นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1219

ใต้หล้าไม่เคยสงบสุขมาก่อน หยุดเพื่อพักฟื้น จากนั้นก็สู้กันใหม่อีกครั้ง!

หลานจิ่วชิงชี้ไปที่ห้องไว้ทุกข์และกล่าวออกมา “องค์หญิงเหยาหวาตายในดินแดนตงหลิง สิ่งนี้สำหรับซีหลิงแล้วถือเป็นโอกาสอันดียิ่ง ถึงเวลานั้น ซีหลิงจะใช้การตายขององค์หญิงเหยาหวาเป็นข้ออ้างในการยกทัพมายังตงหลิง”

หลานจิ่วชิงพูดสิ่งเหล่านี้ออกมาโดยไม่ลังเล ทำให้เฟิ่งชิงเฉินตกใจเป็นอย่างมาก “ซีหลิงจะยกทัพออกมา? ซีหลิงคิดจะโจมตีตงหลิงอย่างนั้นหรือ? พวกเขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า”

ซีหลิงเพิ่งจะสูญเสียทหารไปมากกว่าสามแสนนาย หากยกทัพมาโจมตีจริง ๆ ฝ่ายที่เสียเปรียบก็คือฝ่ายของซีหลิงเอง แล้วซีหลิงจะได้ประโยชน์อะไรจากสิ่งนี้?

เฟิ่งชิงเฉินไม่เข้าใจ!

เฟิ่งชิงเฉินไม่เข้าใจ หลานจิ่วชิงก็ไม่ได้มีความคิดที่จะอธิบายให้นางฟัง ไม่นานร่างเงาสีดำสามคนที่อยู่ในห้องไว้ทุกข์ก็หนีออกไป ทำให้หลานจิ่วชิงและเฟิ่งชิงเฉินได้ประโยชน์ในครั้งนี้ไปโดยปริยาย

ทันทีที่หลานจิ่วชิงเข้าไป เขาตรวจสอบศพของผู้คุ้มกันที่เสียชีวิต “เป็นวิธีการสังหารของทหารซีหลิงอย่างที่คิด”

เฟิ่งชิงเฉินเดินมาด้านข้างศพขององค์หญิงเหยาหวา ไม่รู้ว่านางหยิบถุงมือออกมาจากที่ไหน นางเริ่มตรวจสอบศพขององค์หญิงเหยาหวา “องค์หญิงเหยาหวาถูกคนอื่นฆ่าตาย นางไม่ได้ถูกรัดคอตาย ที่คอของนางมีบาดแผลสด น่าจะเป็นฝีมือของสามคนเมื่อครู่ พวกเขาสร้างร่องรอยปลอมแปลงขึ้นมาว่าองค์หญิงเหยาหวาถูกรัดคอตาย จากนั้นนำมาแขวนคอ ช่างเป็นวิธีการที่ต่ำช้าเป็นอย่างมาก”

เฟิ่งชิงเฉินเม้มริมฝีปากด้วยความรังเกียจ

หากพี่สาวของนางอยู่ที่นี่ นางจะต้องดูหมิ่นผู้ที่ก่ออาชญากรรมเช่นนี้เป็นแน่ นี่มันไม่เป็นมืออาชีพเอาเสียเลย ฆ่าผู้อื่นแต่กลับไม่รอบคอบ มันไม่สมกับคำว่ามืออาชีพจริง ๆ

“เจ้ารู้ได้อย่างไร?” ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ เวลานี้หลานจิ่วชิงได้ลอยมาอยู่ข้างกายของเฟิ่งชิงเฉินแล้ว

ที่ใช้คำว่าลอยมา นั้นเป็นเพราะเวลาที่หลานจิ่วชิงเดิน มันไม่มีเสียงดังขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย

ครั้งนี้เฟิ่งชิงเฉินชี้ไปที่ศพขององค์หญิงเหยาหวา จากนั้นเปิดปากขององค์หญิงเหยาหวาออก “มันง่ายมาก หากตายเพราะแขวนคอ ลิ้นจะต้องยื่นออกมา มันก็เหมือนกับผีที่ตายเพราะการผูกคอตายที่ทุกคนพูดถึง การตายด้วยการแขวนคอเป็นวิธีการที่แสนทุกข์ทรมาน ลมหายใจจะค่อย ๆ หมดไปอย่างช้า ๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด บิดเบี้ยวไปทีละน้อย เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดเหล่านั้น มือทั้งสองข้างของผู้ตายจะต้องจับเชือกเอาไว้ ดังนั้นจะต้องมีร่องรอยของเชือกอยู่บนฝ่ามือ และข้าทั้งสองข้างจะต้องแกว่งไปมาบนอากาศ ซึ่งจะต้องมีบาดแผลเกิดขึ้นเป็นแน่ แต่เจ้าลองดูศพขององค์หญิงเหยาหวาในเวลานี้?”

