นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1101

งานเลี้ยงฉลองในคืนนั้นยิ่งใหญ่มาก หมายความว่ามีคนมากมาย หลายสิ่งหลายอย่างและปัญหาเกิดขึ้นได้ง่าย

ในช่วงกลางของงานเลี้ยง ชุดของฉู่ฉางหว๋าเปื้อนซุปโดยไม่ได้ตั้งใจ และคนรับใช้ในวังก็พานางไปที่ห้องโถงด้านข้างเพื่อเปลี่ยน อย่างไรก็ตาม เมื่อเสื้อผ้าหลุดออกไปครึ่งหนึ่ง โจวอ๋องก็โผเข้ากอดฉู่ฉางหว๋าเต็มหัวใจ

ตายยากจริงๆ ฉากนี้เห็นโดยผู้คุมที่มาที่ตำหนักเพี่ยนเพื่อหาโจวอ๋อง แล้วตะโกนเรียก...

ดังนั้นผู้ที่เข้าร่วมในงานเลี้ยงเฉลิมฉลองในคืนนั้นจึงรู้เกี่ยวกับฉากที่สวยงามเช่นนี้ เมื่อฮ่องเต้รีบเข้ามา แม้ว่าฉู่ฉางหว๋าจะสวมชุดอยู่ เขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นได้

ตอนนี้เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว แม้ว่าฉู่ฉางหว๋าจะไม่ได้แต่งงานกับโจวอ๋อง จักรพรรดิก็ตรัสตรงจุดนั้นว่าตงหลิงต้องรับผิดชอบ และชื่อเสียงของฉู่ฉางหว๋าจะไม่มีวันเสียหาย

เจ้าเมืองฉู่และฉู่ฉางหว๋าใบหน้าซีดเซียว แต่พวกเขาต้องฝืนยิ้มเพื่อขอบคุณตมืดมน แต่พวกเขงหลิงจื่อลั่วมองโจวอ๋องด้วยสายตาที่ไร้ความปรานีอย่างยิ่ง ส่วนโจวอ๋องนั้นเมาจนลุกไม่ขึ้นไม่ว่าจะดีใจแค่ไหนก็ยังต้องรอจนกว่าจะสร่างเมา

ก่อนที่งานเลี้ยงฉลองจะจบลง ข่าวการแต่งงานก็แพร่กระจายออกไป เฟิ่งชิงเฉินรู้เรื่องนี้ไม่นานหลังจากนั้น เมื่อเสด็จอาเก้ามาถึง ก่อนที่เสด็จอาเก้าจะถามนางเกี่ยวกับมือสังหาร เฟิ่งชิงเฉินก็ถามก่อน "เหตุใดเจ้าจึงส่งโจวอ๋องและฉู่ฉางหว๋าจะสร้างกองหรือไม่?

ในมุมมองของนาง คนสองคนนี้เป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง

"องค์รัชทายาทจากไปแล้ว จื่อลั่วอยู่คนเดียวและจื่อลั่วต้องการต่อสู้เพื่อตำแหน่งนั้นจักรพรรดิจะไม่ช่วยเขาได้อย่างไร" เสด็จอาเก้ามีใบหน้าที่เสียสละและผู้ที่ไม่รู้จะถูกเขาหลอกอย่างแน่นอน

“เจ้าแค่ทำเป็นว่า ข้ากำลังมองเจ้าคิดวางแผนคนอื่น และโจวอ๋องก็ใช้ประโยชน์จากช่องโหว่นี้” เฟิ่งชิงเฉินพูดอย่างไร้ยางอายมาก สายตาที่เหยียดหยามในดวงตาของเขาทำให้เสด็จอาเก้าไม่มีความสุขเลย

เสด็จอาเก้าผู้อารมณ์เสียเล่าเรื่องเหลียนเฉิง ชี้ให้เห็นความทะเยอทะยานของซีหลิงเทียนเล่ยอย่างคลุมเครือ

