นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1235

ช่วงนี้จักรพรรดิยุ่งมาก อย่าว่าแต่ไปสร้างปัญหาให้เฟิ่งชิงเฉินเลย แค่เรื่องที่เขาต้องจัดการยังมีเวลาไม่พอเลยด้วยซ้ำ รายงานจากสถานที่ซึ่งได้รับผลกระทบจากภัยพิบัติหนักที่สุด เมื่อลองตรวจสอบดู สุดท้ายก็พบว่าทั้งหมดเกี่ยวข้องกับชุนอ๋อง และพวกคนที่ฉ้อโกงเงินก็เป็นผู้ภักดีของชุนอ๋อง

ส่วนเรื่องการยักยอกเงินของกองทัพ สุดท้ายเมื่อตรวจสอบก็พบว่าเกี่ยวข้องกับลั่วอ๋อง และในตอนนั้นเอง จักรพรรดิถึงได้รู้ว่า ลูกชายตัวดีของพวกได้ทำเรื่องราวต่าง ๆ มากมายภายใต้จมูกของเขา และกอบโกยสิ่งต่าง ๆ ไปมากเพียงใด

จักรพรรดิโกรธขึ้นมาในทันใด เขารู้สึกว่าอำนาจแห่งจักรพรรดิของเขากำลังถูกท้าทาย ในฐานะจักรพรรดิ แม้ว่าต้องการแต่งตั้งองค์รัชทายาท แต่เขาก็ไม่อยากถูกลูกชายของตนเองแย่งชิงอำนาจไปจากมือของเขา ลูกชายของเขาสองคน คนหนึ่งเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องการแต่งตั้งขุนนาง อีกคนยุ่งเกี่ยวกับอำนาจทางทหาร เช่นนี้จักรพรรดิจะไม่โกรธได้อย่างไร

จักรพรรดิไม่เพียงแต่ต้องจัดการกับภัยพิบัติในสถานที่ต่าง ๆ เท่านั้น แต่ยังต้องปราบปรามลูกชายทั้งสองของตนเองด้วย เรื่องการแย่งชิงแผ่นป้ายคำสั่งคงทำได้เพียงปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนทั่วไป ส่วนพวกหัวกะทิต้องให้อยู่จัดการกับเรื่องในราชสำนัก

คนพวกนี้เคลื่อนไหวอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่สามารถเข้าไปใกล้ได้ เนื่องจากพวกเขาถูกตรวจพบโดยสายลับของจวนเฟิ่งเสียก่อน

เสด็จอาเก้าเดินทางออกนอกเมืองไปแล้ว จำนวนสายลับในจวนเฟิ่งก็เพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว จักรพรรดิไม่สามารถแย่งชิงมาได้อย่างเปิดเผย ก็อย่าคิดว่าจะแย่งชิงมาได้ด้วยวิธีลับ เฟิ่งชิงเฉินมีความสุขกับการได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระ นางเองก็รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นว่าปีนี้จักรพรรดิยุ่งจนไม่มีเวลามาสนใจเรื่องอื่น

ไม่จำเป็นต้องวางเล่ห์กลกับจักรพรรดิ เช่นนั้นก็ถึงวาระที่จะจัดการกับเรื่องอื่นแล้ว ตัวอย่างเช่นการลงโทษ ชุนฮุ่ย ชิวฮว่าและตงชิง

ตามความคิดของเฟิ่งชิงเฉิน นางต้องการส่งคนพวกนี้กลับไปยังจวนอ๋องเก้า เนื่องจากเกิดปัญหาขึ้นกับเซี่ยหว่าน นางจึงไม่อาจไว้ใจสามคนที่เหลือได้ เพียงแต่......

