นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 23

ผู้หญิงคนนี้บ้าจริงๆ

หลานจิ่วชิงตาตั้ง จนถึงเวลานี้แล้วนางยังมีอารมณ์ ห่วงแต่เส้นผมบนศรีษะของนาง ...จริงๆเลย

หลานจิ่วชิงมองไปที่หลังคาอย่างเงียบๆ เขาเริ่มสงสัยในคำพูดของซูเหวินชิว และสงสัยในการตัดสินใจของตัวเอง

เฟิ่งชิงเฉินแตกต่างกับคนอื่นๆจริงๆหรือ? นางสามารถช่วยเขาจริงๆ? อาการของเขาเร่งด่วนถึงขั้นต้องไปโรงพยาบาล?

บางทีเฟิ่งชิงเฉินอาจแตกต่างกับคนอื่นจริงๆ น่าจะโง่เขลาแตกต่างจากคนอื่น?

เฟิ่งชิงเฉินไม่สนใจหลานจิ่วชิง หลังจากจัดการกับผมของนางเสร็จ นางก็หยิบยาชาขึ้นมาและฉีดยาชาให้โดยที่หลานจิ่วชิงยังไม่ทันตั้งตัว

เข็มเล่มบางแทงลงไปผิวหนัง และของเหลวเย็นฉ่ำฉีดเข้าไปในร่างกายตามเข็ม หลานจิ่วชิงขยับหนีเพื่อหลีกเลี่ยง และในขณะเดียวกันก็เอื้อมมือไปตีเฟิ่งชิงเฉิน

เฟิ่งชิงเฉินเตรียมพร้อมแล้ว ดังนั้นนางจึงจับหลานจิ่วชิงไว้ และหลีกเลี่ยงที่ด้านข้างของร่างกายส่วนบนของเขา

จากนั้นเขาก็พูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า "อย่าขยับ ข้าไม่ทำร้ายท่าน ในเมื่อท่านเลือกหาข้าแล้ว โปรดวางใจและฝากชีวิตไว้กับข้า ท่านจะไม่ผิดหวัง"

ในฐานะแพทย์ นางมีความมั่นใจ และต้องมีความมั่นใจในขณะที่ช่วยชีวิตคน ผู้ที่บาดเจ็บจะมีความมั่นใจที่จะให้พวกเขาช่วยเหลือพวกเขาได้

"อย่าทำเป็นฉลาดเลย ข้ามีเป็นพันวิธีที่จะทำให้ชีวิตท่านมีชีวิตอยู่ก็เหมือนตายทั้งเป็น" ภายใต้น้ำเสียงที่จริงจังของเฟิ่งชิงเฉิน หลานจิ่วชิงให้ความร่วมมืออย่างสงบ

หลังจากนั้นไม่นาน ยาชาที่เฟิ่งชิงเฉินเตรียมใส่กระบอกฉีดยาก็ถูกฉีดเข้าไปในแขนเสื้อ นางมองไปที่หลานจิ่วชิง และนับในใจอย่างเงียบๆ

สิบ……

เก้า……

แปด……

...

"เจ้า... เจ้าฉีดอะไรให้ข้า?" หลานจิ่วชิงพูดอย่างเคร่งขรึม ฟังดูแล้วทำไมเหมือนไม่มีแรง

ไม่มีทาง ในตอนนี้หลานจิ่วชิงกำลังนอนอยู่บนพื้น ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย ยาสลบมีผล สติของเขาเริ่มลดลงและเขาไม่มีสติอีกต่อไป

"ยาชา" เฟิ่งชิงเฉินกล่าวอย่างร่วมมือ ฉีดแล้วดูนิ่งดี

"เป็นไปไม่ได้" หลานจิ่วชิงปฏิเสธ

เขากินยาพิษและยาพิษต่าง ๆ มาตั้งแต่เด็ก ร่างกายต้านทานพิษและยาพิษได้ดีกว่าคนทั่วไปร้อยเท่า

"นี่เป็นยาที่ได้รับการปรับปรุง มีประสิทธิภาพและได้ผลดีกว่า อย่ามองมาข้า ซูเหวินชิงยังอยู่ที่นี่ และชีวิตของข้าอยู่ในมือของพวกท่าน ไม่ต้องกังวล ข้าไม่ได้ทำอะไรกับท่าน การให้ยาชาก็เพื่อตัวของท่านเช่นกัน

"บาดแผลบนตัวท่านอยู่ที่ปากหัวใจ เมื่อข้านำลูกธนูออก อาจอันตรายถึงชีวิตได้ หากขยับแม้แต่นิดจะเป็นอันตรายมาก ในเมื่อข้าช่วยท่านแล้ว ข้าจะต้องช่วยให้ถึงที่สุด และจะไม่ให้ท่านเป็นอะไรไป" เฟิ่งชิงเฉินกล่าวอย่างมั่นใจ

มีเพียงนางเท่านั้นที่เข้าใจ แต่เพราะนางกลัว กลัวว่าชายผู้สวมหน้ากากเห็นวิธีการรักษาที่ "แปลก" ของนางจะปฏิบัติต่อนางเหมือนนางเป็นแม่มด และส่งนางไปเผา

เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดขึ้น นางต้องฉีดยาชาให้หลานจิ่วชิงในปริมาณที่มากที่สุด

ยาชานั้นสามารถทำให้ช้างตัวใหญ่ถึงกับเมายา

นางไม่เชื่อว่าหลานจิ่วชิงจะทนได้

ฮึ่ม ข้าจะให้ท่านฝืน ข้าจะบ้าไปแล้ว แค่ยาสลบก็จัดการได้

เฟิ่งชิงเฉินเป็นคนชั่วร้ายเล็กน้อย

"นี่เจ้ากำลังจะหาที่ตาย" หลานจิ่วชิงโกรธจัด ระดมกำลังภายในของนาง ทำลายการปราบปรามของยาที่มีปัญหา หยิบดาบที่อยู่ข้างๆเขาเพื่อเตือนเฟิ่งชิงเฉินโดยไม่คำนึงถึงอาการบาดเจ็บของนาง

โชคดีที่เฟิ่งชิงเฉินตื่นตัว กระโดดอย่างรวดเร็ว และยืนพิงกำแพง

"เฮ้ อย่ามายุ่ง ข้าไม่ได้ยิ่งใหญ่มาจากไหน…"

หลานจิ่วชิง ได้รับบาดเจ็บสาหัส และด้วยผลของยาสลบ เขาก็ทำอะไรไม่ถูก

ดาบหลุดมืออยู่ กระแทกกับพื้น ขยับไม่ได้

เฟิ่งชิงเฉิน ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตบเบาๆที่หัวใจของเขา นวดคลึงส่วนที่เย็น ด้วยความตั้งใจ

"ข้าไม่ได้จะทำร้ายท่าน ในฐานะหมอ...เอ่อ ข้ามีความรับผิดชอบและมีหลักการของตัวเอง ท่านวางใจได้ ข้าจะไม่ล้อเล่นกับชีวิตของผู้ป่วย"

หลานจิ่วชิง ไม่เชื่อเลยและพยายามยกดาบในมือขึ้น