เสด็จอาเก้าไม่เคยทำเรื่องอะไรที่เขาไม่มั่นใจ ในเมื่อเขาบอกเฟิ่งชิงเฉินว่าเขาพบเบาะแสของเจ๋อเจ๋อ นั่นก็หมายความว่าเขาพบร่องรอยของเจ๋อเจ๋อแล้ว
เช้าวันรุ่งขึ้น เสด็จอาเก้าบอกเฟิ่งชิงเฉินว่าเจ๋อเจ๋ออยู่ที่แคว้นจินชา และถูกคนจับเด็กกลุ่มหนึ่งลักพาตัวเข้าไปในเมือง
เด็กอย่างเจ๋อเจ๋อ รูปร่างของเขาบอบบาง ผิวพรรณนุ่มนวล หน้าตาน่ารัก แค่เห็นก็รู้ทันทีว่ามาจากตระกูลร่ำรวย และได้รับการเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี
เด็กประเภทนี้ขายได้กำไรมากที่สุด เจ๋อเจ๋อเดินอยู่บนถนนเพียงลำพัง เป็นสิ่งล่อตาล่อใจของคนจับเด็กมากที่สุด แค่เจ๋อเจ๋อเดินตามคนจับเด็กในแคว้นต่าง ๆ เขาก็จะถูกคนพวกนั้นจับตัวไปโดยไม่มีใครพบเห็น
เจ๋อเจ๋อใช้ประโยชน์จากคนจับเด็กให้พาเขาออกไปนอกเมือง ในทำนองเดียวกัน เสด็จอาเก้าใช้การจับตาดูคนจับเด็กในแคว้นต่าง ๆ ไม่แน่ว่าอาจจะพบร่องรอยของเจ๋อเจ๋อ
และเป็นอย่างที่คิด หลังจากเสด็จอาเก้าตรวจสอบคนจับเด็กสองสามกลุ่ม ในที่สุดเขาก็ได้พบกับคนเจ็บเด็กที่พาตัวเจ๋อเจ๋อไปในแคว้นจินชา
เจ๋อเจ๋อเป็นเด็กฉลาดที่ทำให้คนปวดหัว เขาไม่เพียงแค่ฉลาดเท่านั้น แต่ยังรู้จักใช้ลูกล่อลูกชน ปากหวานราวกับน้ำผึ้ง แค่เขาหันไปหาคนจับเด็กเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มของเขา เรียกพวกนั้นว่าคุณลุง แค่นั้นพวกคนจับเด็กไม่ไม่กล้าทำอะไรรุนแรงกับเขา
เจ๋อเจ๋อเป็นเด็กดี ไม่มีความกลัวหรือตื่นตระหนกในดวงตาสีดำขนาดใหญ่ของเขา มีเพียงความอยากรู้อยากเห็นและความปรารถนาซึ่งทำให้ผู้ลักพาตัวเหล่านั้นรู้สึกผิด
แต่ความเสียใจก็คือความเสียใจ เด็กฉลาดอย่างเจ๋อเจ๋อนั้นสามารถขายได้ในราคาสูง เมื่อขายออกไปจะทำเม็ดเงินได้จำนวนมาก คนจับเด็กเหล่านั้นไม่มีวันปล่อยเขาไป
ในวันนั้นเสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินเดินทางมาถึงแคว้นจินชา ทันทีที่เข้าเมือง ชายใยชุดสีครามสองคนก็ก้าวออกมาด้านหน้า ประสานมือทำความเคารพต่อเสด็จอาเก้า “นายท่าน”
“นำทางไป” เสด็จอาเก้าสั่งให้คนขับรถม้านำรถม้าออกไป
ทั้งสองคนไม่พูดอะไรมาก หันกลับและเดินตรงไป เสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินก็ค่อย ๆ เดินตามไปด้านหลัง สายตาของโต้วโต้วคู่นั้นมองไปรอบ ๆ อย่างกระสับกระส่าย เขาไม่สามารถประเมินสถานการณ์ในตอนนี้ได้ ไม่รู้ว่าตนเองควรทำอะไรหรือไม่ควรทำอะไร ทำได้เพียงตามไปอย่างเชื่อฟังโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ
หลังจากเดินคดเคี้ยวไปมา ชายสองคนนั้นก็พาพวกของเฟิ่งชิงเฉินเดินมายังหน้าบ้านของประชาชนธรรมดาทั่วไปหลังหนึ่ง “นายท่าน เขาอยู่ที่นี่ รอบ ๆ นี้มีเหล่าพี่น้องคอยเฝ้าดูสถานการณ์โดยรวมอยู่”
ชายชุดสีครามชี้ไปในทิศทางต่าง ๆ เพื่อบ่งบอกว่ามีคนของพวกเขาอยู่ในที่เหล่านั้น
“อ่า จับตาดูที่นี่ไว้” ในตอนนี้เสด็จอาเก้าไม่มีทีท่าว่าจะลงมือ เขาหันกลับไปเดินเข้าไปในบ้านอีกหลังหนึ่ง