เมื่อรู้ว่าสาวใช้สายลับที่ถูกนางส่งกลับไปจะถูกเสด็จอาเก้าส่งไปยังหนานหลิงโดยตรง เฟิ่งชิงเฉินก็ตกอยู่ในความเงียบงันอีกครั้ง พวกนางอยู่ด้วยกันมานานถึงเพียงนี้ แน่นอนว่ามีความผูกพัน ปกติแล้วพวกของชุนฮุ่ยปรนนิบัติต่อนางจากใจจริง และการที่ไล่สามคนนี้ออกไป แน่นอนว่านางยังต้องรับสาวใช้คนใหม่มาแทน และก็ไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่า ในจำนวนสาวใช้ที่มาทำงานใหม่เหล่านั้น จะไม่มีใครถูกชักจูงโดยผู้อื่น

ช่วงเวลาที่ผ่านมา เฟิ่งชิงเฉินลังเลมาโดยตลอด ไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไรดี และในตอนนั้นเอง คนของเสด็จอาเก้าก็นำจดหมายมามอบให้นาง และคนที่มาส่งจดหมายก็คือเซี่ยหว่าน......

“เซี่ยหว่าน?” ดวงตาของเฟิ่งชิงเฉินเบิกกว้าง นางไม่ได้สั่งให้สังหารเซี่ยหว่านไปแล้วอย่างนั้นหรือ เหตุใด......

เซี่ยหว่านยิ้มและทำความเคารพต่อเฟิ่งชิงเฉิน “เซี่ยหว่านคารวะคุณหนู” นางมีเสน่ห์เหมือนกับครั้งแรกที่ได้พบกัน ไม่มีความกังวลหรือความกลัวแต่อย่างใด

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉินตกอยู่ในความงุนงง แต่ไม่ได้ถามอะไรออกมา เพียงแค่เปิดจดหมายของเสด็จอาเก้าออกมาเท่านั้น

ประโยคแรกในจดหมายไม่ใช่การถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ หรือแสดงออกถึงความคิดถึง แต่มันเป็นคำกล่าวหา: เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าไม่ใส่ใจคำพูดของข้าอีกแล้ว! ! !

บ้าจริง มันต้องรุนแรงขนาดนี้เลยงั้นหรือ

เฟิ่งชิงเฉินตกใจกับเครื่องหมายอัศเจรีย์สามอัน เสด็จอาเก้าพูดออกมามากมายขนาดนั้น นางจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเสด็จอาเก้าหมายถึงประโยคไหน แต่เมื่อลองอ่านดูด้านล่าง นางก็เข้าใจในทันที

บ้าที่สุด ที่แท้ประโยคที่ว่า “ความภักดีทั้งหมด มีไว้เพื่อทรยศในวินาทีสุดท้าย” ที่มีไว้เพื่อเตือนสตินางในการปฏิบัติตัวและความเชื่อใจที่มีต่อคนรอบข้าง ประโยคที่ลึกลับขนาดนี้ ทำให้รู้สึกพูดไม่ออกจริง ๆ

เมื่อลองอ่านเนื้อหาทั้งหมดแล้ว ทั้งหมดเป็นความไม่พอใจที่มีต่อนาง กล่าวหาว่านางใจกว้างต่อจักรพรรดิมากเกินไป นางไม่ควรปัดความรับผิดชอบให้กับกรมอาญา แต่ควรจะโยนมันให้จักรพรรดิโดยตรง

และวิธีการกระจายข่าวลือก็ช้าเกินไป มันไร้เดียงสาเหมือนเด็ก ต้องการให้จักรพรรดิยั้งมือ เช่นนั้นก็ต้องโจมตีไปที่จักรพรรดิโดยตรง

วิธีการที่จัดการกับเซี่ยหว่านก็หยาบคายเป็นอย่างมาก เขารู้ตัวตนของเซี่ยหว่านตั้งนานแล้ว การที่ให้มาอยู่ข้างกายของเฟิ่งชิงเฉินก็เพื่อต้องการฝึกให้นาง อีกประการหนึ่งก็มีไว้เพื่อเอาไว้เล่นด้วยยามนางเหงา

เฟิ่งชิงเฉินรับรู้ถึงตัวตนของเซี่ยหว่าน เวลานั้นก็ไม่ควรเปิดเผยออกไป ควรแสดงท่าทีที่ทำให้เซี่ยหว่านรู้สึกว่าตนเองล้มเหลว และไม่เปิดเผยออกมาก็เพียงพอแล้ว

