นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1168

เฟิ่งชิงเฉินทอดถอนใจด้วยความหดหู่ที่เจ๋อเจ๋อเป็นคนเลือดเย็นไร้ความปราณี แต่ผู้คนจากลัทธิมารรวมถึงชวีซีฮวาทำตัวราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดา ผู้คนจากลัทธิมารถึงกับแสดงความปีติยินดีเมื่อได้ยินคำพูดของเจ๋อเจ๋อ

เฟิ่งชิงเฉินในใจรู้สึกอึดอัด แต่เมื่อเธอคิด ๆ ดูแล้วก็คิดได้ จากนิสัยของชวีซีฮวาและเจ๋อเจ๋อ หรือดูจากคนลัทธิมารเหลานี้เป็นคนเลือดเย็นและเห็นแก่ตัวแค่ไหน

การเสียสละชีวิตของชวีซีฮวาจะทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่ต่อได้ พวกเขาต้องยินดีอย่างแน่นอน

แม้ว่าลัทธิมารผ่านมาด้วยดีในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ก็ไม่เคยได้รับการยอมรับจากเมืองอื่น ๆ และยุทธจักร เลย ความปรารถนาที่จะมีชีวิตรอดของคนลัทธิมารแรงกล้ากว่าคนอื่นมาก แต่พวกเขา...

พวกเขาไม่รู้อะไรคือความความเมตตากรุณา ความยุติธรรม และศีลธรรม สิ่งที่พวกเขาต้องการคือแค่การมีชีวิตรอดและใช้ชีวิตให้ดี แม้ว่าพวกเขาจะต้องเหยียบศพของเพื่อน ก็ต้องมีชีวิตรอดให้ได้

เฟิ่งชิงเฉินมองไปที่เสด็งอาเก้า อยากรู้ว่าเสด็จอาเก้าจะจัดการอย่างไร

คนแบบนี้ เก็บไว้มีแต่จะเป็นหายนะ ถ้าเป็นเธอเพื่อหลีกเลี่ยงหายนะในอนาคต ถึงแม้ในใจจะไม่อยากทำ แต่เธอก็จะเลือกกำจัดพวกเขาให้สิ้นซาก

เจ๋อเจ๋อ เด็กคนนี้โหดเหี้ยมเช่นนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย เมื่อเขาโตขึ้นก็จะะกลายเป็นจอมมารอย่างแน่นอน

แต่ปรากฎว่า คำตัดสินใจของเสด็จอาเก้านั้น เหนือการคาดการณ์ของเฟิ่งชิงเฉินมาก เสด็จอาเก้าเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ มุ่งเน้นไปที่วิธีการมากกว่าผลลัพธ์ เขาไม่เพียงใจกว้างปล่อยคนของลัทธิมารไป แม้กระทั่งชีวิตของชวีซีฮวาเขาก็ไม่เอาด้วยซ้ำ แล้วโยนร่างจะตายมิตายแหล่ของชวีซีฮวาไปตรงหน้าเจ๋อเจ๋อ

นึกไม่ถึงเลยว่าจะจัดการเช่นนี้? จุดประสงค์ของเสด็จอาเก้ามาที่ลัทธิมารนั้นเพื่อสิ่งของบางอย่างไม่ใช่หรือ? ปล่อยชวีซีฮวาไป แล้วของยังจะยังตามหาอยู่หรือไม่?

เฟิ่งชิงเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ระงับความสงสัยในใจไว้ และเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ ว่าบทละครของเสด็จอาเก้าจะดำเนินต่อไปอย่างไร

เจ๋อเจ๋อมองดูเสด็จอาเก้าด้วยสีหน้างุนงง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย

เขาไม่เข้าใจว่าเสด็จอาเก้านั้นใช้ความพยายามอย่างมากในการมาถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์นี้ แต่สุดท้ายเขากลับไม่ได้กำจัดพวกเขาทั้งหมด นี่ไม่เหมือนกับเสด็จอาเก้าที่เจ๋อเจ๋อเคยรู้จัก

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเจ๋อเจ๋อจะมีข้อสงสัยมากมายเพียงใด เขาก็ไม่กล้าถาม

เสด็จอาเก้ากับเขานั้นต่างกันราวฟ้ากับดิน ต่อหน้าเสด็จอาเก้า เขามีสิทธิ์ที่จะยอมรับเท่านั้น แต่ไม่มีอำนาจในการปฏิเสธ

เจ๋อเจ๋อคุกเข่าต่อหน้าเสด็จอาเก้าอีกครั้ง และขอบคุณเสด็จอาเก้าที่ทรงไว้ชีวิต ผู้คนในลัทธิมารต่างก็คุกเขาตามทีละคน

คนบางคนกลัวตายมาก บางทีพวกเขาอาจจะมีความเกลียดชังอยู่ในใจ แต่เพื่อให้สามารถอยู่รอดได้ในเวลานี้ พวกเขาไม่กล้าที่จะเกลียดชังเสด็จอาเก้าได้ พวกเขาแค่รู้สึกขอบคุณและสรรเสริญเสด็จอาเก้าเท่านั้น

ขอบคุณที่เสด็จอาเก้าที่ปล่อยพวกเขาไป และสรรเสริญนชื่นชมความมีน้ำใจของเสด็จอาเก้า

ในโลกนี้ ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีน้ำใจเหมือนเสด็จอาเก้า ซึ่งไว้ชีวิตศัตรูของเขาในขณะที่เขาสามารถฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้

เสด็จอาเก้ายอมวางมือ และไม่ติดใจเอาความกับความผิดของชวีซีฮวา แต่ตามหลักการพวกเขาควรจะถอยทัพและกลับออกไป แต่ไม่คาดคิดเสด็จอาเก้ากลับหยิบยกประเด็นค่ารักษาพยาบาลของเฟิงชิงเฉินขึ้นมา

เสด็จอาเก้าตรัสว่าเนื่องจากลัทธิมารส่งเจ๋อเจ๋อไปให้เฟิ่งชิงเฉินเพื่อรับการรักษา ถ้างั้นก็สมควรที่จะต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับเฟิ่งชิงเฉิน ราคาค่ารักษาให้คิดตามมาตรฐานของเฟิงชิงเฉิน ลัทธิมารจะต้องจ่ายเงินหนึ่งพันเหรียญทองให้เฟิ่งชิงเฉิน

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนในลัทธิมารและเจ๋อเจ๋อก็ตกตะลึง

เป็นไปได้หรือไม่ ที่เสด็จอาเก้าบุกมาที่ลัทธิมารอย่างเอิกเกริก เพียงเพื่อมาช่วยขอค่ารักษาพยาบาลให้เฟิ่งชิงเฉินเท่านั้นรึ?

ถ้าเป็นเช่นนั้น พวกเขาไม่ต้องเสียเปรียบหรืออย่างไร?

แต่เฟิ่งชิงเฉินเผยรอยยิ้มออกมาอย่างชัดเจน

อาของเธอเป็นเช่นนั้น ถึงว่าทำไมเสด็จอาเก้าถึงได้คุยง่ายขนาดนี้ ค่ารักษาพยาบาลเป็นเพียงฉากบังหน้า เป้าหมายของเสด็จอาเก้าคือสิ่งที่เขาต้องการ

แน่นอน เมื่อเจ๋อเจ๋อบอกว่าค่ารักษาพยาบาลจะถูกส่งไปยังตงหลิงโดยเร็วที่สุด แต่เสด็จอาเก้าไม่เห็นด้วยและขอให้ลัทธิมารจ่ายค่ารักษาพยาบาลทันที มิเช่นนั้น...