นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1244

ลางสังหรณ์ของเฟิ่งชิงเฉินเป็นจริง ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีเดินทางมาที่นี่เพราะอาการป่วยของตี๋ตงหมิง ไม่เพียงแต่ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีเท่านั้น แต่หมอเทวดาชื่อเลี่ยนฉุ่ยและหมอพิษกัวเป่าจี้ก็เดินทางมาด้วย

เมื่อเห็นทั้งสามคน เฟิ่งชิงเฉินตกใจขึ้นมาทันที ความง่วงเหงาหาวนอนหายไปทันใด ก้าวออกมาด้านหน้า หลังจากถามไถ่ถึงความเป็นอยู่และสาเหตุที่พวกเขาเดินทางมาที่นี่ เมื่อได้ยินว่าพวกเขามาเพราะอาการป่วยของตี๋ตงหมิง หัวใจของเฟิ่งชิงเฉินก็แข็งทื่อ จากนั้นถามออกไปว่า “อาการมันรุนแรงถึงเพียงนั้นเลยงั้นหรือ?”

ชื่อเลี่ยนฉุ่ยขมวดคิ้ว กล่าวออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ “หากไม่รุนแรง คิดว่าข้าจะมาเพื่อเที่ยวเล่นหรืออย่างไร”

“คนป่วยอยู่ที่ไหน? พวกข้าต้องการตรวจร่างกายของเขาด้วยตัวเอง” กัวเป่าจี้ดูน่าเชื่อถือกว่าชื่อเลี่ยนฉุ่ย

เฟิ่งชิงเฉินเห็นท่าทางที่เคร่งขรึมของทั้งสามคน นางก็รู้ว่าเรื่องนี้นั้นรอไม่ได้อีกต่อไป และทั้งสามคนก็พูดออกมาเป็นเสียงเดียวกันว่าต้องการพบกับตี๋ตงหมิง

นางรู้ว่าตี๋ตงหมิงไม่พอใจที่นางนำเรื่องนี้ไปบอกกับคนนอก ดังนั้นก่อนหน้านี้นางไม่เคยเอ่ยถึงชื่อของตี๋ตงหมิง แต่เวลานี้คงทำเช่นนั้นไม่ได้อีกต่อไป เห็นได้ชัดว่าปัญหาของตี๋ตงหมิงนั้นรุนแรง ไม่อาจปล่อยให้ความเขินอายมาปิดโอกาสในการรักษาได้เป็นอันขาด

ตี๋ตงหมิงอยู่ในจวนเฟิ่ง มันไม่ใช่เรื่องยากที่เฟิ่งชิงเฉินจะไปหาเขา หลังจากบอกให้ผู้รับใช้ข้างกายของนางออกไป เฟิ่งชิงเฉินก็อธิบายถึงจุดประสงค์ของพวกปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีทั้งสามคนออกมาให้ตี๋ตงหมิงรับฟัง สุดท้ายก็ไม่ลืมกล่าวเสริมออกไปว่า “ท่านซื่อจื่อ เรื่องนี้การตัดสินใจทั้งหมดขึ้นอยู่กับท่าน ข้าไม่ได้เอ่ยชื่อของท่านออกไปให้ทั้งสามคนได้รับรู้ แต่ทางที่ดีข้าแนะนำว่าท่านควรจะให้พวกเขาทั้งสามทำการรักษาให้ อาการป่วยของท่านนั้นซับซ้อน ไม่เช่นนั้นทั้งสามคนคงไม่เดินทางมาด้วยกันเช่นนี้”

ตี๋ตงหมิงได้ยินคำพูดประโยคแรก ๆ ของเฟิ่งชิงเฉิน หัวใจของเขาแข็งตัว แต่เมื่อได้ยินประโยคเสริมของเฟิ่งชิงเฉิน ความเย็นก็ปกคลุมไปทั่วทั้งร่างกายของเขา “ร่างกายของข้า มีปัญหาร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรือ?”

เขาไม่อาจทำใจยอมรับได้ สำหรับเขาแล้วนี่คือข่าวร้าย ตอนแรกเขานึกว่ามันเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย แต่ดูจากตอนนี้......

เฟิ่งชิงเฉินพยักหน้าอย่างจริงจัง “ท่านต้องเตรียมจิตใจให้พร้อม และท่านก็ต้องเชื่อใจหมอทั้งสามท่านนั้นด้วย ทั้งสามท่านล้วนเป็นบุคคลระดับสูงแห่งเขตชิ่งหลิน การที่ทั้งสามท่านพร้อมใจกันรักษาให้ท่าน โอกาสที่ท่านจะกลับมาเป็นเหมือนปกติก็ยิ่งมากขึ้น”

บนโลกนี้ คนที่ได้รับการรักษาจากหมอทั้งสามคนในเวลาเดียวกันนั้นมีอยู่ไม่มาก แม้แต่จักรพรรดิเองอาจจะไม่สามารถเชิญพวกเขามาได้

แน่นอนว่าตี๋ตงหมิงเข้าใจเรื่องนี้ดี เพียงแต่เขารู้สึกไม่สบายใจ หากไม่ให้พวกของปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีรักษา เขาก็ยังพอมีความหวังอันริบหรี่ แต่หากทั้งสามคนนั้นพูดออกไปว่าชีวิตนี้เขาไม่อาจทำให้ผู้หญิงตั้งครรภ์ได้ เช่นนั้นเขาจะต้องทำอย่างไร?

