มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 82

หลังจากมู่เซิ่งออกไป ถังเสี่ยวเยว่เดินเข้าไปในฝ่ายวิจัยและพัฒนาด้วยสีหน้าหดหู่

พวกพนักงานทรุดตัวลงบนโต๊ะ สีหน้าท่าทางเศร้ามาก

สูตรยาที่ใช้เวลาหลายปีพัฒนาออกมาโดนขโมยไป หมายความว่าพื้นฐานหลักที่สปาหรงเหม่ยใช้เพื่อความอยู่รอดไม่มีอยู่อีกต่อไป กลัวว่าตั้งแต่เดือนหน้า ไม่สิ ตั้งแต่สัปดาห์หน้า สปา เชียนเหยียนคงผลิตสินค้าที่แต่เดิมเป็นของสปาหรงเหม่ยออกมาล็อตใหญ่แน่นอน

เมื่อถึงตอนนั้น ตลาดความงามทั้งหมดที่สปาหรงเหม่ยครอบครอง คงโดนสปา เชียนเหยียนบีบออกมาแน่นอน

“ท่านเย่า คุณยังมีวิธีอะไรอีกไหม”

ถังเสี่ยวเยว่มองผู้อาวุโสจอนผมขาวที่นั่งอยู่ในกลุ่มคน เขาคือเย่าปู้ฉวิน เป็นกำลังหลักของฝ่ายวิจัยและพัฒนา

งานหลักของเย่าปู้ฉวินคือสมุนไพร แม้ไม่ได้มีชื่อเสียงเหมือนหมอเทวดาหลิว แต่ก็มีชื่อเสียงด้านสมุนไพรอยู่ในวงการธุรกิจ ถ้าไม่ใช่เพราะหมอเทวดาหลิวออกหน้าเอง เย่าปู้ฉวินคงไม่อยู่ฝ่ายวิจัยและพัฒนาต่อ

ดังนั้นตำแหน่งของเขาในสปาหรงเหม่ย จึงสูงส่งกว่าคนอื่นมาก

“ฉันคิดได้วิธีหนึ่ง” เย่าปู้ฉวินเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็พูดออกมา

“เชิญพูดเลยค่ะท่านเย่า” ถังเสี่ยวเยว่เอ่ยขึ้น

“เฮ้อ วิธีของฉันได้ผลเสียมากกว่าผลดีน่ะสิ” เย่าปู้ฉวินถอนหายใจหนึ่งครั้ง แล้วพูดว่า “สองสามปีนี้ฉันเจาะลึกด้านสูตรยารักษาแผล เรียกได้ว่าเอาประสิทธิภาพของยาออกมาอย่างสูงสุด ถ้าจะพัฒนาในเวลาอันสั้น ฉันไม่สามารถทำได้จริงๆ”

“แต่ฉันสามารถเอาสมุนไพรในนั้น เปลี่ยนเป็นสมุนไพรราคาถูก แม้ประสิทธิภาพของยารักษาแผลจะลดลง 20 เปอร์เซ็นต์ แต่สามารถลดราคาลงได้ครึ่งหนึ่ง”

“ประธานถัง นี่คือความคิดผม ถ้าไม่สุดวิสัยจริงๆ ผมก็ไม่อยากทำแบบนี้”

หลังจากพูดจบ เย่าปู้ฉวินส่ายหน้า ไม่พูดอะไรอีก

ถังเสี่ยวเยว่ก็จมอยู่กับความเงียบ

ประสิทธิภาพยารักษาแผลลดลง 20 เปอร์เซ็นต์ กำไรเพิ่มขึ้นหนึ่งเท่า ดูเหมือนเป็นทางเลือกที่คุ้มค่ามาก

แต่ความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น

ผลิตภัณฑ์รักษาแผล ลูกค้าส่วนใหญ่คือผู้หญิงที่มีรอยแผลเป็น สิ่งที่ผู้หญิงให้ความสำคัญที่สุดคือคำว่าประสิทธิภาพ ส่วนเรื่องราคาพวกเธอไม่ค่อยสนใจ ยิ่งไปกว่านั้นการทำเช่นนี้ จะทำให้สปาหรงเหม่ยที่อยู่ในระดับไฮโซ กลายเป็นผลิตภัณฑ์ความงามราคาถูก ถึงขนาดที่คู่แข่งสามารถกดดันสปาหรงเหม่ยทางด้านความคิดเห็นของประชาชนได้

เย่าปู้ฉวินพูดถูก

ถ้าไม่สุดวิสัยจริงๆ เธอไม่มีทางเลือกทางนี้

“หรือว่าไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆ” เสียงถอนหายใจดังออกมาจากกลุ่มคน

ในใจถังเสี่ยวเยว่ก็รู้สึกเศร้ามาก

คนที่ไม่ทำอะไรอย่างมู่เซิ่งอาจไม่สนใจ แต่ในใจเธอให้ความสนใจกับชื่อสปาหรงเหม่ยมากจริงๆ เพราะเธอเป็นคนบริหารด้วยตัวเอง ราวกับเป็นลูกของเธออย่างไรอย่างนั้น

เธอไม่อยากยอมแพ้

ถังเสี่ยวเยว่เอามือกุมหน้าผาก คลำกระเป๋าเสื้อ ด้านในเป็นโน้ตที่มู่เซิ่งเขียนให้เธอ เธออดหัวเราะเศร้าๆ ออกมาไม่ได้ ขยำกระดาษเป็นก้อนเตรียมทิ้งลงถังขยะ

ในเวลาเดียวกัน จู่ๆ มีเสียงดุดังขึ้นข้างหู

“เดี๋ยว!”

คนที่พูดคือท่านเย่า!

“ทำไมเหรอคะท่านเย่า”

ไม่รอให้ถังเสี่ยวเยว่ตั้งตัว ท่านเย่าแย่งกระดาษไปจากมือถังเสี่ยวเยว่ จ้องไปบนตัวอักษรที่มู่เซิ่งเขียนทิ้งไว้

คิ้วของเขาขมวดและคลายเป็นระยะ สุดท้ายใบหน้าเขาตกตะลึง จากนั้นตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน!

เมื่อเห็นภาพนี้ สีหน้าของถังเสี่ยวเยว่และทุกคน ประหลาดเป็นอย่างมาก

“ท่านเย่า ทำไมเหรอคะ”

“ปู้ฉวิน นายเจออะไรเหรอ”

“ชู่ว ท่านเย่าเริ่มจัดยาแล้ว”

มีคนพูดเบาๆ ขึ้นมา

ในสายตาพวกเขา เห็นท่านเย่าวางกระดาษไว้บนโต๊ะ ใช้มือเลือกสมุนไพรออกมาอย่างแม่นยำ และใส่ลงในภาชนะ

ทุกคนมีสมาธิจดจ่อเป็นอย่างมาก ไม่กล้าพูดอะไรมาก

ไม่เสียแรงที่ท่านเย่าเป็นผู้มีความสามารถ ที่คลุกคลีอยู่กับพวกยา สมุนไพรแต่ละอย่างอยู่ในมือเขา เหมือนผ่านการชั่งตวงมาอย่างแม่นยำ ไม่ต้องชั่งก็สามารถทำการบดได้เลย ไม่นานกลิ่นยาหอมตีจมูก ลอยฟุ้งไปทั่วห้องวิจัยและพัฒนา

“หอมมาก” ถังเสี่ยวเยว่ขยับจมูกไปมา