นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1213

ในร่างกายของเสด็จอาเก้ามีพลังอันน่าเหลือเชื่อ แค่คำพูดสั้น ๆ เพียงไม่กี่คนก็สามารถทำให้เฟิ่งชิงเฉินสงบใจลงได้ ในคืนนั้นนางหลับลึก ทำให้เหล่าคนรับใช้ที่อยู่ในจวนเฟิ่งต่างรู้สึกโล่งใจ

คุณหนูมีความสุข พวกเขาก็มีความสุข

วันต่อมา ท่าทางของเฟิ่งชิงเฉินดูสดชื่นว่าเดิมเป็นอย่างมาก นางเห็นว่าซุนซือสิงเองก็สดชื่นขึ้นกว่าเดิมเช่นกัน ท่าทางของเขาดูเป็นปกติ บอกว่าจะไปห้องผ่าตัดเผื่อฝึกฝน เฟิ่งชิงเฉินรีบพยักหน้า และแอบท่องอยู่ในใจเป็นร้อยเป็นพันครั้งถึงความรู้สึกขอบคุณที่มีต่อเสด็จอาเก้า

ศีรษะของซุนเจิ้งเต้านำมาซึ่งความวุ่นวาย แม้ว่ามันจะยังไม่จบลง แต่มันก็ไม่ได้รู้ให้ความรู้สึกหดหู่เช่นเดิมอีกต่อไป แต่เพื่อดูแลความรู้สึกของซุนซือสิง พ่อบ้านจึงตกแต่งจวนด้วยโทนสีเรียบ และเสื้อผ้าที่คนรับใช้ในจวนเฟิ่งสวมใส่ก็เป็นโทนสีเรียบเช่นกัน

การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่กลับทำให้คนรู้สึกอบอุ่นใจ เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกพอใจกับพ่อบ้านมากขึ้นเรื่อย ๆ

หลังจากจัดการเรื่องในจวนเฟิ่งเสร็จเรียบร้อย เฟิ่งชิงเฉินจึงเรียกทงจือและทงเหยาเข้ามา สาวใช้ทั้งสองไม่ได้นอนมาทั้งคืน สภาพของพวกนางไม่ได้ต่างอะไรกับสภาพของเฟิ่งชิงเฉินเมื่อวานนี้

เฟิ่งชิงเฉินเห็นเช่นนั้นก็อดไม่ได้ปล่อยให้พวกนางรับผิดชอบเรื่องเดิมอีกต่อไป เพียงแค่ให้พวกนางไปตรวจสอบเกี่ยวกับคนที่มีความสัมพันธ์กับซุนเจิ้งเต้าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แม้ว่าในตอนที่ซุนเจิ้งเต้าออกไปจากเมืองหลวงจะค่อนข้างลึกลับ แต่ก็น่าจะมีคนรับรู้ เฟิ่งชิงเฉินจะต้องสืบหาข้อมูลจากคนเหล่านั้น

ทงจือและทงเหยารีบน้อมรับคำสั่ง ทั้งสองรับปากว่าจะหาข้อมูลให้ชัดเจนที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขอให้เฟิ่งชิงเฉินเชื่อใจพวกนาง

สาวใช้สองคนนี้ เฟิ่งชิงเฉินใช้พวกนางอย่างราบรื่นมาโดยตลอด เรื่องส่วนตัวหลาย ๆ เรื่องก็ปล่อยให้พวกนางเป็นคนจัดการ แน่นอนว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่มีทางผิดใจกับพวกนางเพียงเพราะเรื่องนี้ หลังจากปลอบใจพวกนางอยู่พักหนึ่ง นางก็ปล่อยให้พวกนางทั้งสองออกไป

นั่งอยู่ในห้องหนังสือ เฟิ่งชิงเฉินครุ่นคิด สุดท้ายก็ตัดสินใจเขียนจดหมายไปหาหนานหลิงจิ่นสิงหนึ่งฉบับ ให้หนานหลิงจิ่นสิงช่วยนางตรวจสอบว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหนานหลิงจิ่นฝานและเย่เย่หรือไม่

สองคนนี้ทำได้แม้กระทั่งเอากระดูกพ่อแม่ของนางมาระบายความเกลียดชังที่มีต่อนาง เรื่องศีรษะของซุนเจิ้งเต้าแน่นอนว่าสองคนนี้เองก็ทำได้เช่นกัน

ในตอนที่ยกพู่กันขึ้นมา คนรับใช้ก็เข้ามารายงานว่าคุณชายเซี่ยซานมาเยี่ยม

เซี่ยซาน?

