นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1191

เรื่องที่ซีหลิงเทียนเล่ยตายนั้น นอกจากเสด็จอาเก้า เฟิ่งชิงเฉินและโต้วโต้วแล้ว ไม่มีใครรู้ ในสายตาของทุกวัน ซีหลิงเทียนเล่ยวิ่งหนีไปอย่างขี้ขลาด

ตงหลิงจือลั่วและหนานหลิงจินฝาน ไม่ใช่เข้าไปในป่าเขตร้อนชื้นเพื่อจับซีหลิงเทียนเล่ยขนาดที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่หลังจากสูญเสียคนจำนวนมากไป ตงหลิงจือหลัวและหนานหลิงจินฝาน ก็ต้องล้มเลิกความคิดนั้นไป

พวกเขาทั้งสองพานักโทษของซีหลิง เมื่อกลับไปยังอาณาจักร แน่นอนว่า พวกเขาทั้งสองจะไม่มีวันลืมที่จะประกาศซีหลิงเทียนเล่ย ละทิ้งกองทหารของเขาและหนีไปพร้อมกับคนสนิทของเขา

ด้วยเหตุผลนี้ แม้ว่าจะจับเทียนหลิงซีเล่ยไม่ได้ แถมยังใช้เวลานาน แต่ตงหลิงจือหลัวและหนานหลิงจินฝานก็จะไม่ได้รับการตำหนิมากนัก ทุกคนจะไปกล่าวโทษซีหลิงเทียนเล่ยแทน

องค์ชายที่ทิ้งผู้ใต้บังคับบัญชาและหนีไปโดยลำพังนั้นไม่ได้รับความเคารพจากผู้อื่นแน่นอน จักรพรรดิซีหลิงยังโชคดีอยู่บ้างในเวลานี้ ที่ปลดซีหลิงเทียนเล่ยก่อน ไม่เช่นนั้นชื่อเสียงของซีหลิง ก็จะถูกทำลายไปด้วย

ในบรรดาราชวงศ์ คนที่มีความสุขที่สุดก็คือองค์หญิงและฮ่องเฮาแห่งซีหลิง ถึงแม้ว่าซีหลิงเทียนเล่ยจะรอดมาได้ในครั้งนี้ เขาก็จะต้องพังทลายลง องค์ชายที่มีชื่อเสียงไม่ดีสู้ไม่มียังดีกว่า โอกาสที่จะขึ้นสู่บัลลังก์ก็ยากไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหน

หากไม่มีเรื่องอุบัติเหตุ ที่สามารถขึ้นครองบัลลังก์ของซีหลิงจะเป็นลูกชายในครรภ์ขององค์หญิง

ลูกในท้องขององค์หญิง ในสายตาฮ่องเฮาให้ความสำคัญดูแลมากกว่า เด็กผู้ชายคือคนโปรดของนาง หยินลี่เกิดมาเป็นเด็กชาย ทำให้นางมีความสุขมากกว่าลูกของตัวเองในตอนที่ขึ้นเป็นจักพรรดิ

เนื่องจากความพ่ายแพ้ของซีหลิงเทียนเล่ย บรรดาผู้ที่เฝ้าดูสถานการณ์ในซีหลิง ในตอนแรกก็ตัดสินใจกันเองเช่นกัน เมื่อแพทย์ของจักรพรรดิวินิจฉัยว่าเด็กในท้องขององค์หญิงใหญ่เป็นเด็กผู้ชาย รัฐมนตรีมากกว่าครึ่งสนับสนุนทารกในครรภ์ขององค์หญิงใหญ่ทันที ส่วนบางกลุ่มประมาณสามสิบเปอร์เซนต์สนับสนุนซีหลิงเทียนอวี๋

มันไม่ได้เกี่ยวกับการที่ว่าซีหลิงเทีนนอวี๋เอาชนะคนทั้งสาม แต่คนทั้งสามคนนี้คือคนบริสุทธิ์และดื้อรั้น ในสายตาของพวกเขา ซีหลิงเทียนอวี๋เป็นบุตรชายของจักรพรรดิและเขาก็ยังเป็นบุตรชายที่ถูกต้องตามกฎหมายของพระราชวังกลางด้วย ที่สำคัญคือ เทียนอวี๋สามารถเดินได้แล้ว คือองค์ชายเทียนอวี๋ผู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่สุดที่จะสืบทอดบัลลังก์ซีหลิง

