นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1286

เฟิ่งชิงเฉินจากไปอย่างรีบร้อน และไม่ได้กล่าวลาต่อเหวินหยวน หลังจากที่เหวินหยวนรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้วเขาก็ไม่ได้โกรธ แต่เขากลับว่ากล่าวจั่นเหยียนไปหนึ่งที

คำพูดเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงควรจะพูด ทันทีที่เธอพูดคำเหล่านั้นออกมา คนที่ไม่รู้ก็คงคิดว่าหญิงสาวในตระกูลจั่นไม่ได้รับการอบรมสั่งสอน เปิดปากพูดก็มีแต่เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ เท่านั้น

แม้ว่าเหวินหยวนจะไม่ถือเคร่งในประเพณี แต่เขาก็ไม่สามารถยอมรับสิ่งที่แหกกฎมากเกินไปได้ จั่นเหยียนรู้ว่าเธอผิด ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าโต้เถียงและยอมรับความผิด แต่ในใจเธอกลับไม่ได้รู้สึกเสียใจเลย

อย่างไรก็ตาม หลังจากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ จั่นเหยียนก็ไม่กล้าพูดถึงเรื่องนี้อีก และเดินทางไปตงหลิงพร้อมกับเหวินหยวน เมื่อเหวินหยวนเห็นลูกสาวของเขาเป็นเช่นนี้ ก็แอบถอนหายใจ

เขาจะไม่รู้ความคิดของลูกสาวของเขาได้อย่างไร เป็นเพราะเขารู้เขาถึงได้เชิญเฟิ่งชิงเฉินมา เพื่อให้จั่นเหยียนเห็นว่า หวังจิ่นหลิงนั้นชอบผู้หญิงแบบไหน

เฟิ่งชิงเฉินนั่นแตกต่างจากผู้หญิงในยุคนี้ เธอเป็นคนใจกล้าและบ้าระห่ำกว่าผู้ชาย ซึ่งจุดนี้ที่จั่นเหยียนไม่สามารถทำได้ จุดประสงค์ที่เขาเชิญเฟิ่งชิงเฉินมาก็เพื่อให้เธอตายใจ ว่าผู้หญิงที่หวังจิ่นหลิงชอบนั้นไม่ใช่ผู้หญิงแบบเธอ แต่...

แต่เมื่อคิดถึงความโง่เขลาของจั่นเหยียน ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ทำไมเขาถึงได้อบรมสั่งสอนลูกชายและลูกสาวออกมาเป็นคนแบบนี้ได้ สิ่งที่เขาทำมันผิดใช่ไหม

ทั้ง ๆ ที่เขาอบรมสั่งสอนเด็กสองคนนี้ให้ทำตัวสมเป็นผู้ดีมีวงศ์ตระกูล ไม่ว่าทำเรื่องอะไรต้องรู้จักใช้วิธีกลอุบายในการทำสิ่งต่าง ๆ แต่ทำไมสองคนนี้ถึงเรียนรู้ไปแค่ครึ่งเดียว อีกครึ่งหนึ่งทำไมไม่รู้จักเรียนรู้บ้าง?

จิ่นหลิงกลับไม่ทำอะไรเลย ได้แต่เฝ้าดูคนที่ชอบอยู่กับคนอื่น เหยียนเอ๋อยิ่งโง่เขลากว่า เธอยังช่วยจิ่นหลิงตามจีบเฟิ่งชิงเฉิน เด็กสองคนนี้ช่าง...

เฮ้อ.....

เหวินหยวนนั้นเป็นคนร่าเริงใจกว้าง ไม่มีอะไรทำให้เขากังวลได้นาน แต่เรื่องของหวังจิ่นหลิงและจั่นเหยียนเขากลับกลุ้มใจมากจนผมหงอกหมดหัว

ที่คนกลัดกลุ้มยังมีอีกคนคืนหนานหลิงจิ่นสิง

จดหมายที่เสด็จอาเก้ามอบให้เขา และเพราะเขาเปิดจดหมายนั่น ถึงทำให้เขารู้สึกเป็นกังวล

จดหมายนั้นเป็นจดหมายที่องค์หญิงใหญ่แห่งซีหลิงเขียนให้หนานหลิงจิ่นฝาน เหมือนเป็นการหยั่งเชิงถึงความร่วมมือกัน

ลูกที่เพิ่งคลอดขององค์หญิงใหญ่แห่งซีหลิงตายแล้ว นั้นหมายถึงเธอได้สูญเสียข้อต่อรองในการชิงบัลลังแห่งซีหลิงไปแล้ว และที่ซีหลิงก็ไม่มีที่ที่ให้เธออยู่ต่อไปได้

ซีหลิงเทียนอวี่เป็นทายาทเพียงคนเดียวแห่งซีหลิง ถึงแม้ว่าซีหลิงเทียนอวี่จะไม่ทำอะไรเลย แต่ผู้คนที่ต้องการอาศัยบารมีของเขา ก็แสดงตนเป็นปฏิปักษ์กับองค์หญิงใหญ่เป็นเรื่องธรรมดา และยึดเอาโทษขององค์หญิงใหญ่เพื่อที่จะสวามิภักดิ์ต่อซีหลิงเทียวอวี่

องค์หญิงใหญ่อยู่ในซีหลิงอย่างยากลำบาก เธอเป็นคนที่เริ่มสงครามระหว่างตงหลิงและซีหลิง เดิมทีเธอต้องการขุดหลุมพรางให้ซีหลิงเที่ยนอวี่ตกลงไป แต่สุดท้ายกลับเป็นเธอเสียเองที่ตกหลุมพราง

ตอนนี้ซีหลิงมีแต่ล่าถอยอย่างต่อเนื่อง ผู้คนที่มากไม่ว่าเจ้าหน้าที่พลเรือนและทหารในราชสำนัก รวมถึงราษฎรแห่งซีหลิงต่างก็วิพากษ์วิจารณ์และประนามว่าองค์หญิงใหญ่นำหายนะมาสู่บ้านเมือง

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ องค์หญิงใหญ่จะต้องเลือกทางใดทางหนึ่ง ประนีประนอมกับซีหลิงเทียนอวี่ หรือไม่ก็สู่สุดกำลังแล้วยึดอำนาจมา ในฐานะที่องค์หญิงใหญ่อยู่ในศูนย์กลางแห่งอำนาจ มีหรือองค์หญิงใหญ่จะยอมประนีประนอมและลดอำนาจในมือของเธอลง ดังนั้น...

องค์หญิงใหญ่จึงตัดสินใจร่วมมือกับหนานหลิงจิ่นฝาน ก่อนอื่นเธอจะใช้คนที่มีอยู่ในมือลอบสังหารหนานหลิงจิ่นสิง และผลักดันให้หนานหลิงจิ่นฝานขึ้นเป็นองค์รัชทายาท

เมื่อหนานหลิงจิ่นฝานขึ้นเป็นเป็นองค์รัชทายาท เธอก็จะใช้การแก้แค้นให้กับหนานหลิงจิ่นสิงเป็นฉากบังหน้า เมื่อซีหลิงเปิดฉากโจมตี เธอก็จะใช้กลอุบายในสงครามครั้งนี้ แล้วอาศัยโอกาสยึดอำนาจและขึ้นครองบัลลังก์

องค์หญิงใหญ่เป็นผู้หญิงที่เสียสติไปแล้ว เพื่อตำแหน่งนั้น เธอใช้ราษฏรและทหารของทั้งสองเมืองเป็นเบี้ย ส่งไปตายตามอำเภอใจของเธอ