เฟิ่งชิงเฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ตัดสินใจออกไปพบหน้า

เวลานี้ที่นางไปมาหาสู่กับตระกูลเซี่ย ก็มีแค่สนมเอกเซี่ยและเซี่ยซาน เซี่ยซานรู้ว่าความสัมพันธ์ของนางกับตระกูลเซี่ยนั้นตึงเครียดเป็นอย่างมาก หากไม่มีเรื่องเดือดร้อนหรือเร่งด่วนอะไรก็ไม่มีทางมาหานางตามลำพัง

ไม่ได้เจอกันนาน เซี่ยซานดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก เขาละทิ้งรูปลักษณ์ของนายน้อยผู้สูงศักดิ์ ทิ้งท่าทางก้าวร้าวของนายน้อยแห่งตระกูลขุนนาง ทำให้เซี่ยซานดูสงบลงไม่น้อย

เฟิ่งชิงเฉินสงสัยว่าเซี่ยซานไปเจอกับเรื่องอะไรมา แต่ไม่ได้ถามออกไป เพียงแค่กล่าวทักทายออกไปเท่านั้น “คุณชายสาม”

“ชิง......แม่นางเฟิ่ง” เซี่ยซานลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เรียกอีกฝ่ายออกมาเช่นนั้นจะดีกว่า เฟิ่งชิงเฉินเองก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

ความเป็นปรปักษ์ระหว่างตระกูลเฟิ่งและตระกูลเซี่ย นั้นไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ จะดีกว่าหากเซี่ยซานตีตัวออกหากจากนาง เช่นนี้แล้วในอนาคตจะได้ลงมือย่างไม่มีเยื่อใย

แต่ครั้งนี้เซี่ยซานมาเพื่อขอบคุณเฟิ่งชิงเฉินที่ช่วยชีวิตขององค์ชายแปดเอาไว้ ตระกูลเซี่ยมอบของขวัญอันล้ำค่ามาให้ แน่นอนว่าเฟิ่งชิงเฉินก็รับมันไว้อย่างไม่เกรงใจ

ที่ตระกูลเซี่ยส่งของขวัญมาให้ในเวลานี้ มันไม่น่าจะใช่เพราะจักรพรรดิเห็นองค์ชายแปดอยู่ในสายตาเพียงอย่างเดียว ในตอนที่จักรพรรดิรังเกียจองค์ชายแปด ตระกูลเซี่ยยังไม่ได้เห็นหน้าขององค์ชายแปดเลยด้วยซ้ำ

หลังจากกล่าวคำทักทายและพูดคุยกันไปเล็กน้อย ทั้งสองก็เงียบไปทันใด ราวกับหาหัวข้อที่จะมาพูดคุยกันไม่พบ

บรรยากาศค่อนข้างอึดอัด เฟิ่งชิงเฉินกระแอมออกมาเบา ๆ ในตอนที่กำลังหาหัวข้อการสนทนา เซี่ยซานก็เอ่ยปากขึ้นมาก่อนว่า “แม่นางเฟิ่ง ที่ข้ามาที่นี่ครั้งนี้ นอกจากจะมากล่าวขอบคุณเจ้าที่ช่วยชีวิตองค์ชายแปดของตระกูลเซี่ยของพวกเราไว้ ข้ายังมาเพื่อบอกลาเจ้าเพื่อเตรียมที่จะออกเดินทาง”

เรื่องของซุนเจิ้งเต้า เห็นได้ชัดว่าเป็นการเคลื่อนไหวที่ไตร่ตรองไว้ล่วงหน้าของอีกฝ่าย หากต้องการสืบหาต้นสายปลายทาง คิดว่าคงไม่สามารถทำได้ในช่วงระยะเวลาอันสั้น ด้วยการรับประกันจากเสด็จอาเก้า ประกอบกับความสงสัยที่มีต่อตระกูลเซี่ย ทำให้เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้รีบร้อนแต่อย่างใด