ตระกูลตี๋เหลือเพียงแต่เขาคนเดียว หากเขาไม่สามารถหาผู้สืบทอดได้ เช่นนั้นตระกูลตี๋ของเขาก็คง

เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้เช่นนี้ ตี๋ตงหมิงรู้สึกราวกับว่าเขาอยู่ในห้องใต้ดินที่เต็มไปด้วยน้ำแข็ง ร่างกายของเขาแข็งทื่อจนไม่อาจเคลื่อนไหวได้

เฟิ่งชิงเฉินแอบถอนหายใจ จากนั้นตบไหล่ของตี๋ตงหมิง “ยังไม่ทันได้รับการรักษา ท่านอย่าเพิ่งทำให้ตัวเองตกใจ ท่านซื่อจื่อ ท่านตัดสินใจได้หรือยังว่าท่านจะเข้ารับการรักษาหรือไม่?”

ร่างกายของตี๋ตงหมิงแข็งทื่อ เขาไม่รู้ว่าตนเองควรจะทำเช่นไรต่อไป เขาทำได้เพียงพยักหน้า จากนั้นก็กล่าวเตือนออกมา “เรื่องนี้อย่าให้ท่านปู่ของข้ารับรู้เป็นอันขาด”

หากท่านปู่รู้ว่าตระกูลตี๋จะไร้ซึ่งทายาทผู้สืบทอด เช่นนั้นเขาคงตกเสียใจมากเป็นแน่

“เจ้าวางใจ พวกของปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีทั้งสามคนเป็นคนที่เชื่อถือได้ พวกเขาไม่มีทางพูดออกไปสุ่มสี่สุ่มห้า ท่านไปอธิบายคนรอบข้างให้เรียบร้อยเสียก่อน ข้าจะไปเตรียมสถานที่ไว้ให้” เฟิ่งชิงเฉินรู้ถึงความรุนแรงของเรื่องนี้ดี แน่นอนว่านางไม่ได้เข้ามาโดยไม่เตรียมการ

หากข่าวเรื่องมีบุตรยากของตี๋ตงหมิงแพร่งพรายออกไป สำหรับตระกูลตี๋แล้วมันเหมือนกับการโจมตีครั้งใหญ่ และเหล่าผู้ภักดีของตระกูลตี๋เหล่านั้นก็คงต้องมีความคิดบางอย่างขึ้นมาเป็นแน่

ในเวลานี้ ตี๋ตงหมิงเป็นเหมือนวิญญาณเร่ร่อน หลังจากพูดคุยกับลูกน้องสองสามคำ เขาก็ลอยกลับมาอยู่ข้างกายของเฟิ่งชิงเฉิน เฟิ่งชิงเฉินไม่อาจทนต่อความน่าสงสารของตี๋ตงหมิงได้ แต่นางก็ทำได้เพียงกล่าวปลอบโยนออกไปเท่านั้น

เฟิ่งชิงเฉินพาตี๋ตงหมิงเข้ามาในห้องหนังสือ จากนั้นก็บอกให้ทงจือไปเชิญพวกของปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีทั้งสามคนเข้ามา และบอกให้สายลับคอยจับตาดูรอบ ๆ เอาไว้ ห้ามไม่ให้ผู้ใดเข้ามาใกล้เป็นอันขาด

กัวเป่าจี้ขมวดคิ้ว “พูดไม่ได้ แม้ว่าทักษะทางการแพทย์ของพวกเราทั้งสามคนจะไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่มีใครเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านนี้”

ในความเป็นจริง นอกจากหมอหลวงที่ถูกเลี้ยงดูโดยจักรพรรดิเพียงไม่กี่คน มันก็มีหมอจำนวนน้อยมากที่เชี่ยวชาญทางด้านนี้ เนื่องจากผู้ป่วยทางด้านนี้มีอยู่ไม่มาก และหากเป็นคนทั่วไปก็จะไม่มีทางเปิดเผยออกมา ไม่ยอมไปหาหมอ

“แล้วจะต้องทำเช่นไร? สิ้นหวังแล้วอย่างนั้นหรือ?” ตี๋ตงหมิงแทบจะร้องไห้ออกมา นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงอย่างมากสำหรับเขา เขาไม่อาจรับมันได้

“......” พวกของปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีทั้งสามคนมองไปที่ตี๋ตงหมิงโดยพร้อมเพรียงกันด้วยใบหน้าแห่งความสับสน

พวกเขาไม่ใช่เฟิ่งชิงเฉิน เรื่องของตี๋ตงหมิงมันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขา พวกเขาเพียงแค่รู้สึกสงสัยในผลการวินิจฉัยของเฟิ่งชิงเฉิน ประกอบกับไม่มีอะไรทำ ดังนั้นจึงเดินทางมาที่นี่ด้วยกันเพื่อทำการตรวจสอบ

ซุนซือสิงเป็นคนใจดีที่สุด เมื่อเห็นท่าทางที่อยากตายของตี๋ตงหมิง เขาก็เตือนออกมาด้วยความหวังดี “อย่าเพิ่งหมดหวัง ท่านลองไปถามท่านอาจารย์ของข้าก่อน ดูว่าท่านอาจารย์มีวิธีรักษาหรือไม่?”

“เจ้าพูดถูก ชิงเฉินจะต้องมีวิธีที่สามารถรักษาข้าได้เป็นแน่” ในที่สุดตี๋ตงหมิงก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าเล็กน้อย จึงหันหลังกลับแล้วรีบออกไป

เวลานี้เขาไม่คิดอะไรทั้งนั้น เขาเพียงแต่ต้องการทิ้งทายาทไว้ให้ตระกูลตี๋ เพียงแค่คนเดียวก็ยังดี......

เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าจะต้องช่วยข้า!