นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1298

แม้ว่าเสวียนชิงจะไม่พอใจกับผู้ชายอย่างหลานจิ่วชิงที่มาสั่งสอนนาง แต่ผู้แข็งแกร่งมีสิทธิ์ที่จะเลือกทุกอย่าง นอกเสียจากศาลาเสวียนชิงคิดจะทรยศต่อตระกูลหลานที่เป็นราชวงศ์ก่อน หรือไม่ก็ก่อนที่จะหาที่พักพึงใหม่ได้ นางก็คงได้เพียงเชื่อฟังคำสั่งของเขา

หลานจิ่วชิงไม่ได้ติดต่อกับคนอื่น ๆ ในศาลาเสวียนชิง เขาเพียงแค่ออกคำสั่งกับเสวียนชิงเท่านั้น “ยกเลิกภารกิจตามล่าเสด็จอาเก้าแห่งตงหลิง เรียกทุกคนกลับมาให้หมด”

“เจ้าคะ” เสวียนชิงตอบรับโดยไร้ซึ่งความลังเล ภารกิจนี้นางไม่อยากทำตั้งแต่แรก เพียงแต่ “เรื่องเงิน? นางจะเอาเงินที่ไหนไปคืนให้อีกฝ่าย?”

เงินจำนวนนี้มีผลกับการมีชีวิตอยู่ต่อไปของพวกนางเป็นเวลาหลายปี แน่นอนว่าเสวียนชิงกังวลเกี่ยวกับมัน

“คืน? เหตุใดจึงต้องคืน พวกเจ้าก็สูญเสียคนไปตั้งมากมายไม่ใช่หรือ เงินจำนวนนี้ถือเป็นค่าชดเชย” สำหรับเงินของหนานหลิงจิ่นฝาน หลานจิ่วชิงไม่รู้สึกกดดันกับการกระทำเช่นนี้เลยแม้แต่น้อย

“หากอีกฝ่ายเข้ามาหาเรื่องจะทำอย่างไร?” เสวียนชิงถามออกมาอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าเป็นคำถามที่ต้องการสร้างความลำบากใจให้แก่หลานจิ่วชิง หลานจิ่วชิงจ้องมองเสวียนชิงอย่างเยือกเย็น ทำให้นางหวาดกลัวจนก้มหน้าลงไป เขาถึงกล่าวออกมาว่า “หากอีกฝ่ายบุกมา พวกเจ้าโต้กลับไม่เป็นเลยอย่างนั้นหรือ? สำนักแห่งอักษรเสวียนถูกผู้อื่นรังแกอย่างง่ายดายเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่แบกรับหน้าที่ของตนเองไว้ไม่ได้ รู้เพียงแต่ความเกลียดชังที่มีต่อผู้ชาย ไม่รู้จักทำให้ตนเองแข็งแกร่ง หรือว่าจะปล่อยให้ศาลาเสวียนชิงอ่อนแอลงไปเรื่อย ๆ

“ข้าเข้าใจแล้ว เพียงแต่หากพวกเราล้มเลิกภารกิจ เช่นนั้นเหล่าพี่น้องที่ตายไปจะไม่ตายอย่างสูญเปล่างั้นหรือ ขอให้นายท่านช่วยแก้แค้นให้พวกเราด้วย” เสวียนชิงไม่กลัวตาย ครั้งนี้นางลองทดสอบหลานจิ่วชิง ต้องการให้หลานจิ่วชิงแสดงความแข็งแกร่งออกมา เช่นนั้นถึงจะสามารถทำให้พวกนางมั่นใจไม่ใช่หรือ

หลายปีที่ผ่านมานี้ ตระกูลหลานไม่เคยเข้ามาสนใจความเป็นความตายของพวกนาง แต่เวลานี้กลับมาออกคำสั่งนาง เสวียนชิงไม่พอใจก็เป็นเรื่องปกติ

เรื่องเช่นนี้มีหรือหลานจิ่วชิงจะไม่เข้าใจ เพียงแต่หากต้องการออกคำสั่งกับเขา ต้องการให้เขาเป็นมีด เสวียนชิงยังไร้เดียงสาเกินไป

ความไม่พอใจในแววตาของหลานจิ่วชิงที่มองไปยังเสวียนชิงเพิ่มมากขึ้นเรื่อง ๆ ราวกับมองคนที่สิ้นลมหายใจ “เจ้าช่างกล้ายิ่งนัก แม้แต่ข้าเจ้ายังกล้าออกคำสั่ง แก้แค้น? ทางที่ดีเจ้าเก็บความคิดนี้ไว้จะดีกว่า หากเจ้ากล้าคิดจะทำเช่นนี้อีก ข้าจะทำให้ศาลาเสวียนชิงของเจ้าหายไปทันที เจ้าคิดว่าศาลาเสวียนชิงที่ต่ำต้อยเช่นนี้นั้นอยู่ในสายตาของข้าอย่างนั้นหรือ?”