ด้วยเหตุนี้ เมื่อรู้ตัวตนของเซี่ยหว่านแล้ว ในยามปกติก็แค่ระมัดระวังให้มาก ในเวลาสำคัญก็สามารถใช้มือของเซี่ยหว่านในการสร้างความเจ็บปวดให้กับจักรพรรดิได้

“ความคิดของเสด็จอาเก้ายากจะคาดเดา ช่างร้ายกาจยิ่งนัก” เฟิ่งชิงเฉินถอนหายใจออกมา ทำลายจดหมายดังกล่าวทิ้ง จัดการตัวเองให้เรียบร้อย จากนั้นก็เตรียมตัวเข้าไปในพระราชวัง

เสด็จอาเก้าบอกว่าช่วงนี้จักรพรรดิยุ่งเป็นอย่างมาก การต่อสู้แย่งชิงอำนาจของเหล่าลูกชายที่เติบใหญ่ของเขาทำให้เขาเจ็บปวด เช่นนั้นนางควรปลอบใจจักรพรรดิด้วยลูกชายที่ยังเด็ก ตัวอย่างเช่นองค์ชายแปด

เหตุผลที่เฟิ่งชิงเฉินไปหาสนมเอกเซี่ยนั้นก็ง่ายมาก นั้นคือต้องการเตรียมการผ่าตัดให้กับจักรพรรดิในอีกสามวัน สถานที่ก็คือจวนเฟิ่ง และต้องการให้อีกฝ่ายพักฟื้นอยู่ในจวนเฟิ่งเป็นเวลาหนึ่งเดือนถึงจะกลับไปอยู่ในพระราชวังได้

“เจ้านี่มัน ช่างฉลาดหลักแหลมยิ่งนัก” ทันทีที่สนมเอกเซี่ยได้ยินคำพูดของเฟิ่งชิงเฉิน นางก็เข้าใจทันทีว่าเฟิ่งชิงเฉินกำลังคิดจะทำอะไร

สนมเอกเซี่ยและองค์ชายแปดไปอยู่ในจวนเฟิ่ง จักรพรรดิก็ต้องส่งทหารองครักษ์ไปคุ้มกัน เนื่องจากจักรพรรดิทรงให้ความสำคัญกับองค์ชายแปดเป็นอย่างมาก ช่วงเวลาหนึ่งเดือนหลังจากนี้ ชีวิตของเฟิ่งชิงเฉินก็จะปลอดภัย

แม้จะถูกอีกฝ่ายอ่านออก แต่เฟิ่งชิงเฉินก็ไม่ได้มีท่าทีอึดอัดแต่อย่างไร นางยักไหล่และยิ้มออกมา “เช่นนั้นขอให้เหนียงเหนียงได้โปรดทำตามความปรารถนาของข้า”

“ข้ามีสิทธิ์ที่จะไม่ทำตามความปรารถนาของเจ้าอย่างนั้นหรือ” สนมเอกเซี่ยยิ้มพร้อมกับกล่าวออกมา จากนั้นก็ให้คนไปกราบเรียนเพื่อเชิญจักรพรรดิ

ช่วงนี้จักรพรรดิยุ่งมาก ยุ่งจนไม่มีเวลาเดินเล่นในเรือนหลัง แต่เรื่องที่เกี่ยวกับองค์ชายแปด จักรพรรดิจะต้องเสด็จมาด้วยพระองค์เอง ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้องค์ชายแปดสามารถทำให้จักรพรรดิหลุดพ้นจากหายนะ

ไม่ปล่อยให้สนมเอกเซี่ยและเฟิ่งชิงเฉินต้องรอนาน จักรพรรดิเสด็จมายังตำหนักจาวเยี่ยนพร้อมกับคนกลุ่มหนึ่ง เฟิ่งชิงเฉินทำความเคารพ นางชำเลืองมองไปที่จักรพรรดิเล็กน้อย เห็นใบหน้าอันแก่ชราของจักรพรรดิ ดวงตาทั้งสองข้างที่แดงก่ำ เฟิ่งชิงเฉินก็รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

ได้เห็นจักรพรรดิย่ำแย่ นางก็รู้สึกสุขใจแล้ว