ตอนนี้เฟิ่งชิงเฉินไม่เข้าใจอะไรที่โจวอ๋องแต่งงานกับฉู่ฉางหว๋าไม่เพียงแค่ตงหลิงจื่อลั่วจะรู้สึกไม่สบายใจซีหลิงเทียนหล่ย จะรู้สึกอึดอัดเช่นกัน

เขาทำงานอย่างสิ้นหวังและใช้สมองอย่างหนักเพื่อนำกองทหารของเขาไปยังเหลียนเฉิง แต่เขาอาจไม่สามารถโค่นเหลียนฉิงได้ ด้วยเหตุนี้ตงหลิงจึงรับฉู่เฉิง ตราบใดที่เขาทิ้งตำแหน่งองค์หญิงซีหลิงเทียนเหล่ยจะต้องคลั่งไคล้อย่างแน่นอน ด้วยความโกรธเมื่อทรงทราบ

“เหลียนเฉิงเป็นของเจ้าหรือไม่” เฟิ่งชิงเฉินถามอย่างไม่แน่นอน

"เหตุใดเจ้าจึงคิดเรื่องนี้?" เสด็จอาเก้าไม่ปฏิเสธ แต่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เฟิ่งชิงเฉินจะคิดถึงเรื่องนี้

“มีหลายคนที่เหมาะกับฉู่ฉางหว๋ามากกว่าโจวอ๋อง แต่เจ้าเลือกเขา นอกจากนี้เจ้าไม่ใส่ใจกับการแย่งชิงอำนาจของจักรวรรดิในตงหลิง เจ้าต้องให้โจวอ๋องมากเพื่อขึ้นชิงตำแหน่ง ไม่มีความจำเป็นที่ฉู่ฉางหว๋าจะผลักมันเข้าไปในอ้อมแขนของโจวอ๋อง "เฟิ่งชิงเฉินใช้น้ำเสียงยืนยัน ซึ่งแสดงว่านางพูดด้วยความมั่นใจ

เมื่อเห็นท่าทางมั่นใจของเฟิ่งชิงเฉิน เสด็จอาเก้าก็สนใจเช่นกันและถามว่า "สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับเหลียนเฉิงที่เป็นจักรพรรดิของข้า"

"แน่นอน เข้าพูด เจ้าก็เพิ่งพูดถึงเหลียนเฉิงโดยเจตนา และคำพูดของเจ้าก็มีความกังวล ข้าคิดว่าเหลียนเฉิงต้องมีความสัมพันธ์พิเศษกับเจ้า จากนั้นนึกถึงสุรากลั่นหิมะพิเศษของเหลียนเฉิงซึ่งมีเพียงเจ้าเท่านั้นที่ดื่มได้ อะไรคือความสัมพันธ์ระหว่างเหลียนเฉิงกับเจ้าหรือไม่ และแล้วเจ้าก็เดาได้” นี่คือเฟิ่งชิงเฉิน ถ้าต่อหน้าคนอื่นเสด็จอาเก้าจะไม่แสดงสัญญาณแม้แต่น้อย

“เจ้าแน่ใจหรือว่าฉู่เฉิงจะส่งกองกำลังไปช่วยเหลียนเฉิง?” เสด็จอาเก้าเอนหลังเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มที่ชื่นชมที่มุมปากเฟิ่งชิงเฉินเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

เฟิ่งชิงเฉินพยักหน้ายืนยัน "เมืองฉู่จะไม่ส่งกองกำลัง จักรพรรดิจะให้เขาส่งกองกำลังตงหลิงและเมืองฉู่เกี่ยวข้องกันโดยการแต่งงาน และเมืองฉู่ไม่สามารถปฏิเสธได้ เจ้าและข้าต่างก็รู้ความทะเยอทะยานของจักรพรรดิ ความทะเยอทะยานของจักรพรรดิคือ โลก ขั้นตอนแรกคือการปราบจิ่วเฉิง หากเหลียนเฉิงตกอยู่ในเงื้อมมือของซีหลิงเทียนเล่ยก็จะยากสำหรับจักรพรรดิที่จะกำจัดมัน

