มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 90

หลังเข้ามาในค่ายวาร์ป มาพร้อมกับการเปิดค่ายกล แสงสีฟ้าสว่างขึ้นมา เห็นเงาของหลัวซิวเลือนรางลงเรื่อยๆ เพียงแวบเดียวก็หายไป

นี่เป็นครั้งแรกที่หลัวซิวใช้ค่ายวาร์ป หมุนเคว้งทะลุมิติอะไรทำนองนั้น ทำให้เขารู้สึกวิงเวียนจนอยากอ้วก

เพียงชั่วอึดใจ สำหรับเขาเหมือนช้าเป็นปี

ในที่สุด หลังภาพตรงหน้ากลับมาปกติ การวาร์ปเสร็จสิ้นลง

“ยินดีต้อนรับสู่เมืองชิงหยุน”

เสียงอันไพเราะดังเข้ามาในหู หลัวซิวพบว่าตัวเองอยู่ในโถงสำนัก ผู้หญิงหน้าตาน่ามอง ยิ้มบางๆ แล้วพูดกับเขา

“นี่ถึงเมืองชิงหยุนแล้วเหรอ”

หลัวซิวมีสีหน้าประหลาดใจ ค่ายวาร์ปสมคำร่ำลือตามคาด นั่งวิหคนิลต้องใช้เวลาสามวันกว่าจะถึง แต่ใช้ค่ายวาร์ป ใช้เวลาเพียงอึดใจก็ถึงแล้ว

“เชิญคุณชายตามฉันมา”

จากการนำทางของพนักงานต้อนรับ หลัวซิวเดินออกจากโถงสำนัก วินาทีที่ผลักประตู มีเสียงโกลาหลดังเข้ามาในหู

โถงองค์กรนักล่ายุทธ์!

เมื่อเห็นภาพอันคุ้นเคยตรงหน้า หลัวซิวอึ้งเล็กน้อย เขายังจำได้ดี ตอนแรกที่มาที่นี่ ยังเป็นแค่ผู้ฝึกยุทธ์ แดนการกลั่นร่างขั้น5

นักล่าอสูรในโถงจำนวนไม่น้อย พากันมองมายังเขา แววตาแฝงไปด้วยความอิจฉา อีกทั้งยังมีความเคารพยำเกรงด้วย

เพราะพวกเขารู้ คนที่ออกมาจากโถงสำนักแห่งนี้ ต้องใช้ค่ายวาร์ปมาจากเมืองอื่นอย่างแน่นอน อย่างน้อยๆ ก็ต้องเป็นนักล่าอสูรสองดาวของชี่ไห่ระดับที่บรรลุถึง

ในเมืองชิงหยุน จอมยุทธ์ชี่ไห่ระดับที่บรรลุถึงจำนวนมาก ไม่สามารถผ่านการทดสอบนักล่าอสูรสองดาว เพราะในการทดสอบ ต้องเผชิญกับอสูรสามตัว ล้วนมีพละกำลังทัดเทียมกับชี่ไห่ขั้นห้า

ดังนั้นที่นี่ นักล่าอสูรสองดาว คือยอดฝีมือที่สุดยอดแล้ว

เจียงชานชานก็หันไปมองอย่างสงสัย ตอนเธอเห็นหลัวซิว คิ้วสวยขมวดขึ้น รู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้คุ้นตามาก

แน่นอนว่าเธอคงคิดไม่ถึง ไม่กี่เดือนที่แล้ว ยังเพิ่งเป็นเด็กน้อยการกลั่นร่างขั้น3 เท่านั้น ตอนนี้เป็นจอมยุทธ์ชี่ไห่ระดับที่บรรลุถึงไปแล้ว

หลัวซิวไม่ได้อยู่ที่องค์กรนักล่ายุทธ์ต่อ หลังเดินออกมา ก็มุ่งหน้าไปที่บ้าน

สีหน้าของเขาเคร่งขรึมเล็กน้อย การรับรู้ถึงชีวิตแผ่ซ่านออกมา ระมัดระวังความเคลื่อนไหวบริเวณรอบๆ พบว่าตั้งแต่เขาออกมาจากองค์กรนักล่ายุทธ์ มีคนแอบตามเขามาสามคน

จากการเคลื่อนไหวของพลังชีวิตที่แผ่ออกมา หลัวซิวพอยืนยันได้ว่า พละกำลังของสามคนนี้ ไม่เกินวิชาชี่ไห่ขั้น7

เมื่อเจออย่างนี้ ทำให้หลัวซิวหนักใจขึ้นอีก นี่แสดงว่ามีคนจ้องเล่นงานตัวเอง และจงใจส่งปิ่นปักผมหงส์หยกของหลัวซิ่วเอ๋อร์ผู้เป็นพี่สาว ไปที่นอกสำนักเซียวเหยา เพื่อเรียกความสนใจให้เขามาที่นี่

“ใช่ตาเฒ่าจางหลู่เหลียงอีกแล้วหรือเปล่า”

จากความคิดของหลัวซิว จางหลู่เหลียงน่าสงสัยมากที่สุด เหมือนเงาตามตัว พยายามทุกวิถีทาง เพื่อจะเล่นงานเขา

ระหว่างกำลังคิด จู่ๆ หลัวซิวหมุนตัว เดินเข้าไปในซอยที่ไร้ผู้คน

จอมยุทธ์ชี่ไห่ทั้งสามคนที่สะกดรอยตามเขา ก็ตามเข้าไปอย่างเงียบๆ เช่นกัน ทว่าตัวของหลัวซิวหายไปจากการมองเห็น

“ไม่ได้การแล้ว!”

จอมยุทธ์ทั้งสามรับรู้ได้อย่างรวดเร็ว รู้ว่าตัวเองโดนจับได้ และรีบถอยออกจากซอยทันที

แต่ขณะนั้น กระบี่ยุทธ์ถูกดึงออกจากฝัก เกิดเสียงดังชิ้ง แสงกระบี่สีดำเหมือนสายฟ้า ทำลายความเงียบในซอย!

“พรวด!”

เลือดสาดกระเซ็น จอมยุทธ์คนหน้าสุด ชะงักการกระทำ ดวงตาเบิกโพลง

ต่อจากนั้น หัวของเขาหล่นลงบนพื้น กลิ้งออกไปสองเมตร เลือดพุ่งออกมาเหมือนน้ำพุ