ตราประทับจักรพรรดิของเป่ยหลิงถูกขโมยไปเมื่อสองเดือนก่อน ทหารม้าที่เก่งที่สุดของเป่ยหลิงติดตามมันไปจนถึงชายแดนหนานหลิง
จากการต้องขอสันนิษฐานของนายพลหั่นฟั่ง คนกลุ่มนั้นเป็นทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี ตราประทับของจักรพรรดิเป่ยหลิง ถูกคนกลุ่มนั้นขโมยไปและคนกลุ่มนั้นอยู่ที่หนานหลิงในขณะนี้
แม้ว่าทหารในเป่ยหลิงจะเก่งในการต่อสู้ แต่ความมั่นคงของชาตินั้นไม่แข็งแกร่งเลย พวกเขาไม่พร้อมที่จะทำสงครามกับหนานหลิง พวกเขาหวังว่าจะพบคนที่ขโมยตราหยกจากหนานหลิงและเรื่องจบลงอย่างสงบ
เพื่อขจัดข้อสงสัยของพวกเขา หนานหลิงจึงอนุญาตให้คนหลายร้อยคนจากเป่ยหลิงเข้าไปในหนานหลิงเพื่อค้นหาบุคคลที่ขโมยตราประทับหยกภายใต้การดูแลของหนานหลิง
จดหมายรับรองของทั้งสองอาณาจักรถูกแปะไปบนท้องถนน ทั้งสองฝ่ายต้องการได้ผลสรุปที่เร็ว แต่กลับกินเวลาไปเป็นเดือน เมื่อทหารจากเป่ยหลิงเข้าสู่หนานหลิงเพื่อค้นหากองกำลังที่ขโมยตราประทับหยกแต่กลับไม่พบแม้กระทั่งร่องรอย
เป่ยหลิงไม่พอใจ โดยคิดว่าหนานหลิงจงใจล่าช้าเพื่อไม่ให้พบตราประทับของจักรพรรดิ หนานหลิงก็โกรธเช่นกัน โดยคิดว่าเป่ยหลิงกำลังใช้ตราประทับของจักรพรรดิที่ถูกขโมยมาเป็นข้ออ้างในการก่อปัญหาที่ชายแดน
ทั้งสองอาณาจักรค่อนข้างมีเหตุมีผลและยังไม่เริ่มทะเลาะกันจริง ๆ แค่พูดถึงเรื่องนี้ หนังสือแสดงความประณามกันก็ออกมาทุกวัน แต่ขณะนี้...
ทหารที่ขโมยตราประทับหยกของเป่ยหลิงปรากฏตัวที่หนานหลิง เป่ยหลิงพบหลักฐานและขอให้หนานหลิงคืนตราประทับหยกทันทีและส่งมอบให้ทหารเป่ยหลิง
แน่นอนว่าหนานหลิงปฏิเสธ พวกเขาไม่รู้จักกองกำลังนั้น นี่เป็นแผนการของเป่ยหลิงอย่างแน่นอน โดยใช้ตราประทับของจักรพรรดิเป็นข้ออ้างในการปฏิบัติการทางทหารต่อหนานหลิง
ชาวเป่ยหลิงฉุนเฉียว เมื่อเห็นคนจากหนานหลิงก็เข้าไปทุบตี และเมื่อตราจักรพรรดิหายไปอยู่ใต้จมูก พวกเขารู้สึกโกรธ พวกเขาจะเข้าไปในหนานหลิงเพื่อปล้นกลับคืนมา แต่ผลที่ตามนั้น.....
ทั้งสองอาณาจักรเริ่มต่อสู้กัน ทหารม้าที่ขโมยตราประทับของเป่ยหลิง ก็แยกย้ายกันออกจากหนานหลิง ด้วยความช่วยเหลือขององค์ชายล่องหนหนานหลิงจินซิงและมุ่งหน้าไปยังชายแดนของตงหลิง ส่วนตราประทับนั่นน่ะหรือ?