หากไม่ใช่เรื่องราวที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ เขาไม่มีทางมายังศาลาเสวียนชิงเป็นแน่ ด้วยสภาพของศาลาเสวียนชิงในตอนนี้ มันเทียบอะไรไม่ได้กับสามสำนักแห่งอักษรเสวียนที่เหลืออยู่ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เขาไม่เห็นผู้หญิงพวกนี้อยู่ในสายตาจริง ๆ

“ข้าผิดไปแล้ว นายท่านอย่าได้ถือโทษ” เสวียนชิงตกใจจนใบหน้าซีดขาว ไม่กล้าลองดีอีกต่อไป นางสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าชายที่ถือแผ่นป้ายคำสั่งผู้นี้ไม่ใช่คนที่เข้าหาได้โดยง่าย หากทำอะไรให้เขาไม่พอใจ จุดจบที่ได้รับคงไม่สวยเป็นแน่

“ฮึ......ครั้งนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไป หากมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีก ข้าจะมาเอาชีวิตของเจ้า” หลังจากผ่านมาหลายปี ผู้นำของศาลาเสวียนชิงก็เปลี่ยนไปสองสามรุ่น เวลานี้ศาลาเสวียนชิงยังเชื่อฟังคำสั่งของผู้ถือแผ่นป้ายคำสั่งอยู่ แค่นี้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ส่วนเรื่องความจงรักภักดี......

เวลานี้เขาไม่มีทางเชื่อใจอีกฝ่ายเป็นแน่ เขาแค่ต้องการให้คนของศาลาเสวียนชิงปฏิบัติตามคำสั่งของเขา คือไม่ไล่ล่าเสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินอีกต่อไป เพราะเขาไม่มีเวลามากมายขนาดที่มาระวังตัวกับเรื่องพวกนี้

“การปรากฏตัวของข้าในครั้งนี้ ห้ามบอกให้ผู้ใดรับรู้เป็นอันขาด ข้าไม่ต้องการให้ผู้ใดรับรู้ถึงการมีอยู่ของข้า หากเรื่องของข้าถูกแพร่งพรายออก เจ้าก็คงรู้ดีว่าเจ้าต้องเผชิญหน้ากับอะไร” หลานจิ่วชิงพูดเรื่องที่ต้องการจบ เขาก็ไม่ลืมที่จะข่มขู่

การปรากฏตัวของทายาทตระกูลหลาน ยิ่งมีคนรู้น้อยมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งจะส่งผลดีกับตัวของเขามากเท่านั้น

“นายท่านวางใจ ข้าไม่มีทางเอ่ยมันออกไปแม้แต่ครึ่งคำ”

หลานจิ่วชิงพอใจกับท่าทางการแสดงออกของเสวียนชิงเป็นอย่างมาก จ้องมองไปยังห้องโถงที่ทรุดโทรม ดวงตาของหลานจิ่วชิงเป็นประกาย จากนั้นก็กล่าวออกมาว่า “ข้ารู้ว่าศาลาเสวียนชิงนั้นต้องเผชิญหน้ากับความยากลำบากมามากเพียงใด ข้าจะให้ความช่วยเหลือแก่ศาลาเสวียนชิง เมื่อถึงเวลาจะมีผู้หญิงมาที่นี่หนึ่งคน เจ้าจะต้องดูแลนางอย่างดี”

“นายท่าน ข้าทำสิ่งใดผิดไป หรือข้าทำไม่ดีตรงไหนอย่างนั้นหรือ?” เสวียนชิงได้ยินเช่นนั้น นางก็ตกใจจนแทบจะกระโดดขึ้นมา

ต่อให้นางรับฟังคำสั่งของตระกูลหลาน แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าตระกูลหลานจะมีอำนาจเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องภายในของศาลาเสวียนชิง นางต่างหากถึงเป็นผู้นำของศาลาเสวียนชิง

“ฮึ......เจ้าคิดว่าสิ่งที่เจ้าทำอยู่มันดีแล้วอย่างนั้นหรือ? สำนักแห่งอักษรเสวียนที่ยอดเยี่ยม เจ้ากลับทำให้มันตกต่ำและมีสภาพเช่นนี้ ต้องพึ่งพาการลอบสังหารเพื่อเอาชีวิตรอด เจ้าไม่เคยคิดเลยหรือว่า เจ้าเป็นเจ้าสำนักที่ไร้ความสามารถเพียงใด”

หลานจิ่วชิงกล่าวออกมาอย่างไร้ความปรานี ใบหน้าของเสวียนชิงกลายเป็นสีแดง คิดจะตอบโต้ แต่หลานจิ่วชิงกลับโบกมืออย่างหมดความอดทน “เอาล่ะ ข้าไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะเสียเวลาคุยกับเจ้า คนที่ข้าส่งมา ไม่ได้ส่งมาเพื่อแย่งชิงตำแหน่งของเจ้า ศาลาเสวียนชิงยังคงอยู่ในอำนาจของเจ้าเช่นเคย นางแค่เข้ามารับผิดชอบเรื่องเงินของศาลาเสวียนชิง”

เมื่อได้รับคำมั่นสัญญาจากหลานจิ่วชิง เสวียนชิงก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก