มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 935

หลัวซิวรู้ว่าคำพูดเช่นนี้ของหวูชิวไม่ใช่เพื่อที่จะแช่งชิงม้วนหยก แต่เพื่อชี้ช่องทางเอาชีวิตรอดให้กับเขา

กองกำลังอื่น ๆ ก็เคยพูดทำนองนี้ แต่หลัวซิวกลับรู้ดีว่า หากเขาเอาม้วนหยกมอบให้ไปจริง ๆ กองกำลังพวกนั้นก็ไม่มีวันเลิกตามฆ่าเขาอย่างแน่นอน เพราะเนื้อหาในม้วนหยกนั้นเขาได้รับรู้มันแล้ว กองกำลังที่ได้รับม้วนหยกไม่มีทางปล่อยให้เขารอดไปได้แน่นอน

แต่กับหวูชิวนั้นไม่เหมือนกัน เขาพูดว่าจะปกป้องตนก็จะต้องปกป้อง แต่ถึงอย่างไรหวูชิวก็เป็นเพียงแค่แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ จะสามารถปกป้องเขาได้จริง ๆ งั้นหรือ?

“ความหวังดีของท่านผู้อาวุโสข้าน้อยขอรับไว้ด้วยใจ”

หลัวซิวยกมือขึ้นคารวะ จากนั้นก็เหาะไปในทิศทางที่ตั้งของค่ายวาร์ป

เมื่อเห็นว่าหลัวซิวปฏิเสธข้อเสนอของเขา หวูชิวก็ไม่ได้พูดอะไรต่อให้มากความ หากจะพูดว่าเขามีพลังที่จะหยุดหลัวซิวไว้ได้หรือไม่ ต่อให้มีพลังนั้น เขาก็จะไม่บีบบังคับใจใครอยู่ดี

ในโลกยุทธ์แห่งนี้มีผู้แข็งแกร่งอยู่มากมาย แต่ก็มีคนบางกลุ่มที่มีขีดจำกัดและแนวทางเป็นของตนเอง

ก่อนหน้านี้ที่หลัวซิวฆ่าเจ้ายุทธจักรดารา ผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์หลายคนที่เฝ้าอยู่รอบ ๆ ค่ายวาร์ปต่างก็เห็นกันอย่างชัดเจน

ผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์เหล่านี้ต่างไม่มีใครออกมาต้านไว้ ปล่อยให้หลัวซิวเปิดใช้งานค่ายวาร์ป และร่างนั้นก็หายไป

……

สุดฝั่งตะวันออกของโลกแสงดาวคือมหาสมุทรกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด กลางมหาสมุทรมีอสูรกายจำนวนมหาศาลอยู่ อีกทั้งยังเป็นขอบเขตอำนาจของเผ่าพันธุ์มารอีกด้วย

เผ่าพันธุ์มนุษย์ครอบครองดินแดนอันกว้างใหญ่ เผ่าพันธุ์มารก็ครอบครองมหาสมุทรกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด กองกำลังของเผ่าพันธุ์ปีศาจก็ครอบครองห้วงลึกมหันต์ภัยที่สุดฝั่งใต้

ในวันนี้ ท้องฟ้าเหนือทะเลบูรพามีเมฆฝนฟ้าคะนอง พลังปริภูมิที่คุ้มคลั่งม้วนกวาดล้างทุกสรรพสิ่ง คลื่นลูกใหญ่เสียดฟ้า ราวกับเป็นทิวทัศน์ของวันสิ้นโลก

เผ่าพันธุ์มารผู้แข็งแกร่งที่ครอบครองพื้นที่แห่งนี้ต่างตื่นตกใจ ค่อย ๆ พากันเข้ามาตรวจดู

“ท่านหลงหมิง!”

คนที่ปรากฏตัวขึ้นมานี้ แน่นอนว่าต้องเป็นหลัวซิว

เขาใช้ค่ายวาร์ปที่แดนดารานอก รู้ดีว่ามันจะต้องส่งยังสถานที่ที่กำหนดเอาไว้ กระทั่งมีโอกาสที่จะส่งไปยังกลางรังของแดนศักดิ์สิทธิ์สักแห่งโดยตรง

ดังนั้นในระหว่างการวาร์ปนั้น เขาบังคับให้เปิดช่องปริภูมิระหว่างทาง ดังนั้น กองกำลังต่าง ๆ ของโลกแสงดาวต่อให้รู้ว่าเขากลับมาแล้ว แต่ก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าเขาอยู่ที่ใดกันแน่

“ทะเลบูรพา ……เผ่าพันธุ์มาร?”

หลัวซิวกวาดสายตามองไปทั่วทั้งสี่ทิศ สังเกตเห็นอาณาเขตของอสูรยักษ์จำนวนมากที่กลางมหาสมุทร กลางอากาศที่ไกล ๆ ยังมีเผ่าพันธุ์มารบางกลุ่มที่แปลงเป็นมนุษย์ได้อยู่

เมื่อเขาสังเกตเห็นผู้นำของเหล่าเผ่าพันธุ์มาร ก็ชะงักไปเล็กน้อย

“หลงหมิง?” แค่มองเขาก็สามารถจำได้ ชายผู้นั้นที่สวมชุดคลุมยาวสีเงิน ก็คือมังกรไร้ร่างหลงหมิงที่แปลงร่างเป็นมนุษย์