โต้วโต้วใจร้อน เห็นว่าเสด็จอาเก้าจากไปแล้ว เขารีบก้าวมาด้านหน้า ต้องการถามเสด็จอาเก้าว่าจะลงมือเมื่อใด แต่มันก็ไม่สะดวกที่จะถามในระหว่างทาง จึงรอให้เสด็จอาเก้าเข้าไปในห้อง โต้วโต้วจึงรีบถามออกมาทันที “เสด็จอาเก้า เจ้าลงมือเมื่อใดอย่างนั้นหรือ? อย่าปล่อยให้เจ๋อเจ๋อหนีไปได้อีกเป็นอันขาด”
“จะรีบร้อนอะไร”
“จะไม่รีบร้อนได้อย่างไร เด็กเจ้าเล่ห์เช่นนี้ หากหนีไปแล้วก็ไม่อาจหาตัวจับได้โดยง่าย” โต้วโต้วร้อนใจเป็นอย่างมาก เขาใช้เวลาทั้งวันทั้งคืนในการคิดว่าจะทรมานเจ๋อเจ๋ออย่างไร แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายอยู่ตรงหน้า เสด็จอาเก้ากลับไม่ยอมให้เขาลงมือ นี่มันเลวร้ายเป็นอย่างมาก
“มีข้าอยู่ เขาไม่มีทางหนีไปไหนได้ เจ้าอย่าทำลายความสงบของข้า ไม่เช่นนั้นข้าจะมัดเจ้าและโยนไปให้เจ๋อเจ๋อ” มันเป็นการข่มขู่อีกแล้ว แต่การข่มขู่ครั้งนี้มันก็ค่อนข้างได้ผลกับโต้วโต้ว
โต้วโต้วสะดุ้งเล็กน้อย ซ่อนตัวอยู่ในมุมห้องอย่างเชื่อฟัง
เฟิ่งชิงเฉินคาดว่าเสด็จอาเก้าน่าจะรอให้เจ๋อเจ๋อลงมือสังหารผู้คน จากนั้นค่อยเข้าไปทำการจับกุมเจ๋อเจ๋อ เนื่องจากในตอนที่เจ๋อเจ๋อลงมือสังหารผู้คน มันเป็นช่วงเวลาที่การป้องกันอ่อนแอที่สุด และไม่ง่ายเลยที่เขาจะทำการหลบหนี
เอาเถอะ มันก็เป็นเพียงแค่การคาดเดาของเฟิ่งชิงเฉิน ส่วนในความจริงแล้วเสด็จอาเก้าคิดเช่นไร มันก็ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะคาดเดาได้
ในช่วงพลบค่ำ ชายชุดสีครามเมื่อตอนกลางวันเข้ามารายงาน “นายท่าน นายน้อยเจ๋อเจ๋อลงมือแล้ว”
“เอาป้ายคำสั่งของข้าไป บอกให้เจ้าเมืองรีบส่งคนมาพร้อมกับเจ้าหน้าที่ของศาลาว่าการ” เสด็จอาเก้าโยนแผ่นป้ายคำสั่งสีดำออกมาด้านหน้าของชายชุดสีคราม ชายผู้นั้นหยิบป้ายคำสั่งขึ้นอย่างระมัดระวังและรีบถอยกลับไป
เมื่อชายชุดสีครามจากไป โต้วโต้วแทบรอไม่ไหวที่จะก้าวไปข้างหน้า “เสด็จอาเก้า เจ้าไปหาเจ้าหน้าที่ หรือว่าต้องการเอาชีวิตของเจ๋อเจ๋อ?”
“ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้วไม่ใช่หรือ” มือของเจ๋อเจ๋อแปดเปื้อนไปด้วยเลือด สำหรับจำนวนคนที่ตายด้วยเนื้อมือของเขา มันก็ไม่ได้น้อยไปกว่าโต้วโต้วเลย ต่อให้ต้องตายสักร้อยครั้งก็ไม่อาจชดใช้ความผิดที่เคยทำได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสนมแพทย์อัจฉริยะ
ขอบคุณน่ะค่ะที่ต้องอดหลับอดนอนอัพเดต สู้ๆๆๆๆน่ะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ ผู้อ่านก็ไม่ได้หลับได้นอนเหมือนกัน ติดงอมเลย...
ง่ายๆๆยึดอำนาจ...
มาต่อได้ไหมมมมมมมม พลีสสสสสสสสสสสสสสสสส...
Update ให้หน่อยค่ะ จอดอยู่ที่ 1430 นานแล้ว ขออีกสัก 29 ตอนนะคะ Pleaseeeeee Admin ที่น่ารัก...
ไม่อัพเดตแล้วหรอค่ะ...
สามารถซื้ออ่านผ่านช่องทางไหนได้บ้างค่ะ...
ไทม์ไลน์บอก อัพถึง บท1459 แต่ยังดูได้แค่ บท1430...
Update ให้หน่อยคร่า รออ่านอยู่ คร่า...
ไม่ Update นานแล้ว ไปเที่ยวเพลินเลย สงสารคนรอเถอะ เข้ามาทุกวัน อ่านช้ำไป 2 รอบแล้ว...
ตอนที่ 1425 หายไปค่ะ...