นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1174

องค์จักรพรรดิพอใจกับคำตอบทั้งสองของหวังจินหลิงมาก และดวงตาของเขาก็อ่อนลงเล็กน้อยเมื่อมองไปที่หวังจินหลิง

คราวนี้ อาจกล่าวได้ว่าหวังจินหลิงได้บอกจักรพรรดิอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ต้องรับผิดชอบต่อการแต่งงานระหว่างชุยและครอบครัวของหวัง และเขาไม่มีความปรารถนาที่จะแต่งงานระหว่างครอบครัวชุย และครอบครัวของหวังเลย

อย่างไรก็ตาม หากการแต่งงานกลายเป็นความจริง ครอบครัวหวัง จะไม่ทำลายมัน การแต่งงานคือการแต่งงาน และครอบครัวก็คือครอบครัว ตระกูลหวังจะไม่ตัดสินใจที่ขัดต่อคำสอนของบรรพบุรุษของตระกูลหวังเพราะผู้หญิง

สำหรับคำถามสุดท้าย

หวังจินหลิงไม่ได้ตอบโดยตรง เขาเพียงแต่บอกว่าเขาเสียใจหลังจากได้ยินข่าวเกี่ยวกับอุบัติเหตุของเฟิ่งชิงเฉินและท่านอ๋องเก้า หากจักรพรรดิเต็มใจ โปรดอนุญาตให้เขาปรับตัวสักระยะก่อนที่จะพิจารณาประเด็นเป็นทางการ.

แม้ว่าการใช้กลวิธีลากจะค่อนข้างโกง แต่สถานการณ์ในเวลานี้ไม่เหมาะกับอาชีพราชการเลย และเขาก็ไม่มีอารมณ์อยู่จริงๆ

ไม่ทราบที่อยู่ของเฟิ่งชิงเฉินและเสด็จอาเก้าจริงๆ และชีวิตและความตายของพวกเขาก็ไม่รู้ แม้ว่าหวังจินหลิงจะเชื่อในใจของเขาว่า เฟิ่งชิงเฉินและเสด็จอาเก้าจะไม่ตายง่าย ๆ แต่เขาก็ยังไม่สามารถมั่นใจได้จนกว่า เขาได้รับข่าวที่ได้รับการยืนยันแล้ว

การไม่ร้องไห้ไม่ได้แปลว่าไม่เศร้าแต่สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วเสียใจแค่ไหนก็ไม่ช่วยอะไร แทนที่จะจมอยู่กับความโศกเศร้าก็ทำสิ่งที่ควรทำดีกว่า

หวังจินหลิงไม่ปฏิเสธแม้แต่ลมหายใจเดียวและแสดงความห่วงใยเฟิ่งชิงเฉินในเวลาที่เหมาะสม เดิมทีเขาเชื่อเพียงสาม แต้มของจักรพรรดิ แต่ตอนนี้เขาเชื่อเจ็ดแต้มแล้ว

คำตอบที่ฉันต้องการมีอยู่แล้วและจักรพรรดิ์ก็ไม่ต้องการเอ่ยถึงมันอีกต่อไป หัวข้อนี้หันไปที่การเดินทางของหวังจินหลิงไปยังหนานหลิงแล้ว จักรพรรดิ์ทรงยินดีเป็นอย่างยิ่งและมอบรางวัลมากมายให้กับหวังจินหลิง

ต่างจากคนทั่วไปที่มีความสุขมากเมื่อได้ยินรางวัลจากจักรพรรดิ หวังจินหลิงยอมรับมันอย่างสงบและก้าวถอยหลังอย่างสงบ

หลังจากที่หวังจินหลิงจากไป ห้องโถงก็เงียบลง และต้องใช้เวลาสักพักก่อนที่องค์จักรพรรดิจะพูดว่า "ในความเห็นของเจ้า คำพูดของหวังจินหลิงน่าเชื่อถือหรือไม่?"