ตามคำกล่าวของเฟิ่งชิงเฉิน นางค่อย ๆ แสดงร่องรอยแต่ละจุดบนร่างกายขององค์หญิงเหยาหวาออกมาให้หลานจิ่วชิงเห็น

แม้ว่านางจะไม่ใช่แพทย์นิติเวชที่เป็นมืออาชีพ แต่พี่สาวของนางนั้นใช่ การที่นางรู้เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

หลานจิ่วชิงพยักหน้า ไม่ได้แตะต้องศพขององค์หญิงเหยาหวาแต่อย่างใด แม้ว่าเหยาหวาจะเป็นผู้หญิงที่งดงาม แต่ต่อให้งดงามแค่ไหนนางก็เสียชีวิตมาแล้วสองถึงสามวัน ศพของนางจึงไม่ค่อยดูดีเสียเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่อากาศร้อนจัดเช่นนี้ ชุนอ๋องไม่ได้นำน้ำแข็งมาวางไว้รอบศพของเหยาหวา เวลานี้ศพของนางเริ่มเน่า ในห้องไว้ทุกข์ก็มีกลิ่นเหม็นโชยออกมา

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าสาเหตุการตายที่แท้จริงของนางคืออะไร?” หลานจิ่วชิงบอกให้เฟิ่งชิงเฉินออกไปด้านนอกก่อนแล้วค่อยว่ากัน

สถานที่แห่งนี้ไม่อาจอยู่ได้เป็นเวลานาน

“ไม่ได้ ข้ายังหาสาเหตุการตายของนางไม่เจอ ข้าขอตรวจสอบอีกเล็กน้อย” เฟิ่งชิงเฉินไม่ใช่แพทย์นิติเวชมืออาชีพ นางไม่มีความสามารถในการคาดการรูปแบบของคดี

หลานจิ่วชิงส่ายหน้าพร้อมปฏิเสธออกมา “ไม่จำเป็น นางจะตายด้วยวิธีใดนั้นไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญก็คือ พวกเรารู้แล้วว่านางไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่เป็นการตายที่ไม่คาดฝัน”

“พูดเช่นนี้ เจ้ารู้แล้วหรือว่าเป็นฝีมือของใคร? ใครคือฆาตกร?” เฟิ่งชิงเฉินถามออกมา

“ฆาตกรเป็นใครข้าเองก็ไม่รู้ แต่ข้ารู้ว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังของฆาตกรเป็นใคร หากไม่ใช่ราชวงศ์ซีหลิงก็น่าจะเป็นราชวงศ์ตงหลิง หากเป็นฝีมือของราชวงศ์ตงหลิง เรื่องทั้งหมดมันก็เกิดขึ้นจากความยินยอมของราชวงศ์ซีหลิงเช่นกัน การจากไปขององค์หญิงเหยาหวาเป็นเพียงข้ออ้างในการทำสงครามของทั้งสองประเทศ สิ่งเหล่านี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเรา” หลานจิ่วชิงจับแขนของเฟิ่งชิงเฉินและลากนางออกมาด้านนอก

และมือของเฟิ่งชิงเฉินก็เพิ่งจะสัมผัสกับศพมาหมาด ๆ

ทั้งสองคนเดินกลับไปทางเดิม กลับมายังห้องของตนเอง หลานจิ่วชิงจุดตะเกียงขึ้นมา เฟิ่งชิงเฉินถอดถุงมือและทำความสะอาดมือของนาง ตอนแรกนางคิดจะพูดคุยกับหลานจิ่วชิงเกี่ยวกับเรื่องการตายขององค์หญิงเหยาหวา แต่หลานจิ่วชิงกลับพูดออกมาว่า “พรุ่งนี้ให้รีบกลับไปยังจวนเฟิ่ง ข้ายังมีเรื่องต้องให้ไปจัดการ ขอตัวก่อน” จากนั้นเขาก็หายตัวไป

“รอก่อน......” เฟิ่งชิงเฉินคิดจะไล่ตามไป แต่นางมองไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา เช่นนั้นนางจะตามไปได้อย่างไร?

และแสงเทียนที่สว่างขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้ดึงดูดความสนใจของเหล่าผู้คุ้มกัน “แม่นางเฟิ่ง ท่านเป็นอะไรไปงั้นหรือ?”

