มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 704

เทวทูตจื่อเยียนและเจ้าแดนหลิวล้วนคิดว่าความน่าสะพรึงกลัวของหลัวซิวนั้นอยู่ที่ความสามารถในการตระหนักรู้กฎ

แต่ที่จริงแล้วความสามารถในการตระหนักรู้กฎของหลัวซิว ไม่ได้น่าสะพรึงกลัวหรือเหนือมนุษย์อย่างที่พวกเขาคิด

ที่เขาสามารถตระหนักรู้กฎความตายได้อย่างรวดเร็วนั้น เป็นเพราะมีสาเหตุมาจากหลายด้าน

อันดับแรกก็คือวิญญาณของเขาได้รวมเป็นหนึ่งเดียวกับลูกแก้วความเป็นตาย สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของกฎดั้งเดิมที่แผ่ซ่านออกมาจากลูกแก้วความเป็นตายที่เป็นสมบัติของกฎดั้งเดิมชิ้นนี้ได้ตลอดเวลา ทำให้รู้และเข้าใจกฎได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ประการที่สองก็คือข้อคิดและประสบการณ์ในการฝึกตนที่เทวทูตจื่อเยียนมอบให้ ในนั้นได้บันทึกทุกอย่างเกี่ยวกับความซับซ้อนของกฎความตายเอาไว้ อธิบายอย่างแจ่มแจ้ง และละเอียดหมดจด

และสุดท้ายก็คือร่องรอยกฎของเค้าโครงผังกฎดั้งเดิมได้ปรากฏอยู่ในสมองส่วนลึกของหลัวซิว จึงสามารถตระหนักรู้ถึงความล้ำลึกซับซ้อนของมันได้อย่างง่ายดาย

ปัจจัยหลายอย่างรวมกัน หากหลัวซิวไม่สามารถเพิ่มระดับแดนของกฎได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ละก็ เช่นนั้นบอกได้แค่ว่าความสามารถในการตระหนักรู้กฎของเขาแย่จนถึงขีดสุด

เพียงแต่ว่าเทวทูตจื่อเยียนและเจ้าแดนหลิวไม่มีทางที่จะรู้ว่าหลัวซิวมีข้อได้เปรียบในการตระหนักรู้กฎที่มากมายเช่นนี้ ดังนั้นจึงได้คิดไปเองว่า เขาจะต้องเป็นอัจฉริยะด้านการตระหนักรู้ที่มีพรสวรรค์เหนือมนุษย์อย่างแน่นอน!

“อัจฉริยะไม่ได้หมายถึงฝีมือความแข็งแกร่ง หวังว่าเขาจะเติบโตไปจนถึงจุดนั้นได้” เทวทูตจื่อเยียนกล่าวพลางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ

“หากเขารักษาความสามารถในการตระหนักรู้กฎเอาไว้ต่อไปได้ ไม่แน่ในอนาคตเขาอาจจะก้าวเข้าสู่แดนเทพฟ้าได้ก็เป็นได้” เจ้าแดนหลิวเองก็กล่าวอย่างถอดถอนใจ

เทพฟ้านั่นเป็นผู้แข็งแกร่งที่ปรากฏได้แค่ในพิภพกลางเท่านั้น!

นอกจากนี้แล้วต่อให้เป็นพิภพกลางก็ตาม แสนปีถึงจะปรากฏเทพฟ้าขึ้นผู้หนึ่ง ส่วนพิภพต่ำอย่างโลกแสงดาว ไม่ว่าจะกี่ปีก็ไม่มีทางที่จะปรากฏเทพฟ้าได้

นี่ไม่ได้หมายความว่าความสามารถของอัจฉริยะในโลกแสงดาวไม่เพียงพอที่จะฝึกตนจนบรรลุถึงแดนเทพฟ้า แต่เป็นเพราะข้อผูกมัดของพิภพต่ำ อยู่ที่นี่ไม่มีทางที่จะกลายเป็นเทพฟ้าได้