มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 975

“ช่าจื่อเยียน เจ้าทำเกินเหตุไปแล้ว!”

เทพปีศาจสยบนภาตะโกนออกมาอย่างโกรธจัดจากนั้นต่อยหมัดออกไปปราณปีศาจสีม่วงดำดูทรงพลังราวกับมังกร

เทพมารทุกคนที่อยู่ ณ ที่นี้ล้วนพากันเกรงกลัวเนื่องด้วยทั้งสองนี้เทพมารที่แข็งแกร่งที่สุด การต่อสู้กัน ณเวลานี้ เพื่อจะสู้ว่าใครแข็งแกร่งหรืออ่อนแอกว่ากัน?

ต่อมาพบว่าช่าจื่อเยียนนยกมืออีกข้างของนางขึ้น แล้วกดลงกลางอากาศ ปราณปีศาจสีม่วงสีดำอันยิ่งใหญ่ก็พังทลายลงทีละน้อย

“อ๊าก!......”

ในขณะนี้เทพปีศาจสยบนภาไม่มีเวลาที่จะรับมือขึ้นอีกครั้งเทพปีศาจที่ถูกจับโดยมือสีดำขนาดใหญ่ก็ได้ถูกโยนเข้าไปในปากทางเข้าของห้วงเวลานั้น

เสียงกรีดร้องโหยหวนดังออกมาจากปากทางเข้าต่อจากนั้นเทพปีศาจผู้นั้นก็พุ่งกายออกมาอีกครั้งร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือด

“ช่าจื่อเยียนน เจ้ารังแกกันมากเกินไปแล้ว!” ใบหน้าของเทพปีศาจสยบนภาดูมืดมนอย่างยิ่ง ลูกน้องของเขาถูกโยนเข้าไปต่อหน้าต่อตาแต่เขาไม่สามารถหยุดนางได้แน่นอนว่าเขาต้องเสียหน้าอย่างไม่ต้องสงสัย

“เหล่าปีศาจของพวกเจ้าหาใช่มนุษย์รังแกเจ้าแล้วอย่างไร?”ช่าจื่อเยียนนไม่สนใจเขา รังสีเยือกเย็นบนร่างกายของนางจางหายไปเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม “ผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าพุ่งกายออกมาจากข้างในแต่ก็ได้รับบาดเจ็บที่ผิวหนังเท่านั้นเห็นได้ว่าทางเข้าสู่ห้วงเวลานี้ถึงมีอันตรายแต่ก็ไม่ฆ่าชีวิตผู้ใด”

“เจ้า...…”จมูกของเทพปีศาจสยบนภาพ่นไฟออกมาแต่เขาไม่กล้าทำอะไรกับนางโดยพลการ

เป็นเวลาหลายหมื่นปีมาแล้ว ที่เขากับเทพมารอสูรเผ่ามังกรและช่าจื่อเยียนนได้ต่อสู้กัน ทว่าไม่มีใครสามารถรับมือกับสตรีนางนี้ได้เพียงลำพัง ต่อให้ร่วมมือกันโจมตี พวกเขาก็สามารถทำได้เพียงไม่ให้ตนพ่ายแพ้อย่างราบคาบเท่านั้น

บัดนี้อาวุธของเทพสงครามเอกภพยังหาไม่พบเทพปีศาจสยบนภาพยายามอดทนต่อความโกรธของเขาเนื่องจากนี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาหักหน้ากัน

เทพมารทุกตนใช้ความสามารถต่างๆ ของตนในการป้องกันความปลอดภัย จากนั้นเดินเข้าไปในห้วงกาลเวลาทีละคนหลังจากการทดลองของเทพมารก่อนหน้า จึงรู้ว่าไม่มีอันตรายมากนัก

“พวกเจ้าตามข้ามา”

ทันใดนั้นพื้นที่ซึ่งเต็มไปด้วยสีสันโดยรอบก็ค่อยๆ ถูกเปิดออกกรงเล็บสีดำสนิทยื่นออกมาคว้าเทพมารตนหนึ่งของเผ่าปีศาจไว้แล้วหดกลับเข้าไปในอนัตตาไม่สิ้น

การโจมตีอย่างกะทันหันนี้ แม้แต่เทพปีศาจสยบนภาก็ไม่มีเวลาตอบสนองแต่สิ่งที่น่าเศร้ายิ่งกว่าก็คือเทพปิศาจที่ถูกจับไปยังคงเป็นผู้โชคร้ายที่ถูกแสงสีทองโจมตีจนศีรษะแตกผู้นั้น

“นั่นมันอะไร?”

เทพปีศาจสยบนภาโกรธจัดสายเลือดอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งออกมาจากดวงตากลมโตแต่กรงเล็บนั้นหายไปหดกลับเข้าไปในอนัตตาไม่สิ้น ไม่ทิ้งร่องรอยใดไว้เลย

“เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ช่าจื่อเยียนเองก็สังเกตเห็นฉากนั้นด้วยเช่นกันท่ามกลางสายตาอันเต็มไปด้วยความสงสัยของนาง นางมองไปทางเทพมารอสูรเผ่ามังกร

กรงเล็บที่จับเทพปิศาจนั้นเข้าไปดูเหมือนกรงเล็บของสัตว์ร้ายคาดว่าเผ่าพันธุ์มารคงจะมีความเข้าใจได้ดีกว่า