มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 973

ตอนที่เทพสงครามเอกภพยังมีชีวิตอยู่เขาสู้ชนะศัตรูแปดร้อยพิภพไปทั่วทุกสารทิศโดดเดี่ยวอยู่ยงคงกระพัน หลังจากที่ฝึกตนจนกำลังรบถึงระดับที่สูงที่สุด ทำให้ระดับค่ายกลก็สูงมากขึ้นไปด้วย

ระดับที่สูงกว่าระดับปรมาจารย์มหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น9 ก็คืออาจารย์ค่ายเทพนอกจากค่ายกลระดับเทพจะพอสามารถสร้างภูตแห่งค่ายได้แล้ว ค่ายกลปกติทั่วไป จะไม่สามารถสร้างภูตแห่งค่ายได้

พื้นที่ทางเข้าที่ซ่อนอยู่ถูกค่ายกลปิดบังอำพรางไว้ ค่ายกลนี้อยู่ระดับชั้นที่สูงมาก ถึงระดับเทพ

“เทพสงครามเอกภพตายไปเป็นหมื่นปีแล้ว ค่ายกลที่อำพรางไว้ ทำลายได้ไม่ยาก”

เทพมารอสูรเผ่ามังกรส่องกระจกทองเหลืองไปตำแหน่งที่ค่ายกลอำพรางอยู่ บวกกับการช่วยกันลงมือของบรรดาเทพมารที่อยู่ในที่นี้ ไม่นานค่ายกลที่อำพรางอยู่ก็สั่นสะเทือน ส่องแสงระยิบระยับ

ค่ายกลนี้เป็นสิ่งที่ผู้แข็งแกร่งระดับเทพฟ้าสร้างขึ้นไว้ก่อนตาย การที่เหล่าบรรดาเทพมารพยายามที่จะทำลายมันในทันทีเป็นเรื่องที่ไม่ง่าย

“ปัง !”

หลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วยาม มีเสียงคำรามดังขึ้น มีการปะทุขึ้นของแสง ค่ายกลอำพรางถูกทำลายลงแล้ว

บรรดาเทพมารต่างมีสีหน้าดีใจ แต่ในตอนนี้เอง กลับมีลำแสงสีทองโผล่ออกมาจากเศษค่ายกลที่แตก ส่งเสียงดังเปาะ แล้วเจาะทะลุกลางหน้าผากของเทพมารตนหนึ่ง

ผู้แข็งแกร่งระดับเทพมารจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบรวดเร็วได้อย่างไร ? ทำให้เทพมารตนนั้นไม่ทันได้รับมือ ทำให้ได้เห็นว่าระดับความเร็วการจู่โจมของแสงสีทองน่ากลัวเพียงใด อย่างน้อยหลัวซิวถามตัวเองว่าหากตนถูกแสงสีทองจู่โจม เขาไม่มีทางหลบหลีกไปได้อย่างแน่นอน

เทพมารที่แสงสีทองทะลุเข้าไปกลางหน้าผากมีสายตาเฉื่อยชา ต่อมากะโหลกศรีษะแตกเป็นผุยผง หมอกเลือดปลิวกระจาย