จักรพรรดิรู้สึกหวาดกลัวและหายเป็นปกติหลังจากพักผ่อนได้ไปสามวัน สิ่งแรกที่เขาทำเมื่อตื่นขึ้นมาแน่นอนว่าสร้างความยุ่งยากให้กับเสด็จอาเก้าและลงโทษเสด็จอาเก้า
จักรพรรดิไม่ใช่คนโง่ จักรพรรดิไม่เคยเชื่อว่าเสด็จอาเก้าส่งเสียงดังเอะอะโวยวายขนาดนี้ในภัตตาคารจูเฟิ่งการตายของนางสนซี ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเสด็จอาเก้า
เมื่อคิดว่านางสนมซีตายอยู่ข้างๆ เขา แต่ขุนนางในพระราชวังไม่รู้ว่าเขาหลับไปพร้อมกับคนตายในอ้อมแขนของเขาทั้งคืน จักรพรรดิรู้สึกว่าคอของเขาเย็นราวกับว่าเขาจะตายเมื่อใดก็ได้
เสด็จอาเก้าสามารถแอบเข้าไปในพระราชวังและฆ่าคนที่อยู่ข้างๆเขาอย่างเงียบๆ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเสด็จอาเก้าที่จะฆ่าเขาเช่นกัน
ไม่ได้ ไม่สามารถเก็บเสด็จอาเก้าไว้ที่นี่ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม
นี่เป็นความคิดของจักรพรรดิ แต่...มันไม่ง่ายเลยที่จะนำแนวคิดนี้ไปใช้
เช้าวันที่สี่หลังจากเหตุการณ์ที่ภัตตาคารจูเฟิง องค์จักรพรรดิทรงอาการดีขึ้นแล้ว สิ่งแรกที่เขาทำเมื่อขึ้นออกว่าราชการคือการซักถามเสด็จอาเก้าเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันงานเลี้ยงของเสด็จอาเก้า
เสด็จอาเก้าไม่ยอมรับข้อกล่าวหาใดเลย โดยยืนกรานว่าเขาไม่มีส่วนรู้เห็น และกล่าวโทษซีหลิงอย่างใจเย็น โดยกล่าวว่าจักรพรรดิแห่งซีหลิงมีความแค้นต่อตงหลิงเพราะความพ่ายแพ้ของซีหลิงเทียนเล่ย ดังนั้นเขาจึงแก้แค้นลั่วอ๋องและขุนนางทุกคน
สิ่งที่เสด้จอาเก้าพูดนั้นสมเหตุสมผลและมีเหตุผลมาก นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่าเขาไม่มีหลักฐานที่แท้จริงใด ๆ ได้ ตามการอนุมานของเสด็จอาเก้า เรื่องนี้น่าจะทำโดยซีหลิง ขุนนางที่มีความรู้จำนวนมากเห็นด้วย
ไร้ยางอาย! ไร้ยางอาย!
ลั่วอ๋อง โจวอ๋อง และขุนนางที่เข้าร่วมงานเลี้ยงที่ภัตตาคารจูเฟิงในวันนั้นต่างก็มองเสด็จอาเก้าอย่างตกตะลึง เสด็จอาเก้ากล้าพูดว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ถ้าคนอื่นไม่รู้เรื่องนี้ แล้วเสด็จอาเก้าสามารถไม่รู้ได้อย่างไร?
เสด็จอาเก้าจะไม่หน้าแดง อ้าปากค้างหรือแม้แต่หลบสายตาเลยหรือ? ท่านโกหกทั้งนั้นจริงๆ ความสามารถระดับนี้... เป็นเรื่องยากที่คนธรรมดาจะทำได้
ลั่วอ๋อง โจวอ๋องและแม้แต่ฝูหลินก็มองดูเสด็จอาเก้าด้วยสายตาที่แปลกประหลาดบางอย่าง
เสด็จอาเก้าได้ก้าวไปถึงระดับของคนที่หน้าด้านและใจดำที่ยากสำหรับคนธรรมดาจะเข้าถึงได้
แน่นอนว่าจักรพรรดิจะไม่เชื่อสิ่งที่เสด็จอาเก้าพูด แต่จักรพรรดิไม่สามารถให้หลักฐานใด ๆ เพื่อพิสูจน์ว่าเป็นเสด็จอาเก้าที่ทำเช่นนั้น
หากจักรพรรดิได้สอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ในวันรุ่งขึ้น และหากลั่วอ๋องและโจวอ๋องไปสอบสวนในวันรุ่งขึ้น พวกเขาอาจจะได้รับเบาะแสบางอย่าง แต่ว่า......