หรือพูดอีกอย่างก็คือ นางเป็นคนที่วิสัยทัศน์ต่ำ ในสายตาของนางมีเพียงอำนาจของซีหลิงเท่านั้น

“หากซีหลิงกับตงหลิงต่อสู้กันขึ้นมาจริง ๆ ใครคือคนที่จะมีสิทธิ์เป็นผู้นำทัพมากที่สุด?” หลานจิ่วชิงไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่ถามกลับไปแทน ดวงตาของซูเหวินชิงเบิกกว้างในทันใด “เจ้ากำลังบอกว่า องค์หญิงใหญ่ใช้โอกาสในครั้งนี้เพื่อจะบั่นทอนอำนาจของเทียนอวี่?”

หลานจิ่วชิงพยักหน้า “การเติบโตของเทียนอวี่ ทำให้องค์หญิงใหญ่รู้สึกได้ถึงการคุกคาม ประกอบกับเรื่องที่เทียนอวี่จะแต่งงานกับผู้หญิงของตระกูลชุย ได้รับความเห็นชอบจักรพรรดิแห่งซีหลิงเป็นที่เรียบร้อย เวลานี้องค์หญิงใหญ่จึงนั่งไม่ติดแล้ว”

“ยัยผู้หญิงบ้านั่น นางไม่กลัวว่าซีหลิงจะเกลียดนางบ้างเลยอย่างนั้นหรือ” ซูเหวินชิงกัดฟันและพูดออกมา

สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดก็คือผู้หญิงที่เล่นการเมือง ไม่สนใจเหตุผลอะไรทั้งนั้น ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งความต้องการและผลประโยชน์ของตัวเอง

“กลัวอะไร หากได้รับความพ่ายแพ้ คนที่ต้องแบกรับหายนะทั้งหมดก็คือเทียนอวี่” หลานจิ่วชิงกล่าวออกมาอย่างเยือกเย็น จากนั้นกล่าวออกมาอีกว่า “ใช่แล้ว ตอนนี้รู้แล้วว่าคนที่วางยาจักรพรรดิเป็นคนของซีหลิง แต่ว่าอีกฝ่ายนั้นตายไปแล้ว จักรพรรดิจึงไม่มีหลักฐานแต่อย่างใด”

“ซีหลิง? ไม่แปลกเลยว่าเหตุใดหลังจากที่องค์หญิงเหยาหวาตายไปแล้ว จักรพรรดิจึงกล่าวหาว่านางสังหารและทำร้ายลูกหลานในเชื้อสายราชวงศ์ ดูเหมือนว่าการต่อสู้ระหว่างซีหลิงกับตงหลิงจะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ต่อให้ซีหลิงไม่อยากสู้ แต่ตงหลิงก็คงไม่มีทางยอมปล่อยไปเป็นแน่” ซูเหวินชิงกล่าวออกมาพร้อมกับถอนหายใจ

เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้เป็นแผนร้ายขององค์หญิงใหญ่ แต่กลับเป็นเทียนอวี่ที่ต้องออกหน้ามารับแทน องค์หญิงใหญ่จัดการตนเองได้อย่างสมบูรณ์ เรื่องนี้นางแค่เป็นผู้วางแผนอยู่เบื้องหลัง ไม่จำเป็นต้องออกหน้าด้วยตัวเองเลยแม้แต่น้อย

“การต่อสู้ครั้งนี้ แม้ว่าตงหลิงและซีหลิงจะไม่อยากสู้ หนานหลิงก็คงไม่มีทางเห็นด้วย” หลานจิ่วชิงหลับตาลงเพื่อซ่อนความเหนื่อยล้าในดวงตาของเขา

แต่ละประเทศเริ่มเคลื่อนไหว ทุกคนต่างนั่งไม่ติด เวลานี้หนึ่งเดียวที่ยังสงบสุขก็คือเป่ยหลิง เช่นนี้ควรไปเป่ยหลิงตั้งแต่เนิ่น ๆ อย่างน้อยก็เพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้อันวุ่นวายที่กำลังจะเกิดขึ้น

“เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับหนานหลิง? ข้าไม่เห็นรู้เลยว่าหนานหลิงเกี่ยวอะไรกับเรื่องพวกนี้?” ซูเหวินชิงมองมาที่หลานจิ่วชิงด้วยความสงสัย

เขาคงไม่ได้พลาดเรื่องสำคัญบางอย่างไปใช่ไหม?