มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 119

ปึง！

และขณะนั้นเอง ‘หมี’ สะบัดอุ้งเล็บมือในฉับพลัน ซัดเอาไป๋เสี่ยวเสียนกระเด็นลอยไปหลายเมตร ย้ายตัวมุ่งเข้าหาเจียงหว่านในทันใด

เจียงหว่านตกใจหน้าถอดสี ขยับตัวหลบออกด้วยสัญชาตญาณ “มู่เซิ่ง เข้ามาเร็ว”

เธอถึงแม้จะเป็นหญิงแกร่ง แต่จะให้แข็งแกร่งขนาดไหน ก็ยังคงเป็นผู้หญิง เจอสัตว์ร่างใหญ่โตแบบนี้ ก็มีความกลัวมากอยู่แล้ว

ไป๋เสี่ยวเสียนที่ล้มลงบนพื้นหญ้าก็พลิกกลิ้งไปรอบหนึ่ง บนใบหน้าเห็นรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ

ฮะฮ้า รายการต่อไป ก็เป็นเวลาที่ผมจะเป็นพระเอกเข้าช่วยสาวสวยแล้ว！

ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ต่อหน้าว่าที่ภรรยาเขา แสดงฉากนี้ แต่ถึงยังไงเจิ้งเสี่ยวเซวียนก็ให้เขาเล่นจนชักจะเบื่อแล้ว ลึก ๆ ในใจของเขาจะชอบเจียงหว่านมากกว่า ถ้าสามารถผ่านการแสดงเป็นพระเอกช่วยนางเอกคนสวย ครองใจเจียงหว่านได้ จะให้เขาเขี่ยเจิ้งเสี่ยวเซวียนไปให้พ้นก็ไม่ใช่ปัญหา！

ไป๋เสี่ยวเสียนเก่งกล้าสามารถอย่างพิเศษ แต่มู่เซิ่งที่อยู่ข้าง ๆ ยืนมองฉากนี้อย่างเย็นชา แวบเดียวนั้นเอง ใจของเจียงหว่านหนาวเยือกไปกว่าครึ่ง ในช่วงวิกฤตขนาดนี้ กลับเป็นไป๋เสี่ยวเสียนที่ออกตัว เพื่อมาปกป้องเธอ

หรือว่ามู่เซิ่ง ไม่ได้รักเธอจริงอย่างที่เธอวาดฝันไว้？

เจียงหว่านหัวใจแทบสลาย น้ำตาทะลักออกมาจากดวงตา

“เจียงหว่านไม่ต้องกลัว ขอให้ผมยังอยู่ ไอ้ ‘หมี’ ตัวนี้ไม่มีทางทำอะไรเธอได้！”

เสียงตะโกนลั่นของไป๋เสี่ยวเสียนดังมาถึง ก็ได้กระโดดขึ้นมาทางข้างหลัง พุ่งขึ้นขี่หลังหมีตัวนั้น

ความหาญกล้าอย่างพิเศษในการต่อสู้นี้ทำให้ทุกคนงง ไป๋เสี่ยวเสียนดูเหมือนไม่มีกลัวตายเอาเลย ถึงขนาดล็อกคอหมีตัวนั้นจนแน่น ระยะหมาหมีตัวนั้นห่างไปจากเจียงหว่าน ก็เพียงไม่กี่เมตร

ไป๋เสี่ยวเสียนอัดกำปั้นอย่างแรงใส่ลงไปพลาง ปากก็ตะโกนด่าไปพลาง “จะทำร้ายเจียงหว่าน ข้ามศพผมให้ได้ก่อนเถอะ！”

สุ้มเสียงแผดกร้าว ทำเอาคนใจสะท้าน

เจียงหว่านที่ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางในฉับพลันนั้น ในใจก็ให้รู้สึกประทับใจนิด ๆ

ถึงแม้ว่า มู่เซิ่งสามีของเธอ ได้อยู่ใกล้ชิดกันในช่วงเวลาใกล้ ๆ นี้ ก็ได้ทำให้มีความรู้สึกดี ๆ เริ่มมีมากขึ้น แต่ในขณะนี้ที่กำลังวิกฤตหนัก กลับเป็นไป๋เสี่ยวเสียนที่รับหน้าออกมาช่วย

“คิก ๆ！”

