มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 155

“กะ แกถามฉัน？”

ผู้หญิงคนนี้ยังไม่รู้ตัว เดิมทีเธอ คิดจะให้มู่เซิ่งดูอาการให้

“ใช่ครับ คุณผู้หญิง คุณมีตรงไหนที่รู้สึกไม่สบายไหมครับ？พูดออกมาให้หมด”มู่เซิ่งหัวเราะแล้วพยักหน้า

“ฉัน รู้สึกอึดอัดตรงหน้าอกค่ะ จะรู้สึกมีก้อนบางอย่างในขณะที่นอน”

หญิงสาวรูปร่างอ้วนท้วม ก้มหน้าบอกกล่าว

มู่เซิ่งพยักหน้า หลังจากที่มองไปที่หน้าอกของผู้หญิงคนนี้หลายครั้ง รู้ถึงอาการของเธอแล้ว

ผ่านไปไม่นาน เขาก็เดินมาที่ตรงหน้าของผู้ป่วยคนถัดไป แล้วเอ่ยปากถามว่า“คุณปู่ครับ รู้สึกไม่สบายตรงไหนรึเปล่าครับ？”

เกิดอะไรขึ้น？

ตกลงเขาจะทำอะไรกันแน่？

ลูกศิษย์พวกนั้นที่ได้เห็นฉากนี้ต่างมีสีหน้ามึนงง แม้แต่ฉินโสว่หรานเองยังทนมองดูต่อไปไม่ได้ เขาถามผู้ป่วยมากมายขนาดนั้นในคราวเดียว หรือว่าเขาอยากรักษาพวกเขาให้หายในทีเดียว？

พูดตามตรง ฉินโสว่หรานไปถามเองก็สามารถรักษาได้

ก็แค่จดจำอาการของพวกเขาให้แม่น หลังจากนั้นก็ไปหยิบยาเองไม่ใช่หรอ เพียงแต่วิธีแบบนี้ ต้องใช้การคำนวณระดับสูง สามารถรู้ปัญหาของผู้ป่วยแต่ละคนได้อย่างแม่นยำ แต่ว่า การที่มู่เซิ่งทำแบบนี้ ทำให้ฉินโสว่หรานอดชื่นชมเขาไม่ได้

อย่างน้อย ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ก็มีความรู้ความสามารถ

แต่การเคลื่อนไหวต่อมา กลับทำให้คิ้วของฉินโสว่หราน ขมวดเข้าหากันเป็นปม

หลังจากที่ถามผู้ป่วยภายในวอร์ดถึงอาการเจ็บป่วยเรียบร้อยแล้ว มู่เซิ่งก็ตรงเข้าไปที่ตู้ยาแล้วหยิบยามาสองกำมือ จากนั้นก็โยนเข้าไปในหม้อต้มยา และหยิบสมุนไพรมาอีกกำมือ วางไว้ในโกร่งบดยาแล้วเริ่มบดจนละเอียด

ทุกคนถึงกับมึนงง การกลั่นยาออกมา จำเป็นต้องใช้สมุนไพรเยอะขนาดนี้เลยหรอ？

“อาจารย์ ฉันดูออกแล้ว อาการป่วยของผู้ชายคนนี้เกิดจากไตบกพร่อง แต่นายกลับเอาหญ้าโคลเวอร์ญี่ปุ่น ใช้รักษาม้าม มันไม่เหมาะมั้ง？”หลิวเจี้ยนหัวคอยเอ่ยเตือนอยู่ข้างๆอย่างระมัดระวัง ถึงแม้เขาจะมีชื่อเสียงจากการฝังเข็ม แต่ในด้านการใช้ยา เขาก็มีความรู้อยู่บ้าง

มู่เซิ่งหัวเราะแล้วส่ายหัวไปมา พลางกล่าวว่า“แน่นอนว่าผมรู้ นี่คือการกลั่นยาร่วมกัน คุณปู่คนที่สาม เขามีอาการม้ามไม่ค่อยดี หญ้าโคลเวอร์ญี่ปุ่น หลังจากที่นำมาบดแล้ว จะเตรียมไว้ใช้กับคุณปู่ครับ”

หึ่ง！

เมื่อสิ้นเสียงของมู่เซิ่ง คนที่อยู่ในเหตุการณ์ ก็เกิดเสียงตกตะลึงทันที

หมายความว่ายังไง？

ไอ้หมอนี่หมายความว่าไงกันแน่？

กลั่นด้วยกัน？หรือเขาไม่รู้กฎการกลั่นยา หม้อยาใบหนึ่งจะต้มได้แค่ยาหนึ่งเท่านั้น จะผสมปนกันไม่ได้ หรือหลักการแค่นี้เขาจะไม่รู้？

ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ ทุกคนเห็นเพียงมู่เซิ่งได้เพิ่มสมุนไพรหลายตัวที่มีคุณสมบัติขัดแย้งกันลงในหม้อต้มยา

คราวนี้ พวกต่างพากันหัวเราะ

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของทุกคน หลิวเจี้ยนหัวก็ตระหนักได้ว่าเขาพูดอะไรลงไป จึงรีบอธิบายว่า“อาจารย์ ฉันมันเป็นแค่กบในกะลา วิธีการกลั่นยาแบบนี้ถึงแม้จะไม่มีใครเคยทำ แต่ว่า มันไม่ได้หมายความว่าจะไม่มี……”

“ฮ่าๆๆ！”

ฉินหลินหัวเราะเสียงดังออกมาทันที แล้วกล่าวว่า“หมอเทวดาหลิว ยังไม่เคยมีใครทำ คุณคิดว่า มู่เซิ่งเขาจะทำได้งั้นหรอ？”

“เสี่ยวมู่เขาเป็นอาจารย์ฉัน ฉันเชื่อมั่นในตัวเขา！”หลิวเจี้ยนหัวเถียงหลังชนฟ้าจนหน้าแดง

ภายในใจของเขารู้สึกละอายใจ ตนโง่จริงๆ เรื่องแบบนี้ ทำไมถึงพูดออกมาได้ มู่เซิ่งทำแบบนี้ จะต้องมีเหตุผลของเขาแน่นอน ถ้าพูดออกมา จะต้องทำให้อาจารย์ถูกเยาะเย้ยแน่

“ฮ่าๆ หมอเทวดาหลิว คุณไม่ต้องอธิบายแล้ว”

“จริงด้วย ไม่สมกับชื่อฉายาหมอเทวดาเลย ไปนับถืออาจารย์บ้าๆที่คิดว่าตัวเองเก่งกาจแบบนี้ ผมว่า คุณรีบกลับไปถอดป้ายของตัวเองเถอะ หลังจากคุณเอากลับมาแล้ว คงจะทำลายได้ทันทีเลย”

“พูดจามีเหตุผล วิธีการกลั่นยาแบบนี้ มันได้หายไปจากโลกไปนานแล้ว ไอ้หมอนี่จะกลั่นยาออกมาได้ยังไง！”

ฉินหลินหัวเราะอย่างเย้ยหยัน“ที่กลั่นออกมาคงไม่ใช่ยาด้วยซ้ำ แค่ทำการแสดงสิท่า？ไอ้เศษสวะ กล้าทำร้ายฉันที่วอร์ดผู้ป่วยอีก แกคิดว่า แกเป็นใครกันห้ะ”