มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 86

เมื่อมู่เซิ่งพูดจบ

ทุกคนอึ้งโดยไม่รู้ตัว

จากนั้นมีเสียงหัวเราะดังลั่นออกมาจากกลุ่มคน คนวัยกลางคนสองสามคนเอามือกุมท้อง ชี้มู่เซิ่งแล้วหัวเราะร่า ไม่ไว้หน้าเขาเลยสักนิด

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะ สีหน้าจ้าวหลินไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก ไอ้ขยะทำขายหน้ายังไม่เท่าไร คิดไม่ถึงว่าจะพูดโม้ว่าซื้อบ้าน ครอบครัวเธอซื้อบ้านตั้งแต่เมื่อไร พูดโอ้อวดยกใหญ่แบบนี้ ขืนเหอโก๋ชินจะไปดูบ้านขึ้นมา จะทำยังไงล่ะ

ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่ ถึงมู่เซิ่งมีเงินซื้อบ้าน แล้วจะทำอะไรได้ อย่างมากก็แค่เขตหมู่บ้านธรรมดาทั่วไป จะดีกว่าที่พวกเธอพักอยู่ตอนนี้ไหมก็ไม่รู้ จะเทียบกับบ้านของเหอโก๋ชินได้ยังไงล่ะ

เจียงหว่านยืนอยู่ข้างๆ ก็ตกใจอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อมองมู่เซิ่ง ความตกตะลึงผุดขึ้นบนใบหน้าอย่างไม่รู้ตัว

มู่เซิ่งไม่เคยหลอกเธอเลย แต่เขาซื้อบ้านเมื่อไรเหรอ อยู่บ้านเดียวกัน แต่เจียงหว่านไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน นี่ทำให้เธอเกิดความสงสัยในใจประมาณหนึ่ง

“ฮ่าๆๆ คิดไม่ถึงว่าลูกเขยเธอจะซื้อบ้าน!”

“ใช่ จ้าวหลิน ทำไมซื้อบ้านไม่บอกเราเลยล่ะ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะปิดบังเพื่อนขาไพ่อย่างเรา”

“ใช่ พี่จ้าว จะพาเราไปดูบ้านใหม่ตอนไหนล่ะ”

ได้ยินเสียงหัวเราะของทุกคน จ้าวหลินรู้สึกอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี เธอโยนไพ่ในมือทิ้ง ถลึงตาใส่มู่เซิ่งแล้วก่นด่าว่า “ไอ้ขยะ ไม่พูดก็ไม่มีใครว่านายเป็นใบ้นะ!”

ในสายตาของเธอ ไอ้ขยะคนนี้จะมีปัญญาซื้อบ้านได้ยังไง พูดโอ้อวดล้วนๆ

“แม่ ผมซื้อบ้านเรียบร้อยแล้วจริงๆ เมื่อเร็วๆ นี้ก็ตกแต่งอยู่ตลอด เพิ่งตกแต่งเสร็จเมื่อไม่กี่วันก่อน จึงไม่ทันบอกพวกคุณ” มู่เซิ่งเอ่ยขึ้น

เหอโก๋ชินใบหน้ายิ้มเยาะ จากนั้นพูดว่า “งั้นดีเลย ในเมื่อวันนี้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา เราก็ไปกันทั้งหมดนี่เลย จะได้เห็นว่าบ้านใหม่ของเขาเป็นอย่างไร”

“ใช่เลยพ่อ พรุ่งนี้เราว่าง งั้นนัดเป็นวันพรุ่งนี้ดีไหม” เหอซวี่เอ่ยขึ้น ยุ่งเรื่องคนอื่นโดยไม่สนว่าเรื่องจะบานปลายไปใหญ่

ในสายตาของเขา ถึงไอ้ขยะนี่ซื้อบ้านได้ ก็ไม่มีทางดีกว่าเขา ถึงตอนนั้นจะเหยียบไอ้ขยะนี่ให้จมดินต่อหน้าเจียงหว่าน

“ได้ งั้นพรุ่งนี้แล้วกัน ผมจะให้คนขับรถไปรับพวกคุณ” มู่เซิ่งพยักหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วเอ่ยขึ้น

ตอนนี้เขตหมู่บ้านที่เขาพักอยู่ สิ่งอำนวยความสะดวกไม่ทันสมัย อีกทั้งยังไกลจากบริษัทมาก ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นเขตคฤหาสน์ ไปไหนมาไหนสะดวกมาก

“ฮ่าๆๆ”

“คิดไม่ถึงว่ามีคนขับรถด้วย มู่เซิ่ง นายคงไม่ใช่ประธานของมู่ซื่อ กรุ๊ปใช่ไหม”

เหอซวี่ฉีกยิ้ม คำพูดของมู่เซิ่ง ทำให้ทุกคนหัวเราะลั่นอีกครั้ง

เรื่องมาถึงขนาดนี้ จ้าวหลินไม่มีอารมณ์อยู่กินข้าวที่นี่อีกแล้ว หลังจากบอกลาเหอโก๋ชินไม่กี่ประโยค เหอซวี่ยังตั้งใจถามว่าเช้าวันพรุ่งนี้รถจะมารับพวกเขากี่โมง มู่เซิ่งบอกว่าเก้าโมง คำพูดนี้ทำให้จ้าวหลินโมโหขึ้นมาอีก

เมื่อมู่เซิ่งกลับไป เหอโก๋ชินใบหน้าดูหมิ่น พูดกับเพื่อนขาไพ่ข้างๆ ว่า “คิดไม่ถึงว่าลูกเขยจ้าวหลินจะพูดโม้ต่อหน้าพวกเรา ทุกคนเห็นสีหน้าจ้าวหลินไหม ฮ่าๆๆ แทบจะฉีกปากพล่อยๆ ของเขาต่อหน้าทุกคนแล้ว”

“ใช่ ถ้าซื้อบ้านจริง คนปากมากอย่างจ้าวหลินจะเก็บไว้ได้เหรอ ก่อนหน้านี้ได้crown ซีรีซ์หรงเหม่ย ก็อวดในกลุ่มเพื่อนตั้งหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ!”

“ฮ่าๆๆ ยังไงก็พรุ่งนี้เก้าโมงเช้า ฉันรอดูเรื่องตลกวันพรุ่งนี้แล้ว”

เหอซวี่ใบหน้าได้ใจ ราวกับเห็นภาพที่มู่เซิ่งอับอายต่อหน้าทุกคนแล้ว เขายิ้มอย่างได้ใจแล้วพูดว่า “พวกคุณต้องมาตรงเวลานะครับ”

“ได้เลยๆ”

ทุกคนหัวเราะไม่หยุด

เมื่อกลับถึงบ้าน จ้าวหลินเดินจ้ำอ้าวเข้ามาในห้องรับแขก พูดกับมู่เซิ่งอย่างเย็นชาว่า “มู่เซิ่ง นายบ้าไปแล้วหรือไง จะโม้ก็ดูกาลเทศะหน่อย เวลาคืนเดียว นายจะให้เราไปหาบ้านใหม่จากไหน”

“ผมหาไว้เรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เช้าสามารถเข้าอยู่ได้เลย” มู่เซิ่งพูดอย่างราบเรียบ