ในช่วงสามวันที่ผ่านมา องค์จักรพรรดิทรงประชวรหนัก โจวอ๋องและลั่วอ๋องต่างรวมตัวกันอยู่เฝ้าองค์จักรพรรดิเพื่อแสดงความเคารพ พวกเขากังวลว่าองค์จักรพรรดิจะสิ้นพระชนม์และเปรียบเอาองค์รัชทายาท แม้ว่าพวกเขาจะส่งเจ้าหน้าที่มาสอบสวนก็ตาม คนเหล่านั้นไม่เหมาะกับการสอบสวนเสด็จอาเก้า
ผ่านไปสามวันแล้ว เสด็จอาเก้าก็จัดการเรื่องนี้ไม่ให้มีเบาะแสใดๆได้ จักรพรรดิค้นหาครั้งแล้วครั้งเล่าในที่สุดก็พบหัวของจักรพรรดิผู้ล่วงลับ คนที่ลงมือคือคนที่จักรพรรดิผู้ล่วงลับทิ้งไว้
ตอนนี้.......องค์จักรพรรดิไม่กล้าสอบสวนอีกต่อไป
เกิดอะไรขึ้นในภัตตาคารจูเฟิงไม่มีอะไรต้องสอบสวน เว้นแต่จักรพรรดิต้องการหักหน้าเสด็จอาเก้า เขาทำได้เพียงถือเรื่องนี้ไว้สูงและค่อยๆวางมันลงเบา ๆ
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จักรพรรดิต้องการแตกหักกับเสด็จอาเก้า แต่.......เมื่อเขาคิดว่านางสนมซีที่ตายอย่างเงียบ ๆ ข้างเขา จักรพรรดิก็เริ่มลังเล
เขากลัวว่าเสด็จอาเก้าจะใช้กลอุบายแบบเดียวกัน เมื่อถึงเวลา แม้ว่าเขาจะล้มเสด็จอาเก้าให้เป็นผงขี้เถ้าได้ ตัวเขาเองก็คงตายไปแล้ว ประเด็นนั้นคืออะไร
แม้ว่าลั่วอ๋องและโจวอ๋องจะโกรธ แต่ตระกูลหวังและชุยก็ไม่พูดอะไร แม้แต่ฝูหลินซึ่งเป็นคนสนิทที่สุดของจักรพรรดิก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน ไม่ว่าพวกเขาจะตะโกนด้วยความสุขเพียงใด มันก็ไร้ประโยชน์ การรีบปักประเด็นเกินไปก็สิ้นสุดด้วยเสียงทื่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสนมแพทย์อัจฉริยะ
ขอบคุณน่ะค่ะที่ต้องอดหลับอดนอนอัพเดต สู้ๆๆๆๆน่ะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ ผู้อ่านก็ไม่ได้หลับได้นอนเหมือนกัน ติดงอมเลย...
ง่ายๆๆยึดอำนาจ...
มาต่อได้ไหมมมมมมมม พลีสสสสสสสสสสสสสสสสส...
Update ให้หน่อยค่ะ จอดอยู่ที่ 1430 นานแล้ว ขออีกสัก 29 ตอนนะคะ Pleaseeeeee Admin ที่น่ารัก...
ไม่อัพเดตแล้วหรอค่ะ...
สามารถซื้ออ่านผ่านช่องทางไหนได้บ้างค่ะ...
ไทม์ไลน์บอก อัพถึง บท1459 แต่ยังดูได้แค่ บท1430...
Update ให้หน่อยคร่า รออ่านอยู่ คร่า...
ไม่ Update นานแล้ว ไปเที่ยวเพลินเลย สงสารคนรอเถอะ เข้ามาทุกวัน อ่านช้ำไป 2 รอบแล้ว...
ตอนที่ 1425 หายไปค่ะ...