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ ฮ่องเฮาก็กลัวว่าจักรพรรดิจะผลักซีหลิง เทียนอวี๋ออกไปจริงๆ เพื่อสร้างสมดุลอำนาจในราชสำนัก ดังนั้นเธอจึงปรึกษากับองค์หญิงใหญ่เพื่อรักษาผลประโยชน์ซีหลิงเทียนอวี๋

ซีหลิงเทียนอวี๋ ได้วางรากฐานในกองทัพแล้ว หากให้เวลาเขามากกว่านี้ อาจจะสามารถนำกองทหารทั้งหมดไปที่ชายแดนภายใต้การบังคับบัญชาของเขาได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ฮ่องเฮาและองค์หญิงใหญ่ไม่ต้องการเห็น

แม้ว่าองค์หญิงใหญ่ไม่เข้าใจว่าทำไมฮ่องเอาถึงปกป้องและวางแผนต่อต้านลูกชายแท้ๆ ของนาง แต่ก็คิดว่าทั้งหมดนี้เป็นประโยชน์ต่อนาง ดังนั้นนางจึงไม่พูดอะไรมาก

การคาดการณ์ขององค์หญิงและฮ่องเฮา ส่งหยินลี่ไปให้เสด็จอาเก้า ก่อนหน้านี้เสด็จอาเก้าอยู่ในป่าเขตร้อนชื้น ไม่ได้รับ

ทันทีที่เสด็จอาเก้ามาถึงหมู่บ้านเขาก็เห็นผู้ใต้บังคับบัญชานำเอกสารราชการจำนวนหนึ่งก็มาถึงทีละคน เสด็จอาเก้ากุมขมับด้วยความปวดหัว เฟิ่งชิงเฉินทิ้งเสด็จอาเก้าอย่างไม่แยแสและทิ้งไว้ตามลำพังในหมู่บ้าน ปฏิบัติทักษะทางการแพทย์ในหมู่อย่างทางสะดวกมากขึ้น

เสด็จอาเก้าเดิมทีไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก แต่เมื่อตัวเองทำงานหนักทุกๆวัน เฟิ่งชิงเฉินและโต้วโต้วออกไปกินข้าวด้านนอกจนอิ่ม ยังมีเวลาไปช่วยชาวบ้านเกี่ยวข้าว เสด็จอาเก้าขาดสมดุลแล้ว

“ถ้ามีเวลาทำงานในไร่นา ทำไมไม่ช่วยข้าจัดการเรื่องเหล่านี้บ้าง” หลังจากพูดจบ เขาก็ฝากเรื่องของซีหลิงไว้กับเฟิ่งชิงเฉิน

“ดูสิ วิธีแก้ปัญหาวิกฤติให้ซีหลิงเทียนอวี๋”

ตอนนี้ซีหลิงเทียนอวี๋จำเป็นต้องต่อสู้ ไม่สู้ก็ไม่มีคนเชื่อในตัวเขา แม้ว่าจะไม่อยากต่อสู้ก็ตาม

หลังจากอ่านแล้ว เฟิ่งชิงเฉินหยิบยกข้อเสนอแนะที่ดี: “เทียนอวี๋ไม่ได้ผนึกกำลังกับจักพรรดิแห่งซีหนานไม่ใช่หรือ? ไม่ใช่ว่าถึงเวลาที่จักพรรดิจะต้องเลือกภรรยาหรือ ทำการอภิเษกที่มีประโยชน์โดยเร็วที่สุดเพื่อขยายอำนาจ ไม่เช่นนั้นองค์หญิงใหญ่กับฮ่องเฮาจะบังคับให้เขาต้องตาย คงจะน่าเสียดายน่าดู”

การแต่งงานเป็นช่องทางสำหรับองค์ชายในการผูกมิตรกับผู้มีอำนาจมาโดยตลอดและชุยฮ่าวถิงก็เป็นตัวอย่างที่ดี

“เทียนอวี๋เตรียมการแต่งงานแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการ ถ้าไม่เช่นนั้นแม่เขาจะไม่ปล่อยเขาไป” เสด็จอาเก้าเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารและมองไปที่เฟิ่งชิงเฉิน

