปรากฏตัวก็ถูกฝูงชนล้อมหน้าล้อมหลังเอาไว้ราวกับดาวล้อมเดือน บรรดาอัจฉริยะที่มาจากแดนศักดิ์สิทธิ์ต่างเข้ามาแสดงความยินดีกับเขา

“หลัวซิวมาแล้ว”

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงคนตะโกนขึ้น สายตาของทุกคนจึงมองออกไปด้านนอกโดยมีซิงหลิงยืนอยู่ตรงกลาง

ซิงหลิงยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปาก การที่เขาเลือกฝ่าด่านเมื่อครู่นี้อันที่จริงแล้วเขามีเจตนาแอบแฝง

แต่วัตถุประสงค์หลักของเขาไม่ได้ต้องการจะท้าทายกับหลัวซิว แต่เป็นเพราะพวกหวูหยุนและคนอื่นๆ อยู่ในสนามตรงนั้นต่างหาก