ในเวลานั้น ตราบเท่าที่เหลียนเฉิงเขียนจดหมายถึงจักรพรรดิเพื่อขอความช่วยเหลือ จักรพรรดิจะส่งกองกำลังไปช่วย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความเสื่อมเสียของประเทศที่ยิ่งใหญ่หรือเพื่อรักษาสมดุลบนพื้นผิวของจิ่วโจวก็ตาม กองกำลังของฉู่เฉิงใช้เวลาเพียงหนึ่งวันในการไปถึงเหลียนเฉิงในเวลานั้น หากจักรพรรดิต้องการยืมกองกำลังฉู่เฉิงก็จะตกลง

นอกจากนี้หนานหลิงจะไม่ยืนเฉย แม้ว่าเมืองเย่เฉิง เมืองไถจง เมืองหยุนและเมืองฉู่จะได้รับอิทธิพลจากตงหลิงไม่มากก็น้อย แต่พวกเขายังคงเป็นเจ้าเมืองบนพื้นผิวและพวกเขาไม่ได้สูญเสียอำนาจอธิปไตยโครงสร้างของอาณาจักรทั้งสี่ และเก้าเมืองก็ไม่เปลี่ยนแปลง

หากเหลียนเฉิงตกอยู่ในเงื้อมมือของซีหลิง รูปแบบของสี่อาณาจักรและเก้าเมืองจะแตกสลายและโลกจะไม่ไกลจากความวุ่นวาย ตอนนี้หนานหลิงยากจนมากและไม่มีเงินที่จะต่อสู้ หนานหลิงเต็มใจที่จะเปลี่ยนสถานะที่เป็นอยู่น้อยที่สุด เมื่อเห็นตงหลิงส่งกองกำลัง พวกเขาย่อมส่งกองกำลังไปด้วย ไม่ใช่เพื่อช่วยเหลียนเฉิง แต่เพื่อหยุดซีหลิงเทียนเล่ย "

"ชัดเจนมาก ความคิดของหนานหลิงก็เหมือนกัน พวกเขาไม่สามารถรับมันได้เอง และพวกเขาจะไม่ให้ซีหลิงเทียนเล่ยได้มันมา ไม่ว่าจะเป็นตงหลิงหรือหนานหลิง พวกเขาจะไม่ยึดครองเมืองใดๆ ในเก้าเมืองได้ง่ายๆ เพราะพวกเขาจะทำอย่างแน่นอน แปดเมืองอื่น ๆ จะกังวลว่าพวกเขาจะกลายเป็นเป้าหมายต่อไปของการกลืนกินและพวกเขาจะรวมพลังกันในเวลานั้นและแปดเมืองหรือเก้าเมืองจะรวมกันและความแข็งแกร่งของพวกเขาจะเป็น แข็งแกร่งกว่าตระกูลใดในจิ่วโจว”

นี่คือเหตุผลว่าทำไมสี่อาณาจักรและเก้าเมืองจึงอยู่อย่างสงบสุขมาหลายปี แม้ว่าสี่อาณาจักรจะมีความสามารถในการส่งกองกำลังไปโจมตี พวกเขาก็ไม่สู้ หากพวกเขาต่อสู้หนึ่ง เมืองอื่น ๆ จะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน สู้กันเพื่อป้องกันตัว เมื่อถึงเวลา ทั้งสองฝ่ายจะเดือดร้อนและจะถูกฝ่ายอื่นเท่านั้น ...

"ฉะนั้นข้าเดาถูกหรือไม่?" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉายผ่านดวงตาที่สวยงามของเฟิ่งชิงเฉินและมีความคิดที่น่ากลัวในแวบเดียว...