มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 998

เขาพบว่าอีกฝ่ายไม่มีเจตนาจะสู้กับเขา จึงย่อมสามารถกดความอดทนอดกลั้นเอาไว้เพื่อสื่อสารอีกฝ่าย

“โลกแสงดาว?” ชายหนุ่มรูปร่างกำยำขมวดคิ้ว ในตอนที่เขาเผชิญหน้ากับความตาย เขาแผดเผาชีวิตข้ามพิภพเพื่อป้องกัน แต่กลับไม่รู้ว่าพิภพที่ตนร่วงลงมาเยือนนั้น ที่จริงแล้วคือโลกแสงดาวที่หลัวซิวพูด

อย่างไรก็ตาม อย่างว่าแต่พิภพต่ำเลย ต่อให้เป็นพิภพกลางต่างก็ยังมีเป็นล้านหรือหลายสิบล้าน เพียงแค่โลกแสงดาวเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ก็เหมือนกับน้ำหยดหนึ่งในมหาสมุทร เล็กเกินกว่าจะกล่าวถึง

หลังจากเงียบไปสักพัก ชายหนุ่มรูปร่างกำยำก็เอ่ยปากขึ้นอีกครั้ง “ในเมื่อเจ้ามาถึงที่แห่งนี้ น่าจะมาเพื่อใจแห่งศุภรใช่หรือไม่?”

“ใจแห่งศุภร?” หลัวซิวได้ยินคำนี้ ก็พลันคิดไปถึงสมบัติชิ้นนั้นที่ทำให้ผู้ยิ่งใหญ่แห่งโลกาชั้นฟ้าต้องระลึกถึงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

“นี่เจ้าไม่รู้จักใจแห่งศุภรรึ?” ชายหนุ่มร่างกายกำยำมีสีหน้าอึ้งไปเล็กน้อย “ทั่วทั้งจักรวาลโลกพิภพจำนวนนับไม่ถ้วน มีสิ่งล้ำค่าดั้งเดิมอยู่เพียงแค่แปดชิ้นเท่านั้น เป็นสิ่งที่กลั่นแปรมาจากจักรวาลกฎดั้งเดิม สิ่งล้ำค่าดั้งเดิมทุกชิ้นต่างก็แฝงไปด้วยความลึกลับไร้ที่สิ้นสุด สอดคล้องกันเหมือนดวงอาทิตย์ที่ขึ้นตรงและเอียงลง เหมือนดวงจันทร์ที่เต็มดวงและกลับมาเป็นเสี้ยว จักรวาลก็เต็มไปด้วยดวงดาวในห้วงอวกาศอันไร้ขอบเขต!”

“สำหรับใจแห่งศุภร สอดคล้องกับนิรันดร์ และนิรันดร์ก็หมายถึงกาลเวลา ดังนั้นใจแห่งศุภร ก็ถูกเรียกว่าหัวใจแห่งกาลเวลาด้วยเช่นกัน เป็นสิ่งล้ำค่าเหนือทุกสิ่งที่ถูกกลั่นแปรมาจากกฎเวลาดั้งเดิม”

“เมื่อหลายหมื่นปีก่อน เพราะว่าข้าได้รับเศษเสี้ยวของใจแห่งศุภรมาหนึ่งชิ้น ถูกผู้แข็งแกร่งแห่งโลกเบื้องบนอันแสนวุ่นวายไล่ตามล่า ดังนั้นจึงได้ตกลงมายังดินแดนเช่นนี้”

จากคำกล่าวของชายหนุ่มร่างกายกำยำ หลัวซิวได้รู้ว่า ในช่วงเวลาที่เทพสงครามเอกภพกำลังเผชิญกับความตายนั้น ได้ฝากฝังความคับแค้นใจของตนลงในเศษเสี้ยวของใจแห่งศุภร ใจแห่งศุภรได้รับผลกระทบจากพลังของกฎเวลาดั้งเดิม ของเขาความคับแค้นใจสามารถอาศัยใจแห่งศุภร กลายร่างเป็นโลกแสงนิรันดร์

ในตอนนี้ปริภูมิที่หลัวซิวอยู่ก็เหมือนกับวิชาห้ามกาลเวลา นั่นคือใจแห่งศุภรแปรเปลี่ยนเป็นโลกแสงนิรันดร์

ภายในโลกแสงนิรันดร์ อยู่ภายใต้ผลกระทบจากกฎเวลาดั้งเดิม พลังความคับแค้นใจของเทพสงครามเอกภพ จะกลั่นแปรไปตามเปลี่ยนอายุของคู่ต่อสู้