มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 786

ที่ด้านข้างของเหวปีศาจมรณามีภูเขาที่แห้งแล้งอยู่ลูกหนึ่ง หลัวซิวนั่งขัดสมาธิ ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ขอบฟ้าอันไกลโพ้น

ปัง ……

ออร่าอันน่าหวาดกลัวหลายสายปะทุขึ้นมา จอมยุทธ์จำนวนมากลอยขึ้นมากลางอากาศ พุ่งมาทางนี้อย่างหนาแน่น

หัวหน้าในหมู่คนเหล่านี้ล้วนแต่เป็นผู้อาวุโส เจ้ายุทธจักรผู้แข็งแกร่งที่มีผมขาวและเคราสีขาว แต่ละคนต่างฝึกตนมานับพันปีแล้ว ทรงพลังไร้เทียมทาน

ข้างหลังผู้อาวุโสพวกนี้ ก็คือกลุ่มคนที่มารอชมความสนุกเท่านั้น มีอัจฉริยะรุ่นเยาว์จากแดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ต่าง ๆ กระจัดกระจายกันมาร่วมด้วย

“เผ่าพันธุ์มารปีศาจก็มาด้วย”

สายตาของหลัวซิวหันไปทางอีกสองทิศทาง ด้านหนึ่งออร่ามารพุ่งทะลุฟ้า ด้านหนึ่งออร่าปีศาจจับกันเป็นก้อน

“มอบม้วนหยกที่เจ้าได้รับมา ข้าเผ่าพันธุ์ปีศาจรับรองว่าเจ้าจะไม่ตาย!” เสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอำนาจ ดังออกมาจากกลุ่มก้อนออร่าปีศาจ

“หลัวซิว เจ้าเข่นฆ่า เจ้ายุทธจักรหลายคนของเผ่าเรา วันนี้เจ้าจงอย่าได้คิดหนี!” ผู้อาวุโสจากเผ่าหงส์หลายคนรวมตัวกัน น้ำเสียงเคร่งขรึม

“หลัวซิว ม้วนหยกในมือของเจ้าไม่อาจตกอยู่ในมือเผ่าพันธุ์ปีศาจ เอามันออกมาเถอะ” แดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ต่าง ๆ จากเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็ค่อย ๆ เอ่ยปาก

บนยอดเขาที่แห้งแล้ง หลัวซิวค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน “ไม่ว่าสิ่งที่พวกเจ้าต้องการจะเป็นม้วนหยกหรือชีวิตของข้า หากมีความสามารถก็เข้ามาเอาเอง!”

ระหว่างที่พูด หลัวซิวไม่ได้รอให้ฝูงชนจากทั้งสามฝั่งได้เข้ามาใกล้ ปีกทิพย์ไร้มลทินสยายอยู่ที่ด้านหลังของเขา บินลงไปยังเหวปีศาจมรณาด้านหลัง

“เจ้าไม่มีทางหนีได้!”

กองกำลังทั้งสามฝั่งตามเข้าไปอย่างไม่ลังเล พุ่งลงไปยังเหวปีศาจมรณา โดยเฉพาะผู้อาวุโสที่บินอยู่ข้างหน้า สามารถเดินทางได้ไกลหลายลี้อย่างรวดเร็วในชั่วพริบตาราวกับสายฟ้า

ภูตมารที่อยู่ในเหวปีศาจมรณา ภายใต้พลังอำนาจของผู้แข็งแกร่งที่มากมายเช่นนี้ หายไปเหมือนน้ำที่ระเหย ไม่สามารถต้านทานฝีเท้าของคนเหล่านี้ได้เลย