มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 969

ต่อจากนั้น เทพมารต่างๆ ก็ได้พากันทยอยเดินทางจากไป แต่หลัวซิวกลับรู้ดีว่าส่วนมากของพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้เดินทางจากไปจริงๆ พวกเขาหยุดอยู่ที่อนัตตานอกแดนปริศนาตำหนักจื่อเพื่อรอให้เวลาสามเดือนผ่านพ้นไป

......

ในระยะเวลาอันสั้น เมื่อทุกคนจากไป ที่นั่นก็เงียบสงบลง ทว่าแต่ละขั้นตอนนั้นช่างเหมือนการเดินไต่ไปบนเชือกที่หน้าผาความประมาทเพียงเล็กน้อยอาจทำให้พบจุดจบกับกระดูกต้องหักแตกร้าว

หลัวซิวรู้สึกขอบคุณเทวทูตจื่อเยียนมาก หากไม่ใช่เพราะนาง เทพมารทั้งหมดมารวมตัวกัน แม้ว่าเขาจะทำลายม้วนหยก ก็ยังเกรงว่ายากที่จะจบลงด้วยดี

เดิมทีเขาได้วางแผนไว้แล้วสำหรับผลลัพธ์อันแย่ที่สุด แต่การปรากฏตัวและการกระทำของเทวทูตจื่อ ทำให้สถานการณ์พลิกผันอย่างไม่คาดคิด

“ไม่ว่าจุดประสงค์ของเจ้าที่ทำดีต่อข้าคือสิ่งใด หากในอนาคตข้าแข็งแกร่งขึ้นมา แน่นอนว่าข้าจะตอบแทนบุญคุณของท่านอย่างแน่นอน” หลัวซิวจำบุญคุณนี้ไว้ในใจนาง

"บูม!"

ประตูหินของห้องลับสั่นคลอนและเคลื่อนตัวเปิดออก เหยียนซีโรว่ซึ่งสวมชุดยาวสีขาวราวกับนางฟ้าเดินตรงเข้ามา

“ข้าสัมผัสได้ว่าเจ้ากำลังตกอยู่ในอันตราย แม้ว่าเจ้าจะสามารถช่วยตนเองให้รอดพ้นจากอันตรายได้ แต่ข้าก็ยังกังวลอยู่เล็กน้อย ดังนั้นจึงเดินทางมาดูด้วยตนเอง” นางอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นว่าหลัวซิวที่อยู่ในห้องลับนั้นสบายดี

บัดนี้หลัวซิวได้รู้แล้วว่าวิธีการล่วงรู้โชคชะตาล่วงหน้า แท้จริงเป็นทักษะในการขโมยความลับของวัฏจักร

ซึ่งทักษะนี้ขัดกับสรวงสวรรค์ ดังนั้นธิดาเทพหยุนไห่แต่ละรุ่นจึงสามารถทำนายได้เพียงเก้าครั้งเท่านั้น มิเช่นนั้นจะพบกับความพินาศจนสิ้นใจ

ด้วยประสบการณ์การกลับชาติมาเกิดอีกครั้งของนาง หลัวซิวแน่ใจได้ว่าเหยียนซีโรว่คือหยุนซีในชาติที่แล้ว แม้ว่ารูปลักษณ์ภายนอกของทั้งสองจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง แต่อารมณ์และความรู้สึกที่มีให้เขามันช่างเหมือนกันเสียเหลือเกิน