น้องนางชายาบ๊องป่วนนคร นิยาย บท 27

ดวงตาของซวนหยวนหรงโม่ดูเหมือนว่าจะค่อยๆ มืดมนลงไปพักหนึ่ง ดวงตาที่แต่เดิมมองไปทางฉู่หวูโยวก็ค่อยๆ เคลื่อนออก ฟื้นคืนเป็นความเย็นชาตามปกติของเขา

แม้ว่าสีหน้าท่าทางของซวนหยวนหรงโม่จะเปลี่ยนไปไม่มาก แต่ว่ากลับยังคงเห็นอยู่ในสายตาอของฉู่หรูเสว่อยู่ดี

ฉู่หรูเสว่แอบตะลึงอยู่ในใจ มีความเกลียดชังมากหลายเท่าแอบซ่อนอยู่ในนั้น แต่ว่าใบหน้ากลับเปล่งรอยยิ้มออกมา นางหันไปทางไป๋อี้เฉินแล้วจงใจกล่าวว่า: “องค์ชายไป๋ช่างดูอ่อนโยนเอาใจใส่น้องหญิงจริงๆ ทำให้คนรอบข้างตาร้อนผ่วไปด้วย”

“น้องหญิงรักเทิดทูนองค์ชายไป๋ เฝ้ารอคอยมานานหลายปีในที่สุดก็รอจนได้ ในที่สุดก็ได้สมปรารถนาเสียที ต่อไปน้องหญิงก็อย่าทำตัวให้องค์ชายไป๋ต้องงอนง้อเลย และก็ให้ท่านพ่อได้กำหนดเรื่องของพวกเจ้าให้แน่ชัดในเร็ววันเสียที”

ฉู่หวูโยวขมวดคิ้วขึ้น นางมองไปยังฉู่หรูเสว่ครู่หนึ่ง อยากจะเอ่ยปากขึ้นพูด แต่กลับความพะอืดพะอมในใจนั้นกลับรู้สึกเด่นชัดมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ เกรงว่านางเอ่ยปากออกมา ก็คงจะอาเจียนออกมาทันทีเลย

ฉู่หวูโยวทำได้เพียงฝืนทนเท่านั้น และก็ขี้เกียจจะไปถือสาฉู่หรูเสว่ด้วย

มือที่จับถ้วยชาเอาไว้ของซวนหยวนหรงโม่ดูเหมือนว่าจะนิ่งงันไปเล็กน้อยครู่หนึ่ง เพียงแต่ใบหน้าของเขายังคงเย็นชาอยู่ ทำให้คนมองความผิดปกติใดๆ ไม่ออก

ฉู่หรูเสว่ก็นั่งอยู่ข้างกายของซวนหยวนหรงโม่ นังคงสังเกตเห็นความผิดปกติอยู่บ้างเล็กน้อยของซวนหยวนหรงโม่

ฉู่หรูเสว่แอบซ่อนความเกลียดชังที่อยู่ใต้ดวงตานั้นเอาไว้ แล้วเอ่ยปากกล่าวขึ้นอีกครั้ง: “น้องหญิงก็ชอบองค์ชายไป๋มาตั้งแต่เด็กแล้ว แล้วยังเป็นน้องหญิงเองที่ร้องขอการหมั้นหมายนี้ต่อฮองไทเฮา เป็นเพราะว่าเรื่องครั้งที่แล้วทำให้น้องหญิงโกรธองค์ชายไป๋ ดังนั้นก็เลยงอนจนพูดว่าจะถอนหมั้นอะไรนั่น องค์ชายไป๋อย่าได้โมโหน้องหญิงเลย ใครๆ ต่างก็ทราบดีว่าน้องหญิงลุ่มหลงใบตัวองค์ชายไป๋มาตลอด”

“จิตใจของหวูโยวข้าเข้าใจดี ข้าย่อมจะไม่โทษนางแน่” ไป๋อี้เฉินค่อยๆ ส่งยิ้มจางๆ มองไปทางฉู่หวูโยว ความรักบนใบหน้านั้นกลับไม่ได้ปิดบังอำพรางไว้เลย

หลังจากที่ฉู่หวูโยวขึ้นมาแล้ว ไป๋อี้เฉินก็แอบสั่งการให้คนออกเรือเลย เป็นไปได้ว่าเกรงว่าจะเจอกับใครอีก

ในตอนนี้เรือกำลังเคลื่อนตัวออกไป ฉู่หวูโยวก็รู้สึกยิ่งรู้สึกลำบากมากขึ้นไปอีก

นางนั้นอยากจะคัดค้าน แต่ว่านางเกรงว่าพอเอ่ยปากก็จะอาเจียนออกมาเลย

“หวูโยว ดื่มชาผลไม้สดสักถ้วย เปรี้ยวๆ หวานๆ อร่อยมาก” ไป๋อี้เฉิน ‘เอาใจใส่’เป็นอย่างมาก ยกชาผลไม้หนึ่งถ้วยมาวางไว้ด้านหน้าของฉู่หวูโยว