กินเต้าหู้อย่ากินตอนที่กำลังร้อน ศัตรูอยู่ในที่มืด ตนเองอยู่ในที่สว่าง สิ่งที่นางต้องทำในตอนนี้ก็คือการที่ทำให้ศัตรูในที่มืดเปิดเผยตัวตนออกมา

ผ่านไปสองสามวัน เฟิ่งชิงเฉินอยู่ในจวนเฟิ่งมาโดยตลอด ไม่ได้ออกไปด้านนอกแม้แต่ก้าวเดียว จากข่าวสารที่ได้รับมาจากทงจือและทงเหยา มันจำเป็นต้องสืบหาไปทีละขั้นตอน และช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เฟิ่งชิงเฉินได้เข้าไปในพระราชวังหนึ่งครั้งเพื่อตรวจร่างกายให้กับจักรพรรดิน้อย

มีหมอหลวงคอยให้การดูแลอย่างใกล้ชิด ร่างกายของจักรพรรดิน้อยฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว พักฟื้นต่อไปอีกประมาณครึ่งเดือนก็น่าจะสามารถทำการผ่าตัดได้แล้ว

จักรพรรดิได้ยินมาจากสนมเอกเซี่ยว่าเฟิ่งชิงเฉินสามารถรักษาอาการปากแหว่งของจักรพรรดิน้อยได้ เขาจึงเสด็จมาด้วยตัวเอง สอบถามอย่างเนิ่นนาน เมื่อได้รับคำตอบที่มั่นใจจากเฟิ่งชิงเฉิน ประกอบกับรับปากว่าจะทำการรักษาองค์ชายแปดอย่างเต็มที่เขาถึงจะยอมเสด็จกลับ

นี่ยิ่งทำให้เฟิ่งชิงเฉินไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับจักรพรรดิกันแน่ จู่ ๆ เหตุใดถึงได้เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน ก่อนหน้านี้เขาเกลียดองค์ชายแปดจะตายไป พยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะปกปิดการมีชีวิตอยู่ขององค์ชายแปด แต่เวลานี้.......

สนมเอกเซี่ยให้คำอธิบายกับเฟิ่งชิงเฉิน ที่แท้ก็เป็นเพราะจักรพรรดิได้มอบวันเดือนปีเกิดขององค์ชายแปดให้กับสำนักหอดูดาวหลวง ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ได้บอกเรื่องสภาพร่างกายขององค์ชายแปดให้กับสำนักหอดูดาวหลวงได้รับรู้ ให้สำนักหอดูดาวหลวงทำนายดวงชะตาขององค์ชายแปดออกมา

สำนักหอดูดาวหลวงทำนายดวงชะตาออกมา ปรากฏว่าดวงชะตาขององค์ชายแปดนั้นคือผู้มีฐานะสูงศักดิ์ มีองค์ชายแปดอยู่ด้วย จะช่วยปัดเป่าความยากลำบากทั้งหมดของจักรพรรดิไป

จักรพรรดิรู้สึกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับคำทำนายที่ออกมา คิดไปคิดมาจึงสั่งให้สนมเอกเซี่ยอุ้มองค์ชายแปดมาให้เขาดูสักเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือว่าองค์ชายแปดสามารถปัดเป่าความยากลำบากให้เขาได้ ขันทีอุ้มองค์ชายแปดมาด้านหน้าของจักรพรรดิ ไม่รู้ว่าสาเหตุใด เขาดันไปทำน้ำชาที่อยู่บนโต๊ะของจักรพรรดิหก และน้ำชาดังกล่าวก็กระเด็นมาโดนร่างกายขององค์ชายแปด

โชคดีที่น้ำชาไม่ได้ร้อนมาก แต่ในตอนที่คนใช้ในพระราชวังเช็ดตัวให้องค์ชายแปด น้ำชาดังกล่าวได้ไหลเข้าไปในปากขององค์ชายแปด ดังนั้น......