นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1240

ทันทีที่เฟิ่งชิงเฉินกลับไป นางก็นึกถึงสาวใช้สองคนที่อยู่ข้างกายของสนมเอกเซี่ย สาวใช้สองคนนี้ไม่ธรรมดา......

หากเดาไม่ผิด สองคนนี้น่าจะเป็นคนที่จักรพรรดิส่งมา จักรพรรดิยังไม่ยอมล้มเลิกความคิดที่จะแย่งชิงแผ่นป้ายคำสั่งไปจากนาง เมื่อใช้กำลังไม่ได้ผลก็เปลี่ยนเป็นการซุ่มโจมตี

เฟิ่งชิงเฉินหยิบแผ่นป้ายคำสั่งออกมาเล่นอยู่ในมือ พร้อมกับแสดงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

แม้ว่าจะมีปัญหาเข้ามาพัวพัน แต่นางก็ไม่รู้สึกเสียใจที่นำแผ่นป้ายคำสั่งออกมา เมื่อเห็นจักรพรรดิวิ่งเต้นด้วยความร้อนรน มันก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงความสนุกที่เกิดขึ้น

และในตอนที่สนมเอกเซี่ยกำลังกังวลเกี่ยวกับเรื่องที่มีสายลับเข้ามาอยู่ข้างกายของเฟิ่งชิงเฉิน เซี่ยหว่านก็หาโอกาสเข้ามารายงาน นำเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้รายงานให้กับเฟิ่งชิงเฉินได้รับรู้ จากนั้นก็เฝ้ารอคำสั่งต่อไปของเฟิ่งชิงเฉินด้วยความเคารพ

เซี่ยหว่านถูกใช้เพื่อแทนที่สายลับคนเก่า ใช้เพื่อจัดการกับคนของจักรพรรดิ แต่......เฟิ่งชิงเฉินได้เตรียมการเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ไม่ได้ใช้คนที่เสด็จอาเก้าจัดเตรียมมาให้ หากมีช่องว่างอยู่ตรงกลาง จักรพรรดิจะต้องสงสัยเป็นแน่ ดังนั้นเวลานี้จึงไม่อาจใช้ประโยชน์จากเซี่ยหว่านเหมือนก่อนหน้านี้ได้

เฟิ่งชิงเฉินแอบถอนหายใจออกมา นางบอกเซี่ยหว่านว่าไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น หากจักรพรรดิส่งคนมาหานาง ก็แค่แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องราวอะไรทั้งนั้น

นางทำลายตัวหมากที่ดีไปโดยเปล่าประโยชน์ หากวันนั้นนางไม่เอะอะโวยวายมากจนเกินไป ไม่แน่ว่าอาจจะยังมีทางหนีทีไล่อยู่ แต่......

เฮ้อ......เวลานี้แค่เฟิ่งชิงเฉินเห็นเซี่ยหว่านก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที เนื่องจากเซี่ยหว่านยังอยู่ มันคือการบ่งบอกถึงการตำหนิที่เสด็จอาเก้ามีต่อนาง ทำอะไรหุนหันพลันแล่น ไม่รู้จักไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน

เซี่ยหว่านพยักหน้าบ่งบอกว่าเข้าใจ นางนั้นก็เดินจากไป

นางรู้ว่าเวลานี้เฟิ่งชิงเฉินไม่อยากเห็นหน้านาง นางเองก็ไม่อยากจะเข้าไปก้าวก่ายอะไรให้มาก เมื่อเวลาผ่านไปมันก็จะดีขึ้นเอง นางภักดีต่อคุณหนูอย่างแท้จริง เชื่อว่าคุณหนูคงเข้าใจ

เนื่องจากจะมีการผ่าตัดเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ เฟิ่งชิงเฉินไม่กล้านอนดึก นางเข้านอนแต่หัววัน ตื่นขึ้นมาเช้าวันรุ่งขึ้น ท่าทางของนางดูแจ่มใสเป็นอย่างมาก หลังจากได้พบกับซุนซือสิงในห้องอาหาร พวกเขาทั้งสองก็ไปหาสนมเอกเซี่ยพร้อมกัน

องค์ชายแปดยังคงหลับอยู่ เฟิ่งชิงเฉินกล่าวทักทายสนมเอกเซี่ย จากนั้นก็บอกให้สนมเอกเซี่ยอุ้มองค์ชายแปดไปยังห้องผ่าตัด

สนมเอกเซี่ยไม่ได้ไหว้วานผู้ใด นางเข้าไปอุ้มลูกของนางด้วยตัวเอง สาวใช้และองครักษ์เดินตามมาด้านหลัง เมื่อมาถึงหน้าห้องผ่าตัด สนมเอกเซี่ยก้มลงไปหอมองค์ชายแปดที่อยู่ในอ้อมแขน จากนั้นก็ยื่นส่งให้เฟิ่งชิงเฉินอย่างไม่เต็มใจ

“ข้าสามารถเข้าไปได้หรือไม่?” สนมเอกเซี่ยจ้องมองมาที่เฟิ่งชิงเฉินด้วยใบหน้าแก่งความอ้อนวอน

แม้ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะรับประกันว่าองค์ชายแปดจะปลอดภัย แต่......ในฐานะแม่คนหนึ่ง นางก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้

“ไม่ได้” เฟิ่งชิงเฉินปฏิเสธออกไปอย่างเฉยเมย แต่ท่าทางของนางดูเย่อหยิ่งเหมือนกับเสด็จอาเก้า

“ข้าขอแค่ยืนดูอยู่ข้าง ไม่เข้าไปรบกวนเจ้าเป็นอันขาด” สนมเอกเซี่ยอ้อนวอนออกมาอีกครั้ง แต่เฟิ่งชิงเฉินก็ยังคงส่ายหน้า

แม้ว่าจะเป็นการผ่าตัดเล็ก ๆ แต่กระบวนการผ่าตัดก็มีเลือดออกมาให้เห็น นางไม่มีเวลามาเป็นห่วงสนมเอกเซี่ย

ต่อให้สนมเอกเซี่ยขอร้องอีกสักกี่ครั้งก็ไร้ประโยชน์ ทำได้เพียงมอบเด็กให้กับเฟิ่งชิงเฉิน เฟิ่งชิงเฉินอุ้มเด็กเอาไว้ เดินตรงเข้าไปในห้องผ่าตัด ปิดประตูห้องต่อหน้าของสนมเอกเซี่ย สนมเอกเซี่ยยืนอยู่ด้านนอกของประตู จ้องมองอย่างว่างเปล่า......

สาวใช้และองครักษ์ที่อยู่ด้านหลังเองก็รู้สึกโกรธ คิดว่าเฟิ่งชิงเฉินเย่อหยิ่งเกินไป แต่สนมเอกเซี่ยกลับไม่รู้สึกว่าสิ่งที่เฟิ่งชิงเฉินทำลงไปนั้นเกินเลยแต่อย่างใด

ที่เฟิ่งชิงเฉินทำเช่นนี้ก็เพราะเพื่อตัวขององค์ชายแปดเอง ขอแค่องค์ชายแปดหายดี สนมเอกเซี่ยก็ไม่สนใจว่าสิ่งที่เฟิ่งชิงเฉินทำลงไปนั้นจะมีเหตุผลหรือไม่