ฉู่หวูโยวรำคาญไป๋อี้เฉินจริงๆ ไม่อยากจะรับของที่เขาถือมาเลยจริงๆ แต่ว่าตอนที่นางได้ยินว่าเป็นชาผลไม้สด ก็ยื่นมือออกมารับเอาไป

เมื่อก่อนตอนที่นางเมาเรือรุนแรง ดื่มน้ำผลไม้เปรี้ยวๆ ไปหน่อยก็ได้ผลไม่เลวเช่นกัน

ในตอนนี้ฉู่หวูโยวก็แค่อยากให้ตัวเองสบายขึ้นนิดหน่อย ไม่พะอืดพะอมเช่นนั้นอีก แม่นอนว่านางก็เป็นกังวลว่าจะทนไม่ไหวแล้วก็อาเจียนออกมา

ยังไงในตอนนี้นางขึ้นเรือมาก็มีเรื่องที่สำคัญมากๆ ซวนหยวนหรงโม่เงยหน้ามองไปทางฉู่หวูโยวครู่หนึ่ง ใต้ดวงตาดูเคร่งขรึม ราวกับว่าไปความเย็นค่อยๆ กลายเป็นน้ำแข็งก็ไม่ปาน

“ท่านพี่เจ็ด เรื่องนี้ของไป๋อี้เฉินท่านก็ผ่อนผันสักหน่อยเถอะ อย่าเพิ่งรายงานให้เสด็จพ่อทราบก่อน อี้เฉินก็พูดไว้แล้วว่าภายใน 5 วันจะสามารถระดมเงินให้เพียงพอได้ใหม่อีก อีกทั้งยังให้คนส่งเงินไปให้โดยเฉพาะด้วย รับรองว่าจะไม่ถ่วงเวลาใช้งาน” ซวนหยวนฝานกวาดสายตามองไปยังฉู่หวูโยวครู่หนึ่ง จากนั้นก็วิงวอนอย่างระแวดระวังต่อไป๋อี้เฉิน เขาและไป๋อี้เฉินเรียนวรยุทธ์ด้วยกันมาก่อน ดังนั้นความรู้สึกที่มีต่อกันก็เลยไม่เลวมาก

“ใช่ กระหม่อมจะต้องระดมเงินค่าใช้จ่ายให้ครบภายใน 5 วันแน่นอน แล้วนำส่งไปยังค่ายทหาร ขอให้องค์ชายเจ็ดโปรดจงผ่อนผันเสียหน่อย” ไป๋อี้เฉินก็รับประกันด้วยคำสาบานที่น่าเชื่อถือ

ฉู่หวูโยวอึ้งไปเล็กน้อย หากซวนหยวนหรงโม่ผ่อนผันให้ไป๋อี้เฉินจริงๆ ไม่เอาเรื่องนี้รายงานให้ฝ่าบาททราบ งั้นแผนการของนางก็ไม่เท่ากับว่าเสียแรงเปล่าหรือ

เมื่อคืนนางก็ไม่เท่ากับว่าเสียแรงเปล่าหรือ?

ในใจของฉู่หวูโยวอดไม่ได้ที่จะแอบกังวล ดวงตาทั้งคู่ก็มองไปยังซวนหยวนหรงโม่ตามสัญชาตญาณ

เพียงแต่ซวนหยวนหรงโม่ยังคงมีใบหน้าที่เย็นเยือกอยู่ ไม่ได้มีความผิกปกติทางอารมณ์แม้แต่นิดเลย ยังไงก็มองไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ซวนหยวนหรงโม่ไม่พูดอะไร ทุกคนก็ไม่พูดอะไรอีก

ทุกคนที่อยู่บนเรือมองดูซวนหยวนหรงโม่ที่มีสีหน้าที่เย็นชาเคร่งขรึมอยู่ ล้วนไม่รู้ว่าอ๋องท่านนี้ที่แท้แล้วคิดอะไรอยู่กันแน่

ในตอนนี้คนที่เคร่งเครียดร้อนใจไม่เพียงแค่ไป๋อี้เฉินเท่านั้น เกรงว่าฉู่หวูโยวก็จะยิ่งร้อนใจยิ่งกว่าหลายเท่า

ฉู่หวูโยวมองไปยังซวนหยวนหรงโม่ด้วยดวงตากะพริบไปมาอยู่บ้าง นางก็อยากทราบเช่นกันว่าที่แท้ซวนหยวนหรงโม่คิดอะไรอยู่กันแน่?