มู่เซิ่งที่ยืนข้าง ๆ ดูท่าจะกลั้นไม่ไหวแล้ว

ฉากที่เห็นอยู่นี้ในสายตาของเขา ก็เหมือนตัวตลกในการแสดงละครสัตว์ ดูไม่ออกเลยจริง ๆ คุณไป๋เสี่ยวเสียนคนนี้นี่มันสายนักแสดงชัด ๆ แสดงได้อย่างสุดฝีมือจริง ๆ ถ้าหากเขาไม่จับผิดได้ว่าหมีตัวนี้เป็นคนปลอมตัวมา น่ากลัวเขาก็คงหลงผิดไปด้วย

เหล่าบรรดาลูกเศรษฐีต่างก็กำมือแน่น ลุ้นช่วยไป๋เสี่ยวเสียนกันจนเหงื่อซึม

“ไป๋เสี่ยวเสียน พวกเรามาช่วยคุณ！”

“ใช่ ไป๋เสี่ยวเสียน คุณไม่ได้กำลังสู้อยู่คนเดียว！”

คงอาจจะเป็นเพราะได้แรงกระตุ้นจากจิตวิญญาณไม่กลัวตายของไป๋เสี่ยวเสียน ทุกคนในพื้นที่ออกเสียงตะโกนลั่น แต่ละคนก็พุ่งตัวกันเข้าไป

ไป๋เสี่ยวเสียนหน้าถอดสี

‘หมี’ ที่เขาขี่คร่อมอยู่นี้มันของเก๊ใช้คนมาปลอมตัว ถึงแม้หุ่นจะบึกบึน แต่ใส่ชุดเป็นหนังอย่างหนา รับมือคนทั่วไปคนเดียวยังพอทน จะไปรับมือคนเป็นฝูงไหวยังไง อีกทั้งถ้าโดนรุมตีกันเข้าไป ความแตกขึ้นมาจะทำยังไง？

“ไอ้เดรัจฉาน ลองมีดนี่ซิ！”

ในภาวะคับขันนี้ ไป๋เสี่ยวเสียนดึงเอามีดพกออกมาอย่างฉับพลัน แทงใส่ลงไปในตัวหมีที่ขี่คร่อมอยู่

พูดจริงว่า ‘หมี’ ตัวนี้ก็มาสายนักแสดงเหมือนกัน ทันทีที่มีดแทงทะลุเข้าไปในชุดหนังนั้น ก็ได้จัดการฉีกถุงเลือดเทียมที่เตรียมไว้อยู่ก่อน พอเสียงฉีกถุงดัง เลือดสด ๆ ก็พุ่งกระจายออกไป

“อ๊าก ๆ！”

ตามติด ๆ ‘หมี’ ที่เขาขี่คร่อมอยู่ คลั่งขึ้นมาอย่างดุเดือด ตบสะบัดไป๋เสี่ยวเสียนกระเด็นออกไป วิ่งมุ่งตรงเข้าไปในป่าลึก

ไป๋เสี่ยวเสียนตกลงกับพื้นดังผลุบ ถึงแม้ก้นกบจะเจ็บบ้าง แต่ก็ระบายลมหายใจได้ยาวโล่ง

ฮูว์！

ก็จัดว่าพวกเขาแสดงเข้าขากันได้ดีมาก ไม่ได้หลุดช่องโหว่ให้เห็น

“ไป๋เสี่ยวเสียน คุณไม่เป็นอะไรนะ？”

“ไป๋เสี่ยวเสียน คุณไม่ได้รับบาดเจ็บนะ？”

กลุ่มคนก็รุมล้อมกันเข้ามาในทันที

“ไม่เป็นไร โชคดีว่าผมเคยเรียนเทควันโดมาอยู่หลายปี ถึงได้ไม่เสียทีให้กับหมี”

ไป๋เสี่ยวเสียนปาดเช็ดเหงื่อออก แกล้งทำเป็นใจยังตื่นเต้นไม่หาย หันหน้ากลับไปพูดว่า “วางใจเถอะ เจียงหว่าน ต่อให้ผมต้องถึงตาย ก็จะต้องปกป้องคุณไว้ให้ได้แน่นอน！”

“ขอบคุณค่ะ”

เจียงหว่านกัดเม้มริมฝีปาก พูดสองสามคำนี้ออกไป