ด้านหลังฟู่หลินในชุดเครื่องแบบเป็นทางการเดินออกมาและกำลังจะทำความเคารพ แต่ถูกจักรพรรดิขัดจังหวะไว้ และฝูหลินก็ยืนขึ้นตามนั้น

“ถ้าเจ้ากลับไปหาจักรพรรดิ หวังจินหลิงก็ไม่จำเป็นต้องโกหก หวังจินหลิงไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าการร่วมมือกับตระกูลชุยไม่มีประโยชน์”

ตระกูลหวังไม่ใช่ตระกูลชุย หลังจากเปลี่ยนราชวงศ์ ตระกูลหวังจะยังคงเป็นตระกูลใหญ่และจะยังคงอยู่ภายใต้ตระกูลชุย ก็ไม่ต่างจากสถานการณ์ปัจจุบัน ตราบใดที่สมองของเขาไม่ชนกัน หวังจินหลิงจะไม่ยอมเสี่ยงนั้นเข้าไปด้านใน

ไม่ใช่เรื่องดี

จักรพรรดิพยักหน้าเห็นด้วย: "เจ้าพูดถูก ตราบใดที่ตระกูลหัางไม่โง่ พวกเขาจะไม่เสี่ยงนั้น พวกเขาร่ำรวยและมีอำนาจอยู่แล้ว และเป็นไปไม่ได้ที่จะไปไกลกว่านี้อีกแล้ว"

เมื่อได้ยินคำอธิบายของหวังจินหลิงจักรพรรดิก็เชื่อสิ่งนั้นอยู่ในใจแล้ว แต่เขาแค่ต้องการใครสักคนที่จะยืนยัน เนื่องจากจักรพรรดิก็มีด้านที่เขามองไม่เห็นเช่นกัน

“ความมั่งคั่งกำลังตกอยู่ในอันตราย ตระกูลหวังร่ำรวยมาก คำสัญญาของตระกูล ชุยเป็นเพียงคำพูดที่ว่างเปล่า และมันจะไม่ดีไปกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ ข้าไม่เข้าใจจริงๆ ว่าตระกูลหวัง เหล่านั้นจะเห็นด้วยกับคำสั่งของตระกูลชุยแต่งงานได้อย่างไร” ความทะเยอทะยานของตระกูลชุย จักรพรรดิไม่เชื่อว่าตระกูล หวังจะไม่รู้

ฝูหลินอวี่กล่าวอย่างเหน็บแนม: "หากการเดาของขุนนางถูกต้อง สมาชิกตระกูลหวังเหล่านั้นก็แค่ต้องการความคุ้มครองมากขึ้นและไม่ต้องการทำให้ตระกูลชุยขุ่นเคือง ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นเพียงลูกสาวเท่านั้น และการเสียสละลูกสาวก็ให้ ครอบครัวหวังมีทางออกพิเศษทำไมจะไม่ได้ล่ะ?”

กล่าวอีกนัยหนึ่ง คนเหล่านั้นในตระกูลหวังเป็นเพียงคนนอก และพวกเขาไม่สนใจความสำเร็จหรือความล้มเหลวของตระกูลชุย

ครอบครัวชุยชนะ ด้วยความสัมพันธ์แบบสามีภรรยาทำให้ตระกูลหวังไม่สามารถประสบกับความสูญเสียใด ๆ ได้ ในทางตรงกันข้าม หากตระกูลชุยพ่ายแพ้ พวกเขาจะสูญเสียผู้หญิงเพียงคนเดียวและจะไม่ทำลายรากฐานของพวกเขา

สังเวยผู้หญิงเพียงคนเดียวแล้วนั่งบนเตี่ยวอวี่ไถอย่างมั่นคง นี่เป็นข้อตกลงที่ดี

“จิ้งจอกเฒ่า” จักรพรรดิ์สาปแช่งอย่างลับๆ รู้สึกไร้ยางอายต่อพฤติกรรมฉวยโอกาสของตระกูลหวัง

