มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 202

เพี๊ยะ！

เสียงตบดังเสียดก้องหู ดังขึ้นมาอย่างหนักหน่วง

มู่เซ่งใช้หลังมือตบกกหูของเธออีกครั้ง ตบจนในหูของถงเสว่หงดังวิ๊งๆ หากไม่เป็นเพราะห้องเล็กแคบ เธอคงถอยหลังไปชนกำแพงแล้ว เกรงว่าคงจะเหมือนกับจ้าวเหมยแหมย ที่ล้มลงกองกับพื้น

“แก แก้เชือกออกแล้วงั้นหรอ！”ถงเสว่เหมยตกใจมาก

“คิดไม่ถึงว่า เธอจะเกลียดฉันขนาดนี้ รู้อย่างงี้ ฉันน่าจะจัดการเธอตั้งแต่ที่อำเภอซานเซี่ยงซะ”มู่เซิ่งถอนหายใจ

“พี่เจียง เขาแก้เชือกออกแล้ว พี่รีบให้ลูกน้องจัดการไอ้เศษสวะนี่ซะสิ！”ถงเสว่เหมยหน้าซีดเผือด ชี้ตะโกนไปที่มู่เซิ่ง แต่รอเธอหันกลับมา ถึงพบว่าเจียงหงไม่รู้ว่าเมื่อไร คุกเข่าอยู่ใต้เท้าของมู่เซิ่ง

“พี่มู่ คำขอของพี่ ผมทำให้หมดแล้ว ปล่อยผมไปเถอะนะครับ ปล่อยชีวิตหมาๆอย่างผมไปเถอะ！”เจียงหงคุกเข่าลงกับพื้น แล้วใช้หัวโขกพื้นคำนับเหมือนโขกกระเทียม

“กะ แก……”

ถงเสว่เหมยงงเป็นไก่ตาแตก

ทำไมมเจียงหงถึงคุกเข่าต่อหน้าของมู่เซิ่ง ทำไมเขาถึงมีท่าทางหวาดกลัวแบบนี้？มู่เซิ่งเป็นแค่คนไม่เอาไหนเองไม่ใช่หรอ！

ตอนนี้จ้าวเหมยเหมย ในที่สุดก็เข้าใจเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้ว เจียงหงไม่ได้จับตัวมู่เซิ่งมาด้วยซ้ำ แต่เป็นเพราะให้ความร่วมมือกับมู่เซิ่ง ถึงได้พาเขามาที่นี่！

“เจียงหง แกรับเงินของเราไป มีสิทธิ์อะไรทำแบบนี้ไม่ทราบ！”จ้าวเหมยเหมยพูดอย่างโมโห

“เงิน？กูไม่อยากได้เงินหนึ่งหมื่นนั้นของแกหรอกนะ？”เจียงหงล้วงเงินหนึ่งหมื่นออกมาจากกระเป๋า แล้วฟาดใส่หน้าของจ้าวเหมยเหมย

จ้าวเหมยเหมยไม่รู้ว่ามู่เซิ่งจะทำอะไร แต่สถานการณ์ในตอนนี้ เธอเข้าใจดี ตนไม่มีทางทำอะไรมู่เซิ่งต่อไปได้ ทำได้แค่พูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า“ไอ้เหี้ย ไอ้เศษสวะ ครั้งนี้ถือว่าแกเหี้ยมจริงๆ！”

เธอพาถงเสว่เหมยหนีไป แต่กลับถูกชายฉกรรจ์ที่ยืนอยู่หน้าประตูขวางเอาไว้

“ล่วงเกินเจ้านายของฉัน คิดอยากจะหนีไปอีกงั้นหรอ？”จางเสวียนหลงพูดอยู่หน้าประตู

“แล้วยังไงล่ะ？ก็แค่ไอ้เศษสวะคนหนึ่ง หรือมันกล้าฆ่าฉันล่ะ？”จ้าวเหมยเหมยพูดอย่างรนหาที่ตาย

มู่เซิ่งสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวว่า“จางเสวียนหลง ส่งลุงถงออกไปเถอะ”

มู่เซิ่งเป็นคนแยกแยะบุญคุณข้าวแดงแกงร้อน ก่อนหน้านี้ถึงแม้ว่าถงมู่จะดูถูกตนเอง แต่ในเรื่องแบบนี้ เขายังคงอยู่ในท่าทีที่ไม่เห็นด้วย ดังนั้นไม่ว่าผลจะเป็นยังไง มันก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา

“มู่เซิ่ง ฉัน……”ถงมู่ตกตะลึง

“หึ พวกเธออยากตาย หรือคุณอยากอยู่ต่อเพื่อตายไปพร้อมกับพวกเธอล่ะ？”จางเสวียนหลงทำเสียงหึ ในน้ำเสียงของเขา มีความน่าเกรงขามที่ไม่สามารถต้านทานได้

ถงมู่หดลำคอลง ไม่กล้าพูดอะไรมาก แล้วถูกจางเสวียนหลงพาออกไป

“คุณถงครับ เรื่องราวในวันนี้ หวังว่าคุณจะทำเป็นมองไม่เห็น”หลังจากออกจากบ้านพัก จางเสวียนหลงก็พูดกับถงมู่

“มู่เซิ่งเขา น่าจะไม่ทำอะไรเมียผมใช่ไหมครับ？”ถงมู่ถาม“ถึงยังไง เธอก็เป็นป้าสะใภ้ของมู่เซิ่งนะ……”

ป้าสะใภ้？

จางเสวียนหลงขำพรืด

ในตอนที่จ้าวเหมยเหมยบอกว่าจะลงมือกับเจียงหว่าน ความสัมพันธ์ ก็ได้แปลเปลี่ยนเป็นเรื่องที่น่าขันแล้ว

เขาไม่คิดว่า จ้าวเหมยเหมยจะมีชีวิตรอดไปจากที่นี่ได้

“บางเรื่อง ไม่ควรเข้าไปยุ่งคุณก็อย่าฝืนยุ่งเลย คุณถงครับ ผมขอเตือนคุณให้ออกจากเจียงหนานโดยเร็วเถอะ”จางเสวียนหลงกล่าว

เดิมทีถงมู่เป็นคนไม่ชอบแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นอะไร แต่เพราะนังเมียแพศยานั่น ทำให้สุดท้ายหมดตัวไม่เหลืออะไร พูดจากอีกมุมหนึ่งก็คือ ถือได้ว่าน่าสมเพชมาก

“ผมจะกลับไปตอนนี้แหละครับ ที่อำเภอซานเซี่ยง อย่างน้อยผมก็ยังพอมีงานทำ”ถงมู่ทำสีหน้าเหนื่อยใจ แล้วพยักหน้า

ผลลัพธ์ของวันนี้ เขาถึงได้แค่ปล่อยให้จ้าวเหมยเหมยถูกทำอะไรตามอำเภอใจ เดินทางกลับอำเภอซานเซี่ยง ตั้งใจทำงาน