อันที่จริงเขาไม่ต้องการให้เฟิ่งชิงเฉินช่วยเขาทำอะไรจริงๆ เขาแค่ไม่อยากให้เฟิ่งชิงเฉินอยู่ห่างจากเขามากเกินไป

ทำไมเขาไม่เข้าใจ เขาแสดงเป็นนัย ที่ปล่อยให้เฟิ่งชองเฉินเข้าหอสมุด ใช่ว่าต้องการให้เฟิ่งชิงเฉิน ช่วยเขาในการปฏิบัติหน้าที่อย่างจริงจัง เขาแค่อยากให้เฟิ่งชิงเฉินประดับชายแขนเสื้อสีแดงให้สง่างามเท่านั้น

แม่หญิงคนนี้จริงๆ ที่นั่งฝั่งตรงหน้าสามารถพูดคุยปรึกษาการบ้านการเมืองกับเขาราวกับเป็นผู้ช่วย

เสด็จอาเก้าอยากจะร้องไห้

เป็นไปได้ไหมว่า พวกเขาให้เวลาร่วมกันมากเกินไป ทำให้เฟิ่งชิงเฉินเริ่มเบื่อหน่ายแล้ว?

“มีตัวเลือกที่ดีหรือไม่?” เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ต้องการยืนเคียงข้างเสด็จอาเก้า แต่ต้องการขัดเกลาหนวดหมึกเพื่อเสด็จอาเก้า

แม้ว่าเขาจะยังคงมีตัวสำรองในซหลิง แต่ตกลงกับซีหลิงเทียนอวี๋กำไรที่ได้จะมีมากกว่าการสูญเสียอย่างแน่นอน

“ท่านพูดถูก และถ้าแต่งงานกับลูกสาวของเจ้าเมือง เกรงว่าแม่ของเขาจะไม่เห็นด้วย” เฟิ่งชิงเฉินจมลงไปในความคิดอันลึกซึ้ง

ซีหลิงเทียนเล่ย จะไม่ได้รับประโยชน์มากนักจากการแต่งงานกับลูกสาวของขุนนางเหล่านั้นในซีหลิง ไม่ใช่พ่อทุกคนที่จะเป็นเหมือนเจ้าแห่งเมืองชูและไม่สนใจสิ่งใด ๆของลูกสาว หลายครอบครัวไม่สนใจที่จะเสียสละลูกสาวที่แต่งงานแล้วของพวกเขา เช่น ในฐานะครอบครัวในวัง

ครอบครัวในวัง,ครอบครัวในวัง

ดวงตาของเฟิ่งชิงเฉินเป็นประกาย และเธอก็พูดอย่างมีความสุข: "ใช่แล้ว ข้ารู้ว่าจะแต่งงานกับใครแล้ว"

“กับใคร?”

มาที่โรงละครแห่งหนึ่ง

จิ่วจิ่ว: ชิงเฉิน ข้าสัญญาว่าจะไปกับเจ้าทุกวันทั้งออกตรวจคนไข้ ซื้อของ ออกกำลังกายตอนเช้า และเดินเล่น เงินทั้งหมดในบ้านเป็นให้เจ้าเป็นคนดูแล ข้าอ๋องผู้นี้ก็จะดูแลเจ้าเช่นกัน จะไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายเจ้า จะหาสิ่งที่เจ้าต้องการโดยเร็วที่สุด จะเป็นคนแรกที่จะจัดการกับใครก็ตามที่รังแกเจ้า ข้าสัญญาว่าข้าจะไม่เปลี่ยนใจและจะไม่ทะเลาะกับเจ้า ไม่มีวันหย่า…ขอแต่งงาน!

ชิงเฉิน : ไม่แต่ง ！

จิ่วจิ่ว ：ทำไม่ไม่แต่ง อ๋องผู้นี้ไม่ดีตรงไหน อ๋องผู้นี้อยู่ด้านนอกเป็นคนมีเกรียติ อยู่ด้านในเป็นคนที่กล้าหาญและทรงพลัง เจ้าจะไปหาอ๋องที่เป็นผู้ชายที่ใช้ได้แบบนี้ที่ไหนกัน......

ชิงเฉิน ： ใช้ได้..........

จิ่วจิ่ว ：ทำไม? ใช้ไม่ได้หรือไง?

ชิงเฉิน ： ใช้ได้ ใช้ได้ ！