นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1150

ซื้อคนรับใช้?

ขอให้สาวรับใช้รับใช้ เฟิ่งชิงเฉินและทำสิ่งนี้เพื่อเฟิ่งชิงเฉิน?

ช่างเป็นเรื่องตลก

แม้ว่าจะเป็นผู้หญิง เสด็จอาเก้าคงจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนั้นสัมผัสเฟิ่งชิงเฉินเช่นนี้ ไม่ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะพูดอะไร เสด็จอาเก้าก็ไม่เห็นด้วย

ผู้หญิงของเขา เขาค่อนข้างจะทำงานหนักมามากปล่อยให้คนอื่นแตะตัว แม้ว่าทั้งคู่จะเป็นผู้หญิงก็ตาม

คำขอของเฟิ่งจิงเฉิน ถูกปฏิเสธอย่างไร้ความปราณีโดยเสด็จอาเก้าแม้ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะหดหู่เล็กน้อย แต่นางก็มีความสุขมากในหัวใจของนาง

เสด็จอาเก้าเต็มใจทำสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ให้นางและเขาก็ไม่เบื่อ ดังนั้นมันจึงไม่ใช่ความรักและความสนใจระหว่างทั้งสองคน

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้พูดถึงมันอีกต่อไป ถึงกระนั้น เสด็จอาเก้าก็มีความสุข และหากมีอะไรเกิดขึ้น เขาก็จะชินกับมันและกลายเป็นคนหน้าหนาไปด้วยปริยาย

แม้ว่าใบหน้าของเสด็จอาเก้ายังคงแดงทุกครั้งที่เขาอาบน้ำให้ แต่มันก็ดีขึ้นกว่าเดิมมาก และมือของเฟิ่งชิงเฉินก็ค่อยๆ ดีขึ้น บางสิ่งสามารถทำได้ตราบใดที่ไม่รุนแรงเกินไป

ด้วยวิธีนี้ ทั้งคู่พอใจและพักผ่อนต่ออีกสิบ วัน ภายใต้การประกาศของหมอลึกลับ กูกู่ ในที่สุดเสด็จอาเก้าก็พาเฟิ่งชิงเฉินก้าวไปข้างหน้า

ก่อนจากไป ลุเสด็จอาเก้าพบเจ๋อเจ๋อและบอกเจ๋อเจ๋อว่าพวกเขามีสิ่งสำคัญที่ต้องทำและไม่สะดวกที่จะพาเขาไปด้วย พวกเขาต้องการส่งเขากลับไปที่สำนักเวทมนตร์นั่นก่อนเจ๋อเจ๋อตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ และก่อนจะจากไปก็กระซิบพูดกับเสด็จอาเก้า: "ข้าขอโทษ"

เสด็จอาเก้าแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน ดวงตาของเจ๋อเจ๋อเป็นประกายด้วยความไม่สบายใจ แต่ก็หยุดพูด

อย่างไรก็ตาม หลังจากกลับไปที่ลัทธิเวทมนตร์ปีศาจนั่น คงจะไม่ได้เจอกันอีกเสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินเกลียดเขา ดังนั้นก็เกลียดเถอะ ถ้าไม่ต้องการคนแบบนี้

ไม่มีหนานหลิงจินฝานมาเพิ่มความวุ่นวาย ไม่มีเจ๋อเจ๋อมาสร้างปัญหา การเดินทางราบรื่นมาก แม้ว่าจะมีองค์กรนักฆ่าหลายแห่ง ค้นหาข่าวของโต่วโต้ว ต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อฆ่าโต่วโต้ว แต่นึกถึง สถานการณ์ที่น่าเศร้าของชื่อเซวี่ยถังทีละคนต้องละทิ้งความคิดเล็กน้อยของพวกเขาไป

นอกจากโอวหยางโต่วโต้วแล้วเสด็จอาเก้าแห่งตงหลิงนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะมีปัญหาด้วยได้ ดังนั้นพวกเขาไม่ควรยั่วโมโหดีกว่า ในเรื่องของการฆ่าเฟิ่งชิงเฉิน?

น้องสาวของคุณ... ไม่เห็นสัตว์ประหลาดเก่าของพันธมิตรนักฆ่าและโต่วโต้ว นายน้อยล่องหนอยู่รอบตัวเฟิ่งชิงเฉิน

ทุกฝ่ายและกลุ่มต่าง ๆ พบจุดสมดุลแล้ว และผู้ที่ต้องการเคลื่อนไหวก็เฝ้ารอและเฝ้าดูเช่นกัน และพวกเขาไม่กล้าเป็นผู้นำอย่างง่ายๆได้

เสด็จอาเก้าต้องการเห็นสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าเขาจะเพิ่มจำนวนยามที่ซ่อนอยู่เป็นสองเท่าเพื่อปกป้องเฟิ่งชิงเฉินอย่างลับๆ แต่ก็ดีเสมอหากคนเหล่านี้ไม่มาสร้างปัญหาให้ได้

มีเจ๋อเจ๋ออยู่ข้างๆ เสด็จอาเก้าไม่อวดตัวมากเกินไป และจงใจปกปิดมัน เกรงว่าคนเหล่านั้นในเจียงฮูจะพบเขาและขอให้เขามอบเจ๋อเจ๋อให้

