มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 340

ทุกคนก็หยุดฝีเท้าลงมา มองดูมู่เซิ่ง และฉากที่อสูรรูปร่างแรดพุ่งเข้าหามู่เซิ่งเหมือนดูเรื่องสนุก พวกเขาราวกับเห็นฉากที่มู่เซิ่งโดนอสูรรูปร่างแรดเหยียบเป็นเนื้อบด

“หมอนี่ ไม่รู้จักผิดชอบดีจริงๆ แม้แต่อสูรก็กล้าห้ามปราม ต้องรู้ว่า นี่เป็นอสูรน่ากลัวที่แม้แต่ปรมาจารย์ก่วนและปรมาจารย์เตียวก็ห้ามปรามไม่อยู่”

“ฮ่าๆ ทั้งสามคนนี้เคยชินกับการหยิ่งยโสตลอดทาง ปรมาจารย์ทั้งสองคนเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน ดังนั้นไม่อยากสั่งสอนเขา ตอนนี้ก็ให้อสูรตัวนี้สั่งสอนพวกเขาดีๆเถอะ!”

“ฉากนี้ตื่นเต้นมากขนาดนี้ ฉันต้องใช้โทรศัพท์ถ่ายไว้ ฮ่าๆๆ”

ทุกคนก็หัวเราะเสียงดัง ถึงขนาดมีบางคนหยิบโทรศัพท์ออกมา จะถ่ายฉากที่มู่เซิ่งถูกเหยียบย่ำจนกลายเป็นผงในทันที บนใบหน้าของทุกคน แสดงสีหน้ามีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นทั้งหมด

แม้แต่มุมปากของปรมาจารย์ก่วนและปรมาจารย์เตียว ก็มีรอยยิ้มเยาะเย้ยอยู่

ก็ไม่ดูขนาดของอสูรตัวนี้เลย ใหญ่กว่ารถถังเล็ก พวกเขาต่อสู้กันอย่างสุดกำลัง ในสายตาของคนนอก ทำให้อสูรรูปร่างแรดตัวนี้ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย แต่พวกเขารู้ตัวเองดี อสูรตัวนี้ ไม่ได้เป็นอะไรด้วยซ้ำ!

เขาไม่เพียงแต่ผิวแข็งเท่านั้น แต่ยังมีพลังฟื้นฟูที่น่าทึ่งอีกด้วย ถึงขนาดภายใต้เกาะป้องกันที่แน่นหนา ไม่นึกเลยว่าจะมีชั้นของพังผืดที่แข็งกว่าอีกชั้นหนึ่งด้วย! กระบี่ของพวกเขาไม่สามารถทำร้ายพังผืดได้ด้วยซ้ำ ไม่รู้จริงๆ ว่าอสูรตัวนี้กินอะไรกันแน่ ไม่นึกเลยว่าจะมีเกราะป้องกันสองชั้นที่เกินความจริงเช่นนี้

ไม่ว่าทุกคนจะถากถาง หรือว่าเยาะเย้ย มู่เซิ่งยังคงยืนอยู่ในที่ห่างไกล ไม่ขยับเขยื้อน เสื้อผ้าบนร่างกายก็ปลิวไปตามลมแรงจากการพุ่งเข้ามาของอสูรรูปร่างแรด สีหน้าของหยางฟางฟางก็ซีดด้วยความตกใจ

จบเห่แล้ว

คราวนี้ จัดการเรื่องราวไม่สำเร็จ ยังต้องตายพร้อมกับไอ้บ้านี่อีก

ตอนนั้นทำไมฉันต้องอยู่กลุ่มเดียวกันกับเขาด้วย ฉันไม่ควรตกลงที่จะอยู่กลุ่มเดียวกันกับเขาเลย ไม่สิ ฉันไม่ควรอยู่บนเรือลำนี้ด้วยซ้ำ…….

อสูรรูปร่างแรดมีขนาดใหญ่ ความเร็วก็เร็วมาก ความคิดของหยางฟางฟางลอยหายไปเพียงสองวินาที อสูรตัวนั้น ก็มาถึงตรงหน้าของทุกคนแล้ว

มู่เซิ่งเงยหน้าขึ้น กระทืบเท้าซ้ายลงบนพื้น ระดมพลังเสวียนทั้งตัวอย่างสุดขีด มุ่งเป้าไปที่อสูรรูปร่างแรด แล้วยกกำปั้นขึ้น!

“โฮกกกกกกกกก!”

อสูรรูปร่างแรดราวกับรู้สึกได้ถึงภัยคุกคามใหญ่หลวง แหกปากร้องโหยหวนสยบ ก้มศีรษะลง มุ่งเป้าไปที่ตำแหน่งของมู่เซิ่ง ต่อจากนั้นก็พุ่งชนไปอย่างโหดเหี้ยม

“แกคุกเข่าลงซะ!”

มู่เซิ่งกำหมัดแน่น กระแทกไปที่หัวของอสูรรูปร่างแรดในทันที

ปราณหมัด แผดเสียงก้อง!

ผลัวะ!

วินาทีที่หมัดและเขากระทบกัน คลื่นเสียงที่มองไม่เห็น ก็ระเบิดออกมา โดยมีจุดนี้เป็นจุดศูนย์กลาง และกวาดไปทีละชั้นเหมือนคลื่นเสียง ต้นไม้ใหญ่หลายต้นที่อยู่ใกล้เคียง ไม่นึกเลยว่าจะแตกออกจากตรงกลางด้วยคลื่นเสียงที่น่าสะพรึงกลัวนี้ และทหารรับจ้างที่อยู่ห่างออกไป ก็ยืนไม่มั่นคงเช่นกัน และทั้งหมดก็ล้มลงกับพื้นทีละคน

บนใบหน้าของพวกเขาทุกคน ก็มีสีหน้าที่ตื่นตระหนกยังไม่สงบลง

หมัดนี้ พลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ปะทุออกมา แข็งแกร่งกว่าหมัดของปรมาจารย์ทั้งสองมาก!

ผลัวะ!

หนึ่งหมัดลงไป เสียงระเบิดก็ดังขึ้นอีกครั้ง

อสูรตัวนี้ซึ่งใหญ่กว่ารถยนต์คันเล็กๆ ไม่นึกเลยว่าจะถูกชกจนหัวทิ่มลงด้วยมือเดียว คุกเข่าลงกับพื้น และระเบิดเสียงคำรามเสียดหูออกมา ต่อจากนั้น อสูรรูปร่างแรดก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนอย่างไม่น่าเชื่อ และกระแทกลงไปบนพื้นดังโครมคราม

“คำราม!”

หลิวต้าเลี่ยง เหมียวหงอวี่กับทหารรับจ้างแต่ละคนด้านหลัง และหยางฟางฟางกับเหยาเผิงทั้งสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังของมู่เซิ่ง ต่างก็ตกตะลึง