ฝูหลินปลอบใจเขาอย่างรวดเร็ว: "องค์จักรพรรดิโปรดสงบลง การแต่งงานระหว่างตระกูลหวังและตระกูลชุยไม่ส่งผลกระทบต่อสถานการณ์โดยรวม ตราบใดที่ลูกชายคนโตมีจุดยืนที่ถูกต้อง การแต่งงานครั้งนี้ก็เป็นเพียงการแต่งงานของสองตระกูลและ ไม่สามารถทำลายสถานการณ์โดยรวมได้”

ฝูหลินไม่ได้พูดประโยคหลัง แต่จักรพรรดิเข้าใจ

มีคำใบ้ในคำพูดของฝูหลิน และจักรพรรดิได้ยินจึงถามว่า: "แล้วเจ้าพบอะไร บอกข้าเถิด ข้าจะไม่ตำหนิเจ้า"

จักรพรรดิ์เอนกายบนเก้าอี้มังกรในท่าที่ผ่อนคลาย จากรายละเอียดนี้ จะเห็นได้ว่าจักรพรรดิไว้วางใจฝูหลินเป็นอย่างมาก

"ใช่" เมื่อคำพูดของจักรพรรดิมาถึงจุดนี้ ฝูหลินจะไม่ลังเลอีกต่อไปอย่างแน่นอนและพูดว่า "ฝ่าบาท ข้าค้นพบว่าคนที่ซุ่มโจมตีเสด็จอาเก้าควรเป็นคนเดียวกับที่ทิ้งระเบิดสุสานจักรพรรดิ "

“โอ้?” จักรพรรดิสะดุ้งและก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าคำกล่าวนี้จริงจังมาก

“ข้าได้ตรวจสอบความแข็งแกร่งและความลึกของการระเบิดแล้ว รวมถึงเศษของเทียนเล่ยที่น่าตกใจที่เหลืออยู่ในที่เกิดเหตุ ดังนั้นเราจึงสรุปได้ว่าเป็นกลุ่มเดียวกัน” ขณะที่พูด ฝูหลินก็หยิบอนุสรณ์ออกมาและ นำเสนอมัน

“ฝ่าบาท ข้าพระองค์ได้จดรายละเอียดจุดที่น่าสงสัยทั้งหมดไว้อย่างละเอียดแล้ว”

องค์จักรพรรดิหยิบอนุสรณ์นั้นขึ้นมาและอ่านอย่างละเอียด ฝูหลินยืนอยู่ที่นั่นเงียบๆ โดยไม่ส่งเสียงใดๆ ยกเว้นเสียงพลิกหนังสือเป็นครั้งคราว ทั้งห้องโถงก็เงียบ...

ยิ่งจักรพรรดิมองดูก็ยิ่งมีศักดิ์ศรีมากขึ้น เดิมทีเขาคิดว่าการวางระเบิดสุสานจักรพรรดิเป็นผลมาจากคำแนะนำของ องค์ชายที่สามสิ้นพระชนม์ดังนั้นเขาจึงไม่ถามคำถามอีกต่อไป อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากบันทึกของฝูหลิน นี่เป็นกรณีจริง ๆ เป็นการสมรู้ร่วมคิดที่ยิ่งใหญ่

มีมือที่มองไม่เห็นในความมืดที่วางแผนทวีปนี้

“เฉียนเฉาหลาน” องค์จักรพรรดิกัดคำสี่คำนี้เบาๆ แต่ละคำมีน้ำหนักนับพัน และตกหลุมรักเขา...

ตระกูลหลานและตระกูลเฟิงหลี่ของราชวงศ์ก่อนหน้านั้นเป็นคำสาปแช่งจักรพรรดิของทั้งสี่ประเทศ เตือนพวกเขาตลอดเวลาว่าอาณาจักรของพวกเขามาได้อย่างไร...