แน่นอนว่าเสด็จอาเก้าสามารถซ่อนมันได้ กับผู้ที่ไม่สนใจ แต่เสด็จอาเก้าไม่สามารถซ่อนมันจากจักรพรรดิของทุกประเทศ และเสด็จอาเก้ายังต้องบอกจักรพรรดิทั้หลายถึงจุดประสงค์

หลังจากได้รับเอกสารของเสด็จอาเก้า จักรพรรดิดูเศร้าหมองก่อนที่จะตรวจสอบ: "น้องของข้า ข้าเกรงว่าคราวนี้ข้าจะเสียเวลามากเกินไป ดังนั้นข้าจึงใจดีพอที่จะไม่ร่วมสนุกเรื่องนี้ด้วย"

จักรพรรดิยิ้มอย่างงดงามฝูหลินยืนอยู่ในห้องโถง ลดศีรษะลง และมีรอยยิ้มที่อธิบายไม่ได้ในดวงตาของเขา

เสด็จอาเก้าวุ่นวายโดยเปล่าประโยชน์ได้อย่างไร จักรพรรดิสามารถค้นพบการต่อสู้ระหว่างลัทธิปีศาจและฝ่ายที่เหมาะสมของเจียงฮูได้ เสด็จอาเก้าทำไมจะไม่รู้ แม้ว่า...

เสด็จอาเก้าจะมาช้าแต่ไม่ได้หมายความว่าเสด็จอาเก้าจะยุ่งเปล่า ๆ สิ่งที่เสด็จอาเก้าต้องการไม่ใช่ลัทธิปีศาจ

แน่นอนฝูหลินไม่กล้าพูดคำเหล่านี้ จักรพรรดิคงจะอารมณ์ไม่ดีแน่ถ้านางพูดคำเหล่านั้น

ในช่วงเวลานี้ฮ่องเต้ไม่มีความสุข

คิดว่าเสด็จอาเก้า จะใช้โอกาสแก้ไขรัฐบาลหลังจากที่เขาจากไป แต่เขาไม่คิดว่าเสด็จอาเก้าจะไม่ให้โอกาสจักรพรรดิเลย ลูก ๆ ของชนชั้นกลางเหล่านั้น

พวกเขามาช้าไปหนึ่งก้าว

“สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?” ดวงตาของเจ๋อเจ๋อเป็นสีแดงขณะที่เขามองไปที่ลัทธิเวทมนตร์ปีศาจที่อยู่ในสภาพปรักหักพัง เขากระโดดลงจากรถม้าและวิ่งไปที่ห้องโถงของลัทธิปีศาจ

มีซากศพเต็มไปหมด กลิ่นเลือดและความเน่าเปื่อยอบอวลไปในอากาศ ซึ่งทำให้ผู้คนล้มป่วยwfh

"ผู้อาวุโสใหญ่ ผู้อาวุโสที่สาม เซียวชุนจื่อ มาดามเป่า... ใครกันที่ฆ่าพวกท่าน" เจ๋อเจ๋อวิ่งไปจนสุดทาง เห็นคนที่เขาคุ้นเคยล้มลงกับพื้นทีละคน คนตัวเล็กมีสีแดง ดวงตาเหมือนลูกสิงโตกำลังเสียสติ โบกกำปั้นและคำรามเสียงดัง

"ใคร อ่า... ใครกันที่ฆ่าพวกเขาและทำลายบ้านของข้า" เจ๋อเจ๋อรีบเข้าไปในวิหาร ทุบทำลายทุกที่ราวกับว่าเขาเป็นบ้าไปแล้ว

เสด็จอาเก้าไม่สนใจเขา ขอให้ใครบางคนนำชุดสีดำทั้งหมดมาสวมให้เฟิ่งชิงเฉิน และห่อตัวให้มิดชิด ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องโถงเวทมนตร์ เขาส่งสัญญาณให้ทหารยามที่ซ่อนอยู่ออกมาตรวจสอบสถานการณ์ที่นี่ .

เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ห่อตัวเองไปทั่วและเดินไปในห้องโถงเวทมนตร์ที่เต็มไปด้วยศพดูเหมือนซอมบี้

"เวลาตายของคนเหล่านี้มากกว่าสิบวันแล้ว" หมอลึกลับกูกู่ตามไปตลอดทางแอบร้องไห้ในใจ

มันสายไปแล้ว

สมบัติของลัทธิปีศาจต้องมีคนเอาไปด้วยแน่

เลือดในห้องโถงเข้มข้น ศพส่วนใหญ่เน่าเสีย และกลิ่นศพก็ฉุนมาก เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ตามเข้าไป อาจารย์โต่วโต้วอยู่ข้างนอกเพื่อปกป้องเธอ เสด็จอาเก้ารู้สึกโล่งใจ สิ่งเดียวที่ กังวลว่าคือโต่วโต้ว

เพราะหลังจากที่โต่วโต้วติดตามลัทธิปีศาจนี่ คนเหล่านั้นก็ไม่เจออีกเลย...