มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 972

หลัวซิวยิ้มเบาๆ เขารู้ดีอยู่แก่ใจว่าการเดินทางครั้งนี้เป็นการเดินทางที่น่ากลัว แต่กลับไม่มีทางเลือกอื่น ทั้งหมดเป็นเพราะกำลังที่มีอยู่สู้พวกเขาไม่ได้

จะว่าไปแล้ว บนโลกนี้ เป็นโลกที่เคารพในความแข็งแกร่ง

ไม่มีพละกำลังต่อให้คุณจะเก่งกาจแค่ไหน มีศักยภาพมากเท่าไหร่ มันก็เป็นเรื่องไร้สาระเท่านั้นเอง

ก่อนที่เทพสงครามเอกภพจะตายได้ทิ้งม้วนหยกไว้ และซ่อนสมบัติชิ้นนั้นไว้ที่ไหนซักแห่งบนโลกแสงดาว โดยไม่เต็มใจ

เขาได้กล่าวไว้ในม้วนหยก หวังว่าในอนาคตจะมีคนได้สมบัติชิ้นนั้นไปฝึกตนจนได้แดนสูงๆในสักวัน และแก้แค้นให้กับเขา ฆ่าศัตรูที่แข็งแกร่งของเขา

ที่พิภพกลางเทพสงครามเอกภพเป็นผู้แข็งแกร่งในตำนาน ต่อสู้กับศัตรูอยู่ยงคงกระพันทั่วโลกมีฉายาว่าอมตะไร้ศัตรู เผ่าเทพสงครามได้ชื่อว่าเป็นเผ่าที่แข็งแกร่งที่สุดในพิภพกลาง

และคนที่แข็งแกร่งอย่างเขา ในสายตาของผู้มีพลังที่ยิ่งใหญ่ในพิภพสูง ยังคงเป็นคนที่ไม่สำคัญไม่จำเป็นต้องพูดถึง

ท่ามกลางพิภพที่มีนับไม่ถ้วนในจักรวาลมีผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในน้ำมือของผู้แข็งแกร่งมากกว่า มีภูเขาที่สูงกว่าภูเขาสูง คุณไม่มีทางรู้เลยว่าจุดสิ้นสุดของโลกยุทธ์อยู่ที่ไหน

บางทีตอนที่คุณได้รับแดนบางขั้นตอนที่รู้สึกว่าไม่มีศัตรูคนไหนที่สู้คุณได้แล้วในโลก อาจจะมีผู้ที่แข็งแกร่งมากกว่ามีตัวตนอยู่ และสามารถทำลายคุณด้วยฝ่ามือได้ทุกเมื่อก็เป็นได้

ตำแหน่งที่ระบุไว้ในม้วนหยกอยู่ที่ใดที่หนึ่งในอาณาจักรเหนือของโลกแสงดาว

หลายหมื่นปีที่ผ่านมา ผู้แข็งแกร่งของเผ่าพันธุ์มนุษย์เผ่าปีศาจและเผ่าพันธุ์มารต่างค้นหาทุกซอกมุมของโลกแสงดาว แม้แต่อนัตตาไม่สิ้นและพิภพทั้งหลายที่อยู่รอบๆโลกแสงดาวต่างก็เคยค้นหาหมดแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถค้นพบเบาะแสอะไรเลย

มันเป็นทะเลทรายที่แห้งแล้งนับหมื่นไมล์มีสภาพการณ์เดียวกันดูเหมือนจะไม่มีความแตกต่างใดใด

แต่หลัวซิวกลับหยุดอยู่ที่นี่ มันบอกว่าที่นี่คือตำแหน่งที่มีสมบัติอยู่