นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1216

ช่วงนี้เสด็จอาเก้ายุ่งมาก ยุ่งจนไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา เฟิ่งชิงเฉินต้องการตรวจสอบเกี่ยวกับเรื่องการตายของเหยาหวา แต่ตอนนี้ก็ยังไม่พบช่องทางในการสืบหา เฟิ่งชิงเฉินเริ่มร้อนรน นี่ก็ผ่านไปสองวันแล้ว หากปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปมากกว่านี้ หลักฐานที่หลงเหลืออยู่ก็คงไม่หลงเหลืออีกต่อไปแล้ว

หากไม่ไหวจริง ๆ เฟิ่งชิงเฉินวางแผนที่จะไปสืบหาเรื่องราวจากทางด้านของหวังจิ่นหลิง สุดท้ายนางยังไม่ทันออกไปจากจวน โอกาสก็เข้ามาหานาง......

สนมในจวนชุนอ๋องแท้งบุตร น้ำคาวปลาไหลออกมาไม่ยอมหยุด ทำให้ร่างกายได้รับบาดเจ็บสาหัส หมอหลวงต่างเป็นผู้ชาย หากมองไม่เห็นก็ไม่สามารถจ่ายยารักษาได้ ดังนั้นจึงต้องมอบให้เป็นหน้าที่ของเฟิ่งชิงเฉิน

ชุนอ๋องได้ยินเช่นนั้นก็ให้คนรีบเตรียมรถม้าทันที บอกว่าจะมาเชิญเฟิ่งชิงเฉินไปด้วยตัวของเขาเอง

คนที่ไม่รู้เรื่องราวอาจคิดว่าชุนอ๋องเป็นห่วงนางสนมผู้นั้น แต่คนที่รู้เรื่องราวต่างเข้าใจดีว่าในที่สุดชุนอ๋องก็สามารถหาเหตุผลที่จะออกมาเจอกับเฟิ่งชิงเฉินจนได้

สิ่งที่ไม่เคยได้มาครอบครองนั้นมักจะหอมหวานที่สุด ความรู้สึกที่ชุนอ๋องมีต่อเฟิ่งชิงเฉินนั้นไม่เคยจางหาย แต่เนื่องจากเป็นคำสั่งขององค์จักรพรรดิ ชุนอ๋องจึงไม่กล้าออกมาหาเฟิ่งชิงเฉิน เห็นได้ชัดว่านี่คือโอกาสอันยิ่งใหญ่ เช่นนั้นชุนอ๋องจะปล่อยให้มันหลุดมือไปได้อย่างไร

ตอนแรกเฟิ่งชิงเฉินก็อยากรู้สาเหตุการตายของเหยาหวาอยู่แล้ว ชุนอ๋องมาเชิญนางด้วยตัวเอง แม้ว่าจะรู้จุดมุ่งหมายของชุนอ๋อง แต่เฟิ่งชิงเฉินก็ยังตัดสินใจที่จะไป

“ท่านอาจารย์ ท่านอย่าไปเลย ชุนอ๋องผู้นั้นแค่ดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนดี” ซุนซือสิงกล่าวออกมาด้วยความเป็นห่วง

มีใครที่ไหนเข้ามาแล้วไม่พูดถึงเรื่องของคนป่วย แต่กลับจ้องมองมาที่หมอตาเป็นมัน ชุนอ๋องผู้นั้นไม่ใช่คนดีอย่างแท้จริง

“วางใจ อาจารย์ไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน ชุนอ๋องไม่กล้าทำอะไรข้า” องค์ชายแห่งตงหลิง จนถึงเวลานี้ก็ยังไม่กล้าที่จะแตะต้องนาง และต่อให้เป็นลั่วอ๋องเองก็ไม่มีความกล้าที่จะทำเช่นนั้นกับนาง

“แต่ว่าเขา......” ซุนซือสิงรู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่างของชุนอ๋อง

จั่วอั้นและโต้วโต้วก็ไม่อยู่ หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับอาจารย์ในจวนชุนอ๋องขึ้นมา เช่นนั้นจะทำอย่างไร

“หากเจ้ากังวล เช่นนั้นเจ้าก็ไปด้วยกันกับอาจารย์”

“ตกลง” ซุนซือสิงพยักหน้าโดยเร็ว

ดังนั้นอาจารย์และศิษย์ทั้งสองคนจึงนั่งอยู่บนรถม้าของจวนชุนอ๋อง ชุนอ๋องแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบใจในตัวของซุนซือสิง เพราะตั้งแต่ที่เฟิ่งชิงเฉินขึ้นมาอยู่บนรถม้า นางก็ไม่เคยให้ความสนใจเขาเลย เอาแต่พูดคุยกับซุนซือสิงเท่านั้น

ชุนอ๋องเริ่มที่จะพูดคุยกับเฟิ่งชิงเฉิน แต่ก็ถูกซุนซือสิงเข้ามารบกวน แต่ชุนอ๋องเองก็ไม่กล้าทำอะไรซุนซือสิงต่อหน้าของเฟิ่งชิงเฉิน เขาทำได้เพียงระงับความหดหู่ที่มีอยู่ในใจเอาไว้เท่านั้น

เขาแค่อยากเห็นหน้าของเฟิ่งชิงเฉิน อยากพูดคุยกับเฟิ่งชิงเฉิน เหตุใดจึงยากเย็นถึงเพียงนี้? เหตุใดทุกคนจะต้องเข้ามาขัดขวางเขา?

จักรพรรดิบอกว่ารักและเป็นห่วงเขามากที่สุด แต่เขาแค่อยากเห็นหน้าของเฟิ่งชิงเฉิน จักรพรรดิยังไม่อนุญาต จักรพรรดิบอกว่าทุกอย่างที่ทำลงไปก็เพื่อเขา แต่กลับบังคับให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่อยากแต่งงานด้วย

ความเกลียดชัง!

นี่เป็นครั้งแรกที่ชุนอ๋องเข้าใจว่าความเกลียดชังคืออะไร และในขณะเดียวกันก็เป็นครั้งแรกที่เขาเข้าใจถึงความสำคัญของอำนาจ

หาก......หากว่าเขาเหมือนกับเสด็จอาเก้า ไม่ต้องพึ่งพาความรักและความโปรดปรานจากจักรพรรดิ เช่นนั้นเขาก็สามารถทำในเรื่องที่ตนเองต้องการได้แล้วไม่ใช่หรือ?

ดวงตาของชุนอ๋องดูเหมือนกำลังหมกมุ่นอยู่กับอะไรบางอย่าง

เฟิ่งชิงเฉินและซุนซือสิงมองตากัน ทั้งสองคนเงียบและไม่พูดอะไร พวกเขาเพียงแค่เพิ่มความระมัดระวังที่มีต่อชุนอ๋องเท่านั้น

ดูเหมือนว่าชุนอ๋องจะแปลกไปเล็กน้อย

โชคดีที่หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็มาถึงจวนชุนอ๋อง จึงไม่ต้องนั่งอยู่ในรถม้าร่วมกับชุนอ๋องเป็นเวลานาน

เฟิ่งชิงเฉินแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก และตัดสินใจแล้วว่าหลังจากนี้หากไม่จำเป็นจริง ๆ นางจะไม่ติดต่อกับชุนอ๋องอีกเป็นอันขาด ไม่ว่าชุนอ๋องจะทำอะไร เขามักจะถูกจักรพรรดิตามใจจนเสียนิสัย และเวลานี้ก็ดูเหมือนว่าเขายังทำอะไรสุดขั้วและตามใจตัวเองเหมือนที่เคยเป็น