สิ่งนั้นคืออะไร? มันกินได้หรือไหม? ถ้าไม่ใช่ก็โยนมันทิ้งไป
ทันทีที่ทหารม้ามาถึงทางแยกของตงหลิงกับหนานหลิง ทหารของตงหลิงและทหารม้าก็มาพบพวกเขา พวกเขาสวมชุดทหารของตงหลิงและผสมผสานกองกำลังเข้ากับกองทัพตงหลิง แม้ว่าเป่ยหลิงและหนานหลิงจะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์เพื่อสอบสวน เสด็จอาเก้าก็ไม่กลัว .
ดังนั้นการเป็นมิตรกับองค์ชายของอาณาจักรอื่นจึงไม่ได้หมายความว่าจะต้องร่วมมือกับศัตรู ตราบใดที่ทั้งสองฝ่ายได้ประโยชน์ก็ไม่จำเป็นต้องร่วมมือกับศัตรู
เมื่อเสด็จอาเก้าได้รับข่าวสงครามระหว่างเป่ยหลิงและหนานหลิง เขาก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เป็นคำชมที่แทบไม่เคยกล่าวออกมา ซึ่งทำให้พวกเขาน้ำตาแทบไหล
ในที่สุดเสด็จอาเก้าก็กลับมาเป็นปกติแล้ว!
แต่ว่ามันแปลก!
คืนนั้นเสด็จอาเก้ารู้ว่าเฟิ่งชิงเฉินและจั่นเหยียนกำลังนอนหลับอยู่ในกระโจมเดียวกัน ใบหน้าที่บิดเบี้ยวของเขาดูน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดสามารถเข้าใกล้เขาได้ในระยะสิบก้าว แม้แต่ม้าก็ยังร้องอย่างไม่สบายใจ เหล่าองครักษ์เป็นกังวลจึงแจ้งแก่เหล่าองครักษ์ด้วยกันว่า: “พรุ่งนี้เราก็จะเข้าไปในตงหลิงได้ ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ไป เมื่อเราไปถึงตงหลิง พี่น้องทั้งหลาย เป็นให้กำลังใจให้กัน นี่เป็นคืนสุดท้ายของเราที่หนานหลิง โปรดอย่านอนหลับใหล คอยจับตาดูพวกเขาเอาไว้”
“รับทราบ” องครักษ์และทหารม้ากระสับกระส่ายคิดว่าคืนนี้อาจจจะมีอะไรเกิดขึ้นจึงไม่กล้านอน ผลก็คือ...
สามารถนอนหลับฝันดีได้ ไม่ต้องพูดถึงคน แม้แต่กระต่ายก็ไม่เข้ามา
ทำให้เรื่องวุ่นวายไปเอง......
องครักษ์ยอมรับความผิดพลาด ทหารม้าดำของตระกูลซือ มองหน้ากันยอมรับเพียงว่าพวกเขาช่างโชคร้าย พวกเขาอยู่เฝ้าหญ้าและต้นไม้บริเวณนั้นทั้งหมดด้วยตัวเอง แม้เสด็จอาเก้าไม่ได้ขอให้อยู่เฝ้ายามตลอดทั้งคืนก็ตาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสนมแพทย์อัจฉริยะ
ขอบคุณน่ะค่ะที่ต้องอดหลับอดนอนอัพเดต สู้ๆๆๆๆน่ะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ ผู้อ่านก็ไม่ได้หลับได้นอนเหมือนกัน ติดงอมเลย...
ง่ายๆๆยึดอำนาจ...
มาต่อได้ไหมมมมมมมม พลีสสสสสสสสสสสสสสสสส...
Update ให้หน่อยค่ะ จอดอยู่ที่ 1430 นานแล้ว ขออีกสัก 29 ตอนนะคะ Pleaseeeeee Admin ที่น่ารัก...
ไม่อัพเดตแล้วหรอค่ะ...
สามารถซื้ออ่านผ่านช่องทางไหนได้บ้างค่ะ...
ไทม์ไลน์บอก อัพถึง บท1459 แต่ยังดูได้แค่ บท1430...
Update ให้หน่อยคร่า รออ่านอยู่ คร่า...
ไม่ Update นานแล้ว ไปเที่ยวเพลินเลย สงสารคนรอเถอะ เข้ามาทุกวัน อ่านช้ำไป 2 รอบแล้ว...
ตอนที่ 